'Eh! Ja, momentje!' Piepte ze vlug en deed ze de deur weer even dicht. Met een flinke blos om haar wangen, was ze heel vlug naar haar woonkamertje gehuppeld en deed ze alles heel vlug aan. Terwijl ze op de bank ging zitten om haar hakken aan te trekken, liet ze haar vingers kort over het sieraad glijden die om haar enkel hing.

Haar hart bonkte wild in haar borstkas en voelde ze zich heel erg opgewonden. Ze was blij dat haar haren en make up nog netjes in orde waren en liep ze daarna met een spanning door haar lijf, op haar hoge hakken naar de hal. Ze had besloten om geen tasje mee te nemen en had ze enkel haar huissleutel bij zich. Ze liet haar mobieltje ook gewoon thuis.

Met een luide zucht opende ze de deur volledig en kwam ze oog in oog te staan met een chic geklede Jack. Zijn glimlach krulde zich omhoog op een vriendelijke manier, hief hij zijn arm op en keek Helène hem licht verrast aan. Voor een seconde twijfelde ze, maar nam ze uiteindelijk zijn arm toch aan.

Samen liepen ze rustig en beheerst de trap af en was Helène wel blij, dat ze een stevig houvast had op deze gladde, steile trap. Ondanks ze goed op haar hakken kon lopen klemde ze haar arm stevig om de zijne en merkte ze pas op dat ze haar adem even had ingehouden. Kort en ongemakkelijk lachend liet ze hem iets losser toen ze het einde van de trap hadden bereikt. Haar ogen maakten voor kort contact met de zijne en voelde ze zich ergens toch wel beschermd hem.

Galant begeleidde Jack haar als een ware heer naar de limousine waar hij ook vlug en behendig de deur opende. Helène haar adem stokte voor even, toen ze de binnenkant van de limousine zag die bekleed was in het rood en zwart. Ongemakkelijk keek ze opzij en zag ze de vriendelijke gezicht van de iets oudere man, die haar naar binnen verwelkomde. 'Helemaal voor u alleen, vrouwe Helène.' Zei hij als hij ook even zijn hoofd kort knikte.

Voorzichtig en toch zo sierlijk mogelijk stapte ze in en klemde ze haar benen tegen elkaar aan. Haar rode jurk had ze ietwat opgetild om makkelijk te kunnen instappen. Ze beet licht gespannen op haar onderlip als ze haar blik door de lange limousine liet glijden. Ze concludeerde dat er met gemak wel tien personen in pasten, maar dat het nu alleen speciaal voor haar was gereserveerd.

Langzaam maar zeker voelde ze het water achter haar ogen prikken en sloeg ze haar blik neer. Niet huilen..., niet nu..., anders verpest je je make up. Fluisterde haar gedachten tegen zichzelf en gleed ze met haar hand over haar been naar haar enkel. Ze was blij dat ze haar benen glad had geschoren en voelde ze daarna haar waardevolle sieraad om haar enkel. Zacht frutselde ze eraan en blikte ze terug naar het moment waarop ze het sieraad van haar ouders kreeg.

Wat had ze het toch graag gewild dat haar ouders nu nog leefden. Dat ze samen met haar moeder de voorbereidingen trof voor de gala. Dat haar vader haar naar het feest zou brengen. Maar ze besefte nu dat ze er wel heel erg blij om mocht zijn dat haar wens toch op één of andere manier toch in vervulling kwam. Heel even leunde ze naar voren en checkte ze of de drie bedeltjes er nog aan hingen.

Met een glimlach snifte ze even en keek ze uit het raam naar buiten, waar ze opmerkte dat alles op een rustige tempo aan haar voorbij gleed. Ze schrok even toen ze besefte dat de chauffeur al was gaan rijden en concludeerde ze dat hij het waarschijnlijk wel wist waar ze heen moesten.

Na een paar bochten en stoplichten te zijn gepasseerd waarbij ze de mensen buiten nieuwsgierig naar de limousine zagen kijken, kwam de auto langzaam tot stilstand voor het grote gebouw die prachtig werd verlicht.

Glimlachend zag ze hoe de trap er leeg bij stond en besefte ze dat het feest al een dik uurtje was begonnen. Voor haar hoorde ze hoe de deur vooraan zachtjes werd dichtgeslagen en besefte ze, dat het tijd was. Tijd, om haar gemaskerde aanwezigheid te laten zien op het feest.

Met een diepe zucht reikte ze even naar haar masker en voelde ze of alles nog wel stevig vastzat, voordat ze de deur naast zich open hoorde gaan en ze zich naar de opening toe draaide. Elegant en sierlijk wist ze haar beide benen tegelijk uit de auto krijgen en stapte ze zonder problemen de auto uit. Haar prachtige jurk viel meteen over haar benen als ze overeind kwam en een paar stappen naar voren nam.

