Chapter 18

This is so strange.

I should feel drained and weak letting him sipped my blood, I should feel numb and cold with the touch of a stranger's lips but my whole body is giving me the opposite reaction.

Yes, I can still feel the weakness but it is a weakness coming from pleasure and desire.

And I hate myself for easily giving in, for enjoying the flicker of his tongue, for loving his fangs and for moaning out of sinful ecstasy.

Nasasabunutan ko na siya habang patuloy pa sa pagbigat ang aking paghinga.

Instead of letting another moans coming from my traitor mouth, I tried to bit my lips to shut my uncontrollable reaction.

Hindi ko alam kung sinasadya nitong pabagalin ang kanyang pag-inom, I could even hear his every gulp and it is damn turning me on.

Kailan pa ako naging ganito? Is it because of what happened weeks ago? Is it because of that demon voice?

He turned me into a perverted woman!

I thought he's already done, but I felt his fangs on the other side of my thighs.

Oh god, hindi ko akalaing ganito sa pakiramdam ang makagat ng isang makisig na salamangkero.

Another slow and sensual caress of tongue coming from him, I won't be shocked if I'll be tasting my own blood coming from my lips.

Pinipilit kong kagatin ang mga labi ko para hindi ipahiya ang sarili ko. He's just asking for blood to survive but my body is taking it differently.

Ano na lamang ang iisipin ng salamangkerong ito sa sandaling matapos siya sa pag-inom?

"Don't hurt yourself," tumigil na pala ito sa pag-inom at nakatitig na sa akin.

Nakapagitan pa rin sa aming mga mata ang itim na kulambo sa aking mukha. Umangat ang kamay nito at marahan niyang inalis ang pagkakakagat ko sa aking mga labi.

"Moaning is natural," tipid na sabi nito.

He bowed down again and licked the every mark of his fangs. Hindi na ito muling kumagat sa akin, inabot niya ang aking puting mahabang buhok at marahan niya itong hinalikan sa kanyang nakapikit na mga mata.

"Thanks for the meal, milady."

Tumayo na ito sa harapan ko habang nasa likuran niya ang kanyang mga kamay. Napaka-pino ng mga kilos nito na para siyang isang dugong bughaw na sinanay humarap sa mga kadalagahan.

His tongue wondered around his lips to finish my blood on his mouth.

"That was the sweetest blood I've ever tasted, it was a pleasure drinking on your thighs. Pakiramdam ko'y nalagpasan ko ang aking kinatatakutang kamatayan." Hindi ko alam ang isasagot ko sa kanya.

Hindi ko maigalaw ang mga hita ko. I can still feel the heat of his fangs, tongue and lips.

Ibang klase ang epekto ng kagat ng isang salamangkero na malapit na sa kamatayan.

"I knew you'll try to offer your neck but I don't want to surprise you. There is something about my fangs that girls can't resist and you might offer yourself to me unconsciously." Kaya ba ganito ang naging epekto ng pangil niya sa akin?

"My fangs have pheromone, poisoning everyone woman to spread their legs. It's too risky biting your neck since it is near your brain." Ilang beses akong natulala sa sinabi niya.

I've read a book about pheromones, bihira lang daw ang isang bampirang isinilang na nagtataglay ng ganitong kapangyarihan.

He can seduce the every unmated vampire girls with just a blink of an eye. At babae na mismo ang luluhod at maghuhubad sa harapan niya.

According from the book one was born from Parsua Deltora.

Mukhang pati ang salamangkerong ito ay may abilidad rin ng ganito. Kaya hindi nakakapagtakang hinahabol ito ng mga matatandang prinsesa.

"So are you telling me that you acted as a good gentleman by just biting my thighs instead of my neck?" Tumango ito.

"Kailanman ay hindi ako marunong magsamantala ng mga kababaihan." Seryosong sabi nito.

Ipinagdikit ko nang mahigpit ang aking mga hita.

"Likas na maginoo ang mga salamangkero," tumango na lamang ako sa kanya.

He's a true gentleman, alam na pala nito ang magiging epekto ko sa gagawin niya at hindi niya sinamantala ang magiging kahinaan ko.

I should trust him, katulad din siya ni Lorcan na mapapagkatiwalaan. Naglakad na ito malapit sa aking bintana at tumanaw sa labas.

"Sa ngayon ay wala pa akong kakayahang lumabas sa toreng ito, ngunit ayokong maging bagahe mo sa bawat araw. Kailangan kong sumugal at maghanap ng ibang magkukuhanan ng inumin."

Bahagya akong naawa sa kanya. Siguro ay masyado na itong naabuso ng mga maharlika kaya malaki na ang kaba nito para lumabas.

"I-I could offer you my blood, it's okay. Nabubusog naman ako sa bunga ng mga puno sa tuwing nag-aanyong ibon ako. I am safer to come out compared to you. You can stay here for a while." Humarap ito sa akin.

"But I can't bite you at the same place," kumunot ang noo ko.

"W-Why hindi ba at malayo na naman sa utak ko ang hita? Hindi na ako malalason."

"No, once that my fangs are already familiar with someone's spot my own poison will travel on the weakest glands until it successfully reached your brain. Hindi pwedeng tumigil lamang sa hita ang mga pangil ko, paumanhin." Natigilan ako, hindi ko nabasa ito.

Kulang pa ang kaalaman ko.

"Shoulders?"

"Will you allow my fangs to explore your body? Will you allow me to act as gentleman? Sisiguraduhin kong hindi ka malalason sa bawat kagat ko."

"You m-mean all parts?"

"Kung saan lamang ligtas," tipid na sagot nito.

"W-Where?" kinakabahang tanong ko.

"Lower part is safe,"

"Where is the safest place?"

"Side and top part of your breast," suminghap ako at niyakap ko ang sarili ko.

"Not there!" sigaw ko.

"I just answered your question, ngunit hindi kita pipilitin. Tulad nang sinabi ko, mas mabuting suungin ko sa ikalawang pagkakataon ang kamatayan. Ayoko nang mandamay ng ibang bampira. Maybe I should go now, isang malaking utang loob ang ginawa mong paghain sa'yong mga hita. Nawa'y muli tayong magtagpo sa susunod nating buhay."

Akma na itong tatalon sa bintana nang tumayo ako at pigilan ko ito. Magiging dala pa siya ng aking konsensiya!

"Yes! I can offer you the safest part, only if you're hungry." Akala ko ay sasagot ito pero agad kong nakita ang ngisi nito ngunit mabilis rin nawala.

Namalikmata lang ba ako? Bumalik na muli ang anyo niya sa isang salamangkero na pakiramdam ay malapit na naman sa kamatayan.

"Maraming salamat, ipapangako kong dadahan-dahanin ko ang pagkagat nang hindi ka masaktan."

Natapos ang usapan namin tungkol sa pagtigil niya sa tore. Humiwalay na ako sa kanya.

Tulad nang lagi kong gawi ay kumukuha ako ng aklat at dalawang hanggang tatlong oras akong nagbabasa.

Kasalukuyan nang nakaupo sa aking upuan ang salamangkero. But he's sitting in different position. Nakaharap ito sa sandalan ng upuan habang nakahilig ang mga braso niya sa puno nito.

And he's been staring at me, kung saan man ako magtungo sa bawat sulok ng aking kwarto.

Isang oras ay nagagawa ko pang balewalain, ikalawang oras ay naghanap ako ng ibang posisyon pero nakahabol pa rin ito at sa pangatlo ay sinalubong ko na ang titig niya. Hindi ba ito natatakot na baka bigla na lamang matanggal ang kulambo sa aking mukha at matitigan niya ang aking mga mata.

"May kailangan ka ba sa akin, salamangkero?"

Hinintay ko itong sumagot sa akin, pero nakatitig lamang ito.

"Salamangkero,"

"You are so beautiful, maari ko bang malaman ang ngalan ng babaeng kinagat ko sa hita?"

Agad nag-init ang pisngi ko sa kanyang katanungan. Why did he add the thigh part? It should be 'what is your name'?

Babaeng kinagat ko sa hita. Damn.

"K-Kalla..Kallaine Seraphina Verlas.."

"Beautiful name, Seraphina..hebrew name means fiery winged angel. Katulad ng mga pakpak mong tumulong sa akin. You have a very familiar power."

"It wasn't mine, my friend just shared his ability. Kaya ako nananatiling buhay sa toreng ito ay dahil nagiging ibon ako at nakakain ng iba't-ibang bunga sa kagubatan." Tumango ito.

"Who's this friend? Maaari ko bang malaman?"

"His name is Lorcan, a vampire from Parsua." Pansin ko ang saglit na pagkagulat sa kanyang mga mata.

"W-Where is he?" he stuttered.

"Kilala mo ba siya?"

"Nagtatanghal rin ako sa Parsua at minsan ko siyang nakausap. What happened to him?"

"Isang araw ay bigla na lamang itong nagpakita sa akin at sapilitan niyang tinitigan ang aking mga mata. My curse turned him into stone, gaya ng mga batong nakita mo sa labas ng toreng ito." Umawang ang bibig nito sa akin.

"W-What is this curse?"

Huminga ako nang malalim at sinabi ko sa kanya ang lahat ng pinagdaanan ko. Tahimik lamang itong nakikinig sa mga sinasabi ko.

"They manipulated my innocence. Idiniin ako ng mga maharlika sa kasalanang hindi ko naman ginawa." Biglang bumalik ang sakit ng nakaraan.

Nagtangis ang kanyang mga panga matapos ang aking napakahabang kwento, saglit siyang natahimik bago siya muling nagtanong sa akin.

"Are you hating royal bloods, right now Seraphina?"

"Karamihan, pare-pareho na sila. Wala silang pahalaga sa mga nakakababa sa kanila." Sagot ko.

Tumango ito sa akin.

"How about you? Are you hating royal bloods, right now? Hindi ba at sinasamantala ka rin nila?"

"Sinasamantala?" kunot-noong tanong nito.

"You told me that old princesses are after your—" he cut me off.

"Yes, yes..I hate royalties too." He waved his hand. "By the way, just call me, Finn."

"Kalla.." tipid na sagot ko.

"Ilang taon ka nang hindi nakakainom ng dugo?" tanong nito sa akin.

Nakatalikod ito habang nililibot ang tingin sa aking buong kwarto.

"Hindi ko na natatandaan,"

"I can offer you my blood," tumawa ako sa sinabi niya.

"Pahihirapan lang natin ang sarili natin."

"I don't mind, para naman makatikim ka ng dugo. You're still a vampire, iba pa rin ang natural na dugo." Nagkibit-balikat ako.

Nasanay na ako sa mga prutas.

"Papaano ka nakakakuha ng bunga? Hindi ba at patay na ang gubat na ito?"

"I am a bird, kumukuha ako ng mga buto sa kabilang isla at isinasabog ko sa kagubatang ito. Isang taon ko rin itong ginawