Nadat Lauren en Luke hun heerlijke avondeten op hadden, bestelde Luke voor haar een enorme bak met Dame Blanche ijs. Haar ogen schitterden verheugd bij het zien naderen van het enorme  lading aan ijs met ernaast een kommetje warm gesmolten chocoladesaus. Die ze meteen daarna rijkelijk over de ijs heen goot en naar de lepel reikte. En daar werd ze kort verrast bij het zien van niet één lepeltje, maar wel twee. In haar hoofd ging er een opluchting af, doordat ze al meteen had getwijfeld of ze alles wel op kon.

Dus reikte ze naar beide lepeltjes en gaf ze de tweede aan Luke, die haar met een nieuwsgierige grijns had zitten bekijken en voelde ze een blosje opkomen bij het idee dat ze was bekeken. Maar vlug wendde ze de gedachten van zich af en groef ze haar lepeltje in het ijs. Waar de buitenkant al zacht was geworden en begon te smelten, was de kern nog hard en koud en stopte ze het daarna vlug in haar mond.

Hmmm, humde ze tevreden als ze met haar oogleden gesloten haar hoofd knikte voordat ze het opende en gretig nog een hap nam. Tegenover haar had Luke zijn voorarm op het tafeltje gelegd waarop hij leunde als hij ook kleine hapjes aan de andere kant van het ijs begon te nemen. Waar toevallig ook het meeste chocoladesaus zat. Licht jaloers keek Lauren van over het toppunt heen en dacht ze na hoe ze wat saus van hem kon weg stelen.

Maar voordat ze zich weer op haar kant van het ijs focuste, zweefde er plots een lepel naar haar toe en keek ze verrast op. Daar hief Luke zijn lepel vol met chocolade saus naar haar op met een glimlach een een blik dat scheen te weten hoe graag ze het donkere goedje wou.

Een zacht en verlegen gegiechel kwam van tussen haar lippen voordat ze met een gretige blik naar voren boog. Heel even dacht ze dat het een plagerijtje was totdat hij zijn lepel wel heel dicht bij haar lippen bracht. Haar ogen schoten meteen naar het zijne en kon ze maar één ding vinden; dat hij het oprecht meende.

Bewust en alert spreidde ze haar lippen van elkaar als ze hem nog steeds aankeek en zag ze zijn ogen kort fonkelen van een kleine overwinning voordat hij zijn gespierde arm verder naar haar toe bracht om vervolgens zijn lepel op haar tong te voelen. Vlug sloot ze haar lippen om het lepeltje heen en smolt de donkere chocolade meteen op haar lippen. Luke zijn lippen krulden zich ineens in een tevreden grijns voordat hij voorzichtig de lepel terugnam.

Met een blosje rondom haar wangen, omdat het toch een intiem moment was keek ze naar hem en keek ze even verrast op als Luke daarna zijn lepel meteen in zijn mond nam, zonder nog maar een nieuwe hap van het ijs te hebben genomen. En daardoor voelde ze haar wangen nog meer gloeien wat hem licht ondeugend en uitdagend naar haar deed grijnzen. Als reactie daarop wendde ze kort haar hoofd af om haar gezicht voor hem te verbergen totdat ze opschrok van een gestalte bij hun tafel.

'Todo es de tu agrado? [Is alles naar wens?]' Vroeg de vriendelijke serveerster als ze haar blik van Luke naar haar verplaatste en terug. In haar handen had ze het kladblokje en zag ze Luke zijn hoofd knikken en een hand wuiven als teken dat ze niets nodig hadden. Op het moment dat de serveerster wegliep, keek Lauren van onder haar wimpers naar haar op totdat ze opnieuw opkeek naar de serveerster die terug kwam krabbelen.

'Además, sois una linda pareja,' zei ze ineens met een warme glimlach met daarna een knipoog voordat ze zich ditmaal definitief van hun tafeltje wegliep. Bedenkelijk keek Lauren haar aan met iets vernauwde oogleden voordat ze haar hoofd naar hem toe draaide en hem kort van de serveerster zag wegkijken met een brede grijns. In haar hart ging er plots een schot van jaloezie door en voelde ze zich bezitterig worden.

