"Kumain ka lang nang kumain. Magpakabusog ka," iyon ang habilin ng kanyang nanay nang yayain itong sumabay sa kanilang hapagkainan.

Therrie doesn't want to make it feel weird kaya sinunod na lang din niya ang sinabi ng nanay niya. She's just putting foods on her plate and it seems like her parents doesn't seem mind what was happening. Wala rin namang ideya si Therrie kung alam ng mga magulang niya na tumakas siya sa mental health facility and the fact that they acted so normal and happy scared her to the core.

"Nasaan na si Zion?" tanong ni Therrie, maiba lamang ang atmosphere sa table.

"Pauwi na 'yon," sagot ng tatay nito nang silipin ang wall clock. "Ang daming gustong i-kwento no'n sa 'yo."

"Mukha nga..." Napangiwi na lamang ito.

Magsisimula na sana silang kumain nang marinig nila ang pagbukas ng pito sa salas hudyat na may pumasok sa loob ng bahay. Inantabayan nila itong makita hangga't sa tumungo ang nakababatang kapatid ni Therrie na si Zion sa kusina. Natulala pa si Zion nang makita ang kapatid. Nanlaki na lamang ang mata nito saka binitawan ang hawak na bag at tumakbo palapit sa kanyang kapatid.

"Ate!" sigaw nito at mahigpit na niyakap.

Napahagikgik naman si Therrie at niyakap pabalik ang kapatid nito. Bakas pa rin naman sa mukha nito na hindi ito makapaniwala. Sumama na rin ito sa hapagkainan.

"Bakit feeling ko tumangkad ka bigla, Zion? 17 ka pa lang naman, 'di ba?"

"Turning 18 na ate next week!"

"Alam ko after 17 ay 18 talaga."

Humalakhak naman si Zion. "Na-miss ko 'yang korni mong jokes, ate. Anyway, kailan ka pa dumating? Bakit hindi ka naman nagsabi na uuwi ka pala ngayon?"

"I do, too... I'm surprised that I'm here..." Pilit na ngiti na lamang ang lumabas sa mukha ni Therrie. Sinaway lang sila ng nanay nila dahil hindi na napapansin ang pagkain kaya itinuon na lang muna nila ang kanilang atensyon do'n.

Ma-kwento si Zion kaya hindi humupa ang ingay sa hapagkainan. Though it keeps the mood light and better, they didn't stop him talking so loud kahit na minsan ay tumatalsik na ang kinakain sa mesa mula sa bibig niya.

Ganito 'yong gusto ni Therrie. Walang pino-problema. Walang inaalalang ibang bagay pero sa kalagayan niya ngayon, hindi lang sarili niya ang kailangan niyang problemahin kung hindi ang mga taong nakapaligid pa sa kanya. Avoiding them could be the best thing she had ever done. Gagawin niya 'yon nang paulit-ulit to keep her mental health stable—well, going crazy is what people thought about her so whatever she would do, they would still label her as Therrie the crazy.

When they finished their dinner, nagpalit lamang sandali ng damit na pambahay si Zion at hinatak na niya ang kapatid niya sa sala para mag-usap nang kung ano-anong bagay.

They've just been talking about a lot of things. School stuff, his crush, and his plan to get a part-time job when he gets into college. They know that it's hard for their parents to support their studies so they do what they can do to help and support themselves. At least, financially.

Therrie wasn't able to stay all night na makipag-chikahan sa kapatid niya. Pinili na lamang niyang makapagpahinga since she needed it the most. She thought her stay here would be bad as she thought it would be pero parang wala lang. It looks like everything is fine. But that's the thing... everything is fine so something is going on and she just can't be confident that this will go fine.

Nothing ever go fine. Not to this day.

The next morning, Therrie prepared herself. Based on her notes, from all the cycle she had before, she should be losing her shame now, but whenever she opens her eyes up, she felt nothing so she doesn't know when her emotion will be triggered.

She stayed in her room—the room she stayed for most of her life before she moved out. Pansin naman niyang tahimik ang paligid. Hindi niya naririnig ang mga magulang niya maski na rin ang kapatid niya. Laking pagtataka naman niya kung anong nangyayari. Matutulad na naman ba ito sa nangyari katulad kay Carmen?

Would her family betray her for this?

