Voor hem was vandaag een dag om naar uit te kijken. Want hij was erachter gekomen op welke dagen het meisje naar school ging. En zo'n dag, was vandaag. Goedgehumeurd stapte hij uit zijn rode auto en liet hij zijn speurende ogen meteen over het plein glijden.

Meteen stoof hij van zijn plek weg nadat hij opmerkte dat ze er niet was. Hevig doorstappend was hij binnen een minuut bij de deur en zwaaide hij hem met een flinke kracht open voordat hij naar binnen beende.

Vlug propte hij zijn spullen in zijn kluis voordat hij zich naar de hare toe begaf. Hij wist dat hij nog ongeveer een tiental minuten de tijd had om haar eens op haar plek te gaan zetten. Meestal had hij al genoeg aan een minuutje of twee. Hij grijnsde bij het idee hoe hij haar op de kast zou gaan jagen.

En zijn grijns werd nog breder toen hij zijn slachtoffer bij haar kluisje zag staan. Hij zag haar broek met simpele, merkloze sneakers eronder en beende hij meteen op haar af. Onderweg merkte hij niet eens op dat een paar studenten waren blijven stilstaan en hem raar aankeken, hoe hij flink op iets aan het afstevenen was.

Met de adrenaline - of testosteron - in zijn uitbundige lijf begon hij lichtjes te hijgen als hij weer achter haar stond. Hij hield van deze positie, dat hij op haar neerkeek, dit was gewoon het beste aanpak om haar te laten schrikken.

Precies zoals de vorige keer stapte ze zonder uit te kijken, naar achter wat ervoor zorgde dat zijn neus bijna in haar haren terechtkwam. Expres liet hij een lange adem gaan waardoor hij de haren van het meisje zag trillen.

Hij hoopte erop dat ze zou schrikken, maar zag hij toe hoe het meisje zich rustig omdraaide en hem onderzoekend bekeek.

'O, jij ook goedemorgen Ty.' Hoorde hij haar kalme zeggen en werd hij in verwarring gebracht. What the heck!? Had ze me gehoord? Had ze me zien aankomen? Had ze dit al verwacht? Argh! Gromde hij gefrustreerd in zijn eigen gedachten.

Boos werd hij, toen zijn verrassingstactiek niet werkte en ze óók nog wegliep. Zijn kwade emoties begonnen zijn bewustzijn over te nemen en voelde hij zijn adrenaline alleen maar meer toenemen. Woest boorde hij, zonder er goed bij na te denken, zijn vuist in de kluisjes vlak voor haar gezicht. Hij irriteerde zich mateloos aan haar gedrag!

Zijn ademhaling versnelde zich weer en stond zijn gezicht op onweer terwijl hij begon te hijgen waarbij zijn schouders steeds op en neer rezen en daalden. Zo klonk hij net een woeste stier die in het nauw werd gedreven. Zijn blik wazig door zijn razernij zag hij niet eens hoe het meisje er slechts ontspannen bij stond. Daarvoor was hij teveel door zijn mannelijke hormonen overmand.

'Lekker dichtbij hè!' Wist hij er nog uit te persen als een laatste poging om haar angst aan te jagen. Hij dacht dat deze zin het het helemaal afmaakte, en verwachtte hij een doodsbang meisje aan te treffen. 

Al snel werd zijn gehijg iets minder als hij zijn ogen diep in de hare boorden en zij op haar beurt rustig naar hem staarde.

Naarmate hij langer in haar blauwe ogen keek, voelde hij zijn boze gelaatstrekken en zijn furieuze emoties verzachten. Alsof deze oceaanblauwe ogen een kalmerende maar ook een hypnotiserende werking had op hem.

En de hypnose leek zich iets te verergeren toen hij ook van dichtbij, haar stem begon te horen. 'Och, kéreltje toch...' Galmde haar fluisterende stem door zijn hoofd en voelde hij hoe zijn spieren zich heel langzaam begon te ontspannen. 'Meneertje vindt het niet leuk om Ty genoemd te worden?'

