Από Ρία:

«Καλημέρα!»

Αχ, η καρδία μου πάει να σπάσει. Πόσο πιο χαρούμενη μπορώ είμαι τώρα; Δεν ξέρω αλλά πεταλούδες έχουν πάρει θέση στο στομάχι μου. Πόσο κακό είναι τώρα αυτό που κάνω;

Προς Ρία:

«Καλημέρα!!»

Από Ρία:

«Πως είσαι; Ήθελα να σου πω για μια έκθεση σήμερα στο κέντρο. Αν θα ήθελες να πάμε μαζί.»

Γούρλωσα τα μάτια μου μπροστά στην οθόνη του κινητού μου. Προφανώς και ήθελα να πάω μαζί της στην έκθεση. Ήθελα να κάνω τα πάντα μαζί της αν γινόταν αλλά ξέρω πολύ καλά πως δεν γίνεται και ότι πρέπει να κρατήσω αυτή τη σχέση φιλική. Δεν μπορώ να πάω σε εκείνα τα μονοπάτια. Θα βρω τον μπελά μου και δεν θέλω.

Προς Ρία:

«Θα ήταν πολύ ωραία.»

Από Ρία:

«Σου κάνω share το location. Θα τα πούμε στις έξι.»

Ανυπομονούσα να φτάσει το απόγευμα να μπορέσω αν την δω. Η Κατερίνα με πήρε τηλέφωνο και ξεκίνησε να με ρωτάει για το τι θα κάνω απόψε. Της είπα ότι θα μείνω μέσα για να διαβάσω και μου πρότεινε να βγούμε έξω. Αρνήθηκα. Δεν έβαζα στην άκρη την φίλη μου για την Ρία αλλά ήθελα πολύ να δω την Ρία και δεν μπορούσα να το κάνω αυτό φανερά αλλά μόνο κρυφά. Ούτε για τα μαθήματα ήξερε κανείς κάτι. Το είπα στην μαμά μου και με έβαλε να της υποσχεθώ ότι θα πηγαίνω μόνο αν δεν μείνω πίσω στο διάβασμα μου. Αφού της υποσχέθηκα αυτό είχα και την άδεια της για τα μαθήματα ζωγραφικής.

Ο μπαμπάς από την άλλη παρότρυνε την μαμά μου να με αφήσει. Ναι, καλά ακούσατε. Ήθελε να κάνω άλλα πράγματα. Ήταν φυσιολογικό να μου αρέσει η ζωγραφική και να θέλω να ασχοληθώ στον ελεύθερο μου χρόνο με αυτήν. Αυτό που δεν μπορούσα να κάνω είναι να βγαίνω με ένα κορίτσι και αυτό το κορίτσι να μην είναι απλή φίλη μου.

Το απόγευμα σχεδόν είχε φτάσει και εγώ έπρεπε να ετοιμαστώ. Έβαλα ένα μακρύ μπλε τζιν και ένα άσπρο τιραντάκι. Έβαλα το αγαπημένα μου converse και ήμουν έτοιμη για την έκθεση. Πήρα το μετρό και ένα λεωφορείο και είχα φτάσει.

Την είδα έξω από την έκθεση να με περιμένει όμορφη όπως άλλωστε ήταν πάντα. Σήμερα είχε βάλει ένα φαρδύ τζιν και ένα ροζ ξεθωριασμένο πουκάμισο. Ήταν πολύ ωραία. Έμεινα να την χαζεύω και πλησίασα.

Με χαιρέτησε με δυο σταυρωτά φιλιά και μπήκαμε μέσα στην έκθεση. Ο χώρος ήταν μαγικός γεμάτος έργα τέχνης. Ήταν μια έκθεση με έργα από τοπικούς καλλιτέχνες οπόταν κανένας τους δεν ήταν τόσο γνωστός αλλά όλα τα έργα σε μαγνήτιζαν αμέσως. Καθόμασταν δίπλα δίπλα και χαζεύαμε τον κάθε πίνακα για πολλή ώρα.

«Αυτός νομίζω είναι ο αγαπημένος μου.» είπα.

Γέλασε και κάθισε δίπλα μου στο παγκάκι μπροστά από τον πίνακα. «Νομίζω και μένα αυτός μου αρέσει περισσότερο.» είπε.

Ήταν ένας πίνακας με δυο κορίτσια. Τα κορίτσια ήταν τόσο σε απόσταση αναπνοής πριν φιληθούν και κοιτούσαν η μια την άλλη μέσα στα μάτια. Ήταν ρομαντικό αλλά ταυτόχρονα και βασανιστικό. Το μόνο που ήθελα ήταν να τις φανταστώ να ολοκλήρωναν αυτήν την ρομαντική στιγμή.

«Κρίμα είναι.» είπε.

«Τι είναι κρίμα;» την ρώτησα.

«Να μην ξέρουμε αν φιλήθηκαν ή όχι;» είπε και συνέχισα να κοιτώ τον πίνακα.

