Na het nieuws te hebben beluisterd, die hem informeerde dat de storm waarin ze een paar dagen geleden terechtkwamen een heuse onverwachtse tropische storm was en had niemand verwacht dat die nog zou komen. En dat er miljoenen euro's aan schade was. En onder andere was het schade duidelijk aanwezig in de vorm van afgebroken takken en omgevallen bomen, maar ook dat er enkele bomen waren doorklieft..., door de bliksem. En niet zo ver van hen vandaan.

Dus zette hij met een dankbare gedachte dat hen niets overkomen was, de radio uit en draaide hij zijn hoofd naar de schuifpui om Lauren op het terras op haar vertrouwde plekje te zien zitten met een grijns alsof er nooit iets gebeurd was. Haar rug schokte even doordat ze begon te lachen als Luke ook de stem van Jared hoorde en liep hij kalm naar het terras. Met een glimlach keek hij vlak voor de schuifpui nieuwsgierig opzij om zowel Finn als Jared languit in de loungestoelen te zien liggen als zijn laatste vriend iets enthousiast en driftig begon te vertellen.

Met een grijns leunde Luke zich tegen de deurpost zoals het ook zijn bekende plekje was en keek hij zo nu en dan naar Lauren, die niets meer dan een paar schrammen had overgehouden na hun angstige avontuur. In zijn borstkas welde er een gevoel van lichte spijt op, doordat het hem niet was gelukt om haar datgene te vertellen.

'Owhja? Ga je me daar nu mee plagen?' Zei Lauren ineens en ontwaakte hij uit zijn gedachten en zag hij hoe ze met een behendigheid van de balustrade afsprong om vervolgens met samengebalde vuisten in haar gevechtshouding te gaan staan. 'Dat dacht ik niet hoor, en dát zou ik zeker ook niet doen als ik jou was.'

Maar van naast hem rees Finn ineens op uit zijn stoel en keek Luke meer dan verrast op naar zijn vriend, doordat hij hem nog nooit zag opnemen tegen een meisje! Een brede grijns brak er door rondom Finn zijn lippen en dacht Luke dat hij dan toch echt door de bliksem werd geraakt.

Wat de fuck, dacht hij stomverbaasd als hij Finn vlak voor haar, hetzelfde houding van Lauren overnam en er in zijn vriend zijn ogen, iets onheilspellends zag glinsteren. En nog voordat Luke het beeld kon verwerken, deinsde hij verschrikt achteruit als Lauren geheel onverwachts een vliegensvlugge uithaal maakte naar Finn.

En dan, met een mond vol tanden keek hij met grote ogen toe hoe zowel Lauren als Finn in een heuse stoeipartij waren gewikkeld en voelde hij jaloerse pijl door zijn hart gaan totdat Lauren een verrast kreetje slaakte. Meteen focuste Luke zich gealarmeerd op haar en zag hij verrast hoe het haar gelukt was om uit zijn sterke grip te komen, maar hapte hij het volgende moment hevig naar adem als hij in een mum van tijd, naar voren sprintte.

'Stop!' Brulde hij keihard als hij Finn van haar af duwde en hij met strak gespreide armen en rug naar toe gekeerd stond, om Lauren meteen voor al zijn vrienden af te schermen. En met één intense blik, had al zijn vier vrienden hun blikken naar de grond toe geworpen.

'Wat nou?' Zei het geschokte en iets geïrriteerde stem van Lauren en sloot hij zijn oogleden als hij ook zijn hoofd iets naar haar toe draaide.

'Je topje... Je bikini topje,' verduidelijkte hij haar met een beklemmend gevoel in zijn keel en hoorde hij het korte geschuifel met daarna een aanzwellend gelach.

'Serieus, Luke? Jongens?' Vroeg ze hevig verbaasd voordat ze opnieuw begon te lachen en hij een hand op zijn schouder voelde voordat hij licht naar voren werd geduwd. 'Jullie zijn toch wel gewend aan een béétje bloot van vrouwen!?'

En daar werd hij zelf verrast om haar eigen woorden waardoor zijn oogleden opensprongen en hij van onder zijn wimpers naar zijn vrienden staarde, die elk één voor één met een verwijde blik naar het terras staarden totdat haar gelach wegstierf.

