In haar borstkas voelde ze iets hevigs rondfladderen. Of het nou de spanning was, of de heftige zin of het overstelpende blijdschap dat Luke haar mee gevraagd had. Een geweldig nieuw avontuur in haar vakantie ook nog. Dus stond ze bijna te springen als Luke de jongens had verteld dat ze een zesde stoeltje in hun bus maar moesten vrijmaken. Heel even liet het haar hart springen bij het zien van hun enthousiast knikkende hoofden voordat de jongens zich bijna allemaal om haar heen stonden om hun enthousiasme te kunnen uiten.

'Wat leuk dat je meegaat!'

'Wanneer gaan we?'

'Nu, natuurlijk domoor! We moeten dat stoelt-'

'Ja, laten we gaan! Ze weet niet wat ze zo dadelijk gaat zien.'

'Hou op! Verklap het nou niet!' Siste de ene tegen de ander in de heuse commotie van al die kwebbelende jongemannen.

'Ja joh, hou gewoon je klep! Laat het haar zelf zien, jah!?'

En het liet Lauren behoorlijk giechelen als ze het gekwetter over en weer in de cirkel aan jongens zag die elkaar meer stoten of klappen begonnen te geven om elkaar te kunnen onderbreken. Kort kromp ze al lachend ineen als Jared zich vlak naast haar op River stortte, maar stond Luke in een mum van tijd al aan haar zijde om haar voor het eventuele gevaar te beschermen. Met een blosje keek ze omhoog en kwam haar vreugdevolle blik meteen in contact met de hemelsblauwe ogen van Luke die op zijn beurt intens, licht bezorgd in haar ogen staarde.

Een diepe rust vond Lauren er, in zijn ogen en liet het haar golf aan enthousiasme en opwinding ietwat luwen totdat het haar iets daagde dat ze nog moest gaan regelen.

'Oh...,' zei ze als ze ook naar adem hapte waarbij haar ogen verschrikt verwijdden datLuke zich meteen gealarmeerd naar haar deed omdraaien.

'Wat is er?' Vroeg Luke gehaast en zag Lauren de stille paniek in zijn ogen en zorgde dat in haar eigen lijf voor een golf aan spijt om de manier hoe ze het zo eruit liet floepen.

'Ik- eh ik,' stamelde Lauren ineens verward doordat ze zo werd overvallen door Luke zijn indringende blik dat haar duizend redenen vertelde om alsjeblieft niet nee te zeggen. Na een snelle zucht legde ze zonder na te denken plots haar handen op zijn schouders en voelde ze gelijk zijn schouders kort schokken.

'Relax, ik moet het Rosie alleen laten weten,' fluisterde ze zacht met een zekerheid in haar stem en een serieuze blik in haar ogen dat Luke meteen deed smelten. En van onder haar handen voelde ze zijn warme schouders zakken en ontspannen, voordat ze zelf een flinke blos rondom haar wangen kreeg en ze de korte stoot aan adrenaline voelde wegebben. Twijfelend trok ze langzaam haar handen terug waarbij het kort over zijn schouders gleed en schokte het onderweg terug voordat ze het langs haar lichaam liet rusten.

Van onder haar wimpers keek ze hem ietwat onzeker aan en zag ze hem een paar keer met zijn oogleden knipperen als hij ook uit een verdwaasde toestand kwam. Alsof hij zichzelf wakker probeerde te schudden na even in een soort dronken toestand te zijn geweest en daalden zijn ogen op haar neer met een steeds breder wordende grijns. Een grijns dat haar op haar beurt naar adem deed happen en zij ook een paar keren met haar oogleden moest knipperen.

Maar nog voordat ze een stap achteruit kon zetten doordat ze zich voelde wankelen, voelde ze de warmte van zijn grote hand om haar eigen hand heen glijden en vasthouden waardoor ze verbijsterd omlaag keek. Starend naar haar eigen hand die vrijwel werd opgeslokt door zijn hand en voelde ze een brok in haar keel tegelijkertijd met het warme gevoel dat er van haar hand vandaan scheen te stromen. Snel keek ze omhoog en kwam er een lach- snik uit haar mond voordat ze zich vlug met een zacht gegiechel omdraaide en ondertussen haar jurkje meegriste.

Verwachtend dat hij haar zou blijven vasthouden sprintte ze naar voren met een glans in haar blije ogen en voelde ze inderdaad hoe ze hem van zijn plek af trok. Meteen klonk zijn andere, iets zwaardere voetstappen achter haar als ze ook recht op de rand van het bos af stormden. Maar toen Lauren bijna bij het grote, laaghangende bananenboomblad aangekomen was, trok Luke haar met een gemak terug.

'Wat ben je van plan?' Vroeg hij oprecht geïnteresseerd als hij ook vragend naar de omgeving van de rand staarde, maar moest Lauren opnieuw giechelen.

'Hierheen,' fluisterde ze opgewonden en mysterieus voordat ze hem nu bij zijn pols achter zich aan trok en ze zo het grote blad opzij schoof. Achter haar hoorde ze hem kort verrast naar adem happen voordat hij zich door haar liet meenemen. Kort hoorde ze nog hoe hij iets luid begon te roepen voordat ze beiden door de donkere schaduwen werden opgeslokt.

Met de brandende blijdschap en reikhalzende hoop banjerde ze zo door het woud over het vaak gelopen paadje, totdat ze ineens aankwamen bij zo ongeveer het achterkant van het asiel. Achter haar hoorde Lauren hem kort iets onhoorbaar mompelen, voordat ze maar vlug doorliepen en het koelere asiel binnengingen. Daar riep ze eerst op een rustige toon naar Rosie, wiens geschuifel boven meteen hoorbaar was. En daar verscheen het gezette figuur van Rosie, die haar opnieuw vermanend aan wilde staren totdat ze haar wenkbrauwen optrok bij het zien van Luke naast Lauren.

En daar draaide Lauren zich vlug naar Luke om met een schittering in haar ogen en hield ze zijn arm met beide handen vast. 'Toe, zeg haar maar met wat we gaan doen!' Fluisterde ze zacht en net als een jong kind dat haast niet kon wachten om te mogen gaan.

Zacht grinnikend met zijn zware basstem keek hij bijna vertederend op haar neer, die er zo ongeduldig bij stond dat ze bijna stond te huppelen net als een jong kind. Haar ogen boorden zich met een stille enthousiasme in het zijne en werd hij bijna betoverd door het prachtige blauw ervan. Maar als ze haar verfijnde handen rondom zijn arm samentrok, werd hij meteen wakker geschud uit zijn gedachten.

'Oh, natuurlijk,' mompelde hij eerst beduusd om vervolgens met een warme glimlach op te kijken naar de buurtbewoonster.

'Está bien si la llevo a la cascada Kjotull?'[Is het goed als ik haar naar de Kjotull waterval meeneem?] Vroeg Luke aan de iets oudere vrouw en zag hij haar haar hoofd scheef houden met een bedenkelijke blik. Voordat hij kort opschrok van Rosie haar veranderende beweging waarbij ze een hand op haar ronde heup zette.

