Kamala

Hindi ko na binalingan ng pansin ang tila pagkirot nang aking mga kalamnan. Hinayaan ko rin na maramdaman ang totoo kong kapangyarihan na ngayon ay dumadaloy sa buong sistema ko. Bahagya akong humugot ng isang malalim na hininga. Wala na itong atrasan at sa totoo naman talaga, kailangan ko itong harapin dahil kasalanan ko naman ang kagulohan na ito.

Madilim ang kalangitan sa bahagi ng kagubatan. Tanaw ko pa rin ang dalawang nilalang na tila may pinipigilan. Tuloyan na akong tumakbo sa direksyon nila upang tulongan sila. Mamaya ko na lang po-problemahin ang tungkol sa council, hindi naman nila ako makikilala.

Nang makalapit ako sa kanila ay doon ko lang napagtanto na may isang higante'ng toro na nagpupumilit na lumabas at nang tignan ko ang mga mata nito ay nakaramdam kaagad ako ng takot. Naramdaman ko ang pagtitig nang dalawang nilalang sa gilid pero hinayaan ko lang sila.

The girl was using an earth power. May mga naglalakihan na mga bato sa ibabaw niya, nakalutang at handang ibato sa nagwawalang toro. She did threw the rocks but it has no effect. It only made the bull angrier. Pero may natamo naman na maliliit na sugat ang toro dahil sa mga bato niya.

On the other side, the guy earlier is currently manipulating the air around the beast. Sa tingin ko ay hinihigop niya ang hangin mula sa toro upang hindi ito makahinga, pero mas lalong umungol nlng napakalakas ito. Bahagya pa nga na yumanig ang lupa.

"Shit!" Both of them cursed in unison.

"Hey, Averill! Can you strike that beast using a lightning bolt or something? Masyadong makapal ang balat ng isang ito!" Hiyaw nang babae kaya napatingin din ako sa balat ng toro.

Then the weather suddenly changed. It's raining heavily, not just on our area but the whole Caro. Thunder and lightning are everywhere.

"Puta! Hoy! Kontrolin mo gago ka! Pag ago natamaan, patay ka talaga sa akin!"

The beast was still raging ang trying to hit the three of us here. I was quick to avoid its attacks. I jumped high and landed on a tree branch. Dito ay malaya kong nakikita ang kabuohan ng toro. Pansin ko na bali ang isang sungay nito at ang likura'ng bahagi ay may mga sugat. Dahil mas malaki pa ang nilalang kaysa sa akin ay muli na naman akong tumalon at lumapag sa likuran nito. I checked the wound. May nakita pa ako na kalmot, kalmot ng isang malaking kuko.

Ano'ng nilalang naman ang kumalmot dito? Hindi pangkaraniwan ang laki at malalim din ang sugat na natamo nito. Hindi kaya ito ang rason kung bakit hindi kumakalma ang toro?

Dahil sa tanong ko na iyon ay na-alala ko ang sinabi ni Ullyses.

"Tandaan mo, Kamala. Hindi lahat ng halimaw na nasa gubat ng Caro ay halimaw talaga. Iilan sa kanila ay sadyang malalaki lang ngunit hindi sila namiminsala. Isa sila sa mga alagad ng kalikasan at tila nagbabantay sa kagubatan."

Alagad ng kalikasan. Nagbabantay sa kagubatan.

"May palatandaan naman. May marka sila sa noo nila."

Marka. Pero ano'ng marka? Hindi ko maalala kung may sinabi si Ulysses sa akin kung ano ang marka. Pero titignan ko kung meron ba.

Lumundag ako pababa at inaninag ang mukha ng toro. Sa una ay hindi ko pa makita dahil panay ang pag ikot at pagbaling ng kanya ulo. Hindi ko makuhang tignan kung may palatandaan ba ito sa kanyang noo.

"Averill!"

"Can you hit it?"

Nag-uusap sila ngayon habang pinipigilan ang nilalang. Kaya nakuha kong gawin ang balak na hindi nila napapansin. I took one step backward. I even closed my eyes and focus. I was standing still looking for the presence of the beast. When I found its core I did not let it go. I gave my whole focus to it and control its mind.

I made an illusion. The forest and the beings living in it. I copied the visions that the beast has in his mind. When I finally perfected my illusion, I finally opened my eyes.

"Where are we?" I heard the girl earlier spoke.

