Chapter 23

Pansamantala, nakaramdam akong muli ng kalayaan. Pansamantala, hinayaan ko ang sarili kong sumayaw sa kaligayahan at pansamantala, kinalimutan ko munang isipin ang aking mapait na sitwasyon.

We danced in the middle of numbers of elegant vampires. We laughed, touched and even make out without minding the vampires around.

Kung sana ay totoo na lang ang nararanasan ko, kung sana wala na lamang itong katapusan. But I should accept the fact that everything has an ending.

Hindi itinigil ni Finn ang ilusyon hanggang sa hindi kami napapagod, gusto kong hangaan ang kapangyarihan niya dahil hindi ko man lang makita ang ilusyon dito.

"Are you happy now, Kalla?" I smiled at him.

"More than happy, Finn." I snaked my arms around his nape and kissed him on his lips.

Ngumiti siya sa akin, yumakap ang mga braso niya sa bewang ko at sinalubong niya ang mga mata ko.

"I hope I can stare with your eyes forever, without restrictions, without curse between us." Mahinang sabi ko.

His face softened, umangat ang kamay niya sa mukha ko at hinawi niya ang ilang hibla ng buhok ko.

"We'll fight the curse, Kalla. We'll fight."

Hindi rin nagtagal ay unti-unti nang nawawala ang buong ilusyon. The beautiful place, the lightings, my dress, the music and the vampires around us are slowly fading away.

Sa kabila nang sayang naramdaman ko sa kaunting oras, hindi ko mapigilan ang kirot sa dibdib ko.

Sa huli, maiisip ko na lang na tanging ilusyon na lamang ang maaaring kapitan ng aking kaligayahan.

Magkahawak ang mga kamay namin ni Finn nang sandaling bumalik ang buong kaanyuan ng madilim na tore. And the moment my eyes opened to meet my original place, I saw him with his eyes closed.

Binitawan ko ang kanyang mga kamay at mapait ko nang ibinaba ang kulambo sa aking mga mata.

I tiptoed my feet and cupped his face. The tips of our nose met and I whispered at him.

"You may open your eyes, Finn. Thank you so much, I had fun." Sa sandaling nagmulat siya ng mga mata ay may itim na kulambo nang nakapagitan sa amin.

After the long party of illusion, we decided to rest. I never initiated another lustful conversation with him.

Hindi ko naisip ang magiging sitwasyon ko sa sandaling may mangyari sa pagitan namin. We don't have any kind of protection, ayokong magdalang tao ako sa ganitong sitwasyon.

Ayokong kasama kong makulong sa toreng ito ang aking magiging anak.

Sa huli, nagpasya na lamang kaming humiga sa kama at magpahinga. Just like the usual, I covered my eyes with blindfolds as our arms are locked together.

Hindi man aminin sa akin ni Finn, alam kong maraming kapangyarihan ang nagamit niya sa matagal na ilusyon. Sa sandaling lumapat ang likuran nito sa kama, ramdam ko ang kanyang malalim na pahinga.

He's exhausted.

"Magpahinga ka na, Finn." Kahit nakapiring ang aking mga mata ay sinikap kong kapain ang kanyang mukha.

I caressed his face with smile on my face.

"Let's rest together, Kalla." Mas kinabig niya pa ako papalapit sa kanya kasabay nang paghigpit ng yakap niya.

We enjoyed the softness of each other's body as our tiredness brought us to our deep sleep.

My eyes opened in a realm with full of statues. Image of different vampires locked inside a white stone. Agad pumasok sa isipan ko ang kakayahan ng aking sumpa.

Nagsimulang humakbang ang aking mga paa habang pinagmamasdan ang iba't-ibang imahe ng mga bampira.

Who are these vampires? Hanggang ngayon ay nakikilala ko pa ang mga bampirang nabiktima ng aking sumpa at hindi kabilang rito ang mga bampirang nakikita ko sa mga oras na ito.

Is it possible that these vampires are the victims before? Mga bampirang nasalanta ng mga naunang bampirang humawak ng puting sumpa.

