Η Ρία πλέον ήξερε πως εγώ ήμουνα το ψεύτικο προφίλ και έδειξε πλήρη κατανόηση. Αυτό που δεν της έχω πει ακόμη είναι ότι περιτριγυρίζομαι από κλειστόμυαλους ανθρώπους που κανένας δεν ξέρει την ύπαρξη της.

Δεν επρόκειτο να πω σε κανέναν κάτι τέτοιο. Ότι έχω σχέση με ένα κορίτσι; Θα κατέστρεφα όλο μου τον κόσμο. Δεν είχα τέτοια δύναμη να κάνω κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο να παλεύεις με τον ίδιο σου τον εαυτό όμως. Παλεύω με την ψυχή μου κάθε μέρα.

Αλλά ξυπνάω και σκέφτομαι πως καταλαβαίνω τον εαυτό μου. Αυτό είναι ένα κομμάτι βελτίωσης που μετράει πολύ για εμένα. Για τους άλλους όμως είναι το κλειδί για να με πουν παράξενη και διαφορετική λες και έχω κάτι τόσο το διαφορετικό.

Το μεσημέρι καθώς απολάμβανα την ομελέτα μου πήρα ένα μήνυμα που δεν περίμενα να πάρω.

Από Μάριο:

«Γειά σου όμορφη μου Έλλα! Έχουμε δύο μήνες να τα πούμε και θέλω να μάθω αν είσαι καλά. Μου έλειψες.»

Ο Μάριος. Η περιπέτεια του καλοκαιριού μου με θυμήθηκε και ήθελε να μάθει αν είμαι καλά. Δεν το θεώρησα καθόλου κακό αντιθέτως πολύ ευγενικό.

Προς Μάριος:

«Γειά σου όμορφε νεαρέ. Είμαι καλά και απολαμβάνω το φθινόπωρο στην Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη όμορφη όπως πάντα;»

Από Μάριο:

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από εσένα. Είναι όμορφα εδώ όμως ναι. Κατεβαίνω σε λίγο καιρό για λίγες μέρες στην Αθήνα. Ξέρω πως δεν θες επαφές μαζί μου αλλά θα ήθελα να πιούμε ένα καφέ μαζί και να πούμε τα νέα μας.»

Αυτό δεν το είδα να έρχεται. Δεν ήξερα αν έπρεπε να βγω με τον Μάριο. Δεν ήξερα βασικά αν αυτό γινόταν. Είμαι σε σχέση με την Ρία τώρα και δεν ξέρω αν αυτό επιτρέπεται. Δεν της έχω μιλήσει ποτέ όμως για καμιά περιπέτεια μου με κάποιον άνδρα. Δεν ξέρω πως θα ένιωθε.

Μπορώ να βγω μαζί με ένα πρώην φλερτ που τυχαίνει να είναι αγόρι ενώ είμαι σε σχέση και ερωτευμένη με ένα κορίτσι;

Αυτή η απορία με συνόδευε για όλη την εβδομάδα μα όσες σκέψεις και αν έκανα δεν μπορούσα να βρω μια λογική απάντηση.

Σωστά! Θα πάω με την λογική μου. Θα ήθελα να μάθω αν η Ρία έβγαινε με κάποιο πρώην φλερτ της; Ναι, φυσικά και θα ήθελα να το ξέρω.

Με αυτή μου την απόφαση κάλεσα την Ρία στο κινητό.

«Γεια σου μωρό μου. Θα σε έπαιρνα και εγώ τώρα.» μου είπε μόλις σήκωσε το ακουστικό.

«Ήθελα να σου πω κάτι βασικά, αλλά πιστεύω πως είναι καλύτερα να σε βλέπω.» είπα.

«Είναι κάτι σοβαρό;» με ρώτησε.

«Όχι, τίποτα σοβαρό.» είπα. Αφού κανονίσαμε το απόγευμα να βγαίναμε για καφέ μακριά από το κέντρο της πόλης κλείσαμε το κινητό.

Ετοιμάστηκα και πήρα το μετρό. Περίμενα στην στάση του λεωφορείου για να μπορέσω να πάω στο μέρος όπου θα συναντιόμασταν όταν άκουσα μια γνώριμη φωνή πίσω μου. Δεν μπορεί να μου συμβαίνει εμένα αυτό.

«Έλλα.» γύρισα και είδα την Κατερίνα με τον Γιώργο να με πλησιάζουν.

«Γειά σας παιδία.» είπα με την πιο ψεύτικη χαρά που μπορούσα να δημιουργήσω.

«Που πας ρε συ;» με ρώτησε ο Γιώργος.

«Για κάτι δουλειές στο κέντρο. Κάτι με την ηλεκτρική και να κάνω και κάποια ψώνια.» προσπάθησα να πω ψέματα. Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει αλλά δεν το έχω καθόλου με τα ψέματα.

«Πάμε και εμείς στο κέντρο. Θέλεις να πάμε μαζί για τις δουλειές σου και μετά για κανένα καφεδάκι;» με ρώτησε η Κατερίνα.

«Άσε καλύτερα ρε. Ας κανονίσουμε κάτι το βράδυ.» είπα με χαμόγελο.

«Καλά ας πάρουμε τότε μαζί το λεωφορείο.» είπε. Και έτσι κατέληξα να πάρω το λεωφορείο για το κέντρο και να ξανά περιμένω άλλη τόση ώρα για το λεωφορείο που θα με έπαιρνε στο προορισμό μου. Κάλεσα την Ρία και την ενημέρωσα ότι θα καθυστερήσω αλλά δεν της είπα τον λόγο. Είπα πως έχασα το λεωφορείο και θα έπαιρνα το επόμενο.

Επιτέλους είχα φτάσει αλλά η Ρία δεν φαινόταν και πολύ χαρούμενη και με το δίκαιο της. Την είχα στήσει περίπου μια ώρα στην καφετέρια.

«Αχ, χίλια συγγνώμη.» είπα και κάθισα απέναντι της.

«Θα κάνω πως το ξέχασα αλλά μου χρωστάς που έμεινα τόση ώρα εδώ μόνη μου.» είπε.

«Ότι θες.» της είπα και μου χαμογέλασε πονηρά.

«Θα το μετανιώσεις.» είπε ψιθυριστά αλλά την άκουσα.

«Ήθελα να σου πω κάτι.» με κοίταξε με απορία. «Πριν λίγες μέρες μου έστειλε μήνυμα ένα αγόρι. Ένα αγόρι από το καλοκαίρι.» είπα και προσπάθησα να διαβάσω το βλέμμα της.

«Και τι ήθελε αυτό το αγόρι;» με ρώτησε.

«Να, έρχεται στην Αθήνα για λίγες μέρες και θα ήθελε να πιούμε ένα καφέ για να πούμε τα νέα μας.» της είπα.

«Εσύ θες;» με ρώτησε.

«Είναι πολύ καλό παιδί και τον συμπαθώ.» ξεκίνησα να λέω αλλά καλύτερα να σταματούσα εκεί. «Μου έκανε παρέα το καλοκαίρι και θα ήθελα να τον δω.» ολοκλήρωσα.

«Έλλα προσπαθείς να πάρεις την άδεια μου για να τον δεις ή να μου πεις απλά ότι θα δεις ένα αγόρι του καλοκαιριού που σου πρόσφερε ώρες σεξ;» με ρώτησε και ξεροκατάπια.

Ε, δεν ήξερα τι να της πω. Προσπαθούσα να δω αν είναι σωστό να τον δω. Αυτό ήθελα να μάθω αλλά δεν βοηθούσε και πολύ την κατάσταση.

«Δεν ήθελα να ρωτήσω κάτι που θα σε ενοχλούσε.» είπα.

«Δεν ενοχλήθηκα. Παραξενεύτηκα. Δεν ξέρω γιατί θέλεις να δεις αυτό το αγόρι. Δεν ξέρω αν τον θες ακόμη. Δεν ξέρω αν αισθάνεσαι πράγματα για αυτόν. Μπορείς να μου πεις εσύ;» με ρώτησε.

«Δεν νιώθω τίποτα για τον Μάριο παρά μόνο μια απλή συμπάθια.» είπα.

«Μάθαμε και το όνομα του. Καταπληκτικό. Ας πάμε και όλοι μαζί για καφέ τότε.» είπε. Δεν ήξερα γιατί αντιδρούσε έτσι. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι την έχει πειράξει τόσο πολύ. «Κάνε ότι θες Έλλα μεγάλο κορίτσι είσαι μπορείς να αποφασίσεις και μόνη σου.» είπε.

«Θα ήθελα να έδειχνες περισσότερη κατανόηση. Δεν είναι εύκολη για μένα η σχέση μας! Ο κόσμος είναι έτοιμος να με φάει εκεί έξω. Δεν ζούμε όλοι ελεύθερα και ωραία.» της είπα.

«Κατανόηση; Να δείξω κατανόηση επειδή θες να δεις το τελευταίο αγόρι που έκανες μαζί του σεξ πριν καταλάβεις ότι σου αρέσουν τα κορίτσια. Πριν καταλάβεις ότι σου αρέσω εγώ. Μήπως προσπαθούσες μαζί του να ξεχάσεις τα συναισθήματα σου; Αν ειναι τόσο βάρος για σένα η σχέση μας τότε δεν ξέρω τι κάνω εδώ!» με ρώτησε.

Δεν της απαντούσα. Προφανώς και δεν θα απαντούσα σε αυτές τις ερωτήσεις της.

«Το ότι δεν απαντάς με πληγώνει. Λέω να φύγω.» είπε. Πήρε την τσάντα της και έφυγε. Δεν την ακολούθησα. Δεν ήμουν αυτού του είδους τολμηρός άνθρωπος για να την ακολουθήσω και να της πω πόσο την αγαπώ.

Τι;

Ναι σωστά την αγαπώ.

Το είχα παραδεχτεί για πρώτη φορά στον εαυτό μου.