Met een cocktail in zijn hand leunde hij tegen de deurpost van de schuifpui als hij ook in het niets voor zich uit staarde. Deze avond was de eerste dat Lauren had gemeld dat ze maar vroeg ging slapen, na een bezige dag te hebben gehad. In zijn hoofd begreep hij haar ook wel, want het leek alsof hij zelf ook onder zeil was geweest, hij had het gevoel dat hij behoorlijk moe was geworden na al het scherpe staren naar wat ze deed.

Ondanks hij dat zo boeiend vond, dwaalden zijn gedachten naar het einde van de operatie waarbij hij haar zo teleurgestelde blik zag. Nog nooit werd hij geraakt om een verdrietige emotie van een ander in zijn hele leven. Het laatste keer dat hij zelf het terneergeslagen gevoel ervoer was op het moment dat zijn vader de grond in ging. En dat zette hem aan het denken over wat hij kon gaan doen.

'Hey, wassup,' zei River en ontwaakte hij met een schok uit zijn gedachten waarna hij hem met geïrriteerde, samengespleten ogen aankeek.

'Ow, joh, er is hier iemand chagrijnig,' mompelde River ineens en twinkelden zijn ogen kort. 'Is het doordat zij er niet is, Lukie?' Plaagde hij hem opnieuw met een flauwe grijns, maar snoof Luke enkel kort als hij ook zijn hoofd schudde.

'Nu even niet, okay,' mompelde hij als hij ook weg van hem keek en hij ondertussen zijn woede probeerde te temperen. Want in een geplaag had hij nu ab-so-luut geen zin!

'Mag ik dan wel vragen wat er scheelt?' Vroeg River opnieuw en slaakte hij een diepe zucht waarbij hij zijn ogen sloot. Opgelucht was hij toen hij ditmaal de iets bezorgde stem van zijn vriend hoorde en keek Luke hem aan. Want diep in zijn hart twijfelde hij al of hij dit nieuws met zijn vrienden ging delen, of niet. Maar de eerdere ervaring had ervoor gezorgd dat hij een mini breakdown had gehad en waren zijn vrienden er voor hem. 

Dus besloot hij ook deze keer niet alles voor zichzelf te houden, want het zou toch op een keer naar buiten komen. Vroeg of laat.

'Lauren zei dat er nog maar voer was voor anderhalve week..., en ik heb het vermoeden dat ze daarna moeten sluiten...' Mompelde hij zacht waarna hij wat afwezig naar River toe draaide die hem met een oprechte interesse had aangestaard.

'Ah...,' zei hij ook zacht met een lichte frons en kwamen de andere vier er plots ook bij staan, alsof ze de ernst van de situatie aanvoelden. Waar Luke ergens wel dankbaar voor was.

'Ja, dat zou heel goed kunnen. Ik zag het voer in de twee kisten en ik kan je zeggen dat er niet veel meer in zat,' zei Jared mompelend en humden de anderen in overeenkomst.

'Het zou echt sneu zijn als die kittens honger lijden, ze zijn super schattig,' klonk de stem van River afwezig en keek Luke iets verrast naar hem op. Want wat was er eigenlijk gebeurd met zijn grote, beste vriend daar in het hok? Dat hij zich liet omkopen door een klauwende viervoeter met scherpe tandjes?

'Kunnen we niet iets doen?' Zei ineens het zware basstem van Finn en keek iedereen in één keer, verrast naar hem op. Zo ook Luke, die eigenlijk in zijn hele leven maar enkele lange zinnen uit Finn zijn mond had horen komen. Met de tellen dat iedereen naar Finn staarde, werd hij iets ongemakkelijk voordat hij zijn handen vragend in de lucht wierp als stille teken. Dus, en?

'Ja, wat Finn zegt..., kunnen we niet soms anoniem gaan doneren of zo?' Zei James ineens met een iets opgemonterde blik.

'Hè, ja!' Zei Jared meteen met een hoopvolle glinstering in zijn ogen. 'Misschien kunnen we wel bestellen onder een valse naam!'

