Pov. Andy

Chłopak zakrył mi oczy i otworzył drzwi.

- Niespodzianka!- rozniósł się krzyk, gdy Ryan zabrał dłoń z mojej twarzy.

- Chłopaki!- zaśmiałem się.- Dziękuję!

Rozejrzałem się po pomieszczeniu.
Długo mnie tu nie było.
Mikey, Jack, Brook i... całkiem przystojny brunet, stali na środku holu i wpatrywali się we mnie z uśmiechami na twarzach.
Na ostatnim zawiesiłem wzrok nieco dłużej i uśmiechnąłem się przyjaźnie, co chłopak odwzajemnił.

- Podoba ci się?- spytał Brook i wskazał na stół przeładowany jedzeniem różnego rodzaju.
Wszędzie leżały balony, co było mega urocze.
Napracowali się...
Dla mnie.

- Chłopaki...- zaczął Rye.- Ups...- rozłożył ręce w bezradnym geście .

- No, debilu!- krzyknął Mikey i opuścił ręce.- Powiedziałeś mu!

- Nie!- zaprzeczył mój chłopak.- Bez szczegółów!

- Jezu Ryan!- jęknął Jack.- Nie mogłeś wytrzymać..?- zaśmiał się.

- W sumie dla kogo dobrze, dla tego dobrze - zaśmiał się wysoki chłopak.-
Żadnych tajemnic - dodał i podszedł do mnie. - Harvey. Harvey Cantwell.

- Andy Fowler. Miło mi cię wreszcie poznać - zaśmiałem się i przytuliłem chłopaka co było niemałym wyzwaniem, bo był chyba ze trzydzieści centymetrów wyższy.- Chłopaki już mi dużo nagadali.

- Taak..?- powiedział mrużąc oczy w stronę reszty, po czym wszyscy się zaśmiali.

- Nareszcie w komplecie!- ucieszył sie Brook.- Witaj znowu stary!

- Ej, chłopaki...- zaczął Jack.- Możemy już coś zjeść? Ta Pizza się tak uroczo do mnie uśmiecha...

- A ty tylko o jednym - zaśmiał się mój chłopak.- Zawsze.

- Dziękuję wam - odezwałem się.- Nie wiem co bym bez was zrobił...- poczułem jak do oczu napływają mi łzy.

Ryan przyciągnął mnie do siebie i pocałował czule w czoło.
Poczułem jak przygniata nas coraz większy ciężar.

- Jesteśmy jak rodzina - powiedział Mikey.- Trochę powalona, ale rodziny się nie wybiera, co nie?

Wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem, trwając dalej w uścisku.

- Ej, ta pizza to faktycznie ma ładny uśmiech...- odezwał się Brook, co wywołało kolejną salwę chichotu.

Rozsiedliśmy się na kanapie.
Ja, Rye, Harv i Mikey- na jednej, a Jacklyn klasycznie rozwalił się na drugiej, nieco mniejszej.

Chłopaki byli dobrze przygotowani.
Każdy z nas siedział wygodnie, trzymając w dłoni pada i wlepiając wzrok w fifę.
Po dłuższym czasie robiło się coraz mniej wygodnie, więc trochę się rozpychalismy.
Lekko oparłem się o Ryana co najwyraźniej mu nie przeszkadzało, bo poczochrał mnie po włosach i wrócił umysłem do gry.
Przerzucił nogę przez kolana Harveya i oparł się o niego tak samo jak ja o niego.
Widząc to, spiąłem się na chwilę.
Sam nie wiedziałem dlaczego, po prostu jakoś nie spodobało mi się to.

Siedzieliśmy, grając już bardzo długo.
Nikt nie patrzył na zegarek.

- Ej...- przerwał amok, Harvey.- Zaśpiewajmy coś, no wiecie, tak  razem. Wy i ja.

- Na to też jesteśmy przygotowani - powiedział Mikey i sięgnął za kanapę wyciągając moją gitarę.- Popisz się - dodał podając mi instrument.

Przejechałem dłonią po gryfie, a po chwili zacząłem jeździć palcami po strunach.
Osunęliśmy się na podłogę, siadając w niewielkim okręgu.

- To było świetne...- mruknął Harvey z uznaniem.- Będą z was ludzie.- zaśmiał  się.

- Masz niesamowity głos - powiedziałem w jego stronę, uśmiechając się.

- Dzięki...- odparł drapiąc się po karku- Ale i w waszej piątce drzemie ogromny potencjał - dodał, po czym zapadła chwilowa cisza.

Zajęliśmy znowu miejsca na kanapach i wróciliśmy do grania.

Po jakimś czasie poczułem jak zaschło mi w gardle, ale nie miałem ochoty już na Colę czy Sprite, więc wstałem z zamiarem zrobienia sobie czegoś do picia.

- A ty gdzie?- spytał się Rye, ciągnąc mnie za koszulkę tak, że znowu opadłem na miejsce obok niego.

- Herbatę sobie zrobić...- wzruszyłem ramionami, z ponownym zamiarem pójścia.

- Ja pójdę - powiedział. - Zrobię ci - uśmiechnął się do mnie.- Ktoś jeszcze?

- Ja poproszę - odparł Mieky nie odrywając wzroku od ekranu.

- My też - powiedział Jack.

- A wy co? Już mózgi wam się zrosły?- zaśmiał się brunet.

- Pomogę ci - odezwał się Harvey podnosząc się z siedzenia.

Zmarszczyłem brwi.

- Zaraz wracamy - powiedział mój chłopak i wyszedł z pomieszczenia razem z brunetem

Poczułem się źle.
Bardzo.
Nie podobało mi się to.
Poczułem się odrzucony, a przecież  nic się nie stało.
Nie chciałem żeby Harvey poszedł z moim chłopakiem choćby zrobić głupią herbatę...
Wkurzyło mnie to...
Ale przecież, bez powodu.
Harv jest spoko.
Tak..?
Ehhh...

Niby głupia sytuacja, a tak popsuła mi humor.
Siedziałem z padem w rękach i tępo patrzyłem się w ekran.

- Andy! Ty się obudź!- zaśmiał się Mikey dotykając mnie stopą w głowę.- Przegrywamy z Jacklynem. Ogarnij się.

- Mikey! Pojebało cię!- zaśmiałem się.

- Nie macie szans!- fuknął Jack.

- Rozniesiemy was!- odparł Brook.

- To się jeszcze okaże...- powiedziałem starając się skupić na grze, ale moje myśli wciąż wpadały na inny tor.

Andy ogarnij się.