Ze slaakte een zucht als ze erover nadacht, hoe snel de dagen elkaar opvolgden. Nadat ze een heerlijke dag had in het bibliotheek, moest ze de dag erop in het café werken. En vandaag was het alweer een dag voor..., school.

Met een kleine glimlach stapte ze uit bed, maar voelde ze zich ergens ook rot. Want ze wist dat ze rond deze tijd, ondanks de Kerstdag eraan kwam, niet helemaal happy zou zijn. Dat had een reden, want rond deze tijd was het zo'n vier jaar terug waarbij ze haar ouders verloor. Met dat vervelende gevoel ging ze naar school.

Niet helemaal aanwezig slofte ze de school binnen en deed ze haar standaard handelingen terwijl ze voor haar kluisje stond. Nadat de bel weerklonk, slenterde ze een beetje onverschillig naar haar eerste les van vandaag.

Ongeveer op de helft van de middag slenterde afwezig ze over de gang, op weg naar haar vierde of vijfde les. Terwijl ze haar ogen naar overal en nergens liet zwerven, zag ze ergens in de gang een lange jongen staan die met zijn schouder naar haar toe stond gekeerd. Haar ogen verwijdden zich een beetje toen ze opmerkte dat het Tyson was.

Haar hart sloeg meteen een slag over, toen ze hem zag praten en ze hem een hand door zijn haren zag halen. Binnenin haar welde er een tinteling op, maar schudde ze haar hoofd snel voordat ze haar blik van hem losmaakte. Maar op dat moment, draaide Tyson juist net zijn hoofd naar haar om en kreeg Helène dat op het laatste moment door, waardoor ze haar hoofd ook terug draaide.

En zo keken ze elkaar recht in de ogen aan. Tyson draaide zijn lichaam volledig naar haar toe en vormde er zich rondom zijn lippen een licht uitdagende grijns. Helène trok haar wenkbrauwen omhoog, schudde ze al met haar ogen rollend, haar hoofd. Als reactie daarop wiebelde hij met zijn wenkbrauwen en stak hij zijn handen in de zakken van zijn broek. En daardoor moest ze even gaan grinniken voordat ze haar blik van hem afwendde en de klas binnenging.

Na de les slaakte ze een bevrijdende zucht en glimlachte ze tevreden. Ze wist dat voor haar de school nu klaar was en ze enkel nog de vergadering op haar planning had staan. Een vergadering over het Kerstgala.

Een beetje opgemonterd over idee dat ze klaar was met de lessen voor vandaag, hees ze haar rugzak op haar rug en liep ze het lokaal uit. Nadat ze haar spullen alvast had opgehaald begon ze weer te lopen. Maar terwijl alle anderen voorbij haar liepen, om de school te verlaten, liep ze in de tegenovergestelde richting naar een ander deel van het gebouw.

Ze wist waar ze moest zijn om bij het vergaderruimte te zijn waar ze op alle mede- organisatoren kon wachten. Terwijl ze door de school heen liep, merkte ze op dat de school letterlijk leeg aan het druppelen was en begon ze te glimlachen. Ondanks ze de drukte gewend was, vond ze het prettig om de ruimte te krijgen om rustig te kunnen lopen.

Al gauw vond ze het juiste lokaal en liep ze tegelijk met twee anderen naar binnen en zag ze dat ze meteen compleet waren. Ze glimlachte tevreden omdat ze het fijn vond dat iedereen er op tijd aanwezig was.

De plannen voor het grote schoolfeest werden opnieuw doorgenomen en kreeg ze te horen dat er een goede doel was geselecteerd, waaraan ze dit jaar hun opgehaalde geld zou gaan doneren. Ze hadden het gehele schooljaar door al activiteiten gedaan en hadden ze al een mooi bedrag opgehaald. Iedereen wist dat dit bedrag door een anonieme donateur werd verdubbeld, voordat het naar het een goede doel ging.

'En het goede doel voor dit jaar is het Daklozenopvangcentrum van New York!' Vertelde één van de mede organisatoren en hoorde ze her en der goedkeurende geluiden en begon ze te glimlachen. Laat dat nou heel toevallig zijn dat ze de afgelopen weken, al één zwerver heeft kunnen helpen en begon ze haar hoofd instemmend te knikken.

'Zoals jullie weten is er een anonieme donateur en wij hebben een telefoontje van hem gekregen. Hij had ons gevraagd om deze doel te kiezen. En-,' De jongen, die aan het woord was, begon te slikken. Helène trok haar wenkbrauwen omhoog omdat ze zag dat hij een beetje gespannen was. 'Hij wilde pas doneren als we konden overeenkomen dat het Kerstbal, een gemáskerde galafeest kon worden.'

