Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

5. The Scorpio


Kamala the Scorpio

Malamig, sobrang lamig ng nararamdaman ko ngayon na tila napapalibutan ako ng mga yelo. Ramdam ko naman ang nag-uumapaw na enerhiya sa buong sistema ko at nagbibigay kaginhawaan sa lamig.

"Okay lang ba siya?" Isang hindi pamilyar na boses ang dumungaw sa aking pandinig.

"Headmistress..," another unfamiliar voice I heard again and I think marami sila.

Shit! Nasa council na ba ako? Paparusahan na ba nila ako! Huling araw ko na ba ngayon? Puta naman! Dapat talaga tumalon na ako sa pang-pang.

"Shit! She's absorbing my power."

Biglang nawala ang tila yelo na lamig sa paligid ko at napalitan ng isang napaka-komportable na pakiramdam. Feeling ko nasa alapaap ako, nakalutang.

"She's dangerous!" That voice is familiar, it was the guy who manipulated the weather. "Should we send her to the council? She was the one who started the commotion. Headmistress, she caused too much damage."

Shit! Gigising na ba ako o ipagpatuloy ang pagtutulog-tulogan ko? Hindi naman nila napansin na gising na ang diwa ko.

"No. She's already awake. Pwede ka nang bumangon, ijha."

I don't know but her voice was too calm but it holds too much power. Kusa na lang bumuka ang mga mata ko dahil sa sinabi niya and it hits me. Agad ko na hinanap ang nagsalita na nasa harapan ko lang pala, naka-upo at may malaking salamin sa kanyang mga mata. Siguro siya ang headmistress na tinawag kanina.

"The absolute command," bulong ko na hindi binibitiwan ang paningin sa babaeng kaharap ko. "Ikaw...ikaw si Esmeralda." Gulat na gulat na wika ko. Tangina, nasa harapan ako ang isa sa mga makapangyarihan na nilalang sa buong mundo!

Dahil sa nalaman ko ay kaagad akong napatayo at bahagyang lumayo sa mga nilalang na nasa loob ng silid na ito. Dalawa sa kanila ang pamilyar sa akin, sila ang dalawang nilalang na nakita ko sa gubat. Apat sa kanila ang hindi ko kilala na ngayon ay nakatingin sa akin na may pagtataka sa kanilang mga mukha.

"Angas mo talaga, headmistress! Kita mo? Kilala ka niya! You're that famous that even a stranger recognized you."

"Shut up, Haruko!"

"Please sit down, mis." Ani nang isa sa kanila at itinuro pa ang isang sofa na walang naka-upo.

"Nasaan ako? Bakit ako nandito?" Si Esmeralda lamang ang tinignan ko dahil siya lang naman ang kilala ko. I mean alam ko ang lahat ng tungkol sa kanya. "Hindi ito ang Caro."

"You're in Astar."

Shit! Astar? Kinilabutan kaagad ako sa nalaman. Nasa pinangyarihan ako nang isa sa mga malaking gulo sa buong mundo.

"Ang Astar ang tanging lugar na ayaw namin puntahan, Kamala. Pero ang lugar na ito ay isang makasaysayan sa ating mundo. Alam mo naman siguro ang nangyari hindi ba?"

Ito ang lugar kung saan nangyari ang digmaan. Marami ang namatay. Baka may kaluluwa rito. Takot pa naman ako sa multo.

"B-bakit ako nandito?" Utal na tanong ko. Nakatulog ba ako? Bakit nila ako nadala rito?

"One of my students brought you here and I have an idea that you already knew why."

"Gusto kong bumalik sa Caro. Nandoon ang pamilya ko," matigas na turan ko.

Hindi ko balak na basagin ang inilagay niya na proteksyon sa akin. Hindi ko intensyon na makita nila ako.

"Headmistress, siguro dapat malaman niya ang rason."

"Pwede na kayong magpahinga, zodiacs. Ako na ang bahala sa kanya."

Tinitignan ko lang sila habang naglalakad papalabas sa silid. Nang wala nang ibang tao sa paligid bukod sa aming dalawa ay inilibot ko ang aking paningin sa buong silid. Gawa sa marmol ang halos buong paligid, kahit na ang sahig na tinatapakan ko ay marmol. Kulay ginto naman ang mesa na nasa gitna pati na rin ang coffee table na nasa likuran ko ngayon. Ang iilang mga kagamitan ay yari naman sa kahoy pero halatang mamahalin. Nang tumapat ang aking paningin sa bintana ay doon ko lang napansin na gabi na pala.

"Kilala mo ako?" Basag ni Esmeralda sa katahimikan na namamagitan sa aming dalawa.