Toen sloeg de onzekerheid en de twijfel ineens toe. Ze slikte hevig als ze naar de trappen opkeek en sloot ze daarna haar oogleden als ze zich ook omdraaide. 'Eh, meneer Jack.. ik weet niet of ik-' 'Mevrouw Helène, het is al goed. U gaat zo meteen naar boven en zult u van het feest genieten. Ik blijf gewoon hier op de parkeerplaats wachten tot u het tijd vindt om naar huis te gaan. Ik zal u naar huis brengen, maakt u maar geen zorgen.' Zei hij met een zachte stem terwijl hij haar onderbrak en boog hij daarna met een glimlach naar voren.

Slikkend keek ze hem in ongeloof aan en voelde ze haar keel een beetje droog worden voordat ze haar hoofd naar de trap omdraaide. 'Miss..., ga maar. Het feest wacht.'

Dat trok haar over de streep en begon ze klein te glimlachen als ze ook haar hoofd eerbiedig knikte. 'Dankuwel, meneer Jack.' Zei ze zacht en draaide ze zich daarna naar de trap om.

Met licht bevende handen keek ze omhoog en zag ze dat ze een twintigtal stappen zou moeten nemen om boven te komen. Een zucht slakend hief ze met één hand, haar jurk lichtjes omhoog en begon ze te lopen.

Eenmaal op de top liep ze meteen naar de ingang en liep ze daarna over de rode loper. Met een opgeluchte glimlach liep ze naar de balie waarachter al heel veel jassen waren opgehangen. Eén van de bewaarders keek haar licht verrast aan en glimlachte ze vervolgens naar haar. 'U bent nog net op tijd, mag ik uw naam en studentennummer?' Vroeg de vrouw achter de balie en knikte Helène haar hoofd als ze ook haar jas uitdeed.

'Jazeker. Helène Smith, Nummer 405670.' Antwoordde ze met gemak terug en was ze blij dat haar geheugen haar niet in de steek had gelaten, evenals haar hakken. Ze wachtte geduldig toen haar jas werd weggehangen en ze de vrouw met een stift op een papier, iets aan het doorstrepen was. 'Correct. Veel plezier op het feest, milady Helène.' Antwoordde ze en wees ze met een vlakke hand naar een andere ingang die gesloten was. Vlug dankte Helène haar en liep ze met sterke passen, heel gracieus naar het massief houten deur.

Voordat ze de deuren opende, hield ze even halt en sloot ze haar ogen als ze ook haar adem via haar mond uitblies terwijl haar hand op de deurknop rustte. Het grote moment was aangebroken, ze zou op het feest aankomen. Ze merkte dat ze nogal gespannen was en vroeg ze zich af waarom. Maar het antwoord doemde al meteen voor haar gedachten op. Dat ze zich zo voelde kwam eigenlijk maar door één iemand, en iedereen kon vast wel raden wie.

Kom op..., moedigde haar gedachten haar aan en duwde ze de deur met een kracht open. Meteen werd ze door een warme geur onthaald en stond ze bovenaan een lange trap. Ze liet haar glimmende, nieuwsgierige ogen over de danszaal glijden en krulde er zich om haar lippen een brede glimlach. Van binnen voelde ze zich ongelooflijk trots, omdat ze mede dankzij Mason, dit idee had weten te doorzetten. En kijk nu, het ziet eruit als een zeer geslaagde feest.

Beneden voor haar zag ze hoe de keurig opgedofte mensen uit hun dak gingen. Ze dansten op de ritme van de muziek en zag ze in een andere hoek, hoe de studenten uitbundig met elkaar stonden of zaten te kletsen. Ze was ergens opgelucht dat ze geen stilzittende of mokkende studenten zag. Met een opgelucht gevoel tilde ze haar jurk opnieuw op en bracht ze haar blik omlaag, om zich op de rood stoffen trap te kunnen focussen.

Beheerst en rustig nam ze de trede voor trede als ze de zoom van haar jurk stevig in haar hand vasthield om te voorkomen dat ze door haar eigen jurk zou vallen. Terwijl ze afdaalde, voelde ze steeds meer en meer ogen op zich branden maar probeerde ze het met moeite te negeren. In haar gedachten zocht ze meteen naar een uitweg om haarzelf te verbergen, maar doemde er daarna ook een ander gedachte op.

Zou híj..., er ook zijn? Tyson? Ze zuchtte kort als ze die gedachte naar achteren probeerde te verschuiven en zich opnieuw op de resterende treden richtte. Ze slaakte opgelucht adem toen ze het einde van de trap had bereikt en keek ze met een glimlach omhoog waarbij ze haar jurk uit haar hand liet vallen. Maar op dat moment stond ze voor een totale verrassing als ze tegenover een mysterieuze gemaskerde jongeman stond die haar recht in de ogen aankeek.