'Wát? Zijn jullie serieus, serieus!? Hebben jullie dan nooit... leven jullie celibatair of zo!?' Riep ze hevig verwonderd waarna ze moest grinniken maar ook dat geluid wegstierf. 'Amai! Dat is toch niet te geloven.' Riep ze nog voordat hij enkele voetstappen hoorde dat zich van hem verwijderden waardoor hij over zijn schouder keek. En daar liet hij zijn armen zakken als hij ook naar haar rug staarde die naar de rand van het verhoogde terras toe liep.

In zijn borstkas welde er een golf aan wraak op, nu zij zonder pardon achter een feit van vrijwel alle vijf de jongens was gekomen en sloop hij met een groeiende ondeugendheid naar haar toe. In zijn vizier zag hij hoe de andere vier vrienden ook bijkwamen van haar ontdekking en ze elkaar met een blosje aankeken voordat ze zich op Luke focusten. En daar zag hij hoe James met grote ogen naar hem keek een opengevallen mond voordat Luke zich naar Lauren toe draaide.

Op het moment dat Lauren zich bij de rand wilde omdraaien, nam Luke plots een aanloop en duwde hij haar..., zo het water in.

'Aaaagh!!' Gilde ze op het hoogste van haar stem en maaide ze wild met haar armen en stortte ze met haar wapperende haren naar beneden om vervolgens met een luide plons, kopje onder te gaan.

Met het ongelooflijke kabaal aan ruisende water en open ogen belandde ze in het water en klitte haar haren meteen aan elkaar, maar keek ze meteen naar de oppervlakte en grijnsde ze breeduit als ze ook haar adem nog inhield. Vlug zwom ze uit de zonlicht weg en kwam ze stilletjes boven water in de schaduwen van onder de brede steiger. Op haar onderlip bijtend grijnsde ze zo breed dat ze kort vreesde dat ze zichzelf verraden had.

Maar met de tellen dat ze zich aan de steigerpaal vasthield, hoorde ze de jongens doodstil zijn met daarna een schuifelend geluid.

'Hmh?' Klonk als eerste de onzekere, vragende stem van James en kneep ze van de pret haar oogleden dicht om zich nog beter te kunnen inhouden.

'Waar is ze? Je- je hebt haar toch niet vermoord?' Siste de een ineens de ander en wierp ze haar hoofd met een stille lach naar achteren als ook het heldere water tegen haar borstkas aan golfde. Met de ongelooflijke lading aan pret verplaatste ze zich als ze de schaduwen van door de kiertjes van de steiger zagen bewegen totdat ze ineens alert werd van een hand om de rand van het hout.

Op het moment dat er een tweede volgde, besloot Lauren ineens actie te ondernemen! Haar kon het niet schelen wie het slachtoffer was, maar zo snel greep ze ineens naar de pols van de ongelukkige en trok ze er zo hard mogelijk aan.

'Eéé!' Drong er een harde schreeuw door de lucht voordat er een breed figuur met zijn gezicht eerst het water in stortte. Een flinke plons ontstond en Lauren meteen haar gezicht afwendde om zich voor de spetters te beschermen om vervolgens met een breed, haast duivelse grijns om te kijken.

Om daar een haast verzopen en hevig verschrikte gezicht van niemand anders dan Luke hemzelf. Kort zwom hij net als een hondje met trappelende voorarmen totdat hij zijn natte haren uit zijn ogen haalde en zijn blik zich meteen op Lauren belandde. En daar zag ze hem ineens met een moordende blik naar haar kijken waardoor ze iets geschokt naar adem hapte.

'Payback!' Riep ze nog boven de stoot aan adrenaline uit om hem verder te plagen en giechelde ze luid als ze hem, zijn ogen zag vernauwen.

'Aagh! Nee!' Gilde ze ineens als hij plots een flinke duik richting haar nam en zij op haar beurt in een rap tempo van hem wegdook. Met krachtige beenslagen en een heuse borstcrawl spoedde ze zich naar de ladder van de steiger en klom ze druipnat al schaterlachend uit het water voordat ze zich nog door hem werd gepakt. Om dan toch ineens te worden vastgepakt door een groot aantal handen!

