* Voor één keer de POV van James!

Het irriteerde hem ergens wel dat hij concludeerde dat zijn beste vriend de laatste tijd afwezig was. Waar hij altijd grappen maakte met Tyson, hield hij zich nu afzijdig of zelfs stil. Hij voelde aan dat er iets aan de hand was, dat er iets niet klopte.

Toen hij buiten op het schoolplein liep, zag hij de rode Mustang van zijn vriend staan en besefte hij dat Tyson dus hier waarschijnlijk nog op school zou zijn. Net wilde hij zijn mobieltje tevoorschijn halen, tot hij ineens wat beweging in de auto zag.

Zijn ogen bijeen knijpend, merkte hij ineens de bekende gestalte op van Tyson achter het stuur en slaakte hij een zucht van verlichting. Dat zou het zoveel makkelijker maken om hem meteen face to face te vragen of hij wel oké was.

Naarmate hij dichterbij kwam, fronste hij zijn wenkbrauwen lichtjes toen hij ook een tweede gestalte in de auto opmerkte. Meteen rezen zijn wenkbrauwen hoog op toen hij concludeerde dat er inderdaad nóg iemand in de auto zat.

'What the f-.' Mompelde hij flink verrast als hij steeds dichterbij kwam. Hij schudde kort met zijn hoofd toen hij opmerkte wie er naast hem zat. Op het felbegeerde plekje naast hem, waar normaal niemand mocht komen. Zelfs hij zelf niet. Die Tyson was behoorlijk zuinig met zijn auto.

Verrast versnelde hij zijn pas, maar zag hij voor zich hoe de auto tot leven kwam en Tyson de auto van zijn parkeervak af manoeuvreerde. Licht fronsend bleef hij doorlopen en dacht hij, dat Tyson hem wel aan zou moeten zien lopen.

Alleen had hij bij het verkeerde eind, toen de auto met een brul van zijn plek wegstoof en James het zo vlak voor zijn neus voorbij zag rijden. Net was hij de poort uitgelopen en kon hij zien hoe de rode auto al gauw in de verte verdween. 'What the héck!?'

Nog geïrriteerder dan hij was, hief hij zijn handen dramatisch op en draaide hij zich om. Hij wilde naar zijn motor gaan, die naast de auto van Tyson stond geparkeerd. Maar in plaats van zijn motor aan te treffen, kwam hij ineens in contact met vier meiden die hem allemaal met een onheilspellende blik aankeken.

'Jo.' Mompelde hij als hij hen langs wilde lopen, want hij had even geen zin om met hen een praatje te maken. Daar was hij nu even te pissed voor.

'Hey Jamesss,' sliste de getinte Bironda als ze ook haar hand op de borstkas van James legde. Hij fronste meteen zijn wenkbrauwen als hij omlaag keek, naar haar hand die vol zat met gouden ringen.

'Hello there,' fluisterde Tami verleidelijk in zijn oor terwijl ze achter hem stond en voelde hij hoe haar hand zich over zijn schouders streek. Een beetje in het nauw gebracht keek hij om zich heen en besefte hij, dat hij door de vier meiden zowat was omsingeld.

'Jij en wij moeten eens even babbelen,' zei Tami op een licht dwingende toon tegen hem en trok James zijn wenkbrauwen op. 'Oh ja? Waarover dan?'

'Zag je het niet dan? De rode Mustang met Helène en Tyson erin?' Siste Chanel boos tegen hem als ze ook haar armen kruiste.

'Helène?' Vroeg James verrast als hij ook zijn armen kruiste en met een frons naar haar keek. 'Ja,' antwoordde Tami voordat ze met haar vingertoppen langs zijn borst streek. 'Zeg het eens eerlijk..., is het je niet opgevallen dat onze Tysonnetje anders is?' Vroeg ze op een verleidelijke stem waardoor James zijn ogen begon te rollen.

'Ben je het niet zat dat ze jouw vriend van je heeft weggekaapt? Zou je je beste vriend niet terug willen?' Fluisterde Tami in zijn oor toen ze opnieuw achter hem stond. Nieuwsgierig trok hij zijn wenkbrauwen omhoog en draaide hij zich half om, om naar haar te kunnen kijken. In zijn borst voelde hij dat ze gelijk had, hij miste zijn beste vriend en begon hij wat voor hun plannen te voelen.

'Nou, wat is jullie idee?' Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij alle vier de meiden aan begonnen te kijken.

Een brede grijns rondom de lippen van Bironda trok hem de aandacht en draaide hij zich naar haar om.

'Die twee..., moeten van elkaar verscheurd worden!'

James zijn ogen lichtten meteen op als hij ook begon te grijnzen. In zijn gedachten begon hij meteen ideeën te vormen over hoe hij haar te pakken kon nemen. Om hun relatie in de weg te zitten tot hij ineens op een geniaal plan kwam.

'Ik heb het perfecte plan,' fluisterde hij gemeen als hij ook met een enge grijns, de meiden aankeek. 'De weddenschap.'

Nadat hij de laatste woorden had gezegd, kwamen de meiden meteen dichter naar hem toe en bogen ze nieuwsgierig naar hem toe. 'Wat zei je daar?'

