"Inform the big boss?"

Chapter 10. Stock Room

Sa dami nang pwedeng utusan sa club na ito, bakit ako pa? Meron namang mga bouncer at mga bodyguard, bakit ako pa? Halos kalahati ng mga taong nasa Gentleman's ay nakiusyoso na sa away ng dalawa. Hindi sila mapigilan dahil pilit na sinasabi ni Sankisz na kailangan naming iharap ang fiancé niya sakaniya at hindi raw siya titigil, dahil kung hindi'y mawawalan kami ng trabaho.

Ano ba kasing ginagawa niya rito? Hindi niya dapat ako makita o makilala man lang. At sana sa pagkakataon ding ito'y hindi rin ako makilala ni Ruiz. I need to make sure so I tied my hair up in a ponytail, sana lang ay makatulong ito.

Nasa tapat na ako ng VVIP lounge kung nasaan ang Big Boss, may limang lalaki na nakasuot ng red suit ang nakabantay sa may pintuan. Kung hindi ako nagkakamali'y isa sila sa mga tauhan ni Ruiz. "Kailangan kong makausap si Big Boss." pahayag ko. Tinignan ako nung isang bantay pagkatapos ay tinanguan niya yung kasama niya.

Pagkabukas ng pinto'y bumungad sa akin ang napakalakas na musika galing sa loob. Pansin ko din sa kinatatayuan ko ang pagpatay sindi ng disco lights at ilang mga laser lights. Anong meron? Dati kapag pumupunta ako ng VVIP rooms ay napakatahimik na animo'y mayroong meeting prayer.

Bumulaga sa akin ang mahigit sampong lalaki na prenteng nakaupo sa may couch, habang sinasayawan sila ng mga stripper. Nahigit ng aking paningin si Ruiz na nakaupo sa may bar counter kasama ang di ko kilalang lalaki. He looks so cold by looking at him. Para itong bato na tinubuan ng gwapong mukha.

Muli kong binaling ang aking tingin kay Ruiz, may babaeng lumapit sakaniya at akmang kakandong sana ito ngunit tumayo siya at sinamaan niya ito ng tingin. Did he just refused that lap dance? napailing ako. Unbelievable.

Namilog ng bahagya ang kaniyang mga mata ng magtama ang aming paningin. Siguro'y hindi niya ako inaasahan dahil maaga akong pinapauwi. Sa isang iglap lang ay mabilis ding nagbago ang kaniyang ekspresyon. Tumayo siya sa kinauupan niya at binigyan niya ako masamang tingin habang papalapit siya sa akin. "Dally Moore" he whispered my made up name. Great, talagang hindi niya ako nakikilala.

"What are you doing here?" his deep voice asked me. "Hindi ba't sinabi kong hindi ka muna namin kailangan para ngayong gabi?" kalmado niyang tanong, pero ang kaniyang boses ay naghatid ng matinding kaba sa akin. Para bang kakainin niya ako ng buhay.

May kadiliman ang paligid pero hindi iyon naging hadlang upang hindi ko makita ang kaniyang malamig na titig sa akin. Wala akong mabasa na kahit ano sa kaniyang mga mata. Hindi niya ba talaga ako nakikilala? O nagpapanggap lang siya na hindi niya ako kilala? Hindi ko alam kung ikakatuwa ko ba o ikakainis iyon. I shrugged off all my thoughts, now back to business bago pa tuluyang magpatayan sa baba ang dalawa. "Kailangan ka namin sa baba, Big Boss." kinakabahan kong sabi.

"Siya ba ang server?" a cold manly voice asked. Napalingon ako sa lalaking nagsalita. Ito yung katabi ni Ruiz kanina na may malamig na mata. Nagtaasan ang aking balahibo sa sobrang lamig din ng kaniyang boses. Is that even possible? Pinanganak ba siyang cold?

"No, Creed. She's not here to serve." walang ekspresyong sagot ni Ruiz. Okay, this is so creepy! Bakit ba ganito ang mga taong ito? Bakit wala silang kahit anong ekspresyon?

Hinila na ako palabas ni Ruiz bago pa muling makapagsalita iyong lalaking nagngangalang Creed.

Nang makarating kami sa baba'y pansin kong hindi pa rin natapos ang away ni Sankisz at Tasha. Mukhang mainit pa ang ulo ng dalawa at wala silang tigil sa pagsasagutan. Bumaling ako kay Ruiz upang ipaalam ang nangyayari. "Ang fiancé mo at si Tasha nag aaway."

