Πήγαμε στην πιο ωραία παραλία της Κρήτης. Λατρεύω αυτήν την θάλασσα. Τα νερά της είναι πεντακάθαρα αλλά από τότε που έγινε γνωστή δεν βρίσκεις την ίδια γαλήνη που έβρισκες παλιά.

Πήραμε θέσεις στις ξαπλώστρες και εγώ έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου. Έβγαλα το βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό και χάθηκα σε ένα φανταστικό κόσμο ώσπου να με βγάλει από αυτόν η αγαπημένη μου μαμά.

«Έλλα πας στο αυτοκίνητο να φέρεις το sudoku μου σε παρακαλώ. Νομίζω το έχω φέρει.»

Σηκώθηκα, πήρα τα κλειδιά και ξεκίνησα για το πάρκινγκ.

Εκεί στην παραλία υπάρχουν εστιατόριο καθώς και beach bar οπου το βράδυ γίνεται ο χαμός εδώ.

«Έλλα;» άκουσα μια πολύ γνώριμη μπορώ να πω φωνή πίσω μου. Πετάχτηκα σαν κότα πάνω γιατί τρόμαξα και είδα τον Μάριο πίσω μου.

«Μάριε!» αναφώνισα με ενθουσιασμό. Λέμε τώρα.

«Τι κάνεις εδώ;» με ρώτησε λες και ήταν το πιο περίεργο πράγμα στον κόσμο να βρίσκομαι στην παραλία τέλη του Αυγούστου.

«Ήρθα για μπάνιο με τους γονείς μου.» ναι σκέφτηκα να πω ψέματα ότι δεν είμαι με τους γονείς μου αλλά αυτό θα μου έβγαινε σε μεγάλο κακό και δεν θέλω να μπω σε μπελάδες.

«Κυριακάτικη βόλτα ε;» με ρώτησε κάπως με συμπόνια.

«Ναι δεν ήθελα να τους το χαλάσω.» είπα.

«Που πας τώρα;»

«Μέχρι το αυτοκίνητο. Να πάρω το sudoku της μαμάς μου.» είπα και έδειξα το αυτοκίνητο που ήταν στις τελευταίες θέσεις του πάρκινγκ.

«Να σε συνοδεύσω.» είπε και ξεκίνησε να περπατάει δίπλα μου.

«Ξέρεις Έλλα χθες πέρασα πολύ ωραία. Σκεφτόμουν ότι αν δεν έχεις και εσύ πρόβλημα φυσικά μπορούμε να το επαναλάβουμε.» είπε κάπως ντροπαλά. Δεν μου φάνηκε. Το είπε ντροπαλά. Σοβαρομιλώ.

«Ναι και εγώ πέρασα πολύ ωραία. Αμέ να το ξανά κάνουμε.» ειπα. «Ποτέ φεύγεις είπαμε;»

«Φεύγω την επόμενη Τρίτη. Εσύ;»

«Φεύγω την επόμενη Πέμπτη.» είπα.

«Αποχαιρετούμε την Κρήτη σχεδόν μαζί. Πως νιώθεις;»

«Καλά. Βασικά πολύ καλά. Μου έλειψε η Αθήνα.» είπα.

«Δεν στο είπα αλλά θα πάω πρώτα καμία βδομάδα Αθήνα. Μπορούμε να βρεθούμε και εκεί αν θέλεις.» μου πρότεινε να βρεθούμε και στην Αθήνα. Μπα δεν ξέρω...

«Πιστεύω πως είναι καλύτερα να το λήξουμε εδώ. Στην Κρήτη.» είπα. Δεν είναι ότι ανεπτυξα και φοβερά συναισθήματα για αυτόν αλλά καλό είναι κάτι μικρό να λήγει γρήγορα και εύκολα. Θα τον έβλεπα εδώ στην Κρήτη και στην Αθήνα θα ήταν να μην υπήρξε ποτέ ο Μάριος.

Δεν είναι ότι δεν θέλω να τον ξανά δω απλά νιώθω ότι δεν πρέπει!

«Εντάξει. Όπως θες. Χάρηκα που σε είδα πάντως. Καλή υπόλοιπη κυριακάτικη περιπέτεια.» είπε, γέλασα και έφυγε.

Επέστρεψα στους γονείς μου τους οποίους έκοψα σε μια «ενδιαφέρουσα» συζήτηση για δεν ξέρω για τι βασικά. Εγώ κάθισα στην ξαπλώστρα μου και συνέχισα αυτό που έκανα και πριν. Αλλά τώρα προστέθηκε ακόμη κάτι στο μυαλό μου.

Ο Μάριος.

Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Αλλά μ' αρέσει πολύ. Θα ήθελα να κρατήσουμε επαφή αλλά το λογικό μου μυαλό δεν βρίσκει τον λόγο.

Για αυτό αρνήθηκα την συνάντηση στην Αθήνα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να μου κάνει καλό. Μπορεί και να τον ερωτευτώ και μετά να πέσω στα πατώματα για πάρτη του. Κανείς δεν ξέρει. Οπόταν πάρα να καταλήξω σε μια τέτοια κατάσταση αποφάσισα ότι θα ήταν μόνο εδώ στην Κρήτη.