'De weddenschap,' fluisterde hij schor als hij ook breeduit grijnsde. 'Tyson en ik hadden een weddenschap gemaakt aan het begin van de schooljaar. Over haar, onze o zo lieve Helène.'

Nadat James hen het hele verhaal hadden verteld, begonnen de BITCHES hardop te lachen en keken ze elkaar duivels aan. 'Oh James, wat ben je toch geniaal!' Kirde Tami blij en keken ze elkaar met een ondeugende twinkel in hun ogen aan.

'Laten we meteen starten!' Kirde Bironda verrukt en keek James met een gemene grijns naar haar op voordat hij zijn hoofd knikte. 'Projectje Hel start vandaag!'

Nadat James weer thuis aangekomen was na zijn training in de sportschool, plofte hij op zijn bed neer en haalde hij zijn telefoon erbij. Met een brede, gemene grijns opende hij de Whatsapp en zocht hij meteen naar Tyson zijn nummer. Hij voelde dat hij er veel zin in had, om aan het 'project' te beginnen. Om die twee uit elkaar te halen. In zijn gedachten wist hij precies hoe hij het wilde aanpakken.

21.27 - James:
Jo bro. Waar was je nou vanmiddag? Je komt de laatste tijd niet meer naar hier om te chillen?

Met een brede grijns bleef hij naar het scherm van zijn dure iPhone kijken en zag hij dat Tyson voor het laatst in de middag was gezien. Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog toen hij besefte dat hij al een aantal uren niet online was geweest. Dat was niets voor hem. Zo kende hij zijn vriend niet. Tyson kwam wel haast elke kwartier online en had hij altijd wel iets grappigs te vertellen. Hij had hem nu dit onschuldige bericht gestuurd en kon hij alleen maar wachten tot hij ging reageren.

21.46 - James:
Hey vriend. Leef je nog wel?

Een beetje ongeduldig stuurde hij zijn tweede bericht. Hij baalde ervan dat hij niet meteen reageerde en ging hij nadenken hoe hij zijn aandacht kon trekken. Meteen lichtten zijn ogen op en dacht hij eraan, waarom hij zijn telefoon niet even zou kunnen laten overgaan.

Dus pakte hij zijn telefoon op en drukte hij op het icoontje dat zijn telefoon zou laten overgaan. Ongeduldig plaatste James zijn telefoon tegen zijn oor, maar kreeg hij na twee tonen meteen de voicemail door. Met een gefrustreerde zucht hing hij zijn telefoon maar meteen op. Die is saai geworden, dacht hij terwijl hij overeind kwam en besloot om te gaan douchen.

Pling! Net toen James zijn shorts uit wilde trekken, hoorde hij het welbekende deuntje van zijn telefoon en rende hij meteen naar zijn iPhone toe om daarna op het startscherm te kijken.

21.55 - Tyson:
Jahoor, ben prima. Was effe druk met mijn vader, helpen met zijn zaken enzo. Jeweetwel, vlak voor de oudjaarsdag.

Meteen begon James humorloos te lachen als hij zijn hoofd schudde. Hij wist maar al te goed dat het een flinke smoes was. Tyson had hem vaak verteld dat hij niets van de zaken van zijn vader wilde weten. En James heeft hem vanmiddag gezien met dus die Helène naast zich, ze waren vast ergens aan het rotzooien geweest. Hij begon te grijnzen als hij zijn hoofd opnieuw schudde. In hem voelde hij de gemene duiveltje steeds groeien bij het idee dat het haar echt helemaal kapot zou maken.

21.57 - James:
Oh, is dat zo? Was het pa..., of was het misschien een meisje?

Even begon hij gemeen te lachen nadat hij het berichtje verzond. Hij kon het zich inbeelden dat Tyson een beetje zou gaan schrikken. Hij besloot om haar nog een beetje meer te gaan stangen, nu hij niet meer zo snel reageerde. 

21.59 - James:
Het meisje naast jou in de Stang. Het meisje die misschien de naam Helène draagt?

Opnieuw moest hij gemeen lachen als zijn blik nog steeds op het scherm gefocust bleef. Bovenaan het schermpje, onder de naam van Tyson zag hij hem meerdere malen typen en daarna toch weer niet. En ineens kreeg hij toch nog een berichtje.

22.01 - Tyson:
Shut up. Heb geen zin in dit gedoe. Zie je morgen.

22.02 - James:
Hahah. Alsof je denkt dat ik blind ben, bro. Zie je heus wel veranderen, pas maar op. Zometeen ben je nog een softie!

Een brede grijns vormde er zich rondom zijn lippen, toen hij het bal aan het rollen kreeg om hen vanaf nu van elkaar te gaan scheiden. Opnieuw zag James hoe Tyson meerdere malen wilde reageren en uiteindelijk toch maar gewoon offline ging. Daardoor begon hij zijn hoofd te schudden en zette hij zijn telefoon weg.

'Jep. Duidelijk tijd dat ze definitief op haar nummer wordt gezet.' Zei hij met een valse ondertoon en begon hij daarna gemeen, hardop te lachen.