Ένιωσα το χέρι της στο πιγούνι μου. Πλέον την κοιτούσα μέσα στα μάτια. Δάγκωσε τα χείλη της και κοίταξε τα δικά μου.

«Δεν θέλω να φύγω από εδώ και να μην σε φιλήσω.» είπε και με φίλησε απαλά. Τα χείλη της ήταν από τον παράδεισο βγαλμένα. Δεν νομίζω να με έχει φιλήσει άλλος τόσο ωραία όσο με φιλάει τώρα η Ρία.

Απομακρύνθηκε από τα χείλη μου και με κοίταξε στα μάτια.

«Ελπίζω να μην σε ενόχλησε.» είπε.

«Κα... καθόλου.» προσπάθησα να ολοκληρώσω την λέξη μου. Συνέβαινε και δεν ήξερα πως να το σταματήσω. Ήθελα να την φιλήσω ξανά και ξανά. Ήθελα κάθε λεπτό που ζω να έχω και ένα φιλί της.

«Δεν θα σου πω ψέματα. Μου αρέσεις πολύ αλλά δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση μου.» της είπα.

«Δεν υπάρχει κάτι να διαχειριστείς. Θα το συνεχίσουμε και όπου πάει.» μου είπε και μου χάρισε ακόμη ένα απαλό φιλί στα χείλη.

«Εντάξει!» συμφώνησα μεθυσμένη από την ύπαρξη της.

Αυτό θα έκανα. Θα το ζούσα όσο το είχα. Ήταν η ευκαιρία μου να ανακαλύψω επιτέλους τον εαυτό μου. Ήταν η ευκαιρία να είμαι ότι είμαι και να μην περιμένω κανένα να μου δώσει την άδεια.

Η Ρία ήταν η ευκαιρία μου να βγω από το καλούπι που η κοινωνία έφτιαξε για μένα. Ήταν το φως στο τούνελ μου.

Η έκθεση θα έκλεινε πολύ σύντομα και εμείς έπρεπε να φύγουμε. Την αποχαιρέτησα στην στάση του μετρό.

Στο σπίτι προσπάθησα να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο και να μην την σκέφτομαι αλλά όπως πολύ καλά το έχετε καταλάβει είχα ερωτευτεί πολύ αυτό το κορίτσι και πλέον είχα παγιδευτεί για τα καλά στα δίχτυα του έρωτα της. Δεν ήξερα που μπορούσε να με βγάλει αυτό. Ένιωθα κάθε λεπτό τόση χαρά. Ένιωθα όμως ότι κάνω και κάποιου είδους αμαρτία και κάποιος θεός μπορεί να με τιμωρήσει.

Με πείρε γλυκά ο ύπνος με την σκέψη της Ρία στο μυαλό μου.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα με τον ήχο του τηλεφώνου μου. Η Ρία με πήρε τηλέφωνο και με κάλεσε απόψε για σινεμά. Δέχτηκα αμέσως. Όλη μέρα προσπάθησα να τελειώσω όλο το διάβασμα μου και το βράδυ θα μπορούσα να είμαι μυαλό και σώμα με την Ρία.

«Μπορώ να πω ότι σε έχω ερωτευτεί. Και ας μου λες ψέματα.» είπε καθώς βγαίναμε από το σινεμά.

Έμεινα και την κοίταζα με γουρλωμένα μάτια. Δεν ήξερα τι να πω. Το ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου; Με έκανε να πετάω στα σύννεφα. Ουράνια τόξα είχαν σχηματιστεί στο στομάχι μου με πεταλούδες να πετάνε γύρω γύρω.

Αλλά γιατί της λέω ψέματα; Και τότε κατάλαβα τι μπορεί να λέει.

«Ψέματα;» ρώτησα.

«Το "find your match" δεν είναι και ο καλύτερος χώρος για να κρυφτείς.» μου είπε και εγώ έμεινα στήλη άλατος.

«Πως το ξέρεις;» την ρώτησα.

«Το ξέρω. Γιατί ψεύτικο προφίλ όμως;» με ρώτησε.

«Δεν το έκανα επίτηδες. Ήθελα να δω πως είναι να φλερτάρεις με κορίτσια μέχρι που βρήκα εσένα και δεν μπορούσα να σε βγάλω από το μυαλό μου αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό. Μετά μου έστειλες την αφίσα. Δεν θα ερχόμουν αλλά κάτι τελευταία στιγμή με τράβηξε μέχρι εκεί. Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε κάνω να αισθανθείς άσχημα απλά δεν μπορούσα να το χειριστώ.» προσπάθησα να δικαιολογηθώ. Δεν ήθελα να χαλάσει αυτό που έχουμε επειδή δεν είχα τα κότσια να πω πως εγώ είμαι το ψεύτικο προφίλ.

«Δεν πρόκειται να σου θυμώσω. Ούτε να σε χάσω από την ζωή μου. Δεν αφήνω τόσο εύκολα εγώ τον έρωτα να φύγει.» είπε και με πήρε στην αγκαλιά της.