His eyebrows rose. "Paano mo nalamang fiancé ko iyon?" tinignan niya ako na para bang inoobserbahan niya ang magiging ekspresyon ko. I just looked away, bakit ba mas pinagtuonan niya ng pansin ang sinabi ko kesa sa nangyayari ngayon? Geez.

"K-kase pinagsisigawan niya kanina na fiancé mo siya." tinignan ko siyang muli "Ano pang ginagawa mo? Pigilan mo na sila!" utos ko sakaniya. A smirk appeared on his lips. Oh my! Nakalimutan kong siya pala ang Big Boss ng club na to! Akmang hihingi sana ako ng tawad ngunit hindi na siya nagsalita at pumunta na sa may gitna.

"STOP THIS" a deep cold voice invade the whole club. Lahat ng mga tao ay natahimik, ang kaninang malakas na musika ay natigil. Ang lahat ng atensyon ay na kay Ruiz. Nagbigay ng daan ang ibang taong nakiusyoso sa gulo upang mas makalapit ito sa dalawa.

"Dito ka ba nagttrabaho?" inis na tanong ni Sankisz. Magulo na ang buhok nito at may mga galos sa mga braso at hita na malamang ay nakuha niya sa away. "Kasama mo ang mga stripper dito? And you're sleeping with this b-tch? I can't believe Daddy is doing this to me!" sigaw nito kay Ruiz.

"Can you stop this nonsense? You're not even my wife." Ruiz glared Sankisz.

"Kung gusto mo akong pakasalan, itigil mo na ang trabahong ito. Ayaw kong napapaligiran ka ng mga pokpok!" muling sigaw ni Sankisz.

"At kailan ko ba sinabing gusto kitang pakasalan?" a bitter smile escape on Ruiz lips. "Don't you ever come back here. And you!" bumaling si Ruiz kay Tasha na mukhang nasiyahan sa pagpapahiya nito sa kaniyang fiancé. "Ilang warnings pa ang kailangan mo?"

A b-tchy smile appeared on Tasha's face. "Warning? E hindi mo nga ako binigyan ng warning na hindi mo na ako kailangan e. At dahil yon sa babaeng ito!" dinuro duro ni Tasha sa Sankisz. Akmang susugod pa ito pero mabilis na napigilan ng mga bouncer si Tasha.

"Gusto ko lang ipaalam sayo kung sino ang kausap mo." madilim ang mukha ni Ruiz, and it makes everyone frightened. "Ilang beses mong tinapon ang sarili mo sa akin? I just keep on rejecting you, you know that. I'm just so drunk that ni—Did you really slept with her?!" hindi makapaniwalang tanong ni Sankisz kay Ruiz.

Bumuntong hininga ako sa aking kinatatayuan. This is too much, I can't watch any longer. Parang tinutusok ng karayom ang aking puso. Hindi ko rin mawari kung bakit ko to nararamdaman, I just want to go, and leave this place.

Hindi na ako nagpaalam kay Camille at Ian, dumiretso na ako sa aking locker para kunin ang aking damit. I need to go home. I'm so stupid! Ang saya ko dahil sa nangyari kagabi sa aming dalawa, ni hindi ko nga maalis sa isip ko yon kase akala ko espesyal yon, but no. Siguro nga'y ginagawa niya iyon kahit kanino.

"Oh bakit hindi ka pa nakabihis?" takang tanong ni Vaine sa akin. "Hindi ka naman nalilate ah."

Ngumiti ako ng bahagya sakaniya. "Napuyat kase ako kakaaral" pagdadahilan ko. Sana lang ay paniwalaan niya ako, hindi ko naman pwedeng sabihin sakaniya yung totoong nangyari at lalong hindi ko pwedeng sabihin ang tungkol kay Ayvren.

"Ahm, okay. Bilisan mo na." ngumiti siya sa akin bago tuluyang umalis sa aking kwarto. This is all crazy!

"Malvagio, the Don wants to see you. Tumawag ang Mommy ni Sankisz sa kaniya kagabi at umiiyak daw ang kaniyang anak dahil sa pambababae mo. Emily was furious as hell." pormal na pahayag ni Niko ng makapasok siya sa opisina ni Ruiz.

Napapikit ng bahagya si Ruiz sa balita ng kaniyang tauhan. That crazy woman is testing his patience. She's an embarassment. How can he run the business with that brat? Masisira ang reputasyon ng mga Malvagios kapag nagkataon at wala nang rerespeto sa kanila kung sa tuwing may ayaw ito'y para itong dalawang taong gulang na nagta-tantrum dahil hindi siya nito binigyan ng candy. Sankisz is a childish and selfish brat. His Papá needs to end this nonsense marriage.

