Met weer een slechte humeur kwam hij op school aan, alweer nadat hij van zijn vader te horen had gekregen wat voor een bijzondere ervaring hij had opgedaan. 'Jaja, je had gewoon geluk,' had hij tegen zijn vader gemompeld en schudde hij zijn hoofd voordat hij zijn dure huis verliet.

Hij woonde er alleen met zijn vader, die een rijke zakenman was. Zijn moeder was een aantal jaren geleden al overleden en werd hij daarna afstandelijk tegenover zijn vader. Hij vond dat hij zich teveel over zijn leven bemoeide, maar wist hij ergens ook wel dat zijn vader erop hoopte dat hij, zijn zaak in de toekomst ooit zou overnemen.

Alleen wist hij nog niet of hij daar wel zin in had en wilde hij zich nu op zijn vrijheid richten. En dat betekende voor hem, naar feestjes gaan en meisjes gaan versieren en hun de beste seks van hun leven bezorgen om ze vervolgens keihard te dumpen. Voor hem was het voor hem en de dames, een het een win-win situatie.

Zodra hij door de hoge poorten van de school liep, zag hij net zijn nieuwe prooi naar binnen glippen. Hij herkende haar lange marineblauwe jas en haar sjaal, waar er allemaal sterren in zaten, maar al te goed toen ze een paar dagen eerder vlak naast hem stond.

Haar postuur vertelde hem dat ze aardig slank was, en dat ze een sterke, zelfverzekerde meid was. Hij had het vuur in haar mogen ervaren, hoe ze goed voor zichzelf kon opkomen. Maar toch glimlachte hij, want hij was zeker van zijn zaak dat elke meid wel een zwakte had. Met een stevige tred liep hij over het plein naar de deur. Want hij was wel benieuwd tot hoever hij haar moest drijven om haar voor hem te laten vallen. Hij begon zin te krijgen in zijn nieuwe taak.

Met zijn tas hoger op zijn schouder trekkend, stapte hij in één rechte lijn naar de deur en vermeed hij onderweg alle blikken van de andere studenten die hem schaapachtig aankeken. Zijn ogen waren op de deur gefocust, waar het meisje zojuist doorheen glipte. Hij wilde de afstand tussen hem en haar zo snel mogelijk verkleinen.

Eenmaal binnen te zijn aangekomen, trok hij zijn mondhoek omhoog in een scheve grijns als hij opnieuw zag hoe de studenten meteen voor hem uiteen weken. Maar hij slaakte een zucht als hij het meisje nergens kon vinden. Hij rolde verveeld met zijn ogen. Dat gaat een heuse zoektocht worden door de hele school, om haar te kunnen vinden.

Hij besloot dat hij daar nu geen zin in had en ging hij maar naar zijn beste vriend op zoek. Na een aantal uren en een paar lessen te hebben gehad en verstoord, hoorde hij de volgende eerste bel gaan waardoor hij slenterend afscheid nam van zijn vriend en hij naar zijn volgende leslokaal liep.

Wanneer hij er aankwam, zag hij al die andere studenten staan en hem licht onzeker aankeken maar deerde het hem niets. Ze weken lichtjes voor hem uiteen toen hij dichterbij kwam, maar trok hij zijn wenkbrauwen omhoog wanneer er één gestalte gewoon bleef stilstaan met haar rug naar hem toe. Nieuwsgierig sloop hij op haar af, ervoor zorgend dat hij geen enkel geluidje maakte.

Hij wilde weten waarom ze niet voor hem uitweek, misschien was ze druk bezig met iets en hoorde zij hem niet aankomen? Geboeid kwam hij dichterbij en zag hij inderdaad dat het meisje haar hoofd voorover had gebogen en ze naar haar telefoon aan het kijken was.

Zijn wenkbrauwen trokken zich op als hij over de schouder van Helène meekeek en opmerkte dat het scherm van haar telefoon eigenlijk behoorlijk aan diggelen was. Hij zag haar net de Facebook app openen voordat hij haar adem hoorde inhouden. Vlak voor hem, was ze kort aan het verstijven voordat ze zich al sissend liet horen dat hij niet zo dicht bij haar moest staan en vervolgens in een ruk van hem weg draaide.

Met zijn handen in zijn broekzakken gestopt en een grijns rondom zijn lippen keek hij haar nonchalant aan en hoorde hij haar adem opnieuw stokken. Voor zijn ogen zag hij dat ze zich wilde herpakken, maar hoorde hij ineens achter zich, het dreunende geluid van zwaar rennende voetstappen en keek hij over zijn schouder. Een leraar met een flink rode kop en een bungelende handtas met de band over zijn schouder kwam er aan gehobbeld.