Geschokt hapte ze naar adem en keek ze verschrikt achterom, om daar ineens alle vier de jongens te zien staan die haar met een nog bredere, gemene grijns aankeken.

Oh shit, ó shit! Dacht ze nog vlug voordat ze driftig haar hoofd schudde en hen smekend in de ogen aankeken. 'Nee! Néé, alsjeblieft niet!'

Terwijl ze hevig tegenstribbelde en zich uit hun handen probeerde te rukken, was Luke ook uit het water geklommen en stond hij al druipend in een iets dreigende houding met zijn benen en armen iets uit elkaar als hij ook wat hijgde.

'Goed zo, jongens.' Dreunde zijn commanderende stem door de lucht rondom hen en draaide ze zich in een ruk, geschokt naar hem om. Bij het zien van zijn imponerende houding, schoot er een elektrische prikkel door haar lijf dat bij haar onderbuik eindigde. Op haar onderlip bijtend keek ze hem lonkend van onder haar wimpers aan terwijl ze zich nog steeds verzette door naar achteren te stribbelen.

Maar nog voordat ze het besefte, nam Luke ineens grote stappen naar haar toe en hapte ze hevig naar adem als ze ook verstijfde op het moment dat Luke zijn lange, sterke armen om haar heen sloeg. Om haar middel greep hij haar en slaakte ze een kreet als ze van de grond af werd geplukt en stribbelde ze meteen tegen.

Zo erg dat ze ineens een stukje terug naar de grond gleed, maar ze het volgende moment nog steviger werd vastgepakt, bij haar knieën en oksels! Stomverbaasd en met een duizelende blik besefte ze voor even niet waarin ze nou was beland, totdat ze zichzelf in zijn armen voelde hangen. Met grote ogen vol verbazing met hoe hij dat nou deed keek ze hem aan maar verwelkomde zijn brede grijns haar blik.

Oh-oh... dacht ze als ze toekeek hoe Luke hen beiden naar de rand van de steiger bracht en haar ogen zich wijd opensprongen bij het zien van het water onder zich. Vlug klemde ze haar armen om zijn nek heen en trok ze zichzelf uit al haar macht tegen hem aan.

'Néé! Please! Niet weer!' Smeekte ze hem en zette ze haar beste zielige en smekende blik op als ze hem ook van heel dichtbij aanstaarde en vastklampte.

Op het moment dat zijn hoofd met een flinke klap op het water terechtkwam, ging er tegelijkertijd ook een knop om. Waar hij sinds deze vakantie diezelfde knop uitgezet had, werd deze met een spurt hevig aangewakkerd en voelde hij de woede in zich oprijzen om zijn belager een lesje te gaan leren.

Hem maakte het niet uit of het een hij of een zij was, het zou hoe dan ook leren om hem te respecteren! Dat hij geen een of ander speeltje was om overboord te worden gegooid! Dus speurde hij van achter zijn dreigende waas naar de boosdoener en ving hij haar blik. Heel even schoot er een golf aan herkenning zijn hoofd door, maar verdween deze zo snel als het gekomen was voordat hij op haar af dook.

Maar op het moment dat hij boven water uitkwam op de plek waar zij zou moeten zijn, zag hij haar niet meer. Alleen zag hij nog net het laatste beeld van een voet dat uit het water rees en wist hij gelijk waar zij was. In zijn hoofd hoopte hij nu maar op één ding...., en was dat dat ze niet al te ver zou zijn zodat hij haar niet meer kon pakken.

Dus was hij meer dan tevreden dat zijn eigen trouwe vrienden zijn stille eis hadden gehoord voordat hij zichzelf uit het water hees.

Maar terwijl het water van hem afdroop als hij al zoemend van de adrenaline op de steiger stond, gleed er ook een groot stuk woede van hem af en besefte hij dat Lauren er flink gespannen bij stond. En dat het Lauren was in plaats van een ander meisje of burger. Maar toch restte er nog een stukje boosheid in hem dat ze hem zo te grazen had genomen en beloonde hij zijn jongens met een goed woordje.