'Wat zei ze daar eigenlijk,' zei ze zacht om ook haar jaloezie te kunnen onderdrukken en keek Luke met een warme glimlach en fonkelende ogen naar haar op. Daar leunde hij zich vervolgens al uitstrekkend tegen de rugleuning aan terwijl hij met een brede grijns naar haar opkeek.

'Is er misschien iemand jaloers hier?' Mompelde hij ineens geamuseerd en trok Lauren verrast haar wenkbrauwen op als ze ook iets rechter begon te zitten.

'Wat? Nee hoor!' Zei ze iets te vlug, wat Luke kort deed lachen en ze haar ogen rolde omdat ze juist wilde voorkomen dat ze zo radeloos klonk. 'Hmpf, het is gewoon dat ik nog geen goed Spaans kan!' Verdedigde ze zich vlug maar was het al te laat.

In een mum van tijd boog Luke van zijn rugleuning naar haar toe terwijl hij zijn handen voor zich in elkaar samenvouwden en hij haar met een pret in zijn ogen aankeek. 'Miss daarzo zei dat ze ons een leuk stelletje vonden.' Zei hij expres langzaam op een zwaar raspende toon dat bij haar plots voor een lading aan kippenvel zorgde.

De tintelingen bereikten haar hals en voelde ze het bloed naar haar wangen stijgen voordat ze hem hevig verrast aankeek en daarna hevig beschaamd wegkeek. Naar overal behalve hem in de ruimte keek ze stomverbaasd als haar hersenen zich op volle toeren draaiden.

Een stel! Als in een stelletje! Zoals een koppeltje. Vriend en vriendin! Man en vrou-

Met een kreetje en een schok ontwaakte ze uit haar chaotische, verwonderde gedachten door een warme hand op het hare waardoor ze hem hevig overdonderd in de ogen aankeek. Van achter zijn hemelsblauwe pupillen zag ze zijn pure oprechtheid en vriendelijkheid voordat hij vroeg of ze nu toch maar zouden gaan.

Het was dat Luke van zijn stoel opstond en naar zijn pet reikte, dat ze besefte dat het eten al was betaald. Met opnieuw een schok besefte ze dat ze aardig lang in haar eigen gedachten rondhing en de serveerster niet eens had opgemerkt met de rekening. Haar ogen knipperend keek ze naar hem op terwijl ze ook overeind kwam. Zodra hun ogen elkaar ontmoetten, zei ze een vlugge dankjewel voordat Luke knipoogde en een arm over haar heen legde. Met een zwaaiend hand groette hij de serveerster en deed Lauren maar vlug hetzelfde voordat ze het restaurantje uitliepen.

Met nog steeds het rondfladderende gevoel in haar buik en ook over het idee dat zowel Luke als Lauren er niet tegen in was gegaan, om de serveerster haar gedachten recht te zetten. Maar diep in haar onderbuik voelde ze een sprankje hoop..., een sprakje..., vreugde. Dus hief ze haar hoofd naar hem op en zag ze hem met een tevreden grijns, naar voren staren, alsof hij zelf ook in zijn eigen gedachten was verzonken.  Geïntegreerd door zijn blik, bleef Lauren hem aanstaren tot ze iets in haar vizier zag en met een verrast kreetje van onder zijn arm weg stoof.  Vlug haalde ze de kaart van uit haar tasje en liep ze naar de bijna gemiste postbus.

Op het moment dat ze haar hand ophief en door de gleuf wilde duwen, werd ze bewust van een indringende blik in haar rug waardoor ze zich omdraaide. Daar zag ze hem op een afstandje staan met zijn handen in zijn zakken en een haast onleesbare uitdrukking op zijn gezicht. Haar wenkbrauwen optrekkend keek ze hem aan en daagde het haar dat Luke eigenlijk nog het kaartje had willen lezen.

Een ondeugende en uitdagende grijns verscheen er rondom haar lippen en keek ze hem afwachtend aan, en kwam het twijfelende blik van Luke verder naar voren. Zijn borstkas zette zich even uit voordat hij verslagen een zucht liet gaan met een kleine glimlach.

'Okay dan,' zei ze opgewekt voordat ze haar hand losliet en verdween haar kaartje meteen door het donkere gat in het niets. In haar borstkas voelde ze een golf aan overwinning, als ze ook het iets verslagen glimlach rondom zijn lippen zag voordat hij zijn arm naar haar uitstrekte.