Alam ko ang lahat ng mga abilidad niya at alam ko rin na isa siya sa mga lumaban sa huling digmaan.

"Kilala ka naman ng lahat," pagrarason ko.

"You noticed one of my ability that I used to you a while ago. You recognized me. Marahil ay kinilala mo ako o siguro ay may kilala ka na kilala ako."

Iling lamang ang iginawad ko sa kanya. Ayaw ni Rugia na malaman nang iba na buhay siya.

"Anyway, can you tell me your abilities?"

Agaran na kumunot ang noo ko. Bakit niya tinatanong ang mga kapangyarihan ko? Requirements ba ito? Teka, huwag mong sabihin na...

"You are the Scorpion of the Zodiacs."

Hearing those words made me tremble. I mean the Zodiacs? Those people who has overwhelming powers? I am one of them? Huh! That is absurd.

"Kamala, kailangan natin ilihim sa iba ang mga abilidad mo. Hindi mo dapat ipaalam sa iba ang mga ito. Masyadong delikado at hindi ka pa handa at isa pa masyado pang maaga upang manalagi ka sa lugar na iyon. Hayaan mo na sanayin kita, anak."

"Seryoso?" Bulong ko sa hangin nang ma-alala ang sinabi ni ina sa akin.

"Go on. You don't have to worry."

Ito ang tinago nila?

"Ang tadhana na ang maghahanap ng paraan upang makilala ka nila."

Marahas akong napabuga ng hangin. Hindi na ako nagdalawang-isip na sabihin sa kanya ang totoo. Maybe I have to face it.

Alam ko na may tubig sa paligid dahil naramdaman ko ang presensiya nito. I controlled the water and put it above my palm. "I can control the water," I said then created weapons out of it. "I can manipulate it," I made it boil, hard as ice, and change it's color. Nang matapos na ako ay ibinalik ko na ang tubig sa pinanggalingan nito.

"Wonderfull!" Aniya habang nakangiti.

"I don't have a normal blood," I seriously said and summoned a blade and cut my wrist. I controlled the blood that came out of my wound. "Do you have a vial?"

May ibinigay naman siya sa akin na vial na kaagad ko kinuha. Inilagay ko rito ang dugo ko. "I have an acid like blood and it's normal unless if I manipulated it."

"Your normal blood is an acid like? You have a poisonous blood yet you called it normal?" Gulat na gulat na tanong niya pero tumango ako ng seryoso. "And then you can manipulate your own blood?"

"I can controll anything liquid and manipulate it. If I want it to be poisonous then it will be poisonous. I can create all poisons that you can name, or even more than that," I explained that made her disbelief.

Itinuro ko ang tubig kanina. "That water, I can make it deadly," sinugatan ko ang palad ko bago kontrolin ang tubig nang sa ganon ay humalo ang dugo ko rito. "By using my own poisonous blood," then the water changed its color. "And then I can manipulate it fully. Red means mild. Blue means harmless to humans. Green is deadly. And the other colors are more deadlier that you can imagine. I have this purple one and it only take a second to kill someone."

"You're dangerous. Ano pa ang kaya mo'ng gawin?"

I shrugged to what she just said. "I have dormal armour. I already have it since I was a kid. A natural shield," pinakita ko sa kanya ang tinutukoy ko. A hard, scaled, metal shield all around my body maliban sa mga mata ko. "It's so convenient to use lalo na kapag mainit ang panahon o di kaya ay sobrang lamig. It also helps me from any kinds of attacks."

"Useful," komento na naman niya.

"I can also manipulate the dark dimension," nakita ko ang gulat na ekspresyon nito. Hindi siguro nito napaghandaan.

"What do you mean the dark dimension? You can summon it? Stay there?"

An idea popped into my head. "I also have the power of illusion. If you are wondering about the dark dimension that I mentioned. It looks like this," in a split of a second everything became black. I even emit the eerie feeling inside a real black dimension and also the toxic air that burns your skin, slowly. Naramdaman ko ang pag tayo niya sa kanyang upuan, ako lang din ang nakakakita sa buong paligid. "It's only half of the black dimension that I let you experience."

Ibinalik ko na sa normal ang buong paligid and then suddenly the door opened.

"Headmistress!"

Nakatayo pa rin ang headmistress habang nakayuko. Ang nag bukas sa pinto ay ang anim kanina na ngayon ay nakarehistro sa kani-kanilang mga mukha ang takot.

"Sorry, I guess I overdo it," nakangiti ko na wika sa mga pumasok, tinignan ko ang babaeng nakayuko pa rin na humihingal. "Those are all my abilities, headmistress," I casually said.

"S-scorpion."

- BM -

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro