Ο πονοκέφαλος το επόμενο πρωί ήταν αφόρητος. Ήπια δύο καφέδες και ένα χυμό πορτοκάλι. Κάνει καλό μετά το μεθύσι.

Έφαγα ένα σωρό φρυγανιές γιατί το στομάχι μου ήταν χάλια και έπρεπε να το φέρω λίγο στα καλά του.

Κοιμήθηκα ακόμη 5 ώρες στον καναπέ.

Αφού αναστήθηκα είμαι έτοιμη να πάρω την Αλεξία τηλέφωνο για να της πως όλες τις χθεσινές λεπτομέρειες κατά γράμμα.

«Πήρες το τηλέφωνο του;» ρώτησε η Αλεξία.

«Όχι.» είπα και πραγματικά αναρωτήθηκα το γιατί. Μα ήμουν μεθυσμένη που να κατάφερνα να ζητήσω και το νούμερο του.

«Μπράβο Έλλα. Σοφή επιλογή.»

«Ευχαριστώ. Φημίζομαι για τις έξυπνες μου επιλογές.»

«Έλλα. Καιρός είναι να πάρεις κάποιον άλλον στα σοβαρά. Αρκετά με τον βλάκα τον Χάρη.»

Τι ήθελε τώρα να αναφέρει αυτόν τον βλάκα! Θα πρέπει να σας πω και εσάς τώρα ποιος είναι και θα δώσουμε αξία σε ένα γουρούνι.

Άντε στα γρήγορα όμως.

Χαρίλαος. Έξυπνος. Εγωιστής. Σκέφτεται μόνο την πάρτη του. Πρώην μου. Η πρώτη μου σχέση. Τον φώναζα Χάρη τώρα γουρούνι. Ήμασταν μαζί για πολλούς μήνες. Με έβγαλε προβληματική και έφυγε.

Ξανά στα δικά μας όμως.

«Αλεξία δεν είναι λύση να βρω αγόρι για να σταματήσω να σκέφτομαι το γουρούνι.»

«Και τότε ποια είναι η λύση. Εγώ δεν βρίσκω άλλη.»

Σκέφτηκα πολλές φορές να της μιλήσω και να της πω όλα αυτά που σκέφτομαι.
Αλλά τι λέω θεέ μου;
Δεν γίνεται.
Δεν λες κάτι τέτοιο σε ένα τέτοιο άτομο. Θα φοβηθεί και θα φύγει και δεν θέλω να χάσω την Αλεξία. Είναι από τους λίγους ανθρώπους που είναι τόσο κοντά.

Δεν είναι καν εύκολο να δημιουργήσει κάνεις μια τέτοια σχέση όπως την δική μου με την Αλεξία. Δεν πρόκειται να χαλάσω αυτό που έχουμε για κάτι που μπορεί να μην είναι καν κάτι το σπουδαίο.

Αφού είπαμε πολλά ακόμη κουτσομπολιά κλείσαμε το τηλέφωνο και ξάπλωσα για κάποιες ώρες ακόμη.

Το χθεσινό μεθύσι έκανε πολύ ώρα να φύγει αλλά το βράδυ ήμουν μια χαρά και ευχαρίστησα τον Θεό για αυτό. Θα τρώγαμε όλοι μαζί απόψε σε ένα εστιατόριο με αφορμή τα γενέθλια του αδελφού μου που είναι αύριο.

Έβαλα ένα πολύ χαριτωμένο φόρεμα με boho μοτίβα και θα converse μου. Ήμουν έτοιμη το μόνο που έκανα στο πρόσωπο μου είναι ένα πολύ ελαφρύ μακιγιάζ.

Φάγαμε στο καλύτερο εστιατόριο με καταπληκτικό μεξικάνικο φαγητό στην πόλη. Μιλήσαμε για τις σπουδές του αδελφού μου. Μιλήσαμε για τις δικές μου σπουδές.

Ο αδελφός μου παίρνει το πτυχίο του στην μαγειρική σε λίγο καιρό. Είναι πολύ περήφανοι για αυτόν. Το ίδιο και εγώ βέβαια. Έχει ως όνειρο να γίνει σεφ σε πολύ καλά εστιατόρια. Το εύχομαι πραγματικά για αυτόν. Θα χαρώ τόσο πολύ να αναλάβει μια ολόκληρη κουζίνα μόνος του. Το ίδιο θέλει και ο ίδιος.

Έχω και μια μικρή αδελφή. Είναι εννέα ετών και το καλοκαίρι το περνάει στην κατασκήνωση. Της αρέσει πολύ η φύση. Να κάτι που δεν έχουμε κοινό. Δεν μου αρέσει η κατασκήνωση και προτιμώ ένα ξενοδοχείο για τις διακοπές μου.

Η μικρή μου Χριστίνα είναι ένα πολύ γλυκό κορίτσι και πολύ ευγενικό. Και σε αυτή αρέσει περισσότερο η πράξη και όχι το διάβασμα. Σαν τον αδελφό μου βασικά.

Την πρωτιά στα γράμματα την έχω εγώ. Δεν αντέχεται αυτό όμως. Είναι σαν μια φυλακή με καλούπια που σε αναγκάζουν να ταιριάξεις σε αυτά.