'Cuida de ella! No dejes que le pase nada! Entendido?!' Kwetterde ze in de vlugge Spaanse taal, maar had Luke haar meteen begrepen en begon hij zelfs ervan te grinniken wat meteen het aandacht van Lauren trok.

'Wat? Wat zegt ze daar toch zo vlug?' Fluisterde ze hevig nieuwsgierig en boog Luke zich beetje naar Lauren haar oor.

'Ze zegt dat ik goed voor je moet zorgen en zorgen dat je niets overkomt.' Fluisterde hij zacht en sensueel in haar oor dat haar meteen luid liet snuiven voordat ze met een blik vol complete verrassing naar Rosie opkijkt.

'Kom op nou hè!' Mopperde ze verongelijkt maar zagen zowel Luke als Lauren hoe Rosie breeduit begon te grijnzen met haar ietwat vergeelde tanden, voordat ze weg waggelde bij het horen van een zacht gepiep. Daar zag Luke haar nog steeds naar boven staren met een mond vol tanden, totdat hij zachtjes met zijn vingertoppen over haar arm gleed. En daar zag hij vrijwel direct wat voor een reactie dat op haar had.

Kippenvel ontstond er meteen nadat hij haar had aangeraakt en hief Lauren haar schouders op, alsof ze het koud had gekregen, maar staarde ze hem nieuwsgierig en onderzoekend aan met een randje naar meer. Maar meer tijd kregen ze ook niet dankzij een luid getoeter dat van Lauren een kreetje ontlokte als ze ook kort de lucht in sprong.

'W-wat was dat?' Fluisterde ze geschrokken en wilde Luke meteen zijn arm over haar schouders heen leggen om haar gerust te stellen, maar hield hij zich meteen tegen. Of eerder, het lukte hem niet, doordat Lauren net als een cheeta ervandoor sprintte. Dus ging hij maar vlug achter haar aan en maakte hij grote stappen waardoor hij slechts enkele tellen na Lauren naar buiten kwam.

En daar zag hij dan zijn eigen vervoer braaf op hem wachten, met het deurtje al geopend en Jared naast de deur met zijn heuse Aviator zonnebril op zijn neus geplant. In heel zijn lichaam voelde hij de goedkeuring dat zijn vrienden zijn orders goed hadden verstaan en verscheen er rondom zijn lippen een grijns.

'Zow hè, dus dit is toch écht jullie privé busje?' Hoorde hij haar met een verrassing in haar stem mompelen waardoor hij zijn wenkbrauwen optrok en zich nieuwsgierig omdraaide. Daar trof hij haar al gekleed in haar jurkje met haast met een open mond te staren naar het stralend witte busje met de getinte ramen.

'Uw rijtuig staat gereed,' zei ineens zijn vriend Jared behoorlijk deftig met vlak daarna een heuse buiging met zijn uitgestrekte handpalm naar de deuropening. In zijn hoofd voelde hij ineens een heleboel alarmbellen afgaan en wilde hij Jared streng aankijken, maar doordrong het gegiechel zijn starre houding en keek hij toe hoe ze de hand van Jared vasthield voordat ze naar binnen stapte.

In zijn borstkas ging er kort een nieuwe alarmbel af, maar duwde hij het van zich af en focuste hij erop dat ze niet eens haar hoofd hoefde te bukken om naar binnen te kunnen komen.

'Wow, zeg!' Hoorde hij haar opnieuw zeggen dat hem naar voren deed lopen om vervolgens in het busje te stappen. Daar zag hij haar vol verwondering naar de andere jongens staren voordat ze verder naar voren liep met steeds haar handen op de ruggen van de stoeltjes. In zijn borstkas welde er een trots op met hoe ze het opnam en dat ze het mooi vond. Daarna liep Luke met een grijns naar voren totdat hij op een ander stoeltje schuin naast haar zat voordat hij zich half omdraaide.

'En, bevalt het je, Lauren?' Zei hij met een zware en fluisterende stem en knikte ze hevig haar hoofd als ze ook haar omgeving bestudeerde.

'Nou en of!' Antwoordde ze meteen en eerlijk en werd de motor vlak daarna aangeslagen met meteen daarna een kreetje van tussen haar lippen.

'Wow! Het heeft zelfs airco!'

En meteen barstten alle jongens in lachen uit.

Grijnzend, met zijn benen iets uit elkaar gespreid en een hand op de rugleuning van River die iets voor hem zat aan de andere kant van het busje keek hij recht voor zich uit waar de mooie donkergroene bossen aardig vlug voorbij flitsten. Hevig verheugd voelde hij zich doordat hij Lauren bij zich had, en in dit busje ook nog. En dat het haar goed beviel om erin te zitten en mee te gaan.

Als hij zijn hoofd naar haar toe omdraaide, zag hij haar nog steeds geboeid door het donkere glas naar buiten staren, waar er heel veel groen voorbij ging en hij zo nu en dan een flits van geel kon zien dat afkomstig was van bananen. Heel even viel zijn blik op het gezichtsprofiel van Lauren, die voor zijn gevoel gewoon perfect was gevormd. Met haar rechte neus en haar volle lippen, maar niet te vergeten het belangrijkste; haar prachtige felblauwe ogen omlijst door haar goudblonde haren. Die gewoon in het licht scheen te schitteren als echt goud.

Terwijl hij haar nog steeds aan het bekijken was, draaide Lauren op een gegeven moment haar hoofd naar hem om en ontmoetten hun blikken elkaar. Voor enkele tellen lang staarden ze elkaar alleen maar aan, totdat ze breeduit begon te grijnzen van vreugde dat op zijn beurt ook aan begon te steken. In haar ogen zag hij de blijdschap schitteren en zorgde dat er voor dat hij ook begon te grijnzen.

Maar daardoor hadden ze het niet door dat de auto in snelheid was geminderd totdat hij door het raam naast Lauren zag dat ze op de plek aangekomen waren. Ronde balken van bruin hout deden dienst als een soort verlaagde hek en parkeerde Jared het busje met een gemak voordat hij uitstapte en voor iedereen de deur open deed. Heel even keek Luke naar Lauren om, die bezig was om haar gordel los te maken voordat ze elkaar weer aankeken. Dan maakte hij een wenkend gebaar met zijn hoofd voordat hij zich uit zijn stoeltje begaf.

Als eerste stapte hij uit de bus en sloeg de klamme warmte zich meteen op zijn huid voordat hij zich vlug omdraaide, en daar stak hij zijn hand uit om Lauren uit het busje te kunnen helpen. Een plukje van haar goudblonde haar zwierde naar voren voordat ze het driftig achter haar oor legde als ze ook diep inademde. Om haar gezicht kon Luke de verandering opmerken waar ze er even aan moest wennen, maar hield het haar niet tegen.

Bijna moest Luke lachen om haar intens onderzoekende blik wiens ogen vliegensvlug heen en weer schoten om de omgeving op zich te nemen. Zijn andere vrienden hadden zich al verzameld en begonnen ze te kwetteren over welke weg nou het beste was naar de Kjotull watervallen.