En het was daarna dat er een georganiseerde commotie ontstond waarbij de een naar een telefoon griste terwijl de andere naar een kladblok en pen zocht en de anderen meteen begonnen te kibbelen over hoeveel voer ze moesten hebben en gingen leveren en voor hoe lang.

'Hebbes!' Zei Jared ineens als hij met hevig gefocuste ogen naar het beeldscherm van zijn smartphone keek, waar er binnen een straal van 35 kilometer, een dierenvoeders bedrijf gevestigd was. 'En hier gaan we...,' mompelde hij als hij op de telefoonknop drukte na het nummer te hebben gevoerd.

'Buenos días! Con la empresa de alimentación animal en Huaveron.' Klonk de Spaanse woorden door het doodstille groepje en begon Jared breeduit te grijnzen als hij precies vertelde wat hij wou...

Na een goede nacht te hebben gehad, waarin ze maar een keer wakker werd om de pup te voeden, gaf ze de pup aan Rosie die alweer haast ongeduldig stond te wachten om hem de fles te geven. Kort had Lauren gegrinnikt voordat ze alle dieren maar ging voederen als ze ook het iets beklemmende gevoel probeerde te verdrijven over dat er niet meer voer over was. En al snel belandde ze in haar routine waarbij ze de hokken na het voeren verschoonden en merkte ze ook al dat het aantal dieren waren verminderd.

Maar dat hield haar blijdschap niet tegen, al helemaal niet als ze de lieve kittens verwelkomden die meteen luid miauwend opsprongen om in haar armen te kunnen komen. Giechelend  had ze hen kort aandacht gegeven voordat ze naar Rosie terugliep die haar had geroepen. Daar zag ze Rosie met een brede grijns naar de puppy kijken en lachte ze kort doordat het diertje al meteen driftig met zijn staartje aan het kwispelen was.

'Ik- hem meenemen naar huis,' zei Rosie in het gebrekkige taal en trok Lauren verrast haar wenkbrauwen op en gebaarde Rosie vlug een gebaar. 'Even, alleen éven!' Legde ze het Lauren uit en rolde ze haar ogen.  'Jij gaan strand? Rusten?' Zei de gezette vrouw opnieuw en rolde ze haar ogen, doordat ze al haar idee uit haar hoofd had geplukt.

'Okay, ik ben klaar dus ik ga wel. Goed oppassen op hem hè,' waarschuwde ze Rosie die daarna met haar donkerbruine ogen rolden voordat ze weg waggelde. Met het zacht keffende pup in haar armen. Een glimlach hing er rondom haar lippen als ze Rosie uit de voordeur zag verdwijnen en ging ze zelf ook, na de gesteriliseerde poes te hebben gecheckt die bijna weer haar oude zelf was.

Dus hing ze een kwartier later in haar nieuw gevonden vaste plekje, in de hangmat. Terwijl de donkergroene palmboom bladeren de zon tegenhielden nestelde ze zichzelf in de hangmat en zuchtte ze tevreden. Heel even voelde ze het onbewuste gemis naar Luke wel, maar besloot ze maar een lekker boek bij te pakken die ze deze zomer graag uit wou lezen.

Langzaam maar zeker, net zoals de zon die langzaam over de hemel heen trok, kwam Lauren al dicht bij het eind en sloeg ze net een pagina om, tot dat zomaar ineens, een gil slaakte. Met spastische armen en handen maaide ze wild als ze ook uit de hangmat viel, maar ze na een onverwachtse kietelpartij zomaar in iemand zijn armen belandde.

'Jij!' Hijgde ze hevig geschrokken en wurmde ze zich meteen uit zijn armen na een luid gelach en keek ze hem verwilderd aan. 'Wat doe jij nou hier!?' Siste ze met grote ogen als ze Luke, zijn hoofd met het hevige gelach achterover zag werpen.

