Langzaam ontwaakte ze uit haar vredige slaap en wist ze haar zware oogleden maar met moeite open te krijgen. Rustig en ontspannen liet ze haar longen zich diep vullen met het verse zuurstof en reikte ze met haar handen maar haar ogen, om ze erin te laten wrijven.

Na het wrijven strekte ze zichzelf uit en merkte ze toen pas op, dat ze niet in haar eigen bed lag. Al gapend fronste ze licht haar wenkbrauwen en steunde ze daarna op haar ellebogen als ze ook om zich heen keek. Voor zich zag ze dat het alweer dag was en kwam ze daarna kreunend overeind. Ze merkte op dat er een deken over haar heen was gelegd en zag ze de twee glazen koppen op het salontafeltje.

Een beetje verward keek ze om zich heen en zag ze dat de lampen uit waren gezet, op ééntje na. 'Mason...,' mompelde ze zacht als ze haar hand door haar slordige knot liet glijden en ze haar benen over de rand van de bank heen sloeg.

Meteen verstarde ze als ze recht voor zich uit keek. Haar ogen keken recht naar de zwarte doos die er vlak voor haar neus lag en vergat ze even te ademen. Kort schudde ze haar hoofd als ze ook met haar oogleden knipperde, maar besefte ze dat het geen droom was. Dat er toch echt een duur uitziende zwarte doos met een rode strik eromheen, voor haar neus lag.

Twijfelend reikte ze met haar hand naar de doos en liet ze haar vingers over de zwarte doos glijden, die van fluweel was voordat ze over de rode strik streelde. Meteen trok ze haar hand terug en voelde ze aan haar eigen vingertoppen voordat ze opnieuw fronsend naar de zwarte doos keek. Dán pas merkte ze het opgevouwen briefje op die half op een hoekje lag en reikte ze met haar zenuwachtige vingers naar het papiertje.

Met een sneller kloppend hart nam ze het papier in haar handen en ontvouwde ze het. Meteen begonnen haar ogen over de sierlijke letters te glijden.

Lieve, mooie Helène.

Je zult je vast afvragen voor wie deze doos is, lieve Leen. Ik heb hem voor jou gekocht omdat ik je hiermee mijn dank wil laten zien. Want, dankbaar ben ik, dat je jouw oprechte en onvoorwaardelijke liefde met mij hebt gedeeld. Dankbaar ben ik, dat jij degene bent die het goede liet zien wat de mensen in zich konden hebben. Dankbaar ben ik, dat ik je heb mogen leren kennen en ik jou mag aanzien als een dochter. Lieve Leentje, je hebt werkelijk geen idee wat er aan de hand is, maar ik vind dat dit cadeau perfect bij je past, want het weerspiegelt  precies hoe ik jou zie. Een mooie jonge knappe vrouw met een hart van goud die ook nog vol met liefde zit. En dat je er niet verlegen om bent om die liefde uit te gaan delen aan degenen die het nodig hebben in deze boze wereld. Achter jouw gezicht, zie ik het vurige karakter van een sterke vrouw die weet wat ze wilt.

Zie dit als mijn dank voor al jouw liefde, kracht, warmte en inzet om mij een beter leven te kunnen geven. Doe mij de eer om deze jurk te dragen op het Kerstgala vandaag. Mocht je je afvragen hoe je naar het feest gaat, kan ik je vertellen dat je daar ook geen zorgen over hoeft te maken. Vanavond om acht uur zal er ook een zwarte auto voor je klaarstaan, lieve Helène.

Liefs.

'Liefs...,' Stamelde ze vol in ongeloof en knipperde ze met haar oogleden. 'Liefs..., van wie?' Mompelde ze zachtjes als ze haar ogen opnieuw over het brief liet glijden. 'M-mason!?' Fluisterde ze geschokt en sloeg ze een hand voor haar mond als ze daarna haar blik van de brief naar de doos toe gleed.

Met een twijfelende en bibberende hand reikte ze heel langzaam naar de doos en voelde ze opnieuw aan het gladde rode strik. Een flinke brok vormde er zich in haar keel als ze aan één van de linten begon te trekken. Langzaam maar zeker ontvouwde de knoop zich en sprong de lint ineens van de doos af, om de zwarte chique doos volledig tentoon te stellen.

Haar ogen zijn helemaal op de doos gefocust terwijl haar hart steeds wilder in haar borstkas sloeg. Langzaam en voorzichtig reikte ze met haar beide handen naar de zijkant van het rechthoekige doos en begon ze even te slikken, voordat ze hem voorzichtig opende. Meteen hapte ze naar adem als ze de deksel had verwijderd en ze onder een flinterdunne kartonnen folie, een prachtig bloedrode jurk zag liggen.

Kort snikte ze, als ze ook haar hand voor haar mond sloeg en welde er zich tranen op in haar ogen. 'N-nee toch!?' Fluisterde ze geschokt. 'D-dat kán toch niet waar zijn? Hoe..., hoe kan Mason dit nou betalen!?'