Ineens leek hij zijn zelfbesef terug te krijgen en schoot hij meteen terug in de agressieve modus waardoor hij net als een wolf begon te grommen. Zijn spieren spanden zich gelijk aan en hadden ze toch wel de neiging om nogmaals in de kluisjes te gaan rammen! Want o, wat had hij er een hékel aan dat zíj de naam opnieuw ter ore had gebracht! Het was zijn moeder die hem als enige bij deze naam mocht noemen, en zij, was er niet meer!

Op het moment dat hij zich nog gekker wilde maken, streelde haar stem zich opnieuw in zijn oren met dat ene woordje die ze drie keer herhaalde. Het zorgde voor een ander hypnotiserend effect en leek het alsof hij kort zijn eigen moeder hoorde, die deze woorden ook maar al te vaak tegen hem had gezegd.

Direct verstarde hij, toen hij op diezelfde plek werd aangeraakt zoals zijn overleden moeder altijd had gedaan. Op zijn wang, zijn gevoelige huid die nu bedekt was met hele fijne stoppeltjes. Zijn gedachten leefden even hun eigen leven en switchten ze steeds tussen de realiteit en de herinneringen waarbij hij zijn moeder voor zijn neus zag staan met een stralende glimlach en een schuddend hoofd. 

'Jammer hoor Ty..., die naam past wel bij zo'n knappe en schattige jongeman zoals jij. Maar weet je...' Door die laatste zin leek zijn eigen gedachten zich van hem af te sluiten en werd hij langzaam in de realiteit gebracht, maar was hij nog te geschokt om te reageren waardoor hij haar laatste zin niet helemaal verstond.

Maar wat hij wel voelde is haar hypnotiserende en zijdezachte vingers die zich via zijn scherpe kaaklijn, naar zijn kwetsbare hals toe gleed. Zijn hals was één van de gevoeligste plekken en voelde hij hoe zíj ervoor zorgde, dat er een kippenvel zich begon te verspreiden.

En toen was het moment daar, dat haar vingers zich ineens van zijn huid verwijderde en spoelde er meteen een golf van ontzetting met een licht gemis door zijn lichaam.

'Dus Ty..., helaas voor jou, ben ik niet bang.' Hoorde hij ineens luid en duidelijk en leek het alsof hij door het bliksem werd getroffe. En al helemaal doordat ze totaal onverwachts op zijn neus tikte en hij daarvan schrok waardoor hij naar achteren stapte.

'En nou, is het voor mij tijd om naar de les te gaan!' Kirde ze ineens op een toon waardoor het opeens leek alsof hij zijn zelfbeheersing over zijn eigen lichaam terug kreeg. Alsof haar hypnose op hem, abrupt werd verbroken.

Als versteend bleef hij staan, bijna in het midden van de gang en staarde hij vol ongeloof naar haar kluis recht voor zijn neus. Door zijn lichaam voelde hij ineens allerlei gevoelens en emoties razen, die hij lang geleden had weten weg te stoppen.

Na ongeveer een minuut wist hij zich langzaamaan in beweging te brengen en haalde hij zijn hand van de muur. Een paar keren knipperde hij met zijn oogleden om goed te beseffen wat er zojuist was gebeurd. Hij begon te hevig balen, hoe kon het nou gebeuren dat hij zich weer zo erg door haar liet inpakken?

Met een luide zucht draaide hij zich om terwijl hij een hand door zijn gitzwarte haren heen haalde en merkte hij toen op, hoe een paar studenten hem met grote ogen aan stonden te staren. Direct laaide er in hem een flinke boosheid op en maakte hij ineens een schijnaanval met een luide grom waardoor hij ze allemaal in één klap wegjaagde.

Luid zuchtend griste hij zijn tas van de grond af en liep hij verwoed naar zijn eerste leslokaal. Zijn gedachten wervelden rumoerig door zijn hersenen en begon hij na te denken hoe hij ervoor kon zorgen dat ze maar eens een keer, ook echt goed en flink op haar nummer gezet kon worden.

Hij besefte dat ze al dríe keer door haar was overrompeld. En drie maal is scheepsrecht. Ineens hield hij halt en begon hij te grijnzen.

'Als het niet met woorden kan..., dan maar met daden!' Zei hij met een duivelse lach en vormde er een enge grijns rondom zijn lippen.

Girlie..., watch out.