Kalm en om zich heen kijkend liepen ze door de zwak belichte steegjes door op de route naar het fontein terug, maar kwamen ze op de een of andere manier weer terug op het grote marktterrein. Waar eerder wel honderden kraampjes stonden, was alles in een mum van tijd dat ze zaten te eten, weggevaagd. En omgetoverd in een heuse openlucht disco.

Spotlights in de kleuren van de regenboog zwierven over al die mensen heen en scheen het ook kort over haar heen waardoor ze haar oogleden dankzij het felle lichtinval moest vernauwen. Stomverbaasd stonden zij aan zij in één van de begin ingangen van het plein en waren ze voor even aan de grond vastgenageld tot het muziek weer begon.

Een ongelooflijk dreunende beat rolde er over de lucht én de bodem waardoor de grond onder hun slippers ineens leek te vibreren. Wat ervoor zorgde dat ze uit hun verbazing ontwaakten en elkaar hevig nieuwsgierig in de ogen aankeken. Daar lachte Lauren meteen met haar breedste grijns ooit en dacht ze hem kort naar adem te zien happen.

Om vervolgens zelf te worden verrast! Zijn andere hand reikte zich naar haar toe en keek ze hem verheugd aan met een licht opengevallen mond waarna ze het gretig aannam. Een gelach brak door rondom Luke zijn gezicht voordat hij haar ineens om haar as liet ronddraaien. Zodra ze uit haar draai was gekomen, nam Luke ineens een stap naar achteren waarbij hij zijn andere vrijgekomen hand op zijn onderrug legde. Een deftige buiging maakte hij met zijn gezicht volledig naar de grond toe.

Om vervolgens half overeind te komen als hij ook zijn hoofd naar haar ophief met een glimmende blik. 'Mag ik deze dans van u, miss Lauren?' Vroeg hij ineens deftig en met een serieuze blik rondom zijn gezicht dat haar ogen zich lieten vergroten.

En Lauren proestte daarna even kort in lachen uit voordat ze maar een vlugge 'ja' zei en hij met een grijns overeind kwam te staan en zijn vrije hand half hoog in de lucht ophief. Snel reikte ze met haar hand naar het zijne terwijl Luke haar andere arm om zijn nek heen legde voordat hij zelf zijn hand op haar taille legde.

Kort hapte Lauren verrast naar adem als ze zijn warme hand op haar middel voelde en keek ze kort omlaag waarna ze kort bloosde, maar werd ze het volgende moment meteen rustig van haar plaats weggevoerd. Verrast en met grote ogen keek ze hem in zijn ogen aan terwijl hun voeten van onder zich, een eigen leven leken te leiden.

Hun voeten bewogen zich met grote maar gracieuze stappen van onder hen als ze ook rustig ronddraaiden en ze al gauw tussen de andere dansers terechtkwamen. Waar er eerst een complete verbazing rondom haar gezicht rustte terwijl Luke net als een ervaren danser al grijnzend op haar neerkeek, lachte ze ineens vol verrukking als ze door hem over het dreunende plein met zijn dansende lichten werd geleid.

Al lachend, grinnikend en grijnzend dansten ze in het rond tussen de anderen, die in hetzelfde stemming waren en het muziek luid door de lucht trilde. Verschillende kleuren lichten schoten er over hun gezichten heen maar kon Lauren haar blik niet van Luke af houden, die helemaal in zijn element leek te zitten en ze maar al te graag doorging met de stille hoop dat het nooit zou ophouden.

Na wat wel uren leek en de maan van tussen de wolken fel op heen neer scheen, was het plein een stuk minder vol dan het eerst dansten Luke en Lauren tussen de nog paar resterende stelletjes met haar hoofd tegen zijn borst. In hun oren klonk het langzame, zachte en romantische lied en sloot ze haar ogen vredig. Om haar heen, laag op haar onderrug rustten zijn handen als Luke ook zijn hoofd met zijn neus in haar schouder rustte. Meer dan gelukkig voelde ze met de warmte van Luke helemaal om zich heen.