Nog steeds temperend observeerde hij haar tengere lichaam die hevig tegenstribbelde in de armen van zijn vrienden, maar wilde hij haar alleen voor zichzelf.

Kom hier. Dacht hij ruw voordat hij binnen enkele grote stappen al bij haar stond en hij zonder enige twijfeling zijn armen om haar heen sloeg. Haar verkoelde huid sloeg meteen op het zijne en ging er een schok aan tintelingen heel zijn lijf door. Maar daar liet hij zich niet door afleiden. Hij zou haar terugpakken, hoe dan ook! Dus draaide hij hen naar het water toe met het idee om haar, een koekje van haar eigen deeg te gaan geven.

Tot die blik..., o die  blik...

In zijn hoofd voelde hij meteen de laatste restjes woede en wraak als sneeuw voor de zon wegsmelten als zijn ogen zich met het hare verbonden. Die diepe blauwe kijkers vol angst en schrik met de smekende vraag om haar ab-so-luut niet los te laten. In heel zijn lijf ging er plots een schot aan besef en begon hij te twijfelen of zijn straf niet te hard was. Dus sloot hij voor even zijn ogen als Lauren met een gemak in een bruidsstijl in zijn armen rustte en vormde er een andere straf in zijn hoofd.

Een veel vriendelijke...., een veel betere!

En zo opende hij zijn oogleden met een andere intensiteit en glimlachte hij ineens mierzoet naar haar om met een fonkelende blik van uitdaging. Eentje waar hij stiekem heel erg lang naar uitgekeken had. Dus zei hij de volgende woorden bijna te gretig;

'Als je me een kusje geeft, dan laat ik vrij,' zei hij zacht met een raspende stem en voelde hij zijn verlangen naar haar lippen meteen groeien. In zijn armen verstijfde haar lichaam kort als ze naar adem hapte en vlogen zijn ogen meteen naar haar gespreide lippen.

Voor enkele tellen lang staarden ze elkaar afwachtend aan en zag hij hoe er rondom Lauren haar wangen een blosje verscheen voordat ze haar lippen stevig sloot. Als hij dan zag hoe ze haar hoofd naar hem toe draaide ging er een fladderend gevoel in zijn buik rond en sloot hij zijn oogleden als hij ook gretig wachtte op de kus op zijn lippen.

Om dan totaal onverwachts, een stel lippen op zijn wang te voelen en raakte hij hevig verward, maar glipte Lauren het volgende moment ineens uit zijn armen weg. Verbijsterd en stomverbaasd stond hij daar met zijn armen nog in de lucht voordat hij zich omdraaide en haar achter zich zag staan.

'En weet je wat ik graag zou willen?' Zei Lauren ineens kalm en poeslief met een liefelijke glimlach en knipperde hij zijn oogleden. 'IJs!' Zei ze plots en voelde hij plots tegelijkertijd ook een stel handen op zijn schouders, die hem een duwtje gaven. En daar hapte hij hevig naar adem als zijn ogen ook wijd opensprongen en hij totaal hulpeloos met zijn armen wild maaiend, achterover viel.

Om een plons in het water te belanden en zwom hij meteen omhoog, om haar met een schaterlach, al heupwiegend van hem vandaan te zien lopen.

Nu hij toch eigenlijk de koude douche had ontvangen, besefte hij dat zijn bijna blinde razernij helemaal niets had opgeleverd. En dat ze dus bestand was tegen zijn sluwe ideeën en bangmakerij en liet het hem kort verbazen. Ook dat was hem eigenlijk nooit overkomen, zelfs zijn eigen moeder leek er wel door te worden getroffen als hij zich zo gedroeg.

Tssk, dacht hij als hij ook afwezig zijn hoofd schudde als hij ook naar de achterkant van Lauren haar bedekte rug staarde, die nu omgeven was door een wit wollige badjas die ze aangereikt had gekregen van Finn. Heel even verbaasde het hem ook bij het zien hoe Finn zich net als een soort grote broer gedroeg bij haar, wat eigenlijk zelden nog gebeurde na de andere vier jongens. En het deed hem goed om te zien dat de andere jongens haar ook normaal behandelden. Alsof ze er..., er gewoon puur bij hoorde.