I know this isn't real, this might be a dream or something. At may ibig sabihin ito para sa akin.

As I walked slowly I saw a familiar figure of a vampire. Hindi ito bato kundi isang gumagalaw ng buhay na bampira.

"Lorcan?"

Bahagya itong sumulyap sa akin mula sa kanyang likuran at muling bumalik ito sa kanyang ginagawa na parang hindi ako nakikilala.

"Lorcan?" I repeated.

"I'm quite busy, just go here." He lazily waved his hands.

Sumunod ako sa gusto niya at katulad niya ay naupo rin ako sa lupa. Abala ito sa pagtatalop ng mansanas. Buong akala ko ay may mas mahalaga itong ginagawa.

"How are you?" he asked.

"Hindi ba at ako ang dapat magtanong nito sa'yo? How are you Lorcan? I'm sorry about what happened."

"Sorry? I asked you to do it." Inangat niya ang platong may mga mansanas.

"Nakikita mo ba siya dito?" bahagya kong inilibot ang mga mata ko.

"My mate? Serena." He bitterly smiled.

"All I thought I'll see her now, but those vampires that were trapped inside the power of the white curse were being brought here." Hindi na ako nagulat sa sinabi niya.

"But why I can't see other moving vampires? Bakit ikaw lamang ang nakikita kong may buhay?" nagtatakang tanong ko.

"They can also move, marami pang bampira ang nakakagalaw sa lugar na ito. This is a large place, Kalla. At sa lugar na ito nagkataong sa mga oras na ito ako lamang ang nais makaramdam dahil alam kong may darating na kaibigan."

"I don't understand, Lorcan."

"Hindi ako nagsisising naging bato ako, Kalla at nagtungo sa mundong ito. Sa lugar na ito maaari kong kalimutang pansamantala ang sakit, magpahinga at matulog nang mahinahon. Gusto ko siyang sundan sa kamatayan ngunit hindi ko na alam kung papaano at ang lugar na ito lamang ang saglit na nagpapakalma sa aking puso."

"Lorcan.."

Muli siyang humarap sa akin at sinalubong niya ang aking mga mata.

"Nagawa mo na bang basahin ang aklat na ibinigay ko sa'yo?"

Bigla kong naalala ko ang aklat na sinasabi niya, ilang beses ko lamang ito tinangkang hawakan.

"You should read the book and discover things."

"N-Naging abala ako nitong nakaraang buwan."

"Abala?" nagtatakang tanong nito.

"I-I met someone,"

"Someone?"

"Isang salamangkero, katulad ko ay nakaranas rin siya ng kalupitan sa mga maharlika."

"Oh, male vampire. It's either he's after your precious pearls or his aiming between your legs. You're beautiful Kalla, hindi kayang itago ng puting sumpa ang 'yong kagandahan. Don't trust other vampires."

"I trusted you even if you're after my pearls, Lorcan." Tipid siyang ngumisi sa sinabi ko.

"But I didn't cause any harm for you. I've been a good friend, wala ka nang makikilalang katulad ko. Turn him into stone as early as possible, Kalla. Believe me."

"No, he's different Lorcan. I can feel something with him. Isa siyang mabuti at sikat na salamangkero, sinabi niya sa akin na minsan na siyang nagtanghal sa Parsua at kilala ka rin niya."

Mas lalong dumiin ang titig niya sa akin na parang mas nakuha ko ang kanyang atensyon.

"Who is he? I didn't hear anything about performers or magicians from Parsua."

"Finn, his name is Finn." Umawang ang bibig nito sa sinabi ko.

"W-What the hell is magician?" natatawang tanong nito. "If I'm after your pearls, trust me Kalla. His goal is the other way around, he's aiming between your legs. Handa akong maging bato sa pangalawang pagkakataon kung sakaling mali ang sinasabi ko." He looked so sure.

"Kilala mo ba siya, Lorcan?" he bit his lower lip.