Totdat ook deze lied langzaam maar zeker aan zijn kalme einde kwam en Lauren een diepe, verslagen zucht liet gaan voordat ze voelde dat Luke zijn hoofd ophief. Zo tilde ze ook maar haar hoofd op en keken ze elkaar met een warme en hongerige blik naar de ander in hun ogen. Lang staarden ze in elkaars blauwe ogen, die elk een andere teint hadden, voordat Luke klein begon te glimlachen en zijn oogleden sloot terwijl hij zijn lippen op haar voorhoofd plantte. Door zijn lippen op haar voorhoofd sloot ook Lauren haar oogleden als er in haar hart een vreemd gevoel opwelde dat..., op een lichte teleurstelling leek.

Maar meer tijd kreeg ze ook niet als Luke zijn lippen van haar afhaalde en haar met een afwachtende blik aankeek. 'Zullen we maar naar huis gaan, Lau?' Vroeg hij zacht met een zacht schorre stem en glimlachte Lauren naar hem als haar ogen zich naar de donkere hemel wierpen. Boven hen lagen er duizenden fonkelende sterren uitgespreid voordat ze een stille zucht slaakte en hem weer aankeek.

'Ja, dat zal wel moeten hè, lachte ze zacht en grijnsde Luke breeduit voordat hij zich al hoofdschuddend omdraaide met in zijn hand, de hare. Dus begon hij naar voren te stappen, maar kwam hij het volgende moment ineens in een botsing.

'Oh, lo siento, [Oh, sorry] Zei hij gelijk met een opheffend hand als excuus naar de man tegenover hen, maar verwijdden Lauren haar ogen zich plots het volgende moment. De man tegenover haar keek Luke eerst bozig aan voordat het zijn oogleden vernauwde en ineens geschokt naar adem hapte.

'Tu!?' Zei de man totaal verbaasd als hij ook een strakke vinger naar hem uitstak maar Luke hem enkel geschokt aankeek. 'Tu! El ladrón! Ladrón!' Bulderde hij ineens op een hoog volume en deinsden zowel Luke als Lauren geschrokken naar achteren. Met de stappen dat ze namen, rees de oudere man zijn stem zo hard dat het de aandacht van alle omstanders trok. Zijn vermanende vinger wees pal richting Luke als hij keihard schreeuwde met waar de politie was.

'Policía, policía! Capturarlo ese ladrón!' [Politie, politie! Vang deze dief!] Brulde hij en deinsden nu alle mensen iets naar achteren terwijl zowel Luke als Lauren hevig verschrikt om zich heen keken en ze begonnen te rennen. Maar nog voordat ze enkele meters vooruit kwamen doemden er voor hen plots twee grote, sterke mannen in hetzelfde uniform. Maar het waren de knuppels in hun handen dat hen meteen tot een slippende stilstand lieten komen totdat ze plots heel ruw van achteren werden vastgepakt. Een luide, angstige gil van Lauren scheurde door de lucht en keek ze vol paniek en angst op naar Luke, die meteen van haar werd gescheiden.

'Luke! Luke!' Gilde ze zo hard als ze kon als ze hevig tegenstribbelde terwijl ze aan haar polsen naar achteren werd teruggetrokken totdat ze iets kouds om haar polsen voelde klemmen. 'Néé!' Gilde ze zo hard als haar hart zo hard bonsde dat ze vreesde dat het zou ontploffen. 'LUKE!' Gilde ze nog voordat hij al luid roepend en brullend werd bedolven tussen al die policía!

En opeens verscheen er voor haar wazige, angstige blik, de marktkoopman met een fronsende maar geschokte blik waarbij hij rap met zijn wijsvinger zwaaide. 'No, no, esta chica no! Solo el niño es el ladrón!' Brulde hij ineens en verstond ze hem totaal niet, tot ze de volgende moment de schok van haar leven kreeg.

Naar de grond stortte ze als plots zowel het koude metaal rondom haar polsen werden losgemaakt en niemand haar vasthield. Haar knieën klapten hard op de gladde, ronde en iets bollende klinkers en schreeuwde ze het uit van de pijn. En als reactie doorkliefde een andere, boze schreeuw de lucht en hapte ze hevig naar adem als ze ook haar hoofd geschokt ophief.

