"Here comes the right guy, but what if he came late?"

—

"We deserve to live the night we want," tumatawang saad ni Cris. "Tomorrow, uuwi na tayo and then back to work."

I smiled. "Let's drink?" Bigla kong tanong.

For a moment, nabigla siya. "Are you sure?"

Tumawa ako. "Do I look like joking?"

Umiling siya. "Kate, the last time na uminom tayo, may maling nangyari."

Napatitig ako sa kanya. Oo nga. Oo pala. At isa pa, hindi pala kami dapat nag uusap ngayon.

Umiwas ng tingin si Cris at awkward na ngumiti. "Okay, that was awkward. I am sorry."

Napapikit ako at tumingin sa kanya. "I really want to drink now, ano ba yan," irap ko.

He laughed. "I want to drink, too."

Tumayo na ako at nagsimulang maglakad. "Akala ko ba we deserve to live the night we want?" Nilingon ko siya. "Can we forget what happened? Can we just drink instead?"

Tumayo na rin siya."Roger, ma'am."

Sabay kaming naglakad patungo sa car park. I was so desperate to forget my problems, so desperate to forget Theo for a while.

Ang sama kong girlfriend. Hindi ko alam kong normal ba ang reaksyon ko, normal ba na hindi siya harapin o kausapin. Pero siguro pwedeng hindi muna ngayon. I am losing myself. Pwede sigurong tumakas muna ako. Hindi ko din naman naiintindihan ang sarili ko ngayon.

But, destiny likes playing. Kapag naghahanap ka, tataguan ka. Kapag nagtatago ka, hahanapin ka. Mabilis akong napatingin kay Cris. Dapat kasi siya ang kasama ko ngayong gabi. I am supposed to spend the night with him.

Pero andito si Theo sa harap namin.

I could feel his wrath and jealousy while looking at us but he's controlling his temper.

"Kate, let's talk."

Pinagsalubong ko ang dalawang kilay ko. "Akala ko ba bawal kang umuwi?"

"I quit my job."

Napaawang ang bibig ko. "Ano?" That was his future. Paanong he quit?

Pinigilan niya ang pag irap ng mga mata niya. "Can we just talk? I'll explain. I'll tell you."

Awtomatikong napatingin ako kay Cris. He nodded like he is letting me leave him. He is letting me ditch him and go with my boyfriend instead.

I apologised and followed Theo. Nakakaguilty, Cris and I have a plan. Pero isang presensya lang ni Theo, nagka-cancel plans na ako. I must love him so much.

Tahimik kong sinundan si Theo papunta sa kotse na siguradong hiniram niya lang sa tropa niya.

"Do you want to eat?"

Umiling ako.

"Where do you wanna go?"

Hindi ako sumagot, sa halip ay nag seat belt.

"I missed you."

Tumingin ako sa kanya at mabilis na umiwas. For weeks and months, I missed him.

I was dying to touch him. I was dying for his presence.

Pero wala siya, kasi bawal siyang umuwi. Kasi busy siya. Kasi kailangan niya munang tapusin 'yung isang taong kontrata.

All those days, we were sacrificing of not seeing each other. Kasi para sa future. And now he quit. Parang napunta sa basurahan lahat ng sakripisyo namin, lahat ng luhang iniyak ko... in one snap. I don't understand.

Nakatingin lang ako sa labas.

"Love, I missed you," pag ulit niya.

Hindi pa rin ako sumagot. Parang napanis na 'yung pangungulila ko sa kanya.

He came too late.