Even grinnikte hij, toen hij zag wat voor een heuse wervelwind aan rond dwarrelende papieren de leraar achter zich had gelaten. Daarna draaide hij zich weer naar haar om en zag hij haar, hem inschattend aankijken voordat ze snel van hem wegliep.

Hij trok opnieuw zijn wenkbrauwen omhoog. Wie was dit meisje ook alweer, dat zo tegen hem in durfde te gaan? Dat zij hem zomaar uit de weg ging zonder hij er toestemming voor had gegeven? Nieuwsgierig draaide hij zich om, terwijl de andere studenten naar binnen toe stroomden.

Kort schudde hij zijn hoofd als hij zag hoe behulpzaam het meisje voor de leraar was. Voor zijn ogen zag hij haar de rugzak van haar schouder afnemen en knielen om de papieren bij elkaar te rapen.

Even sloeg de twijfeling toe in zijn lijf. Waar hij normaal altijd nuchter naar binnen glipte, was er een ander gevoel dat hem pushte om zich bij het meisje te voegen. En voor het eerst, besloot hij ook maar eens een handje te helpen. Onderweg trok hij een scheve grijns rondom zijn lippen.

Want, hij besefte, misschien kon hij daarmee een beetje vertrouwen van haar winnen en had hij daardoor misschien een iets grotere kans om haar dit jaar nog te pakken kunnen nemen. Hij haalde zijn rugzak van zijn schouder af en begon hij al hurkend, ook aan het verzamelen van de papieren.

In zijn blikveld zag hij dat het meisje niet helemaal aanwezig was met haar gedachten, ze leek afwezig de papieren te pakken en lette ze daarbij dus niet op waar zij haar handen naartoe graaide. Hij besloot iets dichterbij te schuiven zodat de kans groter werd dat ze zijn hand begon te raken.

Hij glimlachte kort als hij zijn doel had bereikt. Zoals hij het al had voorspeld, graaiden haar warme, zachte vingers zich inderdaad in de zijne vast en keek hij zogenaamd verrast op. Alsof ze door een wesp werd gestoken, trok ze haar tengere vingers pijlsnel terug waarna ze pas langzaam omhoog keek, recht in zijn gezicht.

Zodra ze zag dat hij naast haar stond gehurkt, verraste zij hem door de snelheid waarbij ze omhoog kwam. Net nog wist hij zijn schrik te verbergen en kwam hij ook rustig en beheerst overeind. 'Jij weer,' hoorde hij haar sissen en begon hij scheef te glimlachen als er ook een kippenvel door zijn huid heen trok. Hij vond het eigenlijk wel vermakelijk dat ze zich zo gewaagd tegenover hem durfde op te stellen.

Hij bleef rustig en vermaakt staan kijken terwijl het meisje met een verwoede pas, zich van hem verwijderde en het leslokaal in ging. Na een paar tellen slaakte hij een geluidloze lucht, hees hij de rugzak op zijn schouder en ging hij ook maar naar binnen. Hij liep in één rechte lijn naar zijn vaste plaats, helemaal achterin het lokaal. Zíjn plek waar hij allerlei dingen onopgemerkt kon doen, zoals spelen met zijn telefoon. Of, klasgenoten in de gaten houden..., zoals zij.

Zodra hij zich had geïnstalleerd liet hij zijn ogen ongegeneerd door de klas met de brave studenten glijden. Hij vroeg zich af waarom hij haar niet eerder had opgemerkt. Zo'n pittige tante moest toch natuurlijk wel opvallen? Hij priemde zijn ogen in de rug van het meisje en bekeek hij genadeloos haar lichaam en de vormen ervan, tot zover dat lukte terwijl ze voorover zat gebogen.

Naarmate hij zijn blik langer op haar rustte, merkte hij tijdens het staren, dat ze zich begon te verzitten. Waar ze eerst aandachtig naar de leraar zat te luisteren die allerlei moeilijke woorden gebruikte, begon ze namelijk iets meer te bewegen. Alsof er duizenden mieren over haar lichaam heen kropen.

Het leek alsof ze zijn onderzoekende blik voelde, want ze draaide haar hoofd en liet ze haar ogen door de klas glijden, tot de hare zich plotseling in de zijne vast haakten. Er groeide een scheve glimlach rondom zijn lippen als hij zag hoe zij naar hem keek.

Even lachte hij toen het meisje haar hoofd in een ruk terug omdraaide en zich voorover haar tafel boog. Ze zou nu zeker vast gaan blozen, dacht hij tevreden als hij ook zijn benen over de tafel legde en achteruit schoof.

Mevrouw Helène...,

Welkom bij het spel.