Verslagen trok hij de rugzak op zijn schouder terwijl hij naar de voordeur liep nadat hij uit zijn rode auto was gestapt op de oprit voor hun huis. Aan de lichten in het huis merkte hij op, dat zijn vader vandaag thuis was. Eigenlijk had hij helemaal geen zin om hem onder ogen te komen, maar wist hij dat hij de belofte aan de directeur eens waar moest gaan maken. Vroeg of laat.

Toen hij binnenkwam, ging hij meteen naar boven en ging hij zijn slaapkamer binnen. Hij nam de moeite niet eens om zijn jas netjes over de stoel te hangen voordat hij op zijn rug op zijn kingsize bed neerplofte. Starend naar de plafond probeerde hij zijn gedachten op een rijtje te krijgen en te zoeken naar een antwoord. Wat hij nu moest gaan doen, hoe hij het zijn vader kon gaan vertellen.

In zijn broekzak voelde hij zijn telefoon steken. Kreunend reikte hij naar zijn telefoon en met één touch op het schermpje, ontgrendelde hij zijn telefoon. Afwezig opende hij zijn Fotoalbum en doemde er meteen een foto van een lief glimlachende Helène op waardoor hij begon te slikken. Starend naar het scherm voelde hij zijn vlinders in zijn buik toch heimelijk weer rondfladderen, maar voelde hij ook een bitter randje eromheen. Zijn vingers leidden hem naar zijn muzieklijst en drukte hij op het liedje dat door haar was gezongen.

Haar stem met haar droevige woorden dreunden er door zijn kamer heen en voelde hij zijn hart opnieuw versplinteren. Zijn hart deed enorm veel zeer terwijl hij zijn ogen sloot en hij aan haar terugdacht. Hoe ze vol met passie en liefde in het kamertje stond te zingen voor haar overleden ouders. Het stak hem in zijn hart dat hij besefte dat híj door zijn eigen stomme fouten ook een liefdevol persoon kwijt was geraakt. Haar.

Toen het lied op zijn eind liep, hoorde hij ineens een klopje op zijn deur en kwam hij in een ruk overeind. Geschrokken keek hij naar de opengeslagen deur en zag hij zijn vader in de deurpost staan met een medelevende blik. 'Mag ik binnenkomen?' Vroeg zijn vader en wendde Tyson meteen zijn gezicht af als hij ook van hem weg liep, verder zijn slaapkamer in.

Achter hem hoorde hij de voetstappen van zijn vader dichterbij komen terwijl hij naar buiten staarde, naar zijn rode Mustang die braaf op de oprit stond geparkeerd. 'Zoon, mag ik vragen wat er is?'

Hij sloot zijn ogen toen hij de vraag van zijn vader door zijn oren hoorde galmen. Na een paar tellen opende hij zijn ogen, boog hij zijn hoofd naar voren en draaide hij zich om. Met een luide zucht keek hij zijn vader, vol in schaamte aan. 'Ik ben zo stom geweest...,'

Nog een luide zucht slakend stopte hij zijn handen in zijn broekzakken en liep hij langzaam naar zijn bureaustoel toe voordat hij erin neerplofte. 'Nou pap..., ik-'

En zo vertelde Tyson hem het hele verhaal. Van het begin tot het eind. De weddenschap, de plagerijtjes, het feest, zijn gevoelens en tot wat er vandaag was gebeurd. En hoe veel spijt hij er van had.

Met zijn gezicht in zijn handen slaakte hij een zucht als hij ook zijn hoofd schudde. 'Ik weet niet meer wat ik moet doen, pap.' Zuchtte hij verslagen voordat hij zijn rug rechtte en hem behoorlijk schuldig aankeek. Hij schaamde zich diep voor wat hij haar had aangedaan en was hij ergens toch wel behoorlijk zenuwachtig voor zijn vaders eindoordeel.

'Ach, Tyson toch. Dat is wel een flink benarde situatie, jongen...' Begon zijn vader en kneep Tyson daardoor zijn oogleden strak op elkaar. 'Maar als je het wilt, zou je het nu nog steeds goed kunnen maken, zoon.' Door zijn woorden hief hij zijn hoofd verrast op en keek hij hem vol in ongeloof aan. 'Goedmaken? Hoe?' Vroeg hij vlug terwijl hij het vuurtje van hoop voelde flikkeren.

