Pov. Rye

Po powrocie do domu czułem się bardzo zmęczony.
Brak wystarczającej ilości snu dawał się we znaki, ale mimo to, nie potrafiłem zasnąć.

Była może godzina jedenasta, a ja wciąż leżałem na łóżku ściskając kurczowo telefon w dłonaich.
Czekałem, miałem nadzieję, że zaraz ktoś zadzwoni i powie, że Andy się obudził.

To bardzo irytujące uczucie, gdy jesteś tak zmęczony, że  nawet nie potrafisz się ruszyć, a jednak nie umiesz zasnąć.

Leżałem już jakiś  czas, a moja irytacja wciąż rosła.

Zdążyłem już zrelacjonować chłopakom wszystko co się wydarzyło i w jakim stanie był obecnie Andy.
Cały czas byli dla mnie oparciem. Doceniałem to.

Od: Brook

Ryan jedziemy do Andy'ego. Jak u ciebie?

Gdy zobaczyłem wiadomość od Brooklyna, odrazu się rozbudziłem.

Do: Brook

Mogę jschać z Wami???? Proszę!
Chwils i jestem gorowy!!

Palce trzęsły mi się z emocji. Byłem u chłopaka ze trzy godziny wcześniej, a już zaczynałem odchodzić od zmysłów.
Czułem się zobowiązany siedzieć przy nim przez cały czas...
To przeze mnie chłopak leżał w śpiączce.
Musiałem tam pojechać!

Od: Brook

Spałeś chociaż trochę?

Do: Brook

Noo trochę... Proszę

Od: Brook

Ryan wyśpij się :// Jesteś zmęczony.
Jutro z samego rana możesz do niego jechać.

Do: Brook

Dlaczego!? Dlaczego nie mogę!?

Od: Brook

Chłopie nie spałeś ze 30 h. Idź się połóż. Myślę, że Andy nie chciałby żebyś przez niego doprowadzał się do złego stanu...

"-Ale to przeze mnie tam jest.
To moja wina."

Do: Brook

Ale ze mną wszystko w porządku. Jestem pełny energi!

Chłopak nie odpisywał przez chwilę.

Od: Brook

Dobranoc Rye :*

Odłożyłem telefon na stolik z głośnym warknięciem.
To ja decydowałem o tym co mogę, a czego nie.

W domu panowała grobowa cisza.
Moja mama była w pracy, a chłopaki w przedszkolu.
Wszystko działało na mnie nużąco.
Sytuacja z moim chłopakiem...
Przyjaciele...
Ci kolesie z ostatniej nocy...
Wszystko było strasznie meczące.

Wtuliłem głowę w poduszkę i już po chwili odpłynąłem...

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Ze snu gwałtownie wyrwał mnie dźwięk dzwoniącego telefonu.

Spojrzałem na wyświetlacz.
Nieznany numer i 1 nieprzeczytana wiadomość od Jack.

Chwyciłem urzędzie i lekko oszołomiony odebrałem telefon.
Miałem ogromną nadzieję, że to ze szpitala...

- Dzień dobry. Czy dodzwoniłem się do pana Ryana Beaumonta?- usłyszałem głęboki głos po drugiej stronie.

- Tak. Słucham - powiedziałem lekko zachrypniętym głosem, więc odchrząknąłem.

- Nazywam się Balir Dreelan. Dostałem ostatnio zgłoszenie w celu zareklamowania nowego bandu.

Słuchałem w osłupieniu. Co?
Kto to ogarnał? O co tu chodzi? Skąd ten facet ma mój numer?
Mimo zdziwienia postanowiłem brnąć dalej w rozmowę.

- Tak. Pięcioosobowy zespół.

- Chciałbym sprawdzić i realnie ocenić wasze możliwości. Czy mieliście może kiedyś styczność z muzyką?

- Nie, raczej jesteśmy w tym zieloni. Ale chcielibyśmy spróbować...- zaśmiałem się nerwowo.

- Jasne. Każdy od czegoś zaczyna. Moglibyśmy się spotkać? Chciałbym usłyszeć was na żywo - spytał facet po drugiej stronie słuchawki.

- Emm...- zaciałem się na chwilę, przypominając sobie o blondynie.- Niestety stał się nieprzyjemny wypadek i nie dalibyśmy rady dotrzeć w piątkę...- mruknąłem niepewnie.

- Rozumiem. Jeśli mogę spytać kogo by zabrakło?

- A-Andy... Andrew Fowler - powiedziałem cicho.

- To gitarzysta w waszym zespole?

- Tak. Bez niego nie rozmawiałbym teraz z panem...- przygnębiłem się na wspomnienie mojego chłopaka.

- Myślę, że możemy coś z tym zrobić...