Met een korte lach reikte ze naar de folie en sloeg ze hem open, om de prachtige jurk vervolgens uit de doos te gaan halen. Ze hapte hevig naar adem toen de jurk zich ontvouwde en ze de hele jurk voor haar neus zag hangen. 'Oh! W-wat is het zo..., zo mooi!'

Een hevige rilling kroop er over haar armen als ze haar ogen over de jurk liet glijden en voelde ze kort daarna, een traan over haar wang lopen. Een traan, van geluk. Snikkend van geluk drapeerde ze de jurk voorzichtig over de bank en liet ze haar ogen kort in de doos glijden, maar sperde ze daarna haar ogen wijd open.

'Nóg meer!?' Piepte ze verbaasd als ze haar hand voor haar mond sloeg en terug op de bank ging zitten. Ze haalde voorzichtig een klein doosje uit de grotere, zwarte doos en opende ze hem. 'Ohhh!!' Stamelde ze geschokt als ze met grote ogen naar het inhoud van het doosje keek. 'Het masker!'

Heel voorzichtig, omdat ze bang was om hem te breken, haalde ze het masker uit de doos en liet ze haar vingers over het masker glijden. 'Wauw...,' zuchtte ze dromerig als ze het zwarte kant onder haar vingers voelde glijden. Daarna plaatste ze het masker op haar gezicht en begon ze kort geëmotioneerd te lachen, want het masker zat haar als gegoten! Meteen trippelde ze naar de spiegel in de gang en bekeek ze zichzelf en begon ze breeduit te grijnzen.

Vlug trippelde ze terug en legde ze het masker naast de jurk en keek ze opnieuw in de doos. Ze begon kort hardop te giechelen als ze nóg een doos op de bodem van de grotere doos zag rusten. Met twinkelende ogen en haar puntje van haar tong uitgestoken, reikte ze naar de doos en opende ze hem gelijk.

'Aghh!!' Slaakte ze een kreet als ze met opgetrokken wenkbrauwen en haar handen voor haar mond naar de doos staarde. 'Pumps!'

'Ja, ja, JA!' Scandeerde ze blij als ze overeind kwam en op en neer begon te springen. Meteen griste ze het paar hakschoenen uit de doos en klemde ze het tegen haar borst aan. Luid lachend voelde ze opnieuw de tranen in haar ogen prikken en haalde ze de zwarte schoenen van haar borst af, om ze daarna goed te kunnen inspecteren.

Meteen schopte ze haar sloffen uit, trok ze de sokken van haar voeten en ging ze de pumps proberen die wel een aardige hak hadden. Ze liet haar voeten in de schoenen glijden en kwam ze daarna gracieus overeind. 'En ze zitten ook nog perfect!' Kirde ze overenthousiast als ze ook heel vrouwelijk in haar handen klapte .

'Hoe, wat, waarom!?' Vroeg ze luid tegen niemand als ze op haar hakjes rondliep en ze ook naar de prachtige rode jurk keek die over de bank lag gedrapeerd. Ineens stopte ze abrupt met het lopen als ze met een geschokt gezicht voor zich uit staarde. 'Het Kerstbal!'

'Oh my... oh my!' Zei ze ineens gestresst en wapperde ze met haar handen in het rond, met als bedoeling om haar vuurrode wangen af te laten koelen. 'Hoelaat is het!? Hoelaat is he-, oh!' Haar driftig zoekende ogen focusten zich meteen op de klok en zag ze dat het nog maar half elf was. Half elf in de ochtend.

'Juist. Half elf. Wat moet ik nu doen!? Ho! Stop! Denk na!' Sprak ze commanderend tegen zichzelf toen ze aanvoelde dat ze haar eigen zelfbeheersing bijna verloor. Ze haalde het zuurstof in via haar neus en blies ze het uit via haar mond.

'Mason, de jurk. Het masker. Het Kerstbal...,' somde ze het voor zichzelf op en keek ze daarna fronsend voor zich uit als ze zich ook op haar hakken omdraaide om zich naar het raam toe te kunnen lopen. 'Mason... Hoe komt Mason nou aan zoveel geld!?'

'Nee! Dat komt later wel!' Siste ze nijdig tegen zichzelf als ze met haar handen in het rond wapperde. 'Nu, het gaat om nu. Wat moet ik nú doen?' Mompelde ze luid tegen zichzelf als ze door de woonkamer begon te ijsberen.

'Juist ja. Je hebt nog genoeg uren. Mijn haar, mijn make up.' Zei ze al fronsend tegen zichzelf en begon ze op haar hakken, naar haar slaapkamer te lopen. Het luid klakkende geluid weerklonk over de hele gang en moest ze heimelijk gaan grijnzen. Ze hield ervan om er vrouwelijk uit te zien en te klinken, en dit was hét toppunt van vrouwelijkheid. 'Oh, hoe zou ik er straks uitzien in de jurk hè?' Fluisterde ze speels tegen zichzelf.

Giechelend en met een opgewonden moed haalde ze haar kleine make-up tasje tevoorschijn evenals haar krultang en zette ze het op de wastafel.

