Een diepe zucht slakend, stond Lauren de volgende dag in alleen haar ondergoed en een lange katoenen hemd terwijl ze voorover geleund stond met haar ellebogen op de rand van de veranda. De licht benauwde geur voerde een heerlijke tropische geur met zich mee die haar longen diep vulden.

Haar blik wendde zich naar het oosten, waar heel langzaam maar zeker de eerste zonnestralen over de rug van de berg heen begonnen te klauteren. Voor haar lag heel de dal nog in een diepe rust en donkerte terwijl de zijde van de westelijke berg langzaam maar zeker door de opkomende zonnestralen werd opgewarmd.

Heel ver, tussen de twee bergketens in, kon ze nog net een zwakke waas van de zee opmaken met zijn minieme golven en voelde ze de kriebel weer, om haar strak uitgestippelde route met haar vooraf geselecteerde slaapplaatsen te laten starten. Kort keek ze over haar schouder, waar het lege bord en bestek nog steeds op het tafeltje stonden. Al nog voordat de zonnestralen over de toppen kwamen, was ze opgestaan om de natuurschoon in zijn diepe rust te kunnen aanschouwen. 

Tergend langzaam rees de zon langzaam in hoogte en zag Lauren hoe de zijde van de andere berg, steeds meer en meer door de zon werd verlicht. Zodra de zonnestralen haar huid bereikten, voelde ze meteen al wat voor een effect de zon op haar had. Haar vel begon een beetje te tintelen en op te warmen, waardoor ze besloot dat het tijd was om zich terug te trekken.

Zuchtend van tevredenheid, stapte ze met haar vuile vaat naar binnen en keek ze daarna naar haar wandelschoenen, die ze al had klaargezet naast haar grote ingepakte backpack. Haar maag maakte een sprongetje nadat ze op haar horloge keek hoe laat het was. De eigenaresse zou zo dadelijk komen om de sleutels over te nemen. Daarna was het dan...,

Echt zover!

'Wauw...,' fluisterde ze zacht terwijl ze haar ogen uitkeek, nadat ze een kilometer in het bos was gaan lopen. Met een opengevallen mond keek ze keer op keer omhoog, om de majestueuze bomen te bewonderen met al die pracht en praal aan kleuren. Gekwetter van wilde vogels en ongevaarlijke dieren vulden haar oren en voelde ze keer op keer de ontzag voor de exotische flora en fauna.

Eenmaal was ze gestopt om te gaan rusten en mocht ze getuige zijn van een prachtige dans tussen twee adembenemend prachtige vogels. De twee vogels waren zich beiden niet van haar aanwezigheid bewust waardoor ze al hun vliegkunsten uitprobeerden om de ander te kunnen overtroeven.

Vlug had Lauren haar grotere fotocamera naar voren weten te halen, waarna ze de prachtige foto's van de vogels had kunnen vastleggen. Een golf van blijdschap en trots stroomde er door haar lichaam, nadat ze besefte dat ze nu tóch echt hier stond. In het wilde landschap van één van de weinig ontdekte of veroverde landen door de massale mensheid.

Onder het lopen maakte ze al vlug meer foto's van allerlei dieren en planten, totdat ze een tros rijpe bananen aan een boom zag hangen. Verheugd bij het aanschouwen van de bekende gele bananen, besloot ze er drie bananen van af te halen en mee te nemen. Toen ze bij de enorme tros, de eerste banaan eraf had weten te halen, slaakte ze een keiharde gil waarbij ze ook verschrikt achteruit stapte. Bijna verloor ze haar evenwicht door de schok, omdat een heel klein reptieltje tussen de bananen bleek te zitten die op zijn beurt ook van haar schrok.

'Een hagedis, oef!' Slaakte ze opgelucht een zucht terwijl ze met de rug van haar hand, haar voorhoofd afveegde.

Een hagedis is beter dan een spin, dat zeker!

'Mmmmm!' Murmelde ze verrukt van de fruit terwijl ze met haar oogleden gesloten, over een smal paadje liep. Totaal had ze er niet op gerekend, hoe verrukkelijk de bananen zouden smaken. Heel anders dan de bananen die er in de supermarkten werden verkocht. Met een blik vol lust en een volle mond, keek ze naar de halve banaan waar al een flinke hap uit was genomen.

Al een goede aantal uren liep ze door het woud over een aardig platgelopen paadje waarbij ze regelmatig op de kaart keek of ze wel op de juiste plek liep. En had ze bij lange na nog geen genoeg van de prachtige diversiteit van de natuur. Om elk hoekje of bocht was er wel weer een andere bijzondere diersoort opgedoemd of een andere kleurrijke plantensoort, die wel een kiekje van haar camera waard was.