Zijn vader glimlachte naar hem en liep hij op hem af, waarna Mason door zijn knieën zakte en hij zijn handen op Tysons knieën legde. 'Zulke fouten heb ik vroeger ook gemaakt, zoon. Maar toch heeft het jouw moeder en mij gebracht naar waar wij toen stonden. Als een geliefd echtpaar. Tyson. Het enige wat ik je kan zeggen is...,' Mason slaakte een zucht voordat hij opnieuw met een kleine glimlach in Tysons gezicht opkeek.

'Toon haar je ware karakter, toon haar hoe je je bij haar voelt. Ze verdient de échte waarheid, jongen. Als je haar wilt, moet je ervoor vechten. Liefde is niet een zomaar iets, het is zeer kostbaar. Zodra je de juiste hebt, laat haar dan niet meer door je handen glippen.' Zei hij op een kalme maar vaderlijke stem en klopte Mason daarna even op Tysons been, voordat hij overeind kwam en rustig van hem wegliep. De slaapkamer uit.

Tyson liet zijn ellebogen op zijn bovenbenen rusten terwijl hij ook een diepe zucht slaakte. Toon haar hoe je je bij haar voelt... Hij begon te denken over het advies van zijn vader en besefte hij, dat hij écht verliefd was op haar. Hij was er honderd procent zeker van dat hij haar niet meer wilde laten gaan. Er was nog hoop.

Ineens lichtten zijn ogen op terwijl hij ook overeind kwam. 'That is it! Ik weet wat ik ga doen...,' mompelde hij met een kleine glimlach tegen zichzelf terwijl hij zijn bureaustoel omdraaide en hij zijn computer opstartte.

Hij opende zijn Word en begon hij te typen. Alles wat hij voor haar voelde, stopte hij in zijn

liefdesbrief.

Met een opgeluchte glimlach kwam hij anderhalf uur later naar beneden en zag hij zijn vader aan de eettafel met een tijdschrift. Tussen Masons armen lag er een bord met het warme eten en zag Tyson erna, hoe er tegenover zijn vader nóg een bord op de tafel stond.

Toen zijn vader hem in de gaten kreeg, schoof Mason zijn leesbril op zijn hoofd en keek vader zijn zoon met een warme glimlach aan. 'Kom erbij, zoon. Het eten staat klaar.'

Een beetje twijfelend nam hij een paar stappen naar voren en ging hij toch maar zitten terwijl Mason hem de hele tijd met een warme, vriendelijke glimlach aan bleef staren. Totdat Tyson zijn bestek oppakte, toen ging zijn vader weer rustig met het eten en lezen.

Na een paar dagen zaten ze weer tegenover elkaar, in de stilte. Maar voor allebei de twee Underwoods was het geen onprettige stilte. Tyson voelde zich steeds meer op zijn gemak toen hij besefte dat zijn vader hem geen andere uitfoeterende preek zou gaan geven over wat hij haar had aangedaan. En daar was hij Mason dankbaar voor.

De avond liep op zijn eind en begon Tyson te gapen. Hij was heel druk bezig geweest in zijn gedachten om zijn plan op te stellen. Tyson wist dat Helène morgen weer op school zou zijn, want hij had stiekem ook haar lesrooster bij de administratie opgevraagd. Onder de smoes dat hij haar rijmaatje was en dat zij haar vorige rooster kwijt was geraakt, waardoor zij hem zogenaamd zou hebben gevraagd om een nieuwe te halen.

Toen hij zijn vader een welterusten had toegezegd, klom hij over de trap naar zijn slaapkamer en maakte hij zich klaar voor de nacht. Na zijn routine plofte hij weer op zijn bed en kroop hij met alleen een boxer aan, onder de dekens terwijl hij heel even naar rechts keek. Naar de lege plek. Glimlachend draaide hij zijn hoofd terug en staarde hij naar het plafond terwijl hij zijn handen achter zijn achterhoofd plaatsten.

Houd nog even vol lieve Leen. Ik zal proberen om de prins op het witte paard te zijn. Ik zal je komen redden.