Toen ze zich van de badkamer vandaan liep, voelde ze aan haar lichaam hoe gespannen ze was. Even grinnikte ze bij het idee, dat ze zich zorgen maakte over wat voor beeld de zwerver zou hebben bij haar huisje. Maar ze besefte dat ze er juist blij om mocht zijn, dat ze een vast onderdak had en hij niet.

Maar toch bekroop haar het gevoel van de drang om alles snel netjes en op orde te hebben. Om hem een goede indruk te geven van het huis waarin ze leefde. Ze werd er bijna gek van, want ze deed alsof de zwerver een hooggeplaatst persoon was waarvoor ze zich wou uitsloven. Hevig twijfelend keek ze naar al de rommel op het aanrecht en begon ze te sissen.

'Gewoon doen!' Mopperde ze ineens tegen zichzelf en trok ze haar mouwen omhoog. 'Hopelijk is hij nog niet begonnen!' Sist ze vlug tegen haarzelf als ze de gootsteen leegmaakte en het snel liet vollopen met warm water.

Maar al gauw begon de kraan na een minuut of twee te haperen en te sputteren, wat voor haar het signaal was om gauw het warme water dicht te draaien. 'Ach whatever, afwassen met koud water is natuurlijk ook mogelijk!' Zei ze met een glimlach als ze als eerste, de glazen pakte. Het deed haar goed om te horen hoe de douche begon te lopen; een teken dat meneer Mason haar hulp accepteerde en begon ze vanzelf warm te worden.

In een recordtempo had ze al de vuile vaat afgewassen en afgedroogd, ondanks ze een aantal keren bijna moest kokhalzen. Wat een viezigheid en rommel konden haar huisgenoten maken, alleen al op de borden. 'Het wordt zo dadelijk tijd voor een goed gesprek met zijn vieren, want dit kan echt niet zo,' mompelde ze afwezig toen ze de stop uit de smerige gootsteen haalde.

Ondertussen glipte ze snel op haar teentjes naar haar eigen kamer, naar haar eigen koelkast en griste ze er twee eieren en een pak melk uit. Met het puntje van haar tong uit de mond stekend, trippelde ze snel terug als ze ook hoorde hoe de douche nog bezig was.

Snel strooide ze wat meel in de kom bij de melk en de eieren. Vlug deed ze ook een snufje zout en een flinke eetlepel kaneel bij en begon ze te glimlachen. Het beslag voor haar neus zag er soepel genoeg uit om lekker te gaan beginnen met bakken.

Maar ze besloot het beslag nog even te gaan rusten. Laat hem altijd een half uur staan, dan krijg je pannenkoeken met een goede structuur! Hoorde ze bijna de woorden van haar oma in haar gedachten en slaakte ze een tevreden zucht. De tijd dat ze nog bij haar opa en oma kon zijn, was goud waard.

In die tijd besloot ze maar vliegensvlug de woonkamer een beetje toonbaarder te maken. Snel hield ze halt en hield ze haar adem in, om te kunnen horen of Mason nog steeds bezig was met het douchen. Net toen ze haar oogleden sloot om beter te kunnen horen, bevestigde ze dat hij zojuist klaar was met het douchen.

Oei, ze mocht wel gaan opschieten. Ook in een recordtempo had ze de rommelige woonkamer, een beetje netter gemaakt en had ze ondertussen ook de tafel kunnen dekken.

Na ongeveer tien minuten had ze al een stapeltje van vijf pannenkoeken kunnen maken voordat ze de voetstappen in de kleine gang hoorde.

Snel draaide ze het vuur van haar gasstel uit en liep ze hem tegemoet. Ze begon meteen te glimlachen als ze zag dat de man zijn wangen mooi rozig waren van de warmte.

Nog voordat ze er wat kon zeggen, zag ze de verbaasde blik van Mason terwijl hij zijn ogen door de ruimte liet glijden en vroeg hij haar, hoe snel ze het schoon en netjes had gekregen waardoor ze begon te gniffelen.

'Ach ja..., ik had er even de drang ertoe.' Bekende ze eerlijk en draaide ze zich om naar de keuken, waar ze de bord met opgestapelde pannenkoeken pakte en liep ze naar de tafel toe. Op de tafel was er ook twee kaarsjes aangestoken die een gezellige sfeer in de woonkamer brachten. Vele malen beter dan de kille, felle lamp in het midden van het plafond.

Nadat ze klaar was met het dekken van de tafel, wees ze Mason zijn plaats toe en nam ze tegenover hem plaats. Ze zag in Mason zijn ogen, hoe lustig hij naar het stapeltje keek en begon ze te grinniken. Daarna keken ze elkaar kort in stilte aan en pakte Mason vervolgens zijn bestek op.

Met een glimlach haalde ze de bovenste pannenkoek van de stapel af en drapeerde ze het over het bord van Mason, waarna ze er ook eentje pakte voor haarzelf. Ze slaakte een zucht en keek ze vervolgens naar de ruimte tussen haar bord en de stapel pannenkoek, waarna ze haar ogen sloot.

'Dank u voor uw zegen voor vandaag. Dat wij vandaag onder een veilige en warme dak zitten en wij onze magen kunnen vullen met eten. Wilt u bij degenen zijn die uw hulp nodig hebben en degenen die bij u wonen ook zegenen. Amen.' Zei Helene op een eerbiedige stem en opende ze daarna haar oogleden als ze ook haar samengevouwen handen uit elkaar haalde.

Dan keek ze op naar de schone, frisse man en vormde er zich een glimlach om haar lippen. 'Eet smakelijk!' Zei ze op een toon die ze lang geleden ook tegen haar eigen opa had gezegd.