Οι επόμενες ημέρες στην Κρήτη πέρασαν όπως τις φανταζόμουν. Οικογενειακά με πολλές συζητήσεις και πολύ φαγητό φυσικά.

Χάρηκα περισσότερο την μικρή μου Χριστίνα. Τα βράδια τα περνούσαμε μαζί, παίζοντας επιτραπέζια και κάνοντας η μία τα μαλλιά της άλλης πλεξούδες.

Έφτιαχνα βαλίτσες για Αθήνα. Ένα τεράστιο χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου. Ωραία είναι η Κρήτη αλλά στην Αθήνα είναι πιο ωραία.

«Δεν θέλω να φύγεις.» άκουσα την φωνή της πίσω μου.

«Μην το σκέφτεσαι.» είπα και κάθισα στο κρεβάτι. Της έκανα νόημα να καθίσει δίπλα μου. Την πήρα στην αγκαλιά μου. «Σε λιγότερο από δύο βδομάδες θα επιστρέψεις στο σχολείο. Θα δεις ξανά τους φίλους σου. Θα κάνεις τόσα πράγματα.» της είπα. Προσπαθούσα να την καθησυχάσω. Δεν ήθελα να είναι λυπημένη ενώ εγώ χαιρόμουν τόσο πολύ που θα έφευγα.

«Θα μιλάμε;» με ρώτησε.

«Οπότε θέλεις εσύ.» της είπα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου.

Η μικρή μου Χριστίνα είναι ένας άγγελος. Δεν άντεξα να την βλέπω να κλαίει όταν με αποχαιρετούσε στο αεροδρόμιο και έβαλα και εγώ τα κλάματα. Προσπάθησα να μην την αφήσω να το δει.

Αποχαιρέτησα τα μέλη της οικογένειας μου ένα ένα και χάθηκα μέσα στην ουρά για τον έλεγχο του αεροδρομίου.

Το σπίτι μου πίσω στην Αθήνα ήταν όπως το έχω αφήσει. Ένα φωτεινό ρετιρέ που αγαπούσα γιατί απολάμβανα κάθε λεπτό έξω στην βεράντα. Είχα αγοράσει και μια αιώρα που έκανε την όλη εμπειρία μοναδική.

Παντού στο διαμέρισμα μου υπάρχουν χρώματα και πολλά φυτά. Ψεύτικα προφανώς. Αν έβαζα εδώ μέσα αληθινά θα στεναχωριόμουν αφάνταστα αν ξεραίνονταν και έτσι δεν μπήκα καν στο κόπο.

Το δεύτερο μου αγαπημένο κομμάτι είναι η μπανιέρα μου. Την γεμίζω με κάθε λογής άλατα και απολαμβάνω που και που ένα καλό μπάνιο.

Κάλεσα την φίλη μου την Κατερίνα για να δω τι κάνει και να ανακοινώσω τον ερχομό μου.

«Έλα ρε συ που έχεις χαθεί.» μου είπε μόλις σήκωσε το ακουστικό.

«Δεν χάθηκα. Ήρθα Αθήνα.»

Άκουσα κάτι σαν τσιρίδα πίσω από το κινητό.

«Έχεις όρεξη για ποτάκι απόψε;» με ρώτησε. Προφανώς και θα μου πρότεινε να βγούμε. Η Κατερίνα είναι έξω καρδιά άτομο. Κάνει πολύ εύκολα φίλους και δεν κολλάει καθόλου με τους άνδρες. Τώρα όμως έχει κάπως σοβαρευτεί γιατί έχει σχέση με ένα αγόρι από την παρέα, τον Γιώργο. Γνωρίστηκαν μέσω της παρέας μας που δημιουργήθηκε σιγά σιγά και μετά δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν.

«Για κάτι χαλαρό όμως ρε.» της είπα. Ήμουνα πραγματικά κουρασμένη από το ταξίδι.

«Στις εννέα να είσαι έτοιμη!» είπε χαρούμενα και μου το έκλεισε.

Τακτοποίησα όλα μου τα πράγματα πίσω στις θέσεις τους και φύλαξα τις βαλίτσες μου στο πατάρι. Ναι είμαι το άτομο που αδειάζω βαλίτσες από την πρώτη ώρα. Δεν μπορώ να έχω την βαλίτσα γεμάτη πράγματα.

Έκανα ένα κρύο ντουζ μιας και ο καιρός στην Αθήνα ήταν καύσωνας ακόμη. Ήλπιζα να είχε πέσει λίγο η θερμοκρασία αλλά βρίσκεται στα ύψη.

Διάλεξα ένα χαριτωμένο άσπρο φόρεμα με boho μοτίβα για το βράδυ και ένα ζευγάρι άσπρα σανδάλια. Μάζεψα τα κόκκινα μου μαλλιά σε μια αλογοουρά και ήμουν έτοιμη.

Σε λίγο η Κατερίνα θα χτυπούσε το κουδούνι μου...

Ναι.

Να ο ήχος του κουδουνιού μου.

«Κατεβαίνω!» φώναξα από το θυροτηλέφωνο και βγήκα από το διαμέρισμα μου.