'Volgt u mij maar, miss,' vertelde Luke haar ineens plechtig als hij haar ook aan haar hand naar voren leidde waarbij hij hun perfect samengevouwen handen iets verhoogd in de lucht hield, haast op  zijn ooghoogte. Een handeling dat Lauren verbaasd deed opkijken voordat ze begon te giechelen. Kort knipperde Luke licht gealarmeerd met zijn oogleden maar liet hij het versoepelen door haar een plagerige grijns toe te zenden als hij ook dacht met wat hij nou aan het doen was. Want natuurlijk gedroeg een normale jongen zich toch niet zo? In zijn hoofd voelde hij de alarm afgaan doordat hij iets deed dat nog van zijn thuissituatie was. Maar het haar gelukkig niet opgevallen was.

Dus schudde hij vlug zijn hoofd als ook haar hand uit het zijne gleed en hij haar maar voorop liet lopen, met zijn vrienden nog een stukje verderop. Voor hen uit waren er trappen gemaakt van boomstammen en aangeplette aarde, dat duidelijk afdaalde de bossen in. Trede na trede daalden ze de handgemaakte trappen af en werden ze steeds meer omgeven door het tropische groen. En daar zag hij een prachtige vogel voorbij vliegen dat ook direct haar aandacht had getrokken.

'O, wat mooi!' Fluisterde ze en toverde dat een glimlach rondom zijn lippen voordat ze verder liepen en hij langzaam maar zeker de fijne druppels van mist op zijn huid kon voelen. In zijn hart voelde hij het positief gespannen gevoel oprijzen dat behoorlijk benieuwd was naar haar reactie over de waterval. Ze waren er kort geweest, maar hadden ze de tijd niet genomen om de trappen af te dalen en het goed te kunnen bekijken. Om de waterval in zijn immense glorie te kunnen aanschouwen, en voelde Luke zich blij dat het hij het ditmaal met Lauren samen kon doen.

'Kijk, kijk!' Hoorde hij haar gehaast en met een ongelooflijk enthousiasme in haar stem wijzen naar iets, voordat ze zich in een ruk omdraaide met een ongelooflijk blijdschap rondom haar gezicht dat hem vlug naar voren deed stappen om naast haar te kunnen staan. En daar zag hij het..., een glimp van de ongelooflijke witachtige mist dat in de lucht opsteeg dankzij de grote en ongelooflijk ruisende waterval. Met zijn hand op haar rug gelegd staarden ze beiden naar de eerste beeld van achter de bruine balk dat al kronkelend om het hout heen had gewikkeld.

'Kom, snel,' fluisterde ze gehaast en vol ongeduldigheid en gleed ze onder zijn arm weg om de trappen vlug verder te kunnen afdalen. Kort lachte hij en liep hij ook maar vlug achter haar aan waarbij ze de vrienden zowat inhaalden. En hielden ze halt op een soort plat stenen platform dat een soort tussenstop was maar ook het perfecte uitzicht had op de kraakheldere meer enkele meters onder hen.

Ondanks het wateroppervlakte dan wel golfde door het neerstortende water, kon Luke perfect de bodem ervan zien met zijn bekende ovaalvormige stenen. Geboeid staarde hij naar de donkergekleurde stenen die fel afstaken tegen het witte zand, totdat hij kort opschrok van haar  stem.

'Hoe diep zou dat water zijn, denk je?' Hoorde hij Lauren vragen en draaide hij zich verrast naar haar om. Zijn wenkbrauw optrekkend keek hij haar aan voordat hij opnieuw naar de bodem van het meertje staarde.

'Ik denk uummm, een meter of a-'

'Wááájooooee!!' Dreunde ineens haar luide schreeuw door de natuur als hij met een blik vol shock en lichaam vol ijs naar het neerstortende figuur van Lauren staarde die zo in een mum van tijd voorbij hem had gesprint.

'Lauren!' Riep hij er nog keihard achteraan, maar was het natuurlijk veel te laat.

'What the héck!' Vloekte hij zonder pardon als hij het ook even ijskoud kreeg totdat hij de luide plons hoorde dankzij Lauren die in het water belandde met een aardig bommetje. Van naast en rond hem kon hij haast bijna de hevig geschrokken en of ontzette blikken van zijn vrienden voelen voordat er één plotseling keihard begon te lachen.

'Whóóahah! Had je dát gezien! Dat noem ik nou super gedurfd, man!' Lachte James keihard en ontlokte het ook een luid gelach van twee andere vrienden terwijl Finn bedenkelijk over de rand heen keek met hoeveel meters dat nou precies was dat ze naar beneden vloog. Hevig slikkend om ook de schok uit zijn lijf te kunnen doen temperen keek hij omlaag om haar al zwemmend met een brede grijns vol witte tanden terug naar hem te zien kijken. Zijn hoofd langzaam schuddend keek hij haar kort vermanend aan, doordat dankzij haar, zijn hart het haast begeven had voordat hij in zijn ooghoek, één van zijn vrienden ook zag springen.

'Jóóóó!' Brulde River keihard als hij met wild maaiende armen recht naar beneden stoof, om vervolgens met haast een omgekeerde snoekduik, met zijn voeten eerst, het water in te schieten. Even hield hij zijn adem in als alleen maar het bruisende water omhoog borrelde maar geen River. In zijn borstkas voelde hij de stijgende nieuwe spanning totdat River met een luide hap naar adem aan de oppervlakte verscheen en hij vlak daarna een stevige vuist de lucht in stak.

En al gauw volgden James en Jared, maar bleven zowel Finn als Luke achter en voelde hij zich een beetje ongemakkelijk. Nu drie van zijn vrienden waren gegaan, verwachtten ze natuurlijk ook dat hun 'leider' ook zou gaan. Even keek hij wrang opzij naar Finn, in wiens hand de telefoon van Jared en James rustten voordat hij maar zijn schouders ophief en een stap naar de rand maakte.

Om vervolgens luid toegeroepen te worden met wat hij nou aan het doen is.

'Wat de fuck, Finn! Niet onze telefoons!' Brulde James verschrikt en verwoed als ook de tenen van Finn over de rand heen bungelden. 'Finn, dude! Nee!' 

Luke stond hem met een verrassing rondom zijn gezicht aan te gapen, totdat hij getuige was van zijn uiterst zeldzame brullende gelach.

'Whoeahahaa!' Brulde Finn keihard als hij ook zijn achterhoofd half naar achteren kantelde, voordat hij een stap achteruit nam en veilig met de telefoons en al van de rand wegstapte. In Luke zijn borstkas voelde hij de complete verbazing doordat hij dit zelden had gezien, voordat Finn met een brede grijns en parelwitte tanden de trappen verder af daalde. Kort staarde Luke  naar de blonde haren van Finn voordat hij uit zijn trance gerukt werd dankzij een luid geroep.

'Lukie! Kwam je nog!?' Plaagde zijn beste vriend hem en snoof hij kort als hij met samengeknepen ogen naar River staarde, die op zijn beurt uitdagend en breeduit grijnsde om hem te doen lokken. Naast hem zag Luke de slanke armen en benen van Lauren in het water trappelen en welde er haast meteen een jaloezie op. Zij was daar, tussen zijn vrienden en was hij helemaal alleen boven. Maar toch zou hij zich niet zomaar te pletter laten vallen..., totdat hij opnieuw werd getriggerd.

