Half dagdromend en half stevig aan het werk, zoals hij dat nooit eerder gedaan had, maakte hij de hokken schoon onder het brandende blik van Lauren op zijn bezwete huid. Nog nooit had hij zo lang het blik van een meisje op zich gevoeld dat tegelijkertijd ook niet storend aanvoelde. Waar hij zich eerder al snel irriteerde om de vrouwen hun blikken, vond hij het juist fijn dat Lauren de volledige aandacht op zich had. En dat spoorde hem ook aan om het werk goed te kunnen doen, om haar goedkeuring te krijgen.

Waar kwam dit toch vandaan, dat hij het graag wilde doen, dat hij het goed wilde doen voor háár? Nooit had hij het gevoel dat hij een vrouw wilde laten zien dat hij prima hard kon werken, om ervoor te zorgen dat ze onder de indruk zou zijn van hem. Waarschijnlijk was het ook haar allesoplettende blik dat ook vol zorgzaamheid zat. En hij had ook gevoeld dat hij zich om haar gaf, al helemaal tijdens dat moment dat Jared zo uit die kelder opdoemde. Waar Lauren bijna tegen hem aan was gebotst..., en het voer had verspild.

Maar het was ook dat moment dat ze zich ineens heel dicht in zijn buurt begaf, maar besefte hij dat hij dit aan zichzelf te danken had. Híj was namelijk degene die ertussenin was gesprongen en was hij eigenlijk best..., opgetogen dat hij het deed. Waar er wel eerdere momenten waren geweest dat ze behoorlijk dicht bij elkaar stonden, had hij ontdekt dat zijn verlangens naar haar nabijheid alleen maar waren toegenomen. Dat hij zich graag in haar buurt bevond en dat het nodige gevoel niet was verminderd.

Wat is dat gevoel? Wat betekent het?

En voordat hij het wist, was hij al klaar met zijn klusje en wilde hij zijn hoofd naar haar toe opheffen, totdat er een ijselijk gekrijs door de lucht heen scheurde. In heel zijn lichaam voelde hij meteen de enorme golf aan adrenaline, gevoed door de schrik en angst bij het idee dat er zijn vrienden iets overgekomen was. Waar hij had verwacht dat hij de snelste zou zijn en dus langs Lauren heen zou sprinten, was ze van zichzelf ook vliegensvlug.

Dus renden ze door de wirwar aan gangen, waar zowel Lauren als Luke bijna even snel waren totdat ze haast tegelijkertijd in de juiste kamer door de deurpost binnenvielen. Zijn ogen zagen meteen de schim van een vierpotig dier dat zich snel voortbewoog en nam hij de situatie direct in zich op. Daar zag hij onderaan de kast de twee open deurtjes zonder dat er een kat aanwezig was. Waar hij haar erop wilde attenderen, zag hij hoe zij zelf ook het heft in hand nam en de boel onder controle nam. Voor even was hij verrast dat ze ook zo'n commanderende toon tegenover zijn twee vrienden durfde op te nemen, maar voelde hij een vlaag aan irritatie dat de twee vrienden niet op haar reageerden. En dat zag hij ook terug in haar, die daarna maar zelf deed wat ze zelf wilde.

Tegen de deur aan keek hij onder de indruk toe hoe ze de kat in een hoekje wist te drijven terwijl zowel River als James in de hoek helemaal tegen elkaar aan waren gedrukt. Voor even trok hij een wenkbrauw op bij het aanzien van hun kinderlijke gedrag totdat hij kort opschrok van het luid krijsende gespartel van de gevangen kat. Door zijn lijf ging er een fijne maar opgewonden prikkel toen hij haar, zijn naam hoorde noemen. Haar eis tot zich nemend gehoorzaamde hij haar en verbaasde hij zichzelf voor even, dat hij dat alleen bij haar zo gemakkelijk kon doen voordat hij deed wat ze van hem vroeg.

In stilte onder het luide kabaal van de kat zijn gekrijs en gesis zag hij haar de kat in het hok terug stoppen waarna de kat een uitval deed. In een ruk trok hij verrast zijn wenkbrauwen op als hij haar geheel onverwachts terug zag sissen, met haar tanden ontbloot.

Terwijl de kat hevig rammelde in de kooi, doordrong haar prachtige gelach zijn oren en voelde hij een deel van zijn schrik en adrenaline meteen wegebben. Bewondering had hij nu nog meer voor haar, de enige pittige meid die hij kende, die zo goed met zulke situaties kon dealen maar ook de leiderschap en regie op zich kon nemen. Dus schaamde hij zich ook kort voor zijn vrienden, die erbij stonden alsof ze verwachtten om de roe te krijgen. Om op hun donder te krijgen van Lauren, maar verraste ze hem door opnieuw keihard te schaterlachen en ze alsnog voor paal te zetten. Dan wel op een wat vernederende manier.

Waar ze hen schattig noemde, ging er een lichte steek aan jaloezie door hem heen doordat ze nog niet had gezegd dat hij schattig was. Maar al gauw duwde hij het van zich af omdat ze hen schattig vonden doordat ze zich kinderachtig gedroegen. En dat ging tegen zijn regels in. De jongens waren net als twee gillende meiden aan elkaar vastgeplakt..., niet echt iets wat haast volwassen mannen van 25 jaar bij elkaar zouden doen.

Maar dan werd zijn jaloezie opnieuw op de proef gesteld! Lauren had zich ineens van haar gelach afgestoten en stortte ze zich vol op River waarbij ze zonder pardon zijn pols vastgreep. In zijn borstkas welde er een bezitterigheid op waarbij hij haar van River af wilde halen, maar fronste hij meteen bij het ontdekken van een roodachtige vlek in zijn grijze tanktop. Fuck, dacht hij toen hij een lelijke kras zag rusten naast zijn oksel en begreep hij meteen waarom Lauren hem vastpakte.

Maar toch had hij het liever niet, dat ze de andere jongens aanraakte behalve hemzelf. Dus slikte hij hevig zijn trots en dominantie in als hij de deur voor hen openhield en viel hun blik even op hun huidcontact waarna hij meteen wegkeek. Vlug liep hij achter ze aan als ook de andere twee vrienden, Finn en Jared, nader zagen verschijnen die meteen achter hem aan liepen.

Met de hele meute aan zes man gingen de grootste kamer binnen met het nu inmiddels bekende verrijdbare kar waarop ze dieren gingen behandelen. Die ene kar met de ringetjes..., maar trok hij meteen een wenkbrauw op als hij Lauren, River aardig hardhandig richting de kruk zag duwen als ze ook luid naar Rosie riep. Voor even was hij toch wel blij dat hij niet zo ruw werd behandeld, totdat er een fictieve koude emmer over hem heen ging bij het horen van de bevel dat River zijn tanktop uit moest trekken.

Zijn ogen vernauwden zich meteen met het stille andere bevel om het niet te doen, maar hief River onschuldig zijn schouders op waarna hij meteen licht in elkaar kromp van de pijn. Snuivend rolde Luke zijn ogen en schudde hij zijn hoofd als hij zich ook half van zijn beste vriend wegdraaide, om die groeiende grijns op River zijn gezicht niet te hoeven aanschouwen.

En het volgende moment als hij zich teruggedraaid had, voelde hij een heuse golf aan irritatie in zich opwellen doordat River zonder enige problemen zijn stille eis had genegeerd. Ja, oké, hij mocht dan wel gewond zijn, hij kon toch de band opzij schuiven en zijn arm uit het gat halen in plaats van alles uit te trekken? En het irriteerde hem nóg meer bij het aanschouwen wat River zijn blote, gespierde borstkas met Lauren deed.

Hevig moest hij zich inhouden als Lauren steeds dichter bij River kwam stappen en balde hij zijn handen tot stevige vuisten, om zichzelf te kunnen beheersen. En daar zag hij hoe Lauren hem leek te jennen met de vraag of River zijn rug recht kon richten waardoor zijn naakte oppervlakte dichter bij haar kwam te rusten. Een vlaag aan jaloezie met het jeukende gevoel om haar van hem af te trekken rees er in zijn borstkas op, maar blies hij enkel luid door zijn neusgaten waarbij hij zijn oogleden dichtkneep.

'Het is maar water,' hoorde Luke haar zeggen na een gesis waardoor hij zijn oogleden opende en viel zijn blik meteen over Lauren haar schouder op die van River, die met een blik naar haar keek dat hem bijna deed grommen, maar hield hij zich net op tijd in. Maar dat zorgde ervoor dat River wel zijn kant op keek, dan wel met een groeiende grijns rondom zijn gezicht. Bijna kon Luke het niet verdragen dat ze zó dicht bij hem stond, dan wel half tussen zijn benen!

