Ruw duwden de mannen me in de achterbak van de auto. Ik viel neer en schuurden met mij knieën tegen de harde bodem. Het haalde mijn huid open. Ik voelde het warme bloed over mijn scheenbenen sijpelen. Bijtend op mijn lip van de pijn probeerde ik rechter te gaan liggen. De mannen hadden mijn enkels en polsen strak vastgebonden met een metalen ketting en voor mijn ogen een zwarte blinddoek gebonden.

Skylar lag nog in het weeshuis. Nadat ze me mee hadden gesleurd sloeg de man met het pistool haar bewusteloos. Een paar tranen van woede en verdriet maakte de blinddoek nat.

Hou je sterk het is nu niet het moment om te gaan bezwijken zei een stemmetje in mijn achterhoofd. Haperend haalde ik een paar keer diep adem.

De auto kwam in bewegen. Eerst langzaam maar al snel voelde ik dat we met een hoge snelheid reden. Hadden ze haast?

Na een tijd maakte de auto een scherpe bocht. Ik werd tegen de autowand gesmeten. Piepend kwam de auto tot stilstand.

Twee paar handen grijpen mijn benen vast en trekken me grof uit de auto. Vervolgens pakten ze mijn armen en sleepte me mee ergens naartoe.

"Waar gaan we naar toe?" Roep ik. "Wat gaan jullie doen met mij?"

"Stil!" Sist een stem. Het kwam van naast mij. De man kneep hard in mijn arm.

"Laat me los" schreeuw ik. Ik probeer mijn armen los te wurmen. Ze waren veel te sterk. Dan voel ik een harde klap tegen mijn hoofd. Halfverdoofd door de klap stop ik met stribbelen.

"Braaf" bromt de stem naast me tevreden. Ik voel dat we stoppen en ik word neergesmeten op een koude vloer.

Ik voelde iets duns en kouds op de huid van mijn nek. Het werd hard in mijn vlees geduwd. Ik bijt op mijn lip en probeer niet te kreunen. Er werd iets met een piepje in me gespoten. Toen voelde ik de naald niet meer en de pijn verminderde.

"Wat heben jullie net in me gespoten?"roep ik. Niemand antwoord. De blinddoek voor mijn ogen werd eraf gerukt. Ik knipper een paar keer en zie dan dat ik in een klein kantoortje was. De muren waren spierwit en de vloer ook. Ik zie dan ook een lange man gekleed in het zwart die leunende aan het bureau achter hem. Hij had een donkere zonnebril op en een grijns op zijn lippen.

"Hallo Thirteen"

"Ik heet geen Thirteen" snauw ik. "Wat heb je net in me gespoten? En wat doe ik hier in hemelsnaam?"

"Rustig rustig" sust de man. "Ik leg je zometeen alles uit. Kom eerst mee."
De man gebaarde naar de mannen bij de deur. Ze kwamen naar me toe en maakten mijn boeien los. Ik wrijf over mijn pijnlijke enkels.

"Kom" zegt de lange man. Hij legt een hand op mijn schouder. Op 1 of andere manier moest ik hem gehoorzamen. Het leek wel of hij me kon besturen. Ik liep met hem mee naar de deur. Een bewaker opende hem. De lange man begeleidde me door meterslange gangen die allemaal wit waren geschilderd. Uit eindelijk komen we bij een metalen deur aan. De lange man opent hem en duwt me erin.

In de kamer was niets. Enkel een paar gekleurde knopjes aan de muur.
De man loopt naar de knopjes. Ik zie het.

"Wat ga je doen?" Vraag ik wantrouwend.
De man zegt niets en drukt op een geel knopje. Ik word naar achteren geblazen en belandde op mijn kont. Een transparante muur verschijnt voor me. De muur scheidde me van de man en ik zat opgesloten. "Godverdomme!" schreeuw ik.
"Wat ga je doen klootzak!" Ik ram met mijn vuisten tegen de muur. "Laat me eruit!"

"Het spijt me Thirteen, maar dit is voor je eigen bestwil" zegt de man kalm dan drukt hij op een blauw knopje. Blauw licht verblindde me in de cel. Het brandde op mijn huid. "Aaarg!!!" Gil ik.

De pijn was ondraaglijk. Ik langzaam zak door mijn knieën. Vlekken dansen voor mijn ogen. Ademen werd moeilijker.

Dan word ik meegesleurd door de duisternis en word het zwart.