'Luke, Lukie, Lukie! Kom je nog, knapperdje!?' Daagden zijn vrienden hem verder uit en liet dat hem bijna gefrustreerd grommen. Zonder na te denken hief hij fier zijn hoofd overeind voordat hij met een zwaai zijn hand naar de boord bij de nek greep. In een vloeiende beweging trok hij zijn tanktop over zijn hoofd en gooide hij het achteloos opzij. Maar wat hem kort in zijn bewegingen deed stokken was het glimmende blik met een stil verlangen naar hem weerspiegeld in de ogen van Lauren.

Heel even voelde hij zich opnieuw verbouwereerd en rees er een hevige trots in zijn borstkas op voordat hij zich heel mannelijk naar de rand toe bewoog. Daar kropen zijn mondhoeken langzaam omhoog om vervolgens een prachtige stralende grijns te laten zien voordat hij plots van de rand af sprong. In een prachtige boog kantelde hij zijn lichaam met zijn armen vlak naast zich gestrekt totdat hij zijn armen bij elkaar bracht in een perfecte schoonheidsduik, enkele tellen voordat hij met een geruisloze plons het water in dook.

Nog nooit had Lauren die ongelooflijke kick gevoeld, die enorme golf aan adrenaline dat nog steeds rijkelijk door haar lijf heen vloeide. Nooit had ze gedacht dat ze zo ineens de neiging had om ertussenuit te springen. En dan nog wel die vrije val van enkele meters te mogen ervaren om vervolgens met een luide knal te worden omgeven door water. In heel haar lichaam gonsde de adrenaline met haar overenthousiasme en lachte ze keihard als ze ook de drie jongens haar achterna zagen springen.

Maar toch was het niet haar toppunt van de dag! Dat was het moment dat de vrienden rondom haar, Luke begonnen te plagen waardoor er een heel andere Luke in hem werd aangewakkerd. Nog nooit eerder had ze zo'n heftige prikkel door haar lijf gevoeld bij het aanschouwen van de ongelooflijk trotse, fiere houding. Al helemaal toen hij de tanktop over zijn warrige haar heen trok waarbij al zijn zeer mannelijke en krachtige spieren zich samentrokken en bewogen. Een lust voor het oog. Háár oog dat een krachtige prikkel aan lust door heel haar lichaam toezond.

En dat ging niet ongemerkt voorbij. Daar waar Lauren oogcontact maakte met hem, voelde ze zich ergens toch betrapt en bloosde ze kort. Maar om daarna hevig te worden verrast door die zo perfecte snoekduik! Haast geen spettertje sprong er op en keek ze meteen net boven het wateroppervlakte naar de bodem om zijn lijf op te kunnen sporen. Maar na een paar tellen begon ze toch wat bezorgd te worden, doordat ze hem nergens meer kon vinden!

Hij zou toch niet op de bodem van het meer liggen!? Dacht ze gepanikeerd en gehaast en zwom ze zich half om haar as en wilde ze het aan River vragen, totdat ze een luide kreet van schrik slaakte. Achter haar borrelde er ineens veel water op dat zich over haar schouders golfde waardoor ze zich in een ruk omdraaide en keek ze meteen hevig geschokt recht in de ogen van Luke. Die wild zijn hoofd schudde met daarna een hand door zijn haren waardoor ze warrig stonden. Maar wat haar aandacht toch wel het meeste trok waren zijn hemelsblauwe ogen die fel fonkelden vol plezier evenals zijn brede wit fonkelende grijns.

'Jij, flauwerd!' Siste ze plagerig tegen hem en spetterde ze water naar hem op, waardoor hij al lachend zijn hoofd kantelde om het water te vermijden. Maar als ze bleef doorgaan, pakte hij ineens één van haar polsen vast en hield ze meteen op bij het bewust worden ervan. Rondom haar wangen verscheen er meteen een blosje en beet ze op de binnenkant van haar wang.

'Ik? Flauw?' Lachte Luke ineens schamper en schudde hij zijn hoofd waardoor er enkele druppels van zijn kaken af vielen en probeerde Lauren hem zo schuldig mogelijk aan te kijken, maar was het haast doelloos.

'Dat was zeker wel gewaagd van je, hoor,' mompelde hij al licht hoofdschuddend maar met een fonkeling in zijn ogen voordat hij breeduit begon te grijnzen. Toen liet hij haar los en zwom hij achteruit waarbij hij zijn lichaam onder het wateroppervlakte liet zweven. Heel even keek ze naar zijn gespierde buik onder het wateroppervlakte, voordat ze met een nieuwe blos rondom haar wangen wegkeek.

Toen werd ze bewust van haar omgeving en keek ze vol verwondering om zich heen naar de bomen, struiken en de planten dat zich om het meer heen hadden gevestigd. Nergens zag ze een handige plaats om uit het water te waden en werd ze ietwat bezorgd. Want, hoe kwamen ze er nu uit? Maar daar zag ze de drie vrienden, nu inmiddels vier, doordat Finn zich ook van zijn shirt ontdaan had en het water in plonsde. In haar hoofd ging er een alarmbelletje af, doordat ze nu in het water zwom met wel vijf hele knappe jongens, en besefte ze zich ineens waar Luke gebleven was.

Dus draaide ze zich zoekend om en zag ze hem al zwemmend naar een paar rotsen toe begeven, met zijn blik gefocust op een bocht. En alsof Luke het wist draaide hij zijn hoofd ook naar haar om en wenkte hij haar met een rustgevende glimlach rondom zijn lippen. In haar borstkas maakte haar hart een sprongetje voordat ze met hoopvolle en krachtige zwemslagen naar hem toe zwom. Het water gleed verkoelend langs haar huid dat eerder klam was en ontdekte ze steeds breder wordende gladde stenen onder haar voeten.

Om op een gegeven moment op een onderwater rots te gaan staan en kon ze zichzelf deels uit het water hijsen. Maar zodra ze dit deed viel haar het zwaarte van haar natte kleding op en wilde ze zichzelf ontdoen van haar witte jurkje die helemaal aan haar plakte. Kort keek ze opzij of Luke zijn blik zich op haar had gevestigd, maar toen dat het niet geval was, trok ze vlug aan de zoom van haar onderjurk om het over haar hoofd te trekken.

Maar doordat het doordrenkt was met het water, ging dat niet zo gemakkelijk! Een punt dat ze totaal vergeten was waardoor ze flink aan het klooien was met het natte stuk kleding. Zacht grommend trok ze aan het stof dat zich als een vacuüm om haar heen leek te zijn geplakt, nu ze uit het water stond en worstelde ze er hevig mee. Totdat haar armen ook in het stof ervan verwikkeld raakte en ze hevig begon te wankelen. Shit, shit, dacht ze en probeerde ze naar onderen te kijken maar zag ze enkel het witte stof en begon ze opnieuw te vloeken als ze ook haar evenwicht verloor.