Een paar donkergroene ogen achter een zwart masker keek haar aan en voelde ze zich heel vreemd. Alsof er duizenden prikkelende tintelingen over haar huid kropen en er alleen hij en zij op het feest waren. Ondanks ze de brandende blikken van de anderen op haar huid voelde, had ze alleen haar aandacht op deze heimelijke jongeman die haar ook vol met bewondering aankeek.

In totale stilte keken ze elkaar vol met spanning, afwachtend aan. Helènes ogen gleden over zijn verborgen gezicht en zag ze enkel een flinke bos zwarte haren, zijn prachtige groene ogen en zijn gladgeschoren scherpe kaaklijn. Diep in haar hart rees er een naam op die ze aan de mysterieuze jongeman wilde koppelen, maar duwde ze het eigenlijk uit angst uit haar gedachten weg.

Het volgende moment zag ze in haar blikveld hoe de jongen zijn hand langzaam naar haar uitstak en voelde ze zich van binnen heel erg warm worden. Even liet ze haar bestuderende ogen naar zijn hand glijden en zag ze zijn grote, vlakke hand met licht gespreide vingers waardoor ze begon te glimlachen voordat ze naar hem terugkeek.

In haar hele borst, haar hele wezen, verlangde ze hevig naar dit moment om zijn hand aan te nemen. Om zijn grote, sterke en warme hand in de hare te voelen. Ze begon gelukzalig, breeduit te glimlachen en kwamen haar rij parelwitte tanden daardoor bloot te staan. Sierlijk hief ze haar hand op en liet ze de hare, zachtjes in de zijne glijden.

Een ongelooflijke kippenvel verspreidde er zich over haar huid als ze zijn vingers om de hare voelde sluiten en sloot ze daarbij haar ogen. Ze genoot ervan dat een warme en tedere mannenhand de hare streelden en voelde ze daarna, hoe de mysterieuze jongeman haar langzaam naar zich toe trok.

Verlegen keek ze van onder haar wimpers naar hem op en zag ze van dichtbij, zijn donkergroene met goud bespikkelde ogen en voelde ze zich hevig blozen. Langzaam maar zeker werd ze door hem van de trap weg geleid en werd ze naar de dansvloer toe getrokken.

De zachte, zwoele muziek dreunde steeds luider in haar oren als ze door deze knappe zwartharige jongeman, zachtjes werd voortgetrokken tot ze op een rustige plek kwamen en hij zich daarna kalm omdraaide. Hij zond haar een scheve glimlach toe en prikkelde dat voor even, één van haar herinneringen aan een specifiek iemand, maar liet ze het al gauw vervagen.

'Mag ik?' Hoorde ze zijn sexy mannelijke stem in haar oren galmen en keek ze nieuwsgierig naar hem op. Hij stond in zijn volledige grootte tegenover haar en begon ze lief te glimlachen voordat ze haar hoofd knikte. Sierlijk en ervaren hief ze haar hand op en voelde ze zijn hand zachtjes en teder in de hare glijden als de gemaskerde jongeman zijn andere hand zich om haar onderrug plaatste.

Toen hij zijn grote en warme hand op haar lage onderrug had geplaatst, en zij haar vrije hand op zijn brede, gespierde schouder legde, voelde Helène een intens warme gevoel vanuit haar onderbuik komen. Even begon ze te slikken door het onverwachtse gevoel als ze ook omhoog keek. Haar ogen maakten meteen contact met de zijne en zag ze hem met een zachte blik op haar neerkijken.

Dan was het moment daar dat hij de leiding nam. Hij kwam zachtjes in beweging en nam hij haar mee in zijn beginnende rustige dans. Helène voelde zijn handelingen heel natuurlijk aan en wist ze precies met hem mee te bewegen, heel synchroon. Alsof zij tweeën een gevorderd danspaar waren. Sierlijk en soepel liet ze zich door hem leiden en zwierden ze tussen de anderen door. Hun voeten volgden elkaar precies op en trapte Helène zelfs niet één keer op zijn tenen.

Genietend van het moment sloot ze zijn ogen als ze haar borstkas tegen zijn sterke, stevige torso aan liet leunen en liet ze zich zonder enige moeite over de dansvloer leiden. Om haar lippen vormde er zich een heel gelukkige glimlach als ze zich tussen de anderen in zag dansen en keek ze met een stralende glimlach naar hem op.

Voor haar neus zag ze het ontspannen gezicht van deze vreemdeling en besefte ze dat hij ook een uitzonderlijk goede danser was. Het leek dat de jongen haar blik op zich voelde, want hij liet hen even op één plek dansen en keek hij haar daarna aan. Daarna zond hij haar ook een stralende glimlach toe waarbij zijn witte tanden ook bloot kwamen te staan.

En op dat moment, voelde Helène zich echt helemaal compleet.

En verliefd.