Het grote witte badhanddoek om zijn heupen slaand en vastzettend, liep hij over de steiger terug naar het huis om er maar een koel drankje te gaan halen die zijn rap draaiende hersenen maar wat moesten laten afkoelen. Op een gegeven moment zag hij haar in zijn ooghoek vanuit de gang naar het terras teruglopen en draaide hij zich meteen naar haar om. Met de koude ijsthee aan zijn lippen nipte hij eraan en volgde hij haar tot ze uit zicht verdween.

En van naast hem kwamen zowel Jared als River te staan die ook tegen het aanrecht aan leunden en voelde hij het volgende moment hoe hun blikken zich in zijn huid brandden. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij wat afwezig naar hen, totdat hij zag hoe Jared uitdagend met zijn wenkbrauwen begon te wiebelen als zijn ogen ook kort naar de open schuifpui vlogen en terug.

Alleen door die handeling al, zonk zijn gemoedstoestand meteen in de voeten en wendde hij met zijn oogleden gesloten, zijn hoofd af. Gedachten keerden terug met hoe hij het haar zou kunnen vertellen, dat hij dat toch graag kwijt wilde nu de tijd er goed voor was. Maar niet nu.

'Nu even niet, oké?' Zei hij met een zucht en staarde hij voor zich uit en klemde hij zijn hand iets steviger om het koude glas. Als de vrienden van naast hem na een volle minuut nog niets zeiden, sloot hij zijn oogleden en boog hij zijn hoofd naar de grond toe.

'Moet ik haar nou nú vertellen wie ik ben?' Mompelde hij zacht en kwetsbaar en zag hij hevig op naar hun antwoord. Tot hij werd verrast.

'Nee.' Antwoordde River en opende hij zijn oogleden meteen als hij schuin naar zijn beste vriend opkeek met daarna een verwarde en vragende blik in zijn ogen. Van naast hem staarde Jared bedenkelijk voor zich uit als hij ook heel licht zijn hoofd schudde. Verrast hief hij zijn hoofd op en keek ze hen nieuwsgierig aan.

'Neem haar- uh... mee naar een stadje of zo?' Begon River gelijk met een zenuwachtige frons boven zijn wenkbrauwen en voelde hij hoe hij zijn torso hoopvol naar hem toe draaide. 'Ja, ehm- naast dat ene moment dan, waren we eigenlijk altijd met zijn zessen. Misschien is het een idee om dan toch even naar een goed plekje te gaan..., met zijn tweeën?'

Hmm! Humde zijn opgemonterde gedachten meteen door zijn hoofd en begon hij bedachtzaam zijn hoofd te knikken voordat hij zijn vrienden helder in de ogen aankeken. 'Welk stadje zou het dan moeten zijn?' Mompelde hij.

En voor hem zag Luke hoe zowel River als Jared elkaar ook bedenkelijk aankeken en leken ze een telepathisch gesprekje te voeren voordat ze op het zelfde moment, hun hoofden terug naar hem draaiden.

'Wat dacht je van Santiago? Eh nee, die is in Spanje zelf! Die- die Santorini? Nee. Santimore? Fuck, nee, je weet wel, dat stadje stukje verderop?' Mompelde Jared hevig verward als hij ietwat hulpeloos naar River opkeek, die zijn hoofd hevig knikte. Kort grinnikte Luke als hij erachter kwam dat River ook niet de correcte naam wist maar hij wel.

'Naar Santos dus...,' mompelde hij de naam correct en sprongen zowel River als Jared los van het aanrecht.

'Ja, díe!'

Grinnikend schudde hij kort met een grijns zijn hoofd als hij naar de grond staarde voordat hij met een oprechte glimlach zijn hoofd ophief en hen dankbaar aankeken. Met een stevige hand op hun schouders keek Luke zijn twee trouwe vrienden met een hoofdknik aan. 'Dat is een goed idee, guys. Dankjewel.'