'Hahaaha!' Lachte hij los en vrij en sloeg dat een kippenvel over haar huid, maar kon ze de hevige schrik en schaamte niet van zich af schudden waardoor ze een ferme klap tegen zijn schouder aan plantte. Dat zijn gelach wel abrupt deed ophouden maar hij haar nog met een ongelooflijk uitdagende glinstering aankeek als hij ook achteruit liep.

Waardoor ze haar oogleden vernauwde en ze haar lippen samentrok voordat ze zonder enige waarschuwing of pardon, op hem af sprintte. En dat was precies wat hij wou, al lachend draaide hij zich in een ruk om en sprintte hij er zelf vandoor.

Rennend door het eerst mulle zand voordat ze de natte witte strand bereikten, jaagde ze op hem met maar één doel in haar hoofd; hem vangen! Hem op zijn nummer zetten! Hem zijn verdiende -

Maar na een poos te hebben gerend maakte ze in haar hoofd een ruimte met het besef dat hij even snel was als zij, waardoor ze het maar opgaf. Bijna struikelend remde ze af en hijgde ze hevig als ook het iets koude water over haar voeten heen spoelden en ze daarna haar handen op haar knieën legde omdat er een stuk energie ineens was opgebruikt terwijl ze al moe was.

'Hmpf,' zuchtte ze als ze een paar meters verderop ook Luke zag afremmen met daarna een behendige huppel voordat hij zich met een brede, uitdagende grijns naar haar toe keerde. In de lucht hief hij zijn handen vragend op, maar maakte Lauren een weggooiend gebaar met dat hij maar moet gaan opzouten.

'Ach, kom op! Kan het prinsesje mij niet vangen!?' Daagde hij haar uit en rolde ze haar ogen als ze ook haar hoofd schudde voordat ze overeind kwam te staan.

'Bullshit,' zei ze ineens zonder na te denken en liep ze al hevig hijgend terug met haar rug naar hem toe gekeerd. Om een paar tellen later al luid gillend van de grond af te worden geplukt en ze meteen in zijn armen hing.

'Watte!' Siste ze overdonderd als ze zich ook tegen zijn borstkas af probeerde te zetten, maar brandden hun huidcontact haar zo erg dat ze er stil van werd. Maar als ze na een paar stappen besefte met wat hij aan het doen was, vergrootten haar ogen zich.

'Nee, néé! Niet het water!' Zei ze ineens gepanikeerd en begon ze hevig te wriemelen in zijn armen, maar was het tot zijn grote plezier die luid begon te lachen. 'Néé, Luke! Niet doen!' Smeekte ze hem en vibreerde zijn gelach door haar lijf totdat het haar lukte om uit zijn armen te komen en klemde ze zich het volgende moment stevig om hem heen. Met haar armen om zijn nek en haar benen om zijn torso.

'Niet doen, please!' Smeekte ze hem voor de laatste keer als ze ook stijf haar oogleden dichtdeed, doordat ze er toch echt geen zin had om nu al nat te worden! Zo graag wilde ze naar haar hangmat terug..., en dan wel droog! Dus spande ze zich hevig om hem heen als ze ook haar ogen dicht had als hij nog aan het lopen was. Het ruisende geluid van de zee klonk zo dichtbij, maar besefte ze na een paar stappen dat ze de andere richting uit gingen.

In plaats van naar de zee toe te lopen, liep Luke ineens er juist vandaan en maakte ze haar armen meteen los van zijn nek. Stomverbaasd keek ze hem aan als hij ook uit het water stapte en ging er een golf aan opluchting door haar heen. Om daarna te worden gevoed door een tsunami aan besef en schaamte met wat ze nou aan het doen was. Haar benen hadden zich om zijn middel gewikkeld met haar kruis zo open en bloot - dan wel bedekt met de bikinislip - tegen hem aan.

Als gebrand maakte ze meteen haar benen los rondom hem en bereidde ze zich voor om op grond te belanden, maar hapte ze daarna gelijk naar adem als ze zijn warme handen laag op haar onderrug voelde branden. Van haar stuk gebracht knipperde ze hevig voordat ze langzaam haar kin ophief hem recht in zijn donkere met emoties rondzwermende ogen aanstaarde. In heel haar borstkas voelde ze de eens kleine vonk hevig oplaaien naar een sissend en brandend vuur vol passie.