Alleen, voordat ze dan toch echt omviel, verdween ineens het natte stuk stof uit haar zicht en handen en staarde ze recht in het gezicht van Luke voordat ze achterover in het water plonsde. Een stomverbaasde blik rustte er op haar gezicht en voelde ze in een mum van tijd, haar hoofd knalrood worden die met een breed geamuseerde grijns haar jurkje opzij wierp voordat hij vlak naast haar het water in plonsde.

Al zwemmend keken ze elkaar aan, het licht beschaamde blik van Lauren in de licht lachende blik van het zijne totdat Lauren haar ogen rolde en van hem weg begon te zwemmen. Maar dat was voor Luke het teken om haar achterna te gaan en was hij binnen een paar lange zwemslagen, al weer naast haar. Heel even verraste het Lauren, maar besloot ze hem te negeren als ze ook verder de bocht in zwom.

Naarmate ze vooruit zwommen, werd het ongelooflijke lawaai van de kletsende gerommel steeds luider. Alsmaar luider totdat ze de bocht uitkwamen en werden verwelkomd door een fijne maar dikke mist die net meteen druppeltjes op hun blote huiden begonnen te vormen. Maar dat stopte haar niet, haar ogen keken vol verwondering en ontzag omhoog, waar het water van de wand af stortte.

'Wów...,' stamelde ze stomverbaasd en bleef ze op haar plek zwemmen terwijl ze steeds maar weer haar oogleden knipperde om het overtollige water uit haar ogen te houden. Met haar armen en benen steeds slagen makend om haar hoofd boven water te houden staarde ze naar het prachtige natuurfenomeen. Hoe het water met een ongelooflijke kracht het meertje in stortte en er in de lucht bij de waterval, dankzij de fijne druppeltjes, een flikkering van een regenboog ontstond.

'Awesome...,' fluisterde ze opnieuw als ze ook met een verheugde blik haar hoofd schudde, voordat ze in een blije grijns haar hoofd naar Luke toe draaide, die met evenveel ontzag naar de waterval had gestaard. Als hun blikken elkaar ontmoetten, voelde ze zich nog blijer dat hij dit met haar had gedeeld.

Dus zwom ze zomaar naar hem toe en reikte ze met haar hand naar zijn wang om het te ondersteunen als ze op zijn andere zijde, een dikke zoen plaatste. Het licht stokkende geluid van Luke zijn adem liet haar op haar beurt ook verrassen en besefte ze meteen wat ze gedaan had. Haar ogen verwijdden zich meteen van het besef en zwom ze direct achteruit met een blik vol schrik en spijt.

'Eh! So-sorry!' Stamelde ze met een knalrood hoofd als ze Luke ook stomverbaasd naar zich zag kijken en wist ze zich geen raad. Dus zwom ze, na nog een keer heel kort naar de waterval hebben gestaard, maar vlug van hem weg.

Stomverbaasd was hij, toen hij haar kus nog op zijn licht gestoppelde wang voelde nabranden. Nooit had hij verwacht dat hij nu ineens een kus van haar zou krijgen. Een kus, waar hij al heel lang van gedroomd had, om haar lippen op zijn huid te kunnen voelen. Heel even ging er een verwarring door zijn hoofd, doordat hij ergens toch liever had gewild dat het op zijn lippen was. Maar hoe dan ook draaide hij zich al zwemmend om en keek hij met een mond vol tanden naar Lauren haar natte haren, die nu weg van hem zwom.

Jeetje...,dacht hij verwonderd en voelde hij zijn borstkas helemaal warm worden waarbij zijn mondhoeken haast als vanzelf omhoog kropen. Want, dat..., dat was dan toch echt een kus! Zijn ogen fonkelden van de blijdschap als hij ook opnieuw naar de prachtige waterval staarde, die hij kort geleden vergeleek met Lauren. Want Lauren was ook een prachtige zelfverzekerde vrouw die wist wat ze wou. Wild..., en ongetemd. Zoals de waterval.

Maar vlug schudde hij zijn hoofd, want ergens voelde hij zich ook schuldig dat hij er niets van zei nadat hij haar verschrikte blik had opgemerkt. Waar hij juist verheugd van werd dat ze hem zomaar kuste, kon hij op dat moment de woorden niet vinden. Met als gevolg dat hij vreesde dat hij haar een verkeerd signaal had gegeven. Dus zwom hij vlug achter haar aan maar zag dat ze al bij zijn andere vrienden aangekomen was.

Een steek van jaloezie ging er door hem heen, als hij haar luide gelach begon te horen met haar prachtige smile, dat niet voor hem was. Terwijl hij zwom zag hij hoe ze opnieuw het water naar Jared spetterde, die op zijn beurt een heuse golf aan water haar kant op stuurde. Wat ervoor zorgde dat er een heus waterfestijn ontstond.

Kort snoof hij al hoofdschuddend als hij opnieuw het aardig kinderachtige gedrag van zijn vrienden zag, maar smolt zijn hart kort bij het zien wat voor een plezier dat Lauren deed. Haar prachtige gelach kwam boven het lawaai van het kolkende water uit dat meteen op zijn haartjes sloeg. Door het geluid ervan zwom hij haast onbewust naar het groepje toe totdat hij zelf ook een flinke plons in het gezicht kreeg.

Stomverbaasd en totaal verbouwereerd staarde hij voor zich uit na kort te hebben geproest en zag hij River met een grijns en een uitdagende blik naar hem staren. Zijn wenkbrauw optrekkend staarde Luke hem aan met een blank gezicht, voordat er in zijn hoofd een knopje omging en hij ineens vanuit het niets, breeduit begon te grijnzen met een ongelooflijk plagerige blik in zijn ogen. En als reactie daarop zag hij kort de ogen van River verwijden voordat hij zich maar vlug naar achteren bewoog.

En dan dook hij net als een heuse haai naar voren waarbij hij kort onder het water door ploegde, om de enkels van zijn beste vriend te kunnen grijpen. Met zijn ogen open zag hij het prachtig heldere water, dan wel wazig, en zag hij hevig River zijn voeten door het water trappelen om zich gealarmeerd en vlug uit zijn buurt te kunnen begeven. Een grijns vormde er zich in zijn hoofd als er ook een flinke boost zijn lichaam in werd gestuurd om zijn doel niet uit zijn oog te laten verslappen.

Dus haalde hij vlug zijn sterke armen vooruit en was hij voor even trots dat hij een sportief lichaam had en maakte hij zijn slagen zo hard en vlug mogelijk. Zodra zijn hoofd even het water uit kwam om naar lucht te happen, scheen hij een soort kreet te horen dat van River afkomstig was. Grinnikend in zijn hoofd zette hij een tandje bij totdat hij plots in een mum van tijd zijn vingers om een lichaamsdeel heen klemde en hij het zonder nadenken naar zich toe trok.

Meteen dook hij met zijn hoofd boven water uit en zag hij heel kort het angstig verschrikte gezicht van River, die meteen daarna een lading water zijn gezicht in spatte.

