꒰ ❛ poza czasem: część pierwsza ❜ ꒱

    (...)

    — Czyli twierdzisz, że nawet rozmowa nic nie daje?

    — Tak! O tym ci mówię przez cały czas! Próbowałem parę razy czy to w szkole czy na osobności, ale to kompletnie nic nie daje. Nawet nie chce się ze mną spotkać. Nie mogę sobie z nim poradzić, a wszystko zmierza ku najgorszemu... Co w takim razie mam zrobić?

    — Myślę, że nic.

    — Jak to nic?! Mam tak żyć?

    — Oczywiście, że nie. Jednak skoro on tak bardzo nie chce, to po co trzymać go na siłę?

    — Jak to po co? To mój przyjaciel! Co ja mam niby robić bez niego?

    — A zależy ci na tym, żeby był szczęśliwy?

    — Tak.

    — A czy jest z tobą szczęśliwy?

    — Nie wiem.

    — Jest z tobą szczęśliwy?

    — ...

    — Jest?

    — Nie. Chyba nie...

    — Kochasz go, bo to twój przyjaciel. To zrozumiałe. Jednak nie uważasz przypadkiem, że trzymając go na siłę, tylko jeszcze bardziej go zniechęcisz? Tego pewnie nie chcesz.

    — Czyli twierdzisz, że mam dać spokój?

    — To nie będzie proste, ale... tak. Tak właśnie masz zrobić. Uczucie przyjaźni czy miłości czasem zanika i to bez wyraźnego powodu. Tak został stworzony świat. Świat, w którym nic nie jest wieczne. Dlatego mówię ci, ta relacja będzie stawała się coraz bardziej toksyczna, a twój przyjaciel będzie cię nienawidził coraz mocniej. Naucz się cieszyć jego szczęściem, choć będziesz musiał wiele przecierpieć. Bądź szczęśliwy przez to, że jesteś smutny.