Ας πάμε πίσω στο καταπληκτικό εστιατόρια λοιπόν.

«Δεν μας είπες Μαρία πως είναι οι σπουδές στην Αθήνα; Αν υπάρχει το οποιαδήποτε προβλήματα θέλω να μου το λες γλυκιά μου.» απευθύνθηκε σε μένα η μαμά μου.

Όλα καλά ήτανε. Εγώ δεν ήμουνα καλά αλλά ποιος νοιάζεται ας το παίξω προς το παρών cool.

«Οι σπουδές είναι υπέροχες. Ανυπομονώ για τον δεύτερο μου χρόνο.» είπα με πολύ χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου.

Σε δύο βδομάδες φεύγω από Κρήτη για Αθήνα. Ξεκινάει ο δεύτερος χρόνος σπουδών μου και είμαι ενθουσιασμένη για αυτό. Μακριά από τους γονείς μου νιώθω πολύ πιο ελεύθερη.

Όχι όσο ελεύθερη θα ήθελα να ήμουν αλλά μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να κάνω όταν είμαι μαζί τους. Οι φοιτητές εκεί έξω μπορούν να με καταλάβουν νομίζω.

Το δείπνο κύλισε πολύ ωραία. Με την μαμά μου να μιλάει για τα παιδιά της και τον μπαμπά μου να διοργανώνει το πλάνο ζωής του αδελφού μου. Ονειρεύεται για αυτό λαμπρή ζωή. Δεν ανυπομονώ καθόλου για το δικό μου πλάνο ζωής.

Δεν θα ήθελα να επιστρέψω στην Κρήτη. Θα ήθελα να μείνω στην Αθήνα. Θα σκεφτόμουν και την Θεσσαλονίκη. Αλλά σίγουρα όχι την Κρήτη. Δεν είναι για μένα η Κρήτη. Πολύ ωραίο νησί ναι αλλά προτιμώ μια μεγάλη πόλη.

Την επόμενη μέρα είχα πάει για καφέ με την Αλεξία και κάτι πολύ ωραίο συνέβη. Ο όμορφος νεαρός από το προ προηγούμενο βράδυ που ξέχασα να πάρω το νούμερο του μπήκε στην καφετέρια.

Ας μην τα πολυλογώ πάλι δεν έβγαλα αχνά. Ας είναι καλά η Αλεξία βασικά ρε παιδιά.

«Μάριε!» του φώναξε και αυτός γύρισε προς το μέρος μας. Όταν μας είδε ένα χαμόγελο τοποθετήθηκε στο πρόσωπο του.

«Γεια σας κορίτσια.» είπε και μας πλησίασε.

«Έλλα στεναχωρήθηκα τόσο πολύ που δεν κράτησα έστω το νούμερο σου.» είπε και κάθισε στην άδεια καρέκλα που υπήρχε δίπλα μου. «Μάλλον ήμουνα αρκετά ζαλισμένος. Αλλά ξέρεις όχι τόσο ζαλισμένος όσο να μην θυμάμαι.» συνέχισε.

«Ναι και η Έλλα αυτό σκέφτηκε.» πετάχτηκε η καταπληκτική κολλητή μου που αν είχα τώρα φωνή θα την είχα βρίσει σίγουρα.

«Λοιπόν τι λες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου;»

Μην τα πολυλογώ του έδωσα το νούμερο μου και το ίδιο βράδυ με πείρε τηλέφωνο.

«Χαίρομαι που ακούω την φωνή σου. Να μιλάμε πιο συχνά απ' το τηλέφωνο νομίζω που μιλάς παραπάνω από εδώ.» μου είπε και εγώ κοκκίνισα πάλι αλλά ευτυχώς δεν ήταν εδώ για να το δει.

Προσπάθησα να γελάσω με αυτό που είπε αλλά περισσότερο σαν βέλασμα κατσίκας ήταν οπόταν το σταμάτησα αμέσως.

Όπως έχετε καταλάβει δεν είμαι και πολύ καλή στο να δημιουργώ σχέσεις με ανθρώπους είτε αυτές είναι ερωτικές είτε φιλικές. Είμαι κλειστό άτομο. Αφήνω τους γύρω μου να δουν αυτό που θέλω εγώ να τους δείξω και όχι τον πραγματικό μου εαυτό.

Μετά από το τηλεφώνημα μας, που κανονίσαμε να βρεθούμε το επόμενο βράδυ, μπήκα στην εφαρμογή με της γνωριμίες.

Μπήκα στο προφίλ της.

Καθόμουν και την χάζευα για ώρες. Όλες της τις φωτογραφίες μία μία. Και ξανά και ξανά.

Την λένε Ρία. Δεν ξέρω από που μπορεί να βγαίνει αυτό και ούτε με νοιάζει.

Είναι 22 ετών και έχει κοντά μαύρα μαλλιά. Αχ πόσο θα ήθελα να είμαι αυτά τα μαύρα μαλλιά. Αναστέναξα με τον εαυτό μου και προσπάθησα να την διώξω για ακόμη μια φορά από το μυαλό μου και να τοποθετήσω στην θέση της τον όμορφο νεαρό που είχα ραντεβού αύριο μαζί του.