Η υπόλοιπη μέρα με τους γονείς μου κύλισε βαρετά και μονότονα. Απολαύσαμε ένα γεύμα στο εστιατόριο του μαγαζιού. Ευτυχώς το μάτι μου δεν πήρε τον Μάριο πουθενά γιατί θα ένιωθα πολύ άβολα.

Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου δεν γνωρίζουν για την πρόσφατη γνωριμία μου με ένα όμορφο νεαρό που κάνει διακοπές στην Κρήτη. Βασικά αν το μάθαιναν πιστεύω ότι η κατάληξη μου δεν θα ήταν και πολύ καλή.

Η μαμά μου θα με έλεγε... ξέρετε τώρα τι θα με έλεγε.

Τον μπαμπά μου θα τον έπερνε πανικός και θα μου φώναζε για χρόνια.

Οπόταν κρατάω την προσωπική ζωή μου έξω από το σπίτι των Κωνσταντίνου. Τους λέω όμως τα πάντα για την φοιτητική μου ζωή για να νομίζουν ότι δεν τους κρύβω κάτι. Έχουν πειστεί νομίζω ότι δεν έχω καθόλου ερωτική ζωή και αυτό είναι πολύ καλό για μένα πάντα.

Την επόμενη μέρα επέστρεφε ο αδελφός μου και εγώ το βράδυ θα έβγαινα με τον Μάριο.

Όπως έχετε καταλάβει με τον αδελφό μου δεν έχω και καμιά φοβερή αδελφική σχέση. Λέμε τα βασικά.

Νοιαζόμαστε ο ένας γιαν τον άλλο αν είναι καλά αλλά ως εκεί. Δεν με νοιάζει αν έχει κοπέλα και τι κάνει με την ζωή του. Ούτε αυτόν τον νοιάζει τι κάνω εγώ με την ζωή μου.

Δεν μου περνάει αυτό που λέμε αδιάφορος αλλά δεν μιλάμε ποτέ. Δεν καθίσαμε ποτέ να μιλήσουμε οι δύο μας. Είμαστε απομακρυσμένοι κατά κάποιο τρόπο.

Θα ήθελα να έχω μια πιο στενή σχέση μαζί του αλλά δεν μπορούμε. Όχι επειδή δεν τον συμπαθώ. Τον αγαπώ πολύ. Απλά είναι πολύ κλειστόμυαλος και πεισματάρης για μένα. Δεν θα βρίσκαμε ούτε ένα κοινό και αυτό θα έκανε την κατάσταση ακόμη χειρότερη.

Αύριο θα ερχόταν και η αδελφή μου. Το Χριστινάκι μου. Μαζί της κάθομαι με της ώρες και παίζουμε επιτραπέζια. Της αρέσει να μου κανει τα μαλλιά πλεξούδες και να τα χαλάει και ξανά από την αρχή.

Είναι μικρό κορίτσι οπόταν δεν ξέρει και πολλά πράγματα. Είναι πολύ φεμινίστρια όμως. Λέει συνεχώς στην μαμά μου ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ ένα άνδρα για να καταφέρει να γίνει πλούσια στην ζωή της.

Ελπίζω όταν μεγαλώσει να μοιάσει σε μένα και όχι σε ένα από τα μέλη της υπόλοιπης οικογένειας.

Οι γονείς μου έβαλαν άδεια από τις εργασίες τους όλη την εβδομάδα για να περάσουμε τις υπόλοιπες μου ημέρες στην Κρήτη όλοι μαζί οικογενειακώς.

Αύριο πάλι θα καταλήγαμε σε κάποια θάλασσα. Αύριο όμως θα ήταν πιο ενδιαφέρον θα είχα την μικρή Χριστίνα. Ο Αλεξ δεν θα μας έδινε και πολύ σημασία αλλά θα ασχολιόταν περισσότερο με το κινητό του και όχι μαζί μας.

Δεν μας πειράζει όμως. Έχω την μικρή μου εγώ.

Και πράγματι την επόμενη ημέρα καταλήξαμε σε μια άλλη παραλία της Κρήτης με πολύ κόσμο. Τα τέλη του Αυγούστου όλο και περισσότερος κόσμος έρχεται εδώ.

Ο αδελφός μου στην συζήτηση για την φοιτητική μου ζωή έκανε το πιο κακό σχόλιο που μπορούσε να κάνει άνθρωπος.

«Κάνε και καμιά κοπέλα φίλη. Όλο με άνδρες κυκλοφορείς. Δεν είσαι άνδρας»

Δεν έδωσα σημασία όμως. Έχει ταλέντο ο αδελφός μου σε αυτά.

Προφανώς και η μαμά μου συμφώνησε αλλά δεν έδωσα σημασία ούτε σε αυτήν.

Σε πολύ λίγες μέρες θα έφευγα και δεν ήταν ώρα για τσακωμούς. Δεν θα χάλαγα την διάθεση των άλλων. Ήταν τόσο χαρούμενοι με το να μιλάνε για την δικιά μου τη ζωή. Τους άφησα να κάνουν ότι θέλουν.