Haar stralende, gelukzalige glimlach deed hem van zich binnen helemaal smelten. Hij voelde haar tengere handen in zijn hand en op zijn gespierde schouder en begon hij even te slikken.

Ondanks ze geweldig kon dansen en ze was verborgen achter een masker, bekende hij dat hij haar een prachtige vrouw vond. Niet alleen door haar adembenemende bloedrode jurk, maar ook door haar rustige en geduldige karakter. Deze onbekende vrouw wist hem op zijn gemak te stellen met onder andere  haar zachte ogen, die zo blauw waren als de oceaan met prachtige goudbruine spikkels erin. Heel vaag in zijn achterhoofd wist hij dat hij tot nu toe maar één persoon kende die zulke ogen had. Maar hij liet zijn gedachten achterwege als hij zijn hand iets lager op haar onderrug liet plaatsen.

Met een oprechte glimlach duwde hij haar steviger tegen zich aan en begon hij aan een nieuwe rustige en romantische dans. Zijn vlinders fladderden hevig in zijn onderbuik en was hij heel blij, dat het muziek niet was opgehouden waardoor hij nog even langer van haar warmte tegen zich aan kon genieten. Even sloot hij zijn ogen en voelde hij zich tevreden, dat hij het lef had genomen om naar haar toe te gaan en haar hand te vragen. En ook bij het idee dat niemand wist wie hij was dankzij zijn masker, dat hij voor nu even geen badboy hoefde te zijn.

Minutenlang dansten ze synchroon over de hele dansvloer en genoot hij van elk moment. De prachtige vrouw wiens hoofd heel dicht bij de zijne hing keek zo nu en dan zijn kant op waardoor hij zichzelf erop betrapte dat hij een blosje om zijn wangen kreeg.

Hij kon het als een excuus gebruiken dat het er warm was, maar wist hij het wel beter. Diep in zijn onderbuik voelde hij de vlinders zich vermenigvuldigen en begon hij te beseffen wat dit gevoel betekende.

Hij was verliefd aan het worden..., op de vrouw die nu tegen zijn borst aan geleund stond. Even hief hij zijn kin op als hij zijn diep ingenomen adem via zijn neuzen uit liet blazen. Diep in zijn hart hoopte hij, dat de vreemdeling voor hem niemand anders zou zijn dan zijn eigen Helène. Het warmde zijn hart hevig op, toen hij eraan dacht dat hij toch wel enkele kenmerken had opgemerkt waardoor die hoop wel goed mogelijk was.

Maar nog voordat hij verder kon nadenken, hoorde hij hoe de muziek aan zijn eind kwam maar wilde hij het niet laten gebeuren. Langzaam maar zeker hield hij hen stil en klemde hij haar iets steviger tegen zich aan. Wanneer het muziek stopte, zag hij alle anderen om zich heen elkaar loslaten, maar wilde híj, haar niet laten gaan.

Zijn zoekende en smachtende ogen boorden zich vast in de hare en keek hij haar licht vragend aan. Hij zocht naar een antwoord naar wie ze was, maar voelde hij ergens ook de drang om steeds dichterbij haar te komen. Zonder hij het goed doorhad, reageerde zijn lichaam door zijn eigen lippen te bevochtigen voordat hij zich lichtjes naar voren te buigen. Zijn begerende, zoekende ogen gleden over haar verborgen gezicht en zocht hij naar een vleugje afkeuring in haar verbaasde blauwe ogen, maar vond hij hem niet waardoor hij zijn oogleden sloot en hij zijn zachte lippen heel zachtjes op de hare drukten.

Een knal van een heleboel tintelingen schoot er door zijn lichaam en raasde het zich langs zijn ruggengraat als hij haar zachte en volle lippen tegen de zijne aan voelde. Hij fronste zijn wenkbrauwen lichtjes van het ongelooflijke genot als hij zijn handen om haar middel heen lieten glijden, om haar tegen zich aan te drukken terwijl ze elkaar nog steeds kusten.

Hij voelde de hevige behoefte om haar helemaal tegen zich aan te voelen. Hij voelde hoe haar handen zich over zijn sterke borst heen gleden tot ze haar armen om zijn nek heen sloegen. Overspoeld door een golf van verlangen begon hij haar inniger te kussen en voelde hij, hoe ze er gretig op reageerde.

Intens kussend liet hij zijn handen over de rug van het onbekende meisje glijden en hoopte hij diep in zijn achterhoofd, dat hij geen spijt zou krijgen van deze acties. Zijn onderbuik stuurde hem signalen dat hij steeds meer en meer van haar wilde waardoor zijn kussen langzaam maar zeker overgingen in een zoen.

Het deed hem heel veel goeds toen hij haar zich in de zoen mee voelde gaan en opende hij zijn mond om haar lippen te kunnen proeven. Toen hij zijn tong over haar onderlip liet glijden, proefde hij even de frambozensmaak van haar felrode lippenstift en voelde hij daarna, hoe zij ook haar mond opende waardoor hij zijn tong voor heel even naar binnen gleed.

Kalm en toch vol met passie verkenden ze elkaars mond, tong en lippen tot hij merkte dat hij in een ademnood terecht kwam. Met een zachte kreun trok hij zich met tegenzin als eerste terug en opende hij daarna, verwonderd zijn ogen.