As she got out of the room, she finds her way to the kitchen and found her mom preparing some breakfast. Sa pagkatataong iyon ay nakahinga siya nang maluwag. She doesn't know what to feel about that, but she felt knowing that no one in her family tries to tell Hernan or someone that she's here.

"Kain ka na, Therrie," ani ng mama nito.

"Sige... kayo rin po."

"Nagkape na ako kanina. Tawagin mo nga muna si Zion do'n sa labas. Papasok pa 'yon kung ano-anong ginagawa."

"Ah, sige po. E, nasaan naman po si papa?"

"Nasa bakuran. Nagdidilig ng mga halaman niya. Plantito na raw kasi siya. Ewan ko ba riyan. Naiinggit ata sa mga nakikita at nababasa niya sa Facebook. Gusto raw niya magtanim-tanim. Magsasawa rin 'yan."

"Baka nga po... sige po. Tawagin ko lang si Zion."

Hinanap ni Therrie kung nasaan ang kapatid nitong lalaki hangga't sa makita nitong nakatayo sa labas ng bahay at may kausap sa phone nito. Natigilan pa si Therrie dahil baka 'yon 'yong nililigawan niya na kinukwento sa kanya kagabi. Napangingisi na lamang si Therrie hangga't sa ibaba nito ang tawag at nang humarap ay nagulat pa nang makita ang kapatid na babae.

"Ate! Nandiyan ka pala! Nanggugulat ka, a!" Kabadong usal ni Zion.

Napangisi at iling naman si Therrie. "Ba't ka naman magugulat?"

"Ah, wala, ate..." Napakamot naman ito sa kanyang ulo.

Napakunot ng noo si Therrie. "Sino 'yong kausap mo?" pag-usisa pa nito. "Iyon ba iyong nililigawan mong si Lexi?"

Napangiwi at iling naman ang kapatid sa tanong nito. "Hindi, ate..."

"E, sino naman 'yon? 'Wag mong sabihing may reserba ka kaagad?!"

Natawa ang dalawa sa tanong ni Therrie kung napawi agad iyon nang aminin ni Zion kung sino nga ang kausap nito. "Si Kuya Hernan 'yong kausap ko, ate."

Nanlaki naman ang mata ni Therrie. "Bakit mo kausap 'yon?"

"Nangamusta, ate... tapos sinabi ko na nandito ka kaya pupunta na siya ngayon dito. Actually, papunta na siya. Ayaw mo ba no'n, ate? Magkikita ulit kayo ni kuya?"

"Bwisit ka, Zion!" sigaw nito.

Doon na nakuha ni Therrie ang atensyon ng kanyang mga magulang. Nagtataka namang lumapit ang mga ito habang si Zion ay nababalot pa rin ng kaba sa dibdib. He knows he's just doing the right thing, but in the end, siya pa ang napagsabihan dahil do'n.

"Ate, sorry na..."

"Para naman kasing tanga!" bulyaw pa nito.

"Ano ba 'yan, Therrie? Bakit mo pinagsasalitaan nang ganyan ang kapatid mo?" tanong ng nanay nito.

"Hernan shouldn't know that I'm here pero itong si Zion, sinabi nang walang paalam! Bwisit! Tarantado!"

"Ano naman ngayon kung sinabi ni Zion? Ano bang mali ro'n?" tanong ng tatay nito.

"Basta!"

"Boyfriend mo naman 'yon, a?" aniya ng mama nito.

"Alam niyo ba na si Hernan ay may scandal? Habang hindi niyo alam kung anong nangyayari at hindi kami magkasama, nakikipag-sex siya sa ibang babae. May video pa nga. Sarap na sarap nga siya. I believe paulit-ulit na niyang ginawa 'yon kaya bakit niyo ipagtatanggol 'yong lalaking 'yon kung niloloko lang naman ako? Na pasarap buhay sa ibang babae?"

"Totoo ba 'yan, Therrie?" tanong ng tatay nito.

"Totoo po 'yon," sagot naman ni Zion. "Nabalitaan ko ang scandal ni Kuya Hernan no'n pero hindi ko naman pinansin since ang iniisip ko ang kapakanan ni ate."