'Jij wint, jij wint, Lucas!' Stotterde hij meteen, maar liet Luke hem in een ruk los bij het horen van de naam en keek hij hevig gealarmeerd met een boze naar River op waarna hij zich in een ruk omdraaide om naar Lauren te zoeken. En daar zag hij haar met haar rug naar hem toe gekeerd het water uit klauteren en zond dat een enorme golf aan opluchting door zijn lijf. Zich naar zijn vriend omdraaiend keek hij hem intens boos aan en zag hij de diepe en oprechte spijt in River zijn ogen voordat River zijn blik naar het wateroppervlakte afwendde.

Door wat er net was gebeurde, voelde hij al zijn plezier in één keer uit hem wegvloeien waardoor hij er geen zin in meer had. Zuchtend schudde hij zijn hoofd als hij ook de gespannen en iets boze gevoelens van zich af probeerde te schudden en vestigde hij zijn blik daarna op zijn eigen licht. Het licht dat de naam Lauren had en ze zelf toevallig in een straal licht was gaan zitten, op een grote rotsblok met haar gezicht beschenen door de zon die door een gat van tussen de bomen heen straalde.

Zijn negatieve gevoelens net zo soepel van zich af laten glijdend, focuste hij zich helemaal op haar als hij ook rustig naar haar toe zwom. Van achter hem hoorde hij nog steeds het luide kabaal van zijn plagende vrienden, maar verdween het allemaal naar de achtergrond als hij ook naar haar prachtige figuur staarde. Ondanks hij haar wel vaker in haar bikini had gezien, zat ze er deze keer bij als een echte prinses.

Maar een prinses vond hij niet goed genoeg. Vol verwondering staarde hij naar haar die haar armen naar achteren had laten plaatsen waardoor ze het gewicht van haar bovenlichaam erop liet steunen. Haar nog natte goudblonde haren dwarrelden zich over haar schouders en liet het kort glanzen wat hem meteen deed denken aan een..., godin.

Een godin, gestuurd uit de hemel om mijn licht te zijn in deze woelige tijden..., dacht hij als hij haast in een trance naar haar toe zwom totdat hij bij de stenen rand aanbelandde. Heel even stootte hij zijn teen tegen een van de ronde keien en siste hij waardoor hij uit zijn trance gerukt werd. Vlug wreef hij over zijn teen voordat hij zijn handen op de bovenste stenen legde en hij zich daarna half afzette als hij ook uit het water klauterde.

Daar volgde hij haar nog natte voetsporen over de keien en plaatste hij zijn grotere voeten over de afdrukken van haar kleinere voeten en zorgde dat voor een glimlach rondom zijn lippen. Waar hij het gevoel had dat zij hem juist begon te verzwelgen, kreeg hij het aparte gevoel dat hij haar voeten verzwolg.

Maar al snel hief hij zijn hoofd op en keek hij met een ontzag naar haar prachtig slanke figuur die in zijn ogen perfect waren. Haar goudgebruinde en lange benen pasten perfect bij haar zandloperfiguur wiens taille hij wel met zijn twee handen verwachtte te kunnen omcirkelen. Maar wat hem ook deed glimlachen was dat ondanks ze in zijn ogen perfect was, hij wel hier en daar dingen opmerkte. Zo zorgde het bikinislipje ervoor dat er bij haar heupen twee kleine heuveltjes aan lovehandles te zien waren. En dat maakte op zijn beurt meer overtuigen om naar nog meer sexy oneffenheidjes te kunnen speuren.

Alleen zodra hij zijn ogen vrijelijk over haar prachtig geschapen lijf heen liet dwalen, voelde hij zich een beetje schamen doordat hij nogal brutaal haar aan het observeren was terwijl ze haar ogen had gesloten en zo van de zon genoot. Om zijn kaken verscheen heel even het schaamrood totdat hij de schuldige gedachten opzij schoof en meteen zijn ogen op iets anders focuste. Zo kwam hij erachter dat alleen op die rots, waar zij zat, het zonlicht de bodem bereikte en had hij stiekem ook wel de drang om ook in de zon te gaan zitten.

Dus twijfelde hij met wat hij zou gaan doen. Teruggaan naar het water om met zijn vrienden te gaan spetteren had hij ook geen zin dus liet hij zijn blik maar door de prachtige natuur dwalen. Even verstapte hij zich en wankelde hij hevig en keek hij beschaamd naar Lauren om, om tot de schrik te beseffen dat ze al naar hem aan het staren was.

Een zacht maar schattig gegrinnik galmde zijn oren binnen wiens punten rood begonnen te worden voordat hij haar haar lach zag inhouden. Haar lippen naar binnen getrokken keek ze met een glinsterende blik naar hem op en voelde hij een vreemde tinteling door zijn lichaam prikkelen. En daar stond hij dan, met zijn mond vol tanden doordat hij nu al helemaal niet wist wat te doen, totdat hij het plekje in de zon van naast haar zag.

Opgemonterd flitste zijn blik van haar naar het plekje en terug en zag hij haar met een vragende blik haar wenkbrauwen optrekken voordat ze kort een stukje opzij schoof. En daar voelde hij de blijdschap in zijn borstkas opwellen en liet het zijn gezicht opklaren voordat hij met een licht vragende blik dichterbij kwam stappen.

Met haar indringende -maar toch wel prettige- blik op zijn huid draaide hij zich half om en nam hij voorzichtig plaats vlak naast haar. Heel even keek hij net als een timide schooljongetje naar haar om en kwam haar lieve en geruststellende glimlach zijn blikveld binnen en voelde hij zich vrijwel meteen ontspannen. Haar houding imiterend plaatste hij ook zijn handen naar achteren waarop hij erop begon te leunen als hij ook de warmte van de zon op zijn blote borstkas voelde tintelen.

Voor even sloot hij zijn oogleden om van de warmte te kunnen genieten, maar was hij zich ook zeer bewust van haar nabije aanwezigheid. Zo dichtbij dat hij zijn schouder, als hij dat wilde, zo tegen haar aan kon laten komen om haar lichaamswarmte te kunnen voelen. Maar wat hem ook bewust maakte was waar hij zijn handen had geplaatst. Van achter zijn rug wist hij waar de zijne naast het hare rustte en voelde hij kort zijn hartslag een sprongetje maken als hij ook eraan dacht hoe hij haar een subtiele hint kon geven.

En het moment was daar toen hij zijn lange zongebruinde vingers iets opzij lieten schuren over de rotsige bodem totdat het tegen een ander warm lichaamsdeel aankwam. En meteen klonk er een zachte hap naar adem met vlak daarna haar gedraaide gezicht naar hem toe met een verraste blik in haar ogen die hij meteen ving. In haar ogen staarde hij, de twee prachtige poelen van rust en kalmte. Die al gauw in een vragende blik veranderde en hij als vanzelf begon te glimlachen. Zijn vingers bewogen zich verder totdat zijn pink zich over het hare heen bewoog en het zachtjes begon te strelen.

Als reactie knipperde Lauren eenmalig met haar oogleden voordat ze haar mooie en lieve mondhoeken omhoog liet glijden. Een slag sloeg zijn hart over en keek hij met een nieuwsgierige en open blik naar haar en reageerde ze door te blozen met daarna een zacht gegiechel en een verlegen afwendend blik.