"Hindi ako pupunta sa mansion. Ikaw na ang magsabi kay Papá na busy ako at wala akong panahon para diyan." pinal na pahayag ni Ruiz. Pupunta siya don tapos ano? susumbatan lang siya ng kaniyang Papá? No way. This is enough. Pinatunayan lang ni Sankisz na hindi talaga siya karapat-dapat para sakaniya. He can't stand that brat.

"Pero Malvag—" Ruiz cut him out. "I can't, pupunta ako sa Brent College upang personal na pagbantaan yung estudyanteng may utang sa akin."

"Pwede namang ipagawa mo iyon sa mga tauhan mo, Malvagio." suhestiyon ni Niko, pero hindi na ito pinansin ni Ruiz dahil tumayo na siya sakaniyang kinauupuan at akmang aalis na. Why would he do that? It's just an excuse just to see Keitha.

Napakatagal pa ng susunod kong klase, at naboboring na ako. Narito ako ngayon sa isang bench at nakaupo habang hinihintay ang susunod kong klase. Too bad Vaine is not here, pero ang alam ko'y patapos na ang third period nila kaya maya-maya lang ay nandito na rin siya. "Hey" a familiar annoying voice spoke.

"Can you stop doing this? You're creeping me out!" inis kong sabi sakaniya. Hindi porket pinayagan ko siyang maging kaibigan ko'y lalapit nalang siya ng ganito sa akin. We're not even that close.

Jun just chuckled, at mukhang nasiyahan pa siya sa naging reaksyon ko. "Hindi ba't magkaibigan na tayo?" nakangiti nitong tanong. I just rolled my eyes on him, annoying!

A man with a drop dead gorgeous face, wearing formal attire came out on his sportscar. The way he stand against his car is so overwhelming. May mga babaeng estudyante ang napatili ng makita siya. He's so handsome in every way at maging ang mga lalaki'y humanga sakaniya. He walks like a model with pride and confidence on his face. May tatlo siyang tauhan na nakasunod sakaniya. Ang iba'y hindi makapaniwalang narito siya. He's the well known Ayvren Ruiz Lebeaoux the owner of Gentleman's and The Lebeaoux chain restaurant.

"Oh my god, Keith. Hindi ka maniniwala sa nakikita ko ngayon." pahayag sa akin ni Vaine. Wait, kailan pa siya narito? Am I too occupied? At hindi ko na napansin ang pagdating niya? Sabay kaming lumingon ni Jun sa sinasabi ni Vaine, at muntik ng mahulog ang panga ko sa damuhan ng makita ko kung sino iyon. Holysh-t? Anong ginagawa niya rito? Nakita kong namutla si Jun sa kinatatayuan niya, mabilis siyang kumaripas ng takbo at iniwan kaming dalawa ni Vaine. Okay, weird.

"Woah, looks like all these crazy college girls wants him." Vaine said it with a fact. And she's right, some of them were drooling over him. Gusto kong tumakbo paalis sa kinatatayuan ko, pero para akong naimbaldo dahil hindi ko magalaw ang aking mga paa. He winks at me as he walks towards my direction. "Kilala mo ba siya?" gulat na tanong ni Vaine. Hindi ko siya sinagot.

Narinig ko ang pagkadismaya ng ibang mga babae sa ginawa ni Ruiz. "Nasaan yung lalaking kausap mo kanina?" he asked coldly. What? nilapitan niya ako para itanong kung nasaan yung lalaking kausap ko kanina? Ano ako lost and found? "Baka pumunta na sa klase niya." pilit akong ngumiti sakaniya.

He raked his fingers through his silky hair. What a lovely sight! How dare him to be this handsome? Kung may batas lang na bawal ang maging gwapo paniguradong kulong to ng pang habang buhay. Humarap ako kay Vaine. "Alis na ko, may klase pa ako." paalam ko sakaniya ng hindi man lang tinatapunan ng tingin si Ruiz. Galit pa din ako sakaniya.

Tumakbo si Jun sa may laboratory upang magtago. He knows that man! Nanginginig siya sa sobrang takot. Hindi dapat siya nito makita o mahanap. He's dead for sure! Nalaman na niya ang nangyari kay Dante at hindi lang bala sa kamay ang aabutin niya pag nagkataon.

The door in the laboratory slowly opens. Iniluwa non' ang lalaking pinagtataguan niya. Mas lalong namutla si Jun sa takot, he's smiling at him and it makes him more nervous. Napansin naman kaagad ni Ruiz yon' kaya't ngumisi ito sakaniya. "From the way you ran away. I guess you already know who I am." he said with his blank expression.