Napasinghal naman si Therrie sa sinabi ng kapatid. "Ayos lang sa akin kung makipag-sex siya sa ibang babae because I don't care anymore! Nagawa ko rin naman 'yon. Nakipag-sex ako sa hindi ko kakilala. Ginawa namin 'yon ng buong araw at mas sarap na sarap pa ako sa halinghing ng babae na kasama ni Hernan—"

Hindi natapos ni Therrie ang sasabihin nito nang maramdaman ang mabilis na paglanding ng palad ng nanay niya sa pisngi nito.

"Walang hiya ka, Therrie! Bakit mo nagawa 'yon?"

Natawa si Therrie. "Sinong Therrie nga 'yon? Pero 'wag kayong mag-alala. Hindi ko naman kinahihiya 'yong ginawa ko. Actually, I'm very proud of it dahil iyong taong nakasasama ko ngayon ay tinutulungan pa ako kaysa sa inyo at diyan kay Hernan."

"Therrie, mas magandang umalis ka na lang," ani ng tatay nito.

"Bakit, pa? Ikinakahiya niyo ba ako? Bakit hindi ba kayo nagse-sex? That's just a way to make yourself satisfied bakit niyo kinahihiya 'yon?"

"Ate, umalis ka na bago pa atakihin sa puso si papa."

Napaikot na lamang ang mata ni Therrie hangga't sa tinalikuran ang pamilya nito. Kahit pinapabalik siya ng mga magulang nito ay hindi siya lumingon kung hindi ay umalis na ito at naghanap ng masasakyan pabalik sa apartment ni Arkin. But while waiting, dumating ang sasakyan ni Hernan at pumarada iyon sa harapan ni Therrie.

Natigilan si Therrie at nagsimulang tumakbo. Mabilis naman siyang hinabol ni Hernan hangga't sa ma-corner ito at mahabol. Walang nagawa si Therrie kung hindi ang manatili sa kanyang kinatatayuan.

"Therrie," pagbanggit ni Hernan dito. "Come with me."

"And why do you want me to come with you? And where would that be?"

Huminga ito nang malalim. "You already know where it is, Thers."

"Do I?" Ngisi pa nito.

"Come on, Therrie. Let's just go." Aakmang lalapit ito kay Therrie pero nagsimula na rin itong umatras. "Okay, fine... what do you want?"

"Okay. I'm coming with you, but don't bring me to that health facility anymore."

"You know that they've been looking for you, right?"

She nodded. "I know that so don't bring me to them. I just have one favor. Let's talk about us. What we are and what we still have and after that... do whatever you want."

"Are you sure?"

Therrie nodded.

"Then let's get inside the car," pagyaya sa kanya ni Hernan.

As soon as they got inside the car and settled in, they started talking about their relationship and how they would move on after this situation. Hernan admitted that he only wants the best for Therrie, but then Therrie put the topic back to his scandal which Hernan had the struggle confessing about it until he did. He had sex with another woman while she's on the health facility and Hernan thought that she'll be bad and all, tinawanan pa siya ni Therrie at inaming may naka-sex na rin siya at mas masarap pa kay Hernan.

Hernan doesn't know what to say. Nabigla rin siya sa sinabi ni Therrie at hindi niya alam kung paano iyon sasagutin.

Therrie has no shame to say it out loud. Kung may makarinig man, ayos lang! She doesn't even care. I guess, she already knew what she's dealing with today. No shame at all.

"Do you want to fuck?" Therrie asked.

Sumalubong ang tingin ni Hernan sa kanya. "You're joking, right?"

"I can do it here before we leave each other... it's alright for me. Maybe I can feel the same thing the girl from the video felt. Na-miss ko 'yan, Hernan. A lot of girls have kissed your lips at sarap na sarap sila ro'n kahit work related lang. Ilang beses mo na kayang ipinasok 'yang pinaka-pinagmamayabang pagkalalaki mo sa butas ng mga babae, ha? Marami na siguro 'no? Maybe this isn't your last... habulin ka, e. Wala kang pinapatos."

Therrie jumped on Hernan's lap and started kissing him. They started removing their clothes until their skins started touching each other and the atmosphere inside the car seems a little hotter now. Hernan couldn't help himself, but feel so good while for Therrie... this is something she wouldn't have done again.

She immediately picked up her clothes and wear them as quickly as possible and jumped out of the car and run away from Hernan.

What Hernan didn't know... Therrie took his car keys and phone and she threw them out somewhere so he wouldn't be able to follow her. At least for now, that's all she can do.

She doesn't know if it's worth it, but the worry inside her chest is finally gone... for now.