Wat hem breeduit deed grijnzen van tevreden opluchting.

Na de natuur nog even te hebben bewonderd, waren ze de trap al luid steunend en kreunend opgegaan en liet Luke haar niet uit zijn oog verliezen. Schuin tegenover hem stapte ze zonder een keer te hebben gemopperd de brede trappen op terwijl zijn vrienden achter hem luid klaagden. Wat een kleuters, dacht hij over zijn eigen vrienden als hij ook heel kort zijn blik op haar ronde billen vestigde die nog goed werden omgeven door haar klam plakkende witte jurkje. Meteen wendde hij zijn blik af als hij Lauren helemaal vooraan naar zich zag omkijken en hoopte hij vurig dat zijn wangen hem niet zouden verraden.

Zacht hoorde hij haar grinniken en keek hij in een ruk verschrikt omhoog om haar met een kleine grijns voorbij hem te zien kijken en trok hij iets verward een wenkbrauw omhoog. Haar blik volgend keek hij ook achterom als hij de volgende trede pakte en hij hevig verraste van een lelijke blik van James. Die zonder enige schaamte zijn tong uit zijn bek liet hangen waardoor hij net als een debiel leek.

'Gg!' Siste Luke hem kort toe wat James hevig deed opschrikken waardoor hij haast op zijn eigen tong beet en brak het volgende moment het luide gelach van Lauren door de stilte. Luke en al zijn vrienden keken in een ruk, verschrikt naar Lauren op wiens gezicht hevig was vertrokken van een met moeite ingehouden gelach.

'Whoeahah!' Sputterde ze als ze haar geproest niet meer kon tegenhouden en ze al luid lachend naar voren draaide en de trappen verder op stapte. Luke rolde zijn ogen als hij zich ook hevig voor zijn vrienden schaamde en maar stevig door liep om zich van hen te scheiden.

En dan waren ze eindelijk bovenaan beland en hijgden de jongens hevig met de handen op de knieën terwijl Lauren slechts eenmalig diep zuchtte als ze ook met de rug van haar hand, haar flink bezwete voorhoofd afveegde. Onder de indruk keek Luke kort naar haar en besefte hij dat er wel onder haar slanke lichaam een heus sportvrouw verborgen zat. Een nieuw positief kenmerk dat hij onbewust aan zijn lijstje over haar toevoegde.

Als de jongens dan weer wat bijgekomen waren, kroop Jared achter het stuur terwijl zijn vrienden op hun eigen plekjes gingen zitten, met Lauren helemaal achteraan op het zesde stoeltje en keek Luke kort achterom. Daar zag hij hoe ze voor even haar oogleden vermoeid knipperde en ze zich helemaal tegen het stoeltje aan liet leunen. Op het moment dat de auto werd gestart, sprongen haar ogen kort open om er wakkerder uit te zien voordat haar blik zich met het zijne kruiste.

Een warme en tevreden glimlach vormde er zich rond zijn lippen met het besef dat hij er nog steeds blij om was dat ze bij hem was voordat hij haar, zijn glimlach zag beantwoorden en draaide hij tevreden om. Al hobbelend schudde het busje zo nu en dan stevig door elkaar waarbij Luke zich met zijn beide handen aan verschillende stoeltjes vastgreep totdat ze op de openbaar geasfalteerde weg terechtkwamen.

Pfoe, dacht hij opgelucht als al het gehobbel en het geschud voorbij waren en draaide hij zich weer met een glimlach om, om vervolgens compleet verrast met opgetrokken wenkbrauwen naar Lauren te staren.

'Ze lijkt net een engeltje zo...,' hoorde Luke iemand fluisteren en humde hij zachtjes zijn hoofd, totdat hij zich ineens besefte dat het niet zijn eigen gedachten waren. In een ruk draaide hij verrast zijn hoofd om, om zowel River als James ook naar haar te zien staren met een kalme blik voordat ze beiden tegelijkertijd naar hem opkeken met een oprechte blik in hun ogen. Overrompeld over hun woorden en oprechte gevoelens keek hij hen blank aan voordat er een schot aan jaloezie door hem heen ging en hij zijn oogleden vernauwden.

'Joh Luke,' bespotte River hem meteen nadat hij zijn oogleden had vernauwd, maar hief hij meteen een wenkbrauw op als hij het sarcastische uitdrukking op zijn beste vriend zijn gezicht zag verschijnen. Heel even ging er een schuldgevoel door hem heen, maar schoof hij het ruw opzij.

'Dat wij dat vinden, dat ze eruit ziet als een engeltje, betekent niet dat wij ook over de oren verliefd zijn op haar!' Siste River spottend en werd Luke kort van zijn stuk gebracht. Zijn ogen flitsten van River naar James en zag hij hem langzaam zijn hoofd knikken met een serieuze blik.

'Het is gewoon dat ze schattig is en goed bij de groep past,' mompelde James ineens afwezig met zijn blik op Lauren voordat hij het verdwaasd bij Luke liet terechtkomen. Daar keek Luke hem stomverbaasd aan voordat hij onbewust zijn hand naar de nek bracht en zich opnieuw naar haar omdraaide. En daar besefte hij..., dat zowel James als River gelijk hadden.

'Dat is waar...,' mompelde Luke op zijn beurt en keek hij met een iets wrange glimlach naar zijn vrienden terug en voelde hij dat hij hen een excuus schuldig was dankzij zijn bezitterigheid. 'Sorry, jongens,' mompelde hij er vlug achteraan.

'Is goed hoor, dude,' antwoordde River meteen nuchter met een glimlach voordat hij zich weer in zijn stoeltje neer liet ploffen, maar keek James hem nog steeds aan.

'Trouwens, weet ze wel dat we naar ons gebruikelijke bar toe gaan?' Fluisterde hij met een frons voordat hij een mondhoek omhoog trok tot een scheve glimlach. 'Ach, het is nog licht en ze is onder ons in goede handen, toch?' Zei hij de vraag met een overtuiging voordat hij zich lui ook in het stoeltje liet neerploffen.

En daar bleef Luke als laatste over die naar haar staarde, totdat Jared over een hoge hobbel reed dat het hoofd van Luke hard tegen de plafond van de auto aan liet knallen. Een gepijnigde kreun ging er kort door het busje waarbij hij een hand op zijn achterhoofd plantte als hij ook kort naar Lauren keek in de hoop dat hij haar niet gewekt had. Wat het niet geval was voordat hij met een grimas ook maar in zijn eigen stoeltje ging zitten. Alsof het Lot hem wilde vertellen wat voor een druiloor hij was.

Ondanks het hevige geschud en gehobbel, viel ze zo in een mum van tijd in slaap en droomde ze helemaal weg naar het moment dat ze in het vliegtuig zat. Hoe het laatste stuk behoorlijk turbulent was maar ze er ook doorheen sliep. In haar hart voelde ze de hevige tegenzin om nou alweer terug te moeten keren en droomde ze dat ze weer helemaal alleen was.