'Luke!!' Gilde ze nogmaals als ze in een haast opkrabbelde en haar knieën meteen pijnlijk deden, maar rende ze toch zo hard als ze kon achter hem aan. Die door een groep van zoveel politiemensen werden weggevoerd! Hinkelend greep ze naar haar knie die opengehaald was en rende ze zo hard als ze kon, maar groeide de afstand tussen de groep met Luke en haar met elke stap totdat ze hem in een busje zag verdwijnen en schreeuwde ze nogmaals.

'Néé!!'

Zodra het brommende geluid van het busje weggestorven was, rolden de angstige en bange tranen zich over haar wangen vermengd met een pijn. Niet de pijn van haar knieën die hevig klopten, maar de pijn dat hij van haar weggeroofd was. En ze hem niet had kunnen redden. Hevig snikkend strompelde ze naar de grond toe en klemde ze haar armen om haar knieën heen als ze haar hoofd voor haar geschaafde benen verborg. De omstanders keken geschokt naar haar na het ongelooflijke tafereel te hebben gezien en kwamen ze langzaam maar zeker behoedzaam dichter naar haar toe.

Tussen het hevige snikken door waarbij haar schouders omhoog schokten hoorde ze de zacht mompelende stemmen rondom haar waarna ze met een hevig betraand gezicht, haar gezicht ophief na op haar schouder te zijn aangeraakt. Haast bloeddoorlopen waren haar ogen toen ze haar ogen op een oudere vrouw rustte met een theedoek om haar hoofd dat haar meteen deed denken aan Maria. De gerimpelde vrouw keek vol met medelijden op haar neer en mompelde ze iets in het Spaans, maar begreep ze er niet veel van.

Maar haar was het duidelijk dat de bewoners met haar meeleefden. Alleen wilde Lauren zich er niet bij neerleggen en klaarde haar wazige gedachten meteen op en dacht ze na over wat ze kon doen. Na opnieuw te worden aangesproken krabbelde ze overeind, ondanks hoe pijn haar knieën deden en keek ze omlaag. Tot haar opluchting zag ze dat er niet al te veel bloed was en het in de wonden bleef zitten. Dus hief ze haar hoofd op en keek ze naar de vrouw met een glimlach waarbij ze haar tranen wegveegden, tot een glinstering in haar ooghoek haar aandacht trok.

Zodra ze haar hoofd naar de glinstering draaide, hapte ze hevig naar adem als ook haar ogen zich verwijdden voordat ze erop afstormde. Van tussen de klinkers vandaan grissend hield ze de sleutels voor haar gezicht en herkende ze hen meteen van hun vervoersmiddel.

De scooter!

Een heuse golf aan hoop rees er in haar borstkas op en keek ze met een opgetogen glimlach naar de mensen die dichterbij waren gekrabbeld, voordat ze haar hoofd knikte en ervandoor stoof. Met het kloppende en bonzende pijn in haar knieën rende ze van over het plein met het zacht rammelende geluid van de sleutels in haar hand.

Waar is het? Waar is de fontein? Waar is de-!

En al snel werden haar gedachten onderbroken als ze de bekende herinneringspunten tegenkwam dat haar al gauw naar de fontein leidde. Tegenover het nog waterspuwende fontein stond de kerk en wist ze dat de scooter daar in de buurt stond. Laat het er alsjeblieft nog zijn!Dacht ze al smekend voordat ze al hinkelend naartoe liep en ze in de donkerte van de schaduw, de contouren van de scooter zag staan.

'Hemelzijdank!' Zei ze luid op het moment dat haar handen zich op de voorkap van de scooter terechtkwamen en ze meteen al ondersteunend naar het zitgedeelte schuifelde. Daar stak ze meteen de sleutel in het slot voordat ze ging zitten en ze de rem aantrok zoals ze het Luke had zien doen. Met de rem ingehouden draaide ze de sleutel om en kwam de scooter na een korte sputtering, al brullend tot leven. En ontsnapte er een opgeluchte glimlach van haar lippen als ze ook even haar lijf voelde ontspannen.

Maar al vlug zette er een doel zich vast in haar hoofd als ze haar vrije hand om het gashendel heen klemde.

Ik moet Luke vinden!

Maar, waar de fuck is hij!?