Maar aan al die spanning kwam er meteen een einde, als Lauren na een laatste aanraking met River zijn vingers, een paar goede passen achteruit nam. Alsof ze het precies had aangevoeld hoe Luke zich voelde en voelde hij een golf aan opluchting door zijn lijf spoelen. In heel zijn lichaam voelde hij de spanning moeizaam van zich afglijden en kreeg hij even tijd voor zichzelf om af te koelen als Lauren ook vermeldde dat ze Rosie ging zoeken.

Op het moment dat Lauren zich naar de deuren van de zaal toe begaf verscheen er aan de andere kant ineens een schaduw en keek Luke in een ruk, gealarmeerd naar de deur. Om daarna opgelucht tot het besef te komen dat het Juan is.

'Hey, Juan. Jou moest ik hebben,' hoorde hij haar mompelen en strekte Luke zijn gebalde vuisten meteen en voelde hij de stijfheid ervan voordat hij zijn goede kant naar voren haalde. Terwijl River zich schuin naast hem op de kruk verschoof, richtte hij zich naar de oudere man en eigenaar van het asiel. Daar zag hij hem licht verward naar haar opkijken voordat Juan haar  uitgestrekte vinger richting River volgde.

Daar hoorde Luke hen onderling fluisteren over wat er gebeurd is waarbij Lauren de oudere man meerdere malen onderzoekend aankeek in de hoop dat hij het begrepen heeft. Vervolgens wees ze naar haar eigen arm waar er nog enkele korsten rustten van haar aanvaring met een andere kat dat de ogen van de oude man deed begrijpend deed oplichten.

'Tetanus!' Riep de oudere man ineens verwilderd en waggelde hij recht op River af, die ineens grote ogen opzette en zijn bovenlichaam beschermend naar achteren liet buigen, uit bereik van zijn handen. Maar toch kon River het niet voorkomen dat Juan oude, gerimpelde maar nog krachtige vingers zich om zijn schouder heen grepen en scheen hij een zacht gepiep van hem vandaan te horen. Daar hoorde Luke hem wat mompelen voordat Juan, River losliet en met een vermanende vinger aanwees.

Uit zijn Spaanse taal kon Luke verstaan dat hij om een vaccinatie vroeg en vertaalde hij het vlug voor River.

'Hij vraagt of je pas gevaccineerd bent, River.' Zei hij rustig terwijl er in zijn hoofd allerlei radertjes draaiden met hoe hij antwoord ging geven. Want Luke wist dat hij en zijn vrienden een paar weken tegelijkertijd een prik hadden gehaald voordat ze op reis gingen. Maar als hij het zou vertellen, zou dat niet verdacht overkomen? Maar dan besefte hij dat het gewoon een zekerheid was waardoor hij zich tot Juan richtte.

'Fuimos vacunados hace unas semanas,' [We zijn een paar weken geleden gevaccineerd] antwoordde Luke voor River en trok hij daardoor Juan zijn aandacht. Met een zacht brommend geluid knikte hij zijn hoofd met zijn wijsvinger en duim op zijn kin waarna er een kalmere expressie rondom zijn gezicht hing.

'Que no cunda el pánico, no tiene por qué hacerlo,' [Geen paniek, hij hoeft niet] antwoordt hij vervolgens en hoorde Luke zijn andere vrienden van achter zich opgelucht ademhalen. Daarna knikte Juan zijn hoofd en waggelde hij opnieuw richting de deuren. Daar zag Luke haar naar de oudere man staren met een zwakke glimlach rondom haar lippen voordat ze zich volledig naar ons toe omdraaide als ze ook haar armen voor haar borstkas kruiste.

En daar zag hij haar gelijk zijn wenkbrauwen vragend optrekken met een neutrale blik rondom haar gezicht als ze ook haar aandacht voorbij hem had gevestigd met daarna een sarcastische blik.

'Denken jullie nou dat zoiets grappig is?' Begon ze gelijk en keek Luke opzij om meteen de gezichten van de drie staande vrienden te zien betrekken. 'Als jullie denken dat tetanus een grapje is, zijn . Laat het me je vertellen, dát is geen pretje!' Snauwde ze hen licht af voordat de jongens zich al mompelend terugtrokken en Lauren haar blik dan op hem vestigde.

Wanneer hun blikken elkaar kruisten, zag Luke hoe haar uitstraling zich verzachtte en er rondom haar lippen een kleine maar warme glimlach tevoorschijn kwam. Met daarna een onverwachtse knipoog dat hem meteen een vlaag aan warmte deed bezorgen voordat ze haar armen uit elkaar haalden.

'Nou, allee, genoeg actie voor vandaag. Jullie klus hier is gedaan, dus hop hop, m'n asiel uit!'