Het was dat de zon bijna aan de andere kant was neergedaald, waardoor ze besloot om toch maar eens door te lopen naar haar volgende bestemming. Volgens de kaart en een herkenningspunt in de vorm van een witte steen, was ze al op vier vijfde van haar afstand. Terwijl het zweet zich op haar voorhoofd parelden, stapte ze stevig door en dankte ze haar vader nogmaals doordat hij haar het advies had gegeven om haar bergschoenen eens goed in te lopen. Wat ervoor resulteerde dat ze dezer dagen geen last zou hebben van blaren. Wat in het begin zeker wel regelmatig sprake van was.

Hijgend en puffend klauterde Lauren omhoog met de zware backpack op haar rug, die helemaal nat was van het zweet. Een luide kreun verliet haar lippen toen ze zichzelf op een steile rots hees en ze daarna licht uitgeput naar boven keek. Maar meteen werd haar uitzicht gevuld met een ander prachtig, bescheiden huisje.

Maar het was niet meteen het eerste wat haar aandacht trok, haar blik flitste van hot naar her waar ze wel tientallen kleine vogels zag vliegen die zó hard met hun vleugels zwiepten dat het leek alsof ze geen vleugels hadden. Pijlsnel vlogen de vogels van de ene korf naar de andere, die rijkelijk was gevuld met een oranjeachtige vloeistof.

Verwonderd klauterde ze omhoog en doemde er voor haar een smal maar prachtig ontworpen houten brug die haar naar het huisje toe leidde. De kleine brug bracht haar over een paar steile rotsen met aan de weerszijden prachtig gekleurde bloemen. Met een licht opengevallen mond maakten haar handen contact met de relingen die prachtig waren gevlecht van dikke lianen.

Langzaam maar zeker liep ze steeds verder het licht hellende brug op, totdat ze heel dicht bij de korven was gekomen en ze de vogeltjes onverstoord in de lucht zag zweven, die telkens weer hun kleine snaveltjes in één van de vier uiteinden van de korf staken. Om het oranje vloeistof op te kunnen slurpen.

'Miss Evergreen!?' De hoge, schrille stem riep naar Lauren vanuit het huisje waardoor ze met een schok, haar hoofd omhoog bracht. Meteen kwam ze oog in oog met een vriendelijke vrouw die over de balkon naar haar stond te zwaaien in een prachtig donkerblauwe jurk.

'Wauw...,' fluisterde ze zacht terwijl ze een beetje onzeker haar hand ophief, om de vrouw haar begroeting te beantwoorden.

Eindelijk maar veilig was ze op haar tweede bestemming aangekomen en had ze zich meteen van haar zware backpack ontdaan. Waar ze eerst eigenlijk meteen van hemd wilde wisselen, nam de vrouw haar meteen mee naar het balkon. Na een beetje onhandig over de drempel heen te hebben gestapt, hoorde ze meteen van allerlei kanten het hele zachte geluid van de talloze vleugels die haar omringden.

Uit haar ogen kijkend en langzaam overeind krabbelend, keek ze verwonderd om zich heen waar ze overal prachtig gekleurde kolibries in de lucht zagen hangen. Zo snel als de één gekomen was, verdween er een andere totdat er een andere kwam en ging het zo alsmaar door. Naast haar zag ze de grote reservoir staan waar nu een prachtig smaragdgroene kolibrie met zijn lange snavel erin aan het zuigen was.

'Honeydew.' Fluisterde een vrouwelijke stem achter haar en draaide Lauren zich verrast om. De vrouw hield een dienblad in haar handen terwijl ze voorzichtig het balkon op stapte, om deze vervolgens op een klein rond tafeltje neer te leggen.

Vervolgens wees ze naar één van de acht korven en begon de oudere vrouw ernaartoe te waggelen voordat ze ineens een vinger in één van de vier smalle buizen stak. Wanneer de eigenaresse haar vinger eruit haalde, droop het vloeistof letterlijk van haar vinger en zag Lauren dat het om een stroopachtige substantie ging voordat de vrouw haar vinger in haar eigen mond stak.

Nieuwsgierig kwam ze dichterbij totdat de vrouw haar gretig aanspoorde om haar eigen vinger ook erin te steken. Na een korte aarzeling besloot ze toch hetzelfde te doen als de vrouw en voelde ze meteen hoe haar vinger met het slijmerige spul in contact kwam. Om verdere geknoei te voorkomen, stak ze ook snel haar vinger in haar mond.

'Mmm!' Humde ze ineens luid terwijl ze met grote ogen naar de vrouw keek, die met een brede grijns naar haar terug stond te staren.

'Zo zoet!'