Napaurong si Jun sa kaniyang kinatatayuan. Totoo bang nasa harap niya ang Capo ng Malvagios? "Don't f-ck with me, kid. Where is my money?" Ruiz asked in his scary deep voice.

Parang naputulan ng dila si Jun dahil walang kahit anong lumalabas na salita sa kaniyang bibig. He's too intimidated by him. Matangkad si Jun at isa siyang basketball player ng Brent College pero mas higit na matangkad si Ruiz sakaniya. He's a f-cking giant! "M-my m-money will r-realeased t-this... f-friday, s-sir." nauutal niyang sagot. He's shaking as f-ck!

Ruiz look at his eyes, d-mn this college boy is so scared that he even forget how to blink. "Splendid" he muttered. "Friday, 9pm sharp. Give me my half million with interest. Wag na wag kang tatakas, dahil ako mismo ang hahanap sayo. Are we clear, kid?" he asked almost giving him his warning.

"Y-yes, s-sir." takot na sagot ni Jun. Namumuo na ang butil butil na pawis sa kaniyang noo.

"Niko will send the address" Aalis na sana si Ruiz ngunit muli niya itong binalingan at binigyan ng masamang tingin. "And Jun, don't bother to f-ck with me."

Hindi ako makapagpokus sa klase ko dahil wala rito ang atensyon ko. Ano bang ginagawa ni Ruiz dito? I don't want to assume, pero nandito ba siya para makita ako? Augh! Ang gusto ko lang ay ang umuwi na.

Minutes had passed and the bell finally rings. Sa wakas!

Tumayo ako sa aking kinauupuan at binitbit ang aking handbag. I walked through the corridor of this building, tumigil ako sa paglalakad ng mapansin ko ang gusot sa aking uniporme. Aayusin ko na sana iyon, but my eyes widened when an arms wrapped around my waist. Kinaladkad niya ako papuntang stock room.

Nang makapasok kami'y doon ko lang nakita ang kaniyang gwapong mukha. Anong ginagawa niya rito at bakit niya ako dinala dito? Nilock niya ang pintuan, pagkatapos ikinulong niya ako sa kaniyang matitipunong braso. "We meet again, Miss Donahue." he said while looking straight to my eyes.

I batted my lashes then raised my brow. Matapang ko siyang hinarap, anong akala niya madadala niya ako sa mga tingin niya? Hell no. He raised my chin using his fingers. "When I said, we will continue. I mean it." his deep calming voice has an effect on me. His eyes were darker than before, I can't read them. His lips formed into a smirk. Alam ba ng lalaking to kung gaano siya kagwapo?

Without a warning, he lifted me up and crashed his lips to mine. The moment his lips touched mine all my anger against him disappeared. Bigla kong nakalimutan ang dahilan kung bakit ako galit sakaniya.

I involuntarily wrap my legs around his waist losing myself in his embrace and touch. His strong arms slide under my thighs holding me steady against the wall. His lips captures every fiber of mine. He bit my lower lip begging for access, I moaned and gave the access he wanted. Our tounges swirl in each other perfectly as if our lives depended on this kiss. He is acquisitive in this kiss, so I am.

I don't really know how to kiss but I'm just letting my tongue dance with his. I wanted to stop and tell myself this is all wrong, but every moment passes by, the thought in my head were slowly fading. It's good to be bad sometimes.

Then his phone starts ringing again. Hindi ito tumitigil sa pag ring kaya't ako na ulit ang unang bumitaw. I catches my breath as our lips unlock each other.

"What!?" galit na tanong ni Ruiz sa kabilang linya. He should silent his phone next time. Istorbo!

"Ayvren Ruiz Lebeaoux, don't you dare raise your voice on me. Ipapaalala ko lang sayo na ako pa din ang Don ng Malvagios." maawtoridad na sagot ng kaniyang Papá. "Go home right now!"

So this man thinks that he's perfect? Oras na para bigyan siya ng leksyon. He's making out with me while sleeping with Tasha? And engaged to my cousin?

"No! Hindi iyon ang nangyari kagabi!" he exclaimed. "You don't understand me Papá."

Lumuhod ako at dahan dahan kong inabot ang sinturon ng kaniyang slacks, I lifted my face to see his reaction. He looked at me almost pleading, bumilis ang paghinga niya and his eyes become more darker as they looked at me.

"Game over, Mr. Lebeaoux."