Licht hijgend staarde hij diep in de eindeloze diepten van haar blauwe oceanen en kreeg hij de behoefte om achter haar ware identiteit te komen. Want, wie was deze vrouw die deze gevoelens bij hem wist los te peuteren en zijn hart van hem had weggeroofd? Hij reikte langzaam met zijn handen naar haar wangen en keek hij heel lang in haar ogen, voordat hij haar masker zachtjes beetpakte.

Maar nadat hij zijn handen om de zijkanten van het masker had geplaatst, zag hij hoe haar ogen zich verwijdden van schrik en ze meteen naar achteren stapte. Verbaasd over haar handeling, liet hij snel zijn handen zakken en keek hij snel naar de grond tussen hen in. 'Sorry.. ik wilde niet...' Mompelde hij een beetje verlegen en keek hij daarna van onder zijn wimpers naar haar op. 'Het spijt me.' Zei hij daarna met een kleine glimlach rondom zijn lippen.

'Geeft niet,' Hoorde hij haar antwoorden en nam ze een stap dichterbij. 'Het is maar beter dat dit een mysterie blijft. Dat komt ons beiden waarschijnlijk ten goede.' Fluisterde haar prachtige stem naar hem en keek hij haar met een twijfel in zijn ogen aan. Hij wist niet of hij dat wel aankon, dat hij de komende dagen alleen maar in het donker zou blijven tasten aan wie hij zijn hart had verloren.

Met een luide zucht reikte hij met zijn hand naar haar pols en trok hij haar zachtjes naar zich toe. Gelukkig liet ze zich gewillig naar hem toe trekken en sloeg hij daarna voorzichtig zijn armen om haar heen. Met een kleine, verslagen glimlach begroef hij zijn gezicht in de holte van haar blote nek en snoof hij haar heerlijke geur op.

Ze lieten elkaar langzaam los toen er een volgend liedje zich begon aan te dienen. Het hartendiefje keek met een hartverwarmende glimlach naar hem op en opende ze daarna haar prachtig rood gestifte lippen.

'Ik moet even naar het toilet.' Fluisterde ze tegen hem en begon hij te glimlachen voordat hij zijn hoofd knikte. 'Is goed. Wil je misschien iets te drinken, milady?' Vroeg hij zo galant mogelijk en zag hij haar even lachen. 'Een wit wijntje zou lekker zijn, gentleman.' Zei ze op een verleidelijke manier voordat ze zich omdraaide en ze al heupwiegend uit zicht verdween.

Even knipperde hij verwonderd met zijn oogleden toen hij haar niet meer zag. Wauw,  dacht hij als hij ook een zucht slaakte en hij zich vervolgens naar de bar toe bewoog. Onder het lopen merkte hij op dat zijn lid nogal tegen zijn broek aan het drukken was, maar forceerde hij zichzelf om die begeerlijke gedachten uit zijn gedachten te drijven. Want deze meid, was zeker niet een one night stand waard. Ze was veel meer dan dat. Hij wilde haar leren kennen, en nog veel meer.

Toen hij eenmaal achter de bar stond, liet hij zichzelf met een flinke plof op de barkruk zakken en wenkte hij naar de barman. Vlug bestelde hij twee glazen met witte wijn en rekende hij de drankjes af voordat hij zich omdraaide en rustig afwachtte tot ze terug zou komen.

Op het moment dat hij zijn rug tegen de bar aan liet leunen, hoorde hij hoe de muziek begon af te nemen en zag hij in zijn ooghoek, hoe er iemand het podium op kwam lopen. Nieuwsgierig draaide hij zijn hoofd naar het podium op en zag hij een leerkracht naar een microfoon toe lopen.

Toen de docent er eenmaal stond, leek de hele zaal te verstommen en keken ze bijna als één man naar haar op. Licht gefronst besefte hij, dat ze iets gingen aankondigen en liet hij daarna zijn ogen door de menigte glijden, in de hoop om het mysterieuze meisje in de rode jurk op te gaan merken.

'Welkom allemaal op dit prachtige Kerstfeest van het jaar tweeduizendachttien!' Verwelkomde de docent de aanwezige studenten, maar voelde Tyson zich met de seconde steeds onrustiger. Hij had graag gewild dat het onbekende meisje bij hem stond, zodat ze samen naar de toespraak konden luisteren in het genot van een wijntje.

Waar hij op hoopte om haar in de menigte te ontdekken, besefte hij met de minuut dat hij er alleen voor stond en slaakte hij een teleurgestelde zucht waarna hij zijn hoofd verslagen naar de grond toe zakte.

'En nu..., gaan wij voor vanavond de King en zijn Queen bekendmaken!

Zoals wij het allemaal waarschijnlijk al weten, zal ook dit jaar onze King worden...,'

Na een paar tellen waarin het muisstil was, wachtte hij de volgende woorden af.

'Tyson Underwoods!'

Met een zucht hief hij zijn hoofd op en keek hij in de richting van de docent, die duidelijk in de menigte aan het zoeken was. Hij besloot er maar gehoor aan te geven en keek hij een beetje verveeld om zich heen voordat hij zijn handen in de zakken van zijn broek stopte. Nonchalant stapte hij van zijn barkruk af en begon hij naar het podium toe te lopen...

[ Wordt vervolgd in deel 65!]