Voor enkele tellen lang stonden ze daar, borstkas tegen borstkas, Lauren haar armen om Luke zijn hals terwijl zijn handen zich nog op haar onderrug rustten. Hun ogen wisselden zoveel emoties uit dat ze totaal waren verstijfd. Voordat Luke als eerste een hand rustig terugtrok zoals Lauren dat ook deed. Om vervolgens door Luke zijn warme hand te worden vastgepakt voordat hij al lief glimlachend zijn andere arm over haar schouders heen legde en hij alsof deed dat er niks raars gebeurd was.

Totaal overdonderd staarde ze naar hem als hij haar van het water wegleidde en besefte ze dat ze naar haar hangmat aan het teruglopen waren. Stap voor stap kwam haar bewustzijn terug en schrok ze even toen ze haar boek helemaal overhoop in het zand zag liggen en reikte ze er vlug naar, maar was Luke haar al voor.

'Hey, geef terug dat boek!' Zei ze ineens op een licht verontwaardigde toon, maar keek ze vol ontzet toe hoe Luke in de hangmat ging liggen en al licht zwaaiend met gekruiste benen, het boek opensloeg. Meteen snoof ze als ze ook naar voren dook om haar persoonlijke boek uit zijn handen te grissen, maar greep ze enkel lucht als ze ook het gelach hoorde. En om het nog erger te maken, gleed zijn hand met een groots gemak om haar pols voordat hij er een rukje aan gaf.

'Wááh!' Zei ze ongecontroleerd als ze naar voren struikelde en ze zo zonder pardon dwars over Luke heen viel. Haar buik kwam met een zachte klap bovenop de zijne en bungelde haar weerloze benen in de lucht. Meteen kwam ze bij en probeerde ze zich terug te trekken, maar had Luke zijn armen over haar blote rug heen gelegd.

'Ey! Ga er uit! Dat is mijn hangmat!' Siste ze als ze ook kort kronkelde en erin slaagde om zich terug te trekken waarna ze haar handen op haar heupen zette.

'Hmm, dit schijnt een goed boek te zijn.' Bromde Luke tevreden terwijl hij haar compleet negeerde en sloof ze luid van ongeloof. 'Wat we nu kunnen doen is dat of je erbij komt liggen,' zei hij als hij ook voorzichtig een stukje opschoof maar zag dat het niet zo lukte voordat hij met een grijns naar haar opkeek. '-of je kunt daar lekker blijven staan tot ik uitgelezen ben.'

Van haar ene been naar de andere wippend keek ze hem intens verbaasd aan voordat ze om meerdere redenen een blosje rondom haar wangen kreeg. Zo vroeg hij haar onder andere bij hem te komen en..., samen te lezen? Maar ook om het idee dat hij in haar hangmat lag en haar boek las..., na haar zo te hadden aangeraakt. Dus snoof ze even als ze haar besluit had gemaakt wat het onverschillige aandacht van Luke trok die het boek aan het lezen was.

'Schuif op, dan,' zei ze vlug en twijfelend met een rood hoofd en zag ze Luke tevreden breeduit grijnzen voordat hij zijn gekruiste benen uit elkaar spreidde. Bij het aanschouwen ervan ging er een ijskoude golf door haar heen en dacht ze;  nee, nee, niet dat!

'Kom hier dan maar,' zei Luke ineens als hij ook haar arm aanraakte en knapte ze uit haar gedachten als ze naar de vrije ruimte tussen zijn benen staarde.

No way,  dacht ze en schudde ze heel licht haar hoofd en zag ze de ruimte weer verdwijnen voordat Luke zijn schouders ophief.

'Oké, dan maar niet.'

'Eh, okay dan!' Spurtte ze ineens en keek Luke met een brede, tevreden grijns op voordat hij al balancerend naar achteren schoof als hij ook opnieuw zijn benen spreidde.