"Yeah, I heard something about a vampire named Finn. Sa huli kong pagkakaalala, nasa dugo na ng kanyang buong pamilya ang magtanghal." Napahanga ako sa sinabi niya.

Tumayo na si Lorcan at inabot niya ang aking kamay para alalayan rin akong tumayo. He gave me his assuring smile.

"Hindi na kita pipigilan sa desisyon mo. Maybe fate brought him into your tower, mapaglaro ang sumpa at kapalaran ng mga bampira Kalla at sa ngayon pinili ka nitong hagupitin. I hope you won't let the whipped of struggles weakened you but instead use it as your greatest strength. I'll have my sleep now, Kalla."

"W-Wait Lorcan! I can't understand the book, nakalathala ito sa ibang lengguwahe."

"The book can be readable if a blood from a royal vampire lingered on its page."

"Royal blood?" he nodded.

"But you may try to ask your magician, siguro ay magagawa niyang manipulahin nang mansamantala ang kanyang dugo para mailipat sa ibang lengguwahe ang aklat."

"How is it effective?"

"I am a royal blood, Kalla. I used my own to understand the words from the book. There is no harm from trying just ask him."

Muli pa sana akong magtatanong sa kanya nang tuluyan na siyang naging batong muli katulad ng mga bampirang nasa paligid namin.

The phase of the scene easily faded away.

Humihingal ako at marahas na napabangon nang magising ako sa kama. Nagising si Finn at niyakap ako nang mahigpit.

"W-What happened?"

"I-I saw Lorcan, he told me the way on how to understand the book. We need to use your blood so you can manipulate it and make it as a royal blood."

Kumunot ang noo niya.

"I can understand the book,"

"Finn, just accept it. I know you just created the weakening process, sex isn't the cure for my curse." Tumalikod ako sa kanya at ibinaba ko ang panyo sa aking mga mata.

I immediately grabbed the cover of my eyes and held Finn's hand.

"Let's go,"

Hindi siya nagsalita at sumunod siya sa sinabi ko. We went straight at the bottom of the tower and looked for the book.

Ipinatong ko ang lampara sa lamesa katabi ang aklat. Itinapat ang kamay ni Finn at isang punyal.

He let me cut a portion of his palm and when his blood soak a page from the book, a light coming from it ignited with our eyes.

Agad kaming nakaramdam ng pagyanig ng lupa kasabay ng pagkakagulo ng tubig. Hanggang sa unti-unting gumuho ang aklatan, wala kaming ibang ginawa ni Finn kundi pagmasdan ang pagbagsak nito.

And when the all the books soaked in the water, the bookshelf divided into two showing a wooden door.

"W-What the—" umawang ang bibig ko sa aming nakikita.

Inabot ni Finn ang aking kaliwang kamay.

"Let's go inside," tumango ako sa kanya. Kinuha ko muna ang aklat at itinago ito sa aking bulsa.

The moment he opened the door our eyes witnessed an awkward situation. Inside an elegant room with red bed and red curtains with jewels and scent of roses, there are two naked bodies bouncing each other with moans of pleasure and ecstasy.

Kapwa kami natigilan ni Finn pero agad kaming napansin ng dalawang bampira. I gasped when the woman turned into a bird and the man simply covers his lower body with bed sheets.

He stands arrogantly in front of us.

Narinig ko ang bulong na pagmumura ni Finn nang makilala ang lalaking umalis na sa madilim na anino ng kwarto.

"It couldn't be—"

Finn immediately kneeled and he pulled me to do it with him.

"Sino kayong mga lapastangan?" halos manlaki ang mga mata ko nang makita ko ang hitsura ng bampira. He's a bit similar with King Gazellian!

"Humihingi kami ng paumanhin mahal na hari, ngunit ang kapangyarihan ng babaylan na siyang tumulong sa amin ay dinala kami sa maling lugar."

"W-Who is he?"

"He's King Thaddeus' brother, ang naunang hari sa kanya."

"This isn't good, Kalla. I think the tower has something to do with Gazellians."

--

VentreCanard