Η Κατερίνα προς έκπληξη μου δεν ήταν μόνη της αλλά με τον Γιώργο και τον Βασίλη. Ο Γιώργος το αγόρι της και ο Βασίλης ένα παιδί από την παρέα. Η Κατερίνα είχε πει ότι ο Βασίλης με γούσταρε αλλά εγώ δεν την έβαλα και πολύ υπόψη μου γιατί η Κατερίνα όλο τέτοια λέει.

«Γεια σας παιδιά!» είπα σε όλους με χαρά ζωγραφισμένη στην φωνή μου.

«Χάθηκες ρε κορίτσι.» σχολίασε ο Βασίλης.

«Και εσύ διακοπές δεν ήσουν;» τον ρώτησα.

«Μύκονοοοοςςςς.» φώναξε σαν τρελός.

Γέλασα και ξεκινήσαμε τον δρόμο μας προς το μετρό.

Πήγαμε στο αγαπημένο μας στέκι τον τελευταίο καιρό. Ένας ανοιχτός χώρος σαν αυλή γεμάτο τραπέζια και κούνιες με μαξιλάρια δαπέδου και πολλά φωτάκια πάνω από τα κεφάλια μας. Είναι ένας μαγικός χώρος που δεν χορταίνω να τον βλέπω.

«Θα πιούμε κρασί σαν φλώροι ή καμιά μπυρίτσα;» ρώτησε ο Γιώργος.

«Με ένα cocktail φλέρταρα εγώ.» είπε η Κατερίνα κοιτάζοντας τον κατάλογο.

Εγώ θα έπινα κρασί. Κόκκινο ημίγλυκο. Το αγαπημένο μου είδος κρασιού.

Ο Γιώργος και ο Βασίλης κατέληξαν στις μπύρες τους.

Μιλούσαμε αδιάκοπα για το πως περάσαμε τις διακοπές. Πως ήταν το καλοκαίρι και άλλα πολλά.

Ο Βασίλης κατάγεται από την Κύπρο και πήγε διακοπές στην Μύκονο με φίλους από το σχολείο.

Δεν θα πήγαινα νομίζω ποτέ Μύκονο. Προτιμώ κάτι πιο χαλαρό ειδικά για διακοπές το καλοκαίρι.

Ο Βασίλης ξεκίνησε να μας λέει για μια κοπέλα που γνώρισε εκεί. Αλλά στο τέλος κατέληξε να μας λέει για πέντε κοπέλες που γνώρισε εκεί. Πολύ σταθερός ο φίλος μου.

«Εσύ Έλλα δεν μας έχεις πει τίποτα juicy για την Κρήτη.» ανέφερε ο Βασίλης και γύρισε προς το μέρος μου.

«Δεν έχω να σου πω τίποτα. Με την οικογένεια μου ήμουνα στην Κρήτη. Πόσο σπουδαίο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;»
Δεν πρόσθεσε κάτι άλλο. Οι διακοπές μου ήταν πολύ βαρετές για να ασχοληθεί περισσότερο μαζί μου.

Οι υπόλοιπες κουβέντες μας ήταν για το καλοκαίρι και πόσο πολύ βαριόμαστε να πάμε ξανά πίσω στα πανεπιστήμια μας. Μέχρι που όλοι νυστάξαμε και πήραμε τον δρόμο για την επιστροφή.

Η Κατερίνα και ο Γιώργος θα πήγαιναν σπίτι του Γιώργου και έτσι κατέληξα μόνη μου με τον Βασίλη που μένουμε στην ίδια γειτονιά.

«Δεν μας μίλησες και πολύ σήμερα.» είπε κάπως στεναχωρημένα.

«Δεν είχα τίποτα σπουδαίο να πω.» είπα.

«Ελπίζω να μην με θεωρείς βαρετό, μιλούσα συνεχώς για τις διακοπές.» είπε.

«Όχι απλά είσαι ενθουσιασμένος.»

«Με καταλαβαίνεις. Λέμε φέτος να πάμε κανένα ταξιδάκι. Κάπου για Ιταλία. Τι λες ψήνεσαι;» με ρώτησε.

«Ιταλία; Ακούγεται ωραίο.» είπα.

«Θα είναι διότι θα είσαι και εσύ εκεί.» είπε.

Μόλις μου είπε κάτι που πραγματικά δεν έχω ξανά ακούσει από τα χείλη του Βασίλη να βγαίνει για εμένα.

Προφανώς κοκκίνισα να μην τα ξανά λέμε.

Αλλά δεν μου άρεσε ο Βασίλης. Σαν άτομο. Δεν με ελκύει.

«Σε έκανα να ντραπείς;» με ρώτησε τελικά.

Προσπάθησα να γνέψω αρνητικά αλλά δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Δεν μιλήσαμε για την υπόλοιπη διαδρομή και επιτέλους έφτασα σπίτι μου.

Αφού φόρεσα τις πιτζάμες μου, ξάπλωσα στην αγαπημένη μου αιώρα και μπήκα στην εφαρμογή. Εδώ νιώθω πολύ πιο ωραία να την κοιτάζω.

Όμως έγινε κάτι που δεν περίμενα να συμβεί. Είχα μήνυμα.

Από Ρία:
«Αύριο είναι το πρώτο μάθημα. Εγώ θα είμαι εκεί.»

Έπαθα μια μικρή κρίση πανικού.