'Nou..., laten we gehoor geven aan zijn wens en laten we ons maar eens zo knap mogelijk laten opmaken!' Zei ze tegen zichzelf in de spiegel als ze daarna ook breeduit begon te grijnzen.

Een aantal uren later zat ze met hele zenuwachtige handen aan tafel te eten. Ze had al verwacht dat Mason niet meer langs zou komen en had ze ergens wel een vermoeden waarom niet. Zouden ze echt van hem komen? Hoe kan dat dat hij ineens zoveel geld heeft? Ze komen vast en zeker niet van de kringloop. Ze komen wel verdikkie van de Prada vandaan! Dacht ze toen ze nog een hap nam van haar warme eten. Hij heeft wel een heleboel uit te leggen! Zei ze zeker van haar zaak in haar hoofd toen ze de laatste hap nam.

Nadat ze haar glaasje water opdronk, keek ze naar de klok en zag ze dat het tijd was om zichzelf klaar te maken. Zenuwachtig en gespannen reikte ze met haar hand naar haar jurk, slikte ze even en liep ze naar haar slaapkamer.

Haar handen trilden behoorlijk van de spanning. Ondanks ze ook zo benieuwd was hoe de jurk haar zou staan, durfde ze het bijna niet te geloven dat dit speciáál voor haar was gekocht. Een echte Prada-jurk, zoiets moest wel honderden dollars waard zijn!

Vlug trok ze haar kleding uit en verruilde ze haar beha voor een strapless beha die ze ergens nog had laten liggen en was ze opgelucht dat het haar nog goed zat. Vervolgens pakte ze heel voorzichtig de bloedrode jurk op en zocht ze naar de opening om het over haar hoofd heen te laten glijden. Natuurlijk keek ze wel uit dat ze haar prachtig opgezette krullen niet raakte en wurmde ze zichzelf heel soepel in de jurk.

Meteen viel de jurk om haar ranke lichaam heen en voelde ze meteen hoe goed de jurk haar zat. De pasvorm vormde haar contouren meteen en zag ze dat de jurk haar lichaam heel goed liet uitkomen, evenals haar buste.

Met een schittering in haar blije ogen keek ze naar zichzelf in de spiegel en vormde er om haar lippen een blije grijns. 'Oh, geweldig!' Kirde ze blij als ze ook heel meisjesachtig in haar handen klapte. Beheerst boog ze voorover en besloot ze een felrode lippenstift op haar lippen aan te brengen. Het perfecte combinatie met het zwarte kanten masker waardoor ze er vast en zeker verleidelijk uitzag.

Toen ze eenmaal klaar was met het stiften van haar lippen, veerde ze terug en bekeek ze haar gezicht en haar rode jurk voor zover dat lukte in de spiegel. Ze begon breeduit te grijnzen waarbij haar witte tanden bloot kwamen te liggen en beet ze daarna verleidelijk op haar lip. Ze draaide haar lichaam opzij en keek ze ondeugend over haar schouder terwijl ze naar zichzelf een uitdagende knipoog toezond.

Trippelend liep ze op haar blote voeten over de gang en had ze in haar hand een nette zwarte vest die ze tijdelijk zou dragen, zodat ze niet al teveel kou ging vatten. Haar maag begon een beetje op te spelen toen ze zag dat de wijzers de half acht al voorbij waren. Onrustig liep ze de woonkamer door en keek ze zo nu en dan door het grote raam naar buiten, om een zwarte auto te kunnen opmerken die er nog niet was gekomen.

IJsberend slenterde ze met de tijd, heen en weer en liet ze haar handen over haar rode jurk glijden. Ze was echt flink verrast dat de jurk haar als gegoten zat, maar ook dat de kleur haar heel goed stond! Zeker samen met haar prachtig gekrulde en opgestoken haar, haar rode lippen, de prachtige zilveren ketting om haar hals, de schoenen en de finishing touch; haar kanten masker.

Ze wapperde haar handen toen ze voelde dat ze klam werden van de spanning. 'Komt goed, komt goed, komt goed.' Suste ze tegen zichzelf als ze haar ogen sloot en ze haar ingenomen adem door haar mond liet uitblazen.

Opeens klonk er een luid getoeter en sperde ze haar ogen wijd open, om daarna naar het raam toe te rennen. Direct slaakte ze een kreetje en sloeg ze geschokt haar hand voor haar mond.

'Wát!?' Slaakte ze een tweede kreet als ze vol met ongeloof in haar ogen, naar de heuse limousine keek die voor haar huisje stond te wachten.

'Oh my, oh my!' Stotterde ze bijna als ze hevig met haar handen wapperde en ze snel haar spullen bij elkaar zocht. 'Is die echt voor mij!?'

Haar vraag werd al gauw beantwoord, toen ze de bel hoorde gaan en ze meteen naar de deur toe trippelde. Ze trok haar wenkbrauwen verrast omhoog toen ze zag dat er een vage bekende voor haar deur stond.

Jack.

Met een opengevallen mond opende ze langzaam de deur en keek de chauffeur haar vriendelijk aan.

'En, miss Helène. Bent u er klaar voor?'