Maar wat haar verwarde was het ineens opgloeiende warmte bij haar knie, alsof iemand uit haar vredige vlucht wilde ontwaken. Nee, dacht ze, laat me nou maar slapen om de hele vlucht uit te kunnen zitten... met een niet al te erge weemoed als ze uit het raampje zou moeten staren naar het prachtige ongerepte gebied.

'Lauren..., Lauren, Lau-' Hoorde ze diep in haar hoofd, haar eigen naam roepen door de stewardess en kreunde ze zachtjes. Nee, nee en nogmaals néé.. Laat me nou...

'Lauren?' Klonk de stem weer en voelde ze zich geïrriteerd worden, totdat ze haar wenkbrauwen fronste bij het horen van een mannelijke stem, terwijl de stewardess toch wel echt een vrouw was. Hummend strekte ze zich uit als ook de warmte op haar knie steeds intenser werd waardoor ze hevig vermoeid haar oogleden opende. Om vervolgens met een complete verrassing in wel vier gezichten aan te staren.

'Daar is ze, de schone slaapster is wakker!' Hoorde ze één van de jongens met een lachende stem roepen voordat er twee gezichten tegelijk verdween. Haar blik viel meteen op de eerste in het midden wiens arm naar haar uitgestrekt was. Vlug knipperde ze haar oogleden als ze ook zijn gestrekte arm volgde en hapte ze kort naar adem als ze ook haar rug rechtte bij het ontdekken van zijn warme hand op haar knie.

'Ben je weer bij de wereld?' Fluisterde de zacht raspende stem van Luke en voelde ze zich blozen voordat ze tot een goede zit krabbelde waarbij zijn hand van haar knie afgleed.

'Eh, ja- ja.' Mompelde ze ietwat verongelijkt als ze ook een plukje haar achter haar oor legde en van onder haar wimpers ietwat onzeker naar hem opkeek. Maar daar trof ze enkel een warme en kalme glimlach van Luke voordat hij zijn hand opnieuw naar haar uitstak. Dan pas werd ze bewust van haar omgeving en keek ze nieuwsgierig naar buiten, om de bekende straten en huizen van het dorpje tegen te komen. Wat niet het geval was.

'Waar zijn we?' Fluisterde ze ietwat gehaast als ze ook haar handen om de stoeltjes heen klemde om overeind te komen waarbij ze zijn uitgestrekte hand niet zag. Een golf aan bezorgdheid rees er in haar lichaam op en keek ze recht in zijn ogen aan. Die nog steeds zijn kalme zelve was.

'Wil je misschien wat te drinken?' Vroeg hij haar op een kalme en vriendelijke toon en voelde Lauren zich meteen opgelucht ontspannen. En daar zag ze in haar ooghoek de blauwgrijze rollende golven op het strand en toverde dat een opgewonden glimlach rondom haar lippen.

'O, ja.' Reageerde ze aangewakkerd en doemde er voor haar neus zijn hand op die ze ditmaal wel zag en gretig aannam, tot groot plezier van Luke die haar een prachtige grijns toezond. Giechelend liet ze zich door hem door het busje heen leiden en uit het busje stappen en keek ze nieuwsgierig om zich heen. Her en der zweefden de grote bladeren van de palmbomen in de zachte wind en zag ze allerlei stoeltjes verspreid over het strand die ze niet herkende. En daar zag ze aan de rechterkant ineens een schattig barretje met een aantal houten krukken die al in gebruik waren genomen..., door Luke zijn vrienden.

Het doel in zich nemend stapte ze er in de hand van Luke er stevig en aardig gretig op af, die meerdere malen een stiekeme blik van haar stal. Eenmaal aangekomen nam ze meteen plaats op de hoge kruk en keek ze geboeid naar het dak dat bedekt was met oude, bruin verkleurde palmboombladeren. Heel het barhutje was gecreëerd van hout, maar was het niet zomaar hout. Niet gewoon de standaard houten planken dat zo uit een bouwmarkt kon worden gekocht, nee, deze waren van lange en smalle, ronde pijpen dat ze weleens in de natuur had zien staan.

Onder de indruk knikte ze haar hoofd goedkeurend als ze de soort Bohemian stijl van het bar opmerkte voordat ze kort opschrok van de hevig zongebruinde man achter de bar.

'Oh, hey!' Zei ze ineens onverwachts als ze de man ook recht in de ogen aanstaarde, wiens grijns niet alleen door stralend witte tanden werd omgeven, maar ze hier een daar ook gouden neptanden opmerkte. Kort keek ze vragend en twijfelend opzij naar Luke, die haar met een grijnzende nieuwsgierigheid aankeek met wat ze ging doen.

'Eh..., Virgin Pina Colada?' Mompelde ze twijfelend en zag ze de man meteen met een goedkeurende grijns zijn hoofd knikken voordat hij doorschoof naar Luke, die ook vlug zijn bestelling doorgaf. Een beetje verbouwereerd maar ook verheugd draaide ze op haar barkrukje half om haar as en leunde ze met haar rug tegen de bar waarna ze ineens moest grinniken. Maar van naast haar hoorde hij hem ook grinniken waardoor ze in een ruk haar hoofd nieuwsgierig naar hem toe draaide, om hem met een glinsterende blik vol nieuwsgierig naar zich zag staren.

'Virgin hm?' Humde hij nieuwsgierig naar haar en voelde ze zichzelf blozen, maar weerde ze zich meteen af door haar hoofd fier omhoog te tillen met ook haar wenkbrauwen hoog opgetrokken. Op het moment dat ze er iets van wilde zeggen, maakte Luke ineens een wuivend gebaar en keek hij haar kort aan. Maar nog voordat hij er iets over kon zeggen, klonk de stem van de man achter haar en draaide ze zich verrast om, doordat hij al zo snel klaar was.

En een plotselinge schaterlach ontsnapte er van tussen haar lippen als ze ook kort haar hoofd naar achteren wierp na het aanschouwen van haar drankje in een heuse kokosnoot met een parasolletje op de rand!

Het warmde zijn hart hevig, toen hij haar plotselinge schaterlach hoorde en voelde hij de blijdschap opwellen wat hem ook een boost gaf om het volgende aan haar te vragen als hij ook zag hoe ze er zo van genoot.

'Proost, Lau! En ga je morgen mee met ons om te gaan kajakken?' Zei hij het eerste woord met een kalmte voordat de rest van de woorden zo uit zijn mond floepte. Meteen hield hij zijn adem met iets verwijde ogen in als hij ook naar Lauren opkeek die net van haar virgin drankje nipte.

'W-wat?' Zei ze en voelde Luke een twijfeling in zijn lichaam opkomen, of dat nou niet te vlug was geweest. Haar verbaasde ogen maakten contact met het zijne en verbaasde het hem kort om haar glimmende antwoord in de ogen te zien rusten dat hem van zijn stuk af bracht.

'Dát ook nog? Meen je..., dat- dat is ook al zo leuk! Ja!' Stotterde ze vlug als ze ook opgewonden reageerde en ze al lachend haar drankje de lucht in hield.

'Jááá! Próóóst!!'

En als het zo moest zijn, antwoordden zijn vrienden als een koor.

'Ayeee, proost!'