Zodra de wekker afging, werd ze met een stralende glimlach wakker en slaakte ze een ontspannen zucht. Ze voelde zich blij en opgewonden bij het idee dat de zwerver gisteravond had toegestemd om bij haar te komen eten. En dat was voor haar ook een teken dat hij liever hier wilde zijn dan daar, in de opvang.

Met een glimlach die voor deze dag niet meer van haar gezicht verdween, stapte ze uit bed en opende ze met haar twee handen tegelijk, de gordijnen. Meteen komt het felle buitenomgeving naar binnen en zag ze meteen hoeveel sneeuw er was blijven liggen.

'Jep!' Plopte ze aan het eind als ze goedkeurend haar hoofd eenmaal knikte. Ze zag gisterenavond dat het sneeuw pas echt goed bleef liggen, maar concludeerde ze vandaag dat ze nog wel op de fiets kon gaan naar school.

Onder het fietsen begon ze wel lichtjes te hijgen door de inspanning en voelde ze de ijzige kou in haar keel en longen snijden. Ze trok even een gepijnigd gezicht nadat ze een diepe ademteug had genomen en kreunde ze even. Dat had ze beter niet kunnen doen.

Eindelijk mochten haar schoenen de trappers verlaten toen ze bij de poorten van de school aankwam. Meteen zocht Helène naar de bekende rode auto van de populaire jongen van de school. Opgelucht zag ze dat de auto er nog niet was en liep ze met haar fiets aan de hand, naar de fietsenstalling.

Eenmaal naar binnen gestapt, voelde ze haar bevroren ledematen zowat smelten door de warmte van de school. Met een tevreden glimlach stapte ze naar haar kluisje en opende ze hem zo met gemak nadat ze de juiste cijfertjes had ingevoerd.

Toen ze haar tas met de juiste spullen had gevuld, nam ze een stap achteruit en sloot ze daarbij haar kluisdeurtje. Net op het moment dat ze haar slot vergrendelde, voelde ze een warme adem in haar nek blazen waardoor ze haar ogen direct samen kneep en zich rustig omdraaide.

'O, jij ook goedemorgen Ty.' Zei ze kalm en nonchalant op een rustige toon, zond ze hem daarna een sarcastische glimlach toe en wilde ze daarna weg gaan lopen.

Maar de heftige knal door de arm die tegen de kluisjes aan bonsde, vlak voor haar neus deed haar meteen stokstijf stilstaan. Met wijd opengesperde ogen en een ingehouden adem hoorde ze vlak naast haar oor, de zwartharige jongen zowat van kwaadheid briesen. Door zijn gebries besefte ze ineens en dat was dat hij het echt niet leuk vond om bij zijn eerste twee letters genoemd te worden. Langzaam begon ze zich te ontspannen als er ook een gemene glimlach rondom haar lippen vormde.

Kalm en beheerst draaide ze zich een kwartslag om totdat ze zichzelf relaxt tegen de kluisjes aan leunde, met naast haar nog steeds zijn hand tegen de kluisjes. Heel even liet ze haar blik van zijn hand wegglijden en zag de flink gespierde arm van hem. Ze besloot er geen energie aan het ontsnappen te besteden, maar hem gewoon recht in het gezicht aan te kijken. Ze zou hem wel even gaan confronteren met haar eigen mening.

'Lekker dichtbij hè!' Hoorde ze hem ineens een beetje opgefokt sissen, maar zorgde dat er alleen maar voor dat ze breder begon te glimlachen. Deze kerel hier probeerde haar op de stang te jagen, maar werkte dat helaas niet.

Ze keek op in zijn groene ogen, die de zelfde mooie kleur had als de dennenbomen die straks voor de Kerst verkocht zouden worden. Voor heel even, speelde er in haar gedachten op dat zijn ogen eigenlijk best wel mooi en uniek waren, maar schoof ze het daarna meteen opzij.

'Och, kéreltje toch...' Fluisterde ze zo zachtjes als ze ook lichtjes haar hoofd schudde. Over haar hele gezicht is er alleen maar een ontspannen emotie met een vleugje sarcasme te lezen. 'Meneertje vindt het niet leuk om Ty genoemd te worden?'

Meteen begon Tyson dierlijk te grommen nadat haar woorden, haar mond verlieten wat voor haar alleen nog maar meer bevestigde. 'Tut tut tut..,' fluisterde ze opnieuw heel zacht als ze kort hoofdschuddend naar de vloer tussen hen in keek. Vlug daarna keek ze van onder haar wimpers naar hem en reikte ze met haar hand naar zijn wang.

Ze wist precies hoe ze hem kon inpalmen. En dat was in deze situatie met een aanraking. Onder haar vingertoppen voelde ze de stoppels van zijn kaaklijn en voelde ze hem ook meteen verstarren, wat haar nog meer liet glimlachen. 'Jammer hoor Ty..., die naam past wel bij zo'n knappe en schattige jongeman zoals jij. Maar weet je...

Héél jammer dat je  verwaand bent en je alles denkt te kunnen maken.' Fluistert ze sensueel als ze heel zachtjes met haar vinger langs zijn kaak naar zijn hals streelt. 'Maar ik heb je heus wel door hoor, Ty.' Fluistert ze zo zachtjes en ziet ze onderweg hoe er op zijn blote huid, een kippenvel begint te vormen.

Zijn huid strelend kwam ze tot het besef dat ze nu en hier, zijn blote huid zonder enige tegenstribbeling aan het aanraken was. Wat overigens helemaal niet verkeerd aanvoelde onder haar vingers, maar wat voor haar gedachten wel fout was en zorgde dat ervoor dat ze in een ruk naar zijn ogen opkeek.

Waar zijn ogen er eerst behoorlijk onrustig en boos uitzagen, stonden ze nu vol met shock en ongeloof waardoor ze klein begon te glimlachen. Ze had hem waar ze hem wou hebben.

'Dus Ty, helaas voor jou..., ben ik niet bang.' Zei ze iets luider en tikte ze hem onverwachts op de neus waardoor hij al snuivend, in een ruk naar achteren stapte.

'En nou, is het voor mij tijd om naar de les te gaan!' Zei ze ineens met een overdreven vrolijke stem en stapte ze daarna al glimlachend van de kluisjes vandaan.