꒰ ❛ poza czasem: część czwarta ❜ ꒱

    — Przepraszam.

    — Za co?

    — Za to, że daję okropne rady.

    —...

    — Dobrze, że mnie nie posłuchałeś.

    — Dajesz okropne rady.

    — Przecież mówię.

    — Zrobiłeś co w twojej mocy. Chciałeś mi pomóc. Chciałeś nam pomóc. Nam wszystkim. Coś w tym złego? Czy gdyby nie twój udział, to teraz byłoby dobrze? Może by było jeszcze gorzej?

    — O.

    — Co?

    — Nigdy nie usłyszałem czegoś bardziej głębokiego od ciebie.

    — Staram się.

    — Jednak problem w tym, że pomagając wam, tak naprawdę byłem skupiony tylko na sobie. Nie myślałem o waszych uczuciach. Chciałem wyjść na tego inteligentnego, dobrego. Chciałem mieć wpływ. Czułem, że potrafię zapanować nad wszystkim. Myślałem, że stać mnie na więcej. Taka jest prawda.

    — Domyśliłem się, ale lepiej skończ z tymi głupotami. To nieważne. Teraz musimy świętować, tak? Co było, to się nie odstanie. Wszyscy mamy nauczkę.

    — Tak. Wszyscy mamy nauczkę.

Koniec .