'Een gemaskerd Kerstbal!?' Werd er uit enkele hoeken geroepen en keek Helène ook flink verrast de kring rond, die uit zeven anderen bestond. Ze fronste haar wenkbrauwen en schudde ze lichtjes haar hoofd. Dat kon hij toch niet menen!?

Echter bleef iedereen stil in de kring, en ging de jongen die het nieuws bracht, langzaam en onzeker op zijn stoel zitten. Helène keerde even in zichzelf en dacht ze erover na, waarom er nu ineens allerlei maskers erbij moesten komen kijken. Ze schudde haar hoofd lichtjes. Waarom zou iedereen hun gezicht nou moeten verbergen? Zo'n feest was alleen goed als iedereen hun ware ikzelf lieten zien, als echte studenten van hun eigen school.

Maar voordat ze tegen kon spreken, hoorde ze her en der positief reagerende geluidjes op het voorstel. Ze keek ontsteld om zich heen en zag de anderen instemmend met hun hoofden knikken; ze waren voor het idee. Eerst opende ze haar mond nog, maar sloot ze hem maar meteen nadat ze zag dat ze in de verre minderheid was.

Ze rolde met haar ogen als ze haar armen kruiste. 'Okéé dan maar! Alles voor het goede doel!' Mopperde ze lichtelijk geïrriteerd. Dit zag ze niet aankomen en was ze er niet blij mee. Maar goed, ze probeerde zich er overheen te zetten. Alles voor het goede doel..., die arme zwervers van New York!

Als afsluiter vertelde Helène dat de flyers aangepast zullen worden en daarna bijna klaar waren om uitgedeeld te worden. Ze was nu nog bezig met het zoeken naar een goedkope drukker, zodat de school daar niet al teveel onkosten eraan hoefde uit te geven.

Wanneer de vergadering afgelopen was, nam ze vlug afscheid van alle anderen en wilde ze graag verder gaan met haar zoektocht naar de beste drukker. In haar gedachten had ze er al één op het oog en wilde ze er even naartoe gaan.

Nietsvermoedend sloeg ze een hoek om en liep ze zonder problemen rustig verder, maar botste ze het gegeven moment toch opeens tegen iemand aan waardoor ze luid begon te sissen. Ze had toch echt verwacht dat heel de school leeg zou zijn. Net toen ze haar gefrustreerde zin uit haar mond wou laten vloeien, merkte ze op tegen wie ze was gebotst.

Ze rolde met haar ogen en schudde ze haar hoofd voordat ze opzij stapte en verder wilde lopen, maar werd ze opnieuw tegengehouden. Fronsend keek ze op in de ogen van niemand anders dan Bironda. De getinte meid keek haar met een gevaarlijke grijns aan en kantelde Helène daardoor haar hoofd lichtjes opzij.

'Ik wil gewoon naar huis, laat me gaan.' Mopperde ze tegen de donkere trut en nam ze een stap naar voren, maar werd ze wederom tegengehouden. Helène fronste haar wenkbrauwen en keek ze even over haar schouder en zag ze tot haar lichte schrik, dat Chanel en Esmé achter haar stonden. Alsof ze wilden voorkomen dat ze zou gaan vluchten.

'Doe niet zo irritant!' Mopperde Helène opnieuw als ze haar armen kruiste maar lachte Bironda alleen maar. Ineens kwam Tami naast haar zijkant staan en keek Helène haar aan met een vervreemde blik van top tot teen. 'Blijf uit de buurt van Tyson!' Siste Tami dreigend in haar oor en begon Helène schamper te lachen.

'Tyson? Hoezo denken jullie dat hij en ik iets met elkaar hebben!?' Vroeg ze verontwaardigd als ze een stap van haar weg zette. 'Hoe kom je daar nou bij?'

Tami begon in een cirkel om haar heen te lopen als ze Helène ook bestuderend aankeek. 'Wij zagen jullie heus wel naar elkaar kijken,' siste ze venijnig en keek Helène haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Oh, is zelfs kijken dan nog ook verboden?' Lachte ze schamper en keek ze hen raar aan.

Opeens stormde Bironda op haar af en kwam ze enkele centimeters voor haar neus te staan. Helène rimpelde haar neus en boog ze lichtjes naar achteren, om haar hoofd zo ver mogelijk uit haar buurt te houden.

'Pas jij maar op, kleine Helène. Anders ga jij flink in de problemen zitten!' Siste ze dreigend, recht in haar gezicht en trok ze haar wenkbrauwen omhoog.

'Ja ja, dat zal wel' Zei Helène onverschillig als ze een stap opzij nam en verder wilde lopen, maar werd ze ineens ruw bij haar bovenarm gegrepen.

Net op het moment dat Helène haar blik naar de knijpende hand rondom haar arm keek, klonk er een zwaar mannelijke stem door de gang en keek ze verschrikt van haar arm verder over haar schouder.

'Wat gebeurt er hier!?'