"Don't touch everything, Torin!" Saway nang lalaki.

Hinanap ko ang presensiya nilang dalawa. The illusion I made looks like real at hindi man nila napansin na ilusyon lang ang buong paligid. Nang malaman ko kung nasaan sila banda ay hindi ko na sila nilapitan. Hindi ko plano na isama sila sa ilusyon ko. I was too focus to the beast's core that I even joined them.

I made sure to cause no noise while walking so that they could not find me. Dahan-dahan akong naglakad patungo sa toro na nasa gilid lamang ng sapa. Alam ko kung nasaan siya dahil konektado pa rin ang kapangyarihan ko sa kanya. Siya ang naging daan kung paano ko nagawa ang lugar na ito. Galing ito sa utak niya. Ang paraiso kung saan siya naninirahan.

Hindi ko pa man nakomperma ay batid ko na kung anong klase itong nilalang. Nang nasa sapa na ako kung nasaan ang toro. Malaya itong kumakain ng damo at malaya ko ring napagmasdan ang mukha nito. Ang palatandaan na nasa noo nito ay tila isang ginto na kumikinang kasabay ng pagkinang ng araw sa buong paligid.

Nilapitan ko ito at marahang hinaplos ang magaspang nitong balat. Kalmado ito ngayon at hindi man lang pinansin ang pag haplos ko sa kanya. Nakita ko naman ang mga sugat nito na nakita ko kanina, tinignan ko ang sungay nito at putol pa rin ito.

"Who are you?"

Nasundan nila ako. Akala ko pa naman hindi nila ako naramdaman. Bilang pag galang sa kanila ay humarap ako. Kailangan ko na maging mabait ngayon at baka hindi nila maisipan na isumbong ako sa council.

"Ikaw ba ang may gawa nito? Isa ba itong ilusyon?"

Hindi pa man ako nakapagsalita ay muli na naman nagsalita ang lalaki.

"Are you out of your mind? If this is really an illusion you better stop it! Do you really think that everything will be settled if you put that beast inside a trap? That beast is not the only beast living inside the forest!"

Tsk! Dahil sa kadal-dalan niya ay kaagad akong naglabas ng isang maliit na karayom at kaagad na inihagis ito sa sugat ng toro. The needle will suck all the poison inside the beast and it only took minutes to suck all of it. The moment na bumalik sa aking kamay ang karayon ay bumalik kami sa realidad. Nakatingin pa rin sa akin ang dalawang nilalang.

May sasabihin pa sana ako ngunit bigla kaming nakarinig ng mga kaluskos kaya naging alerto ako sa paligid. Posible na hindi lang kami ang nasa loob ng kagubatan.

"They're here!" Alerto na wika nang isa sa kanila. I was alerted as well that I even let them see one of my unique ability. Dormal Armour.

Hinanda ko na ang sarili ko nang papalapit na nang papalapit ang kaluskos na naririnig namin. Ilang sandali lamang ay biglang may na amoy kami na sobrang masang-sang na amoy. Lahat kami ay napasapo sa aming ilong dahil sa sobrang baho ng paligid. Ang kaninang walang malay na toro sa aming harapan ay biglang nawala na parang bula. Nawala rin bigla ang i-ilan na presensiya ng mga maliliit na hayop sa paligid.

"Takte, Averill umalis na tayo rito! Kaya nga sabi ko kanina ayaw kong pumasok sa gubat na ito!"

Dahil nasa loob kami nang gubat ay nawawala ang sinag ng araw dahil sa mga malalaking puno sa paligid. Hindi na rin ginagamit ng lalaki ang kapangyarihan nito na kontrolin ang panahon.

"Ano'ng meron?" Tanong ko sa kanila at tinignan naman ako ng babae na may takot sa kanyang mga mata. "May sumusunod ba sa inyo?"

Hindi nila ako sinagot at wala man lang isa sa kanila ang may balak na sumagot. I was about to step forward to see who or what was the creature making that noise to made them tremble in fear, when a stranger hand grabbed me on my waist and pulled me to him.

"Let's get out of here."

I did not resist because I saw a glimpse of a red eyed creature behind the bushes. Hindi ko ramdam ang presensiya nito ngunit nakita ko naman kung gaan kahaba at katalas ang mga kuko na meron ito.

"D-deamon.." I mumbled in disbelief.

- BM -

Thank you for reading!
Don't forget to vote and comment!
Have a great day!