'Kom maar dan, bangerik.' Plaagde hij haar en snoof ze luid als ze hem intens aanstaarde met een blik van;  dat ben ik niet!

En daardoor liep ze met een grote pas naar voren waarna ze met een serieus gezicht tussen zijn benen ging zitten voordat ook haar laatste voet van de grond af kwam. Zodra de hangmat heen en weer zwaaide en ze ineens bewust was van de warmte van zijn benen rondom haar, begon ze toch wel een beetje spijt te krijgen als ze zich ingesloten voelde. Eh..., wilde ze gaan zeggen tot ze opschrok van een hand die al haar haren naar één kant toe schoof.

'Goedzo meisje, dit is wat ik van je had verwacht,' mompelde ineens zijn zwaar vibrerende stem achter haar en verstijfde ze kort als ze ook de frisse bries over haar ontblote schouder voelde glijden. Die vervangen werd door zijn warme hand die zacht over haar huid gleed naar haar borst voordat hij er een zachte druk op uitoefende.

Dus ontsnapte er een heel zacht kreetje van tussen haar lippen als ze rustig achterover werd geduwd tot ze al happend, haar oogleden sloot op het moment dat haar rug een warme oppervlakte ontmoette. In haar hoofd ging er zo veel gedachten door elkaar totdat het kalmeerde dankzij een ritmisch bonzend gevoel. Haar oogleden langzaam openend besefte ze dat het constante ritme..., van zijn hartslag was.

Hevig blozend liet ze na een twijfel ook haar hoofd naar achteren zakken en kwam haar achterkant tegen zijn schouder aan. Een golf aan verlegenheid overspoelde haar en beet ze hard op haar onderlip doordat ze het wel behoorlijk gênant vond dat ze in deze situatie was beland, dan wel door haar eigen roekeloosheid. Maar hevig vroeg ze zich ook af wat Luke er nou eigenlijk van vond?

'Handig hoor, zo'n ezelsoor... hè, dat rijmt.' Mompelde hij ineens vlak bij hoor en keek ze geschrokken voor zich uit, tot ze zijn zwaar rommelende gelach door haar rug heen voelde vibreren. Aangestoken door zijn gelach kropen haar mondhoeken ook omhoog totdat ze haast vanzelf ook begon te lachen. Al giechelend lachend ontspande ze zich en durfde ze zich zelfs tegen hem aan te nestelen voor een beter plekje totdat haar boek in haar blikveld kwam. Kort keek ze omhoog en voelde ze aan dat zijn ogen over de woorden gleed om te kunnen begrijpen met wat ze aan het lezen was.

Een golf aan verbazing ging er door haar heen toen ze zijn zware, mannelijke maar stiekem ook sexy stem hoorde en voelde vibreren als hij het boek ook hardop begon te voorlezen. Verbaasd hield ze zich stil als hij woord na woord met evenveel gevoel en intonatie voorlas en merkte ze na een tijdje, dat ze ervan genoot. Dus liet ze stil een zucht gaan als ze ook naar hem begon te luisteren en de beelden van het verhaal voor haar zag afspelen.

En tussen zijn mannelijke woorden toon en het omslaan van de bladzijden, voelde Lauren zich steeds meer en meer slaperiger worden. Maar het was niet omdat het boek saai was, maar kwam het door zijn stem die ze zo fijn, vredig en rustgevend vond klinken...

Meer dan tevreden voelde hij zich, toen hij haar op een uitdagende en plagerige manier had weten te overhalen om bij hem in de hangmat te gaan liggen. En verrukt voelde hij zich toen hij haar vel tegen zich aan voelde en was haar koele huid een zeer welkome aanraking. Zo voelde hij in heel zijn lijf de enthousiaste reactie op haar contact, maar onderdrukte hij uit al zijn macht, zijn lustige gedachten.

En o, hij was zowat in de zevende hemel beland toen hij haar tegen zich aan liet leunen en verspreidde er over zijn borstkas zo veel tintelingen dat hij een kreun moest onderdrukken als hij ook zijn hoofd achterover liet leunen met zijn ogen gesloten. Een hemels gevoel was het voor hem om haar huid tegen het zijne te voelen, en vooral opnieuw nadat ze zich net als een lenige aap om hem heen was gekronkeld toen hij haar bij het water plaagde.

Dus grijnsde hij breeduit van het gelukzalige gevoel en werd het idee dat zij het is, alsmaar groter, maar wilde hij er niet verder op ingaan. Dus pakte hij haar boek op die hij een stuk eerder vliegend door de lucht zag gaan voordat het met een plof het zand in belandde. En het verraste hem dat het om een aardig onbekend boek ging, maar wel toevallig eentje dat hij kende.

Met een gemak zocht hij de juiste pagina door te zoeken naar een boekenlegger, maar vond hij enkel de iets gerafelde hoeken totdat hij een gevouwen hoek ontdekte. Zich afvragend waarom ze haar boek zo martelde door het te vouwen, maar daagde het hem dat deze manier op zich ook heel handig is. Want een boekenlegger kan zo makkelijk uit het boek glippen en was deze ezelsoor een blijvende hint.

'Handig hoor, zo'n ezelsoor... hè, dat rijmt.' Mompelde hij afwezig totdat hij besefte dat de twee woorden op elkaar leken en barstte er van in hem een heuse lachbom. Dus liet hij zijn gelach vrijelijk gaan en voelde hij onder het lachen, haar borstkas tegen zich aan drukken voordat zijn gelach met het hare werd vermengd.

De haartjes op zijn armen begonnen recht overeind te staan bij het horen van haar ook vrije gelach. Het klonk net een vrolijke muziek dat hem verlichtte en grijnsde ze breeduit als hij ook naar haar goudblond golvende haren staarde, die hij eerder opzij had geschoven. Hij deed het doordat hij haar dan beter kon bekijken, maar deed hij het ook omdat hij toch wel erg graag op haar schouder wilde kussen. Maar die gedachte verdween uit zijn hoofd als hij vol verrukking toezag hoe Lauren haar hoofd tegen zijn schouder aan plantte.

Opnieuw zijn oogleden sluitend van blijdschap en geluk genoot hij intens van hun lichaamscontact voordat hij zichzelf maar forceerde om hemzelf af te leiden. En hoe kon hij dat beter doen dan het boek te gaan voorlezen? Heel even flitste er een herinnering voorbij uit zijn jeugd, waarin het een onderdeel van zijn training om de teksten uit boeken perfect uit te spreken. Als hij dan een foutje maakte, door iets verkeerd te zeggen of te stotteren, moest hij heel het boek opnieuw voorlezen.

Maar vlug schudde hij die nare herinnering uit zijn hoofd en focuste hij zich op het nu en voelde hij gelukkig hoe hij er voor open stond om relaxt te gaan voorlezen. En speciaal voor háár. Dus begon hij zomaar en zag hij wel of ze het leuk vond of niet. En daar begon hij gewoon zomaar zonder enige voorbereiding of waarschuwing en luisterde hij ondertussen naar haar ademhaling of lichaamshouding.

Ergens kon hij het zich wel voorstellen dat ze er hevig verbaasd over reageerde, maar verscheen er onder het hardop lezen een glimlach rondom zijn lippen als ze er totaal ontspannen bij lag. Met op een moment dat haar lichaam iets zwaarder op hem leek te drukken en hij steeds geamuseerd, zachter begon te praten, doordat haar ademhaling constanter was geworden en hij het indruk kreeg dat ze niet meer luisterde.

Dus liet hij het boek voorzichtig zakken en zag hij haar niet reageren. Van naast zich op de grond legde hij het boek neer en draaide hij zijn hoofd naar haar om, om haar gesloten oogleden te ontdekken met op haar wangen, haar mooie en lange blonde wimpers. Vertederd en tevreden staarde hij naar haar met een steeds groeiende liefde en keek hij naar haar prachtige, volle lippen. Die hem schenen te lokken om te komen kussen. Maar voor nu liet hij dit prachtige engeltje in zijn beschermende armen, vredig slapen.

Helemaal ontspannen en ergens ook vermoeid liet hij zijn hoofd tegen het gestreepte stof van het hangmat aan rusten als de zachte wind, hen steeds heel licht leek te schommelen. Veilig in zijn armen lag zijn Lauren, en voelde hij zich meer dan compleet voordat hij ook zijn oogleden sloot. En ook in een vredige slaap wegzakte.

Om na een zoveelste tijd, langzaam maar zeker te ontwaken doordat de stilte en de rust rondom hen werden verstoord. Met een lichte tegenzin voelde hij de slaap uit zijn lichaam wegsijpelen waardoor hij kalm zijn oogleden van elkaar scheidde. Waar eerst de ruisende palmboom bladeren boven hem wazig waren, verscherpte het beeld al snel en kon hij van over de rand van de hangmat, een paar voetballende jongens zien.

Maar natuurlijk waren het niet zomaar jongens, Luke herkende meteen de figuren van zijn vier vrienden en draaide hij zijn hoofd met een zucht, de andere kant op. Alleen besefte hij dan dat hij niet alleen in de hangmat lag, maar het engeltje nog in zijn armen rustte. Dus toverde er rondom zijn lippen een lieve glimlach als hij ook naar haar kruin staarde. Op de een of andere manier was zijn hand op haar onderbuik beland en kon hij heel licht haar hartslag voelen bonzen, evenals haar serene ademhaling.

Van over haar gladde huid zag Luke ook haar borstkas gestaag rijzen en dalen totdat er in haar hand heel kort, een spasme te zien was. Maar kort keek hij verrast op, doordat Lauren haar kort samengetrokken hand in het zijne had gelegd. Die vast ergens in hun slaapje was gebeurd en voelde hij zijn hart overstelpen van de liefde. Zelfs zij bewoog er zich naar om dicht bij hem te kunnen zijn.

En alsof ze het aanvoelde, hoe zijn hart overstroomde van gevoelens voor haar, rees haar borstkas iets schokkerig en klonk er van tussen haar lippen, een zacht gehum.

 'Hmmm...,' zei ze heel zachtjes en zag Luke als eerste haar tenen naar omlaag strekken, waarna ze kort begon te bewegen en ze daarna haar vrije hand ook uitstrekte. Met een glimlach keek hij toe hoe ze ook begon te ontwaken en ze heel haar lijf stukje bij beetje begon te uitrekken.

'Mmmpfhh...,' zuchtte ze en stak ze haar slap gebalde vuist in de lucht als ze gaapte totdat ze iets scheen te beseffen. Voor een stukje draaide ze haar hoofd en ontmoette ze zijn blik en zag hij hoe er rondom haar wangen een blosje verscheen.

'Oh, heyyy...,' zei ze lui met daarna een verlegen glimlach voordat ze haar arm liet zakken wat de hangmat ook deed veren. 'Hoe lang heb ik nou geslapen?'

Na die vraag voelde Luke, hoe ze overeind probeerde te komen en legde hij vlug en zo onbewust mogelijk zijn armen om haar heen, maar had Lauren hem meteen door met een gegiechel.

'Ik denk dat je me nu beter laat gaan, Luke. Het is dat of we gaan zo toch een natte hangmat krijgen,' giechelde ze botweg als ze ook haar kin ophief om hem in de ogen aan te kunnen kijken. En het was Luke die verslagen kreunde voordat hij zijn armen toch maar met een hevige tegenzin terugtrok.

'Goedzo jochie,' zei ze ineens als ze ook overeind kwam tot een zit voordat ze hem met een grijns en een plagerige blik aankeek en besefte hij, dat ze hem terugpakte met zijn eigen woorden.

'Ha-ha.' Antwoordde hij met een lachend sarcasme voordat ze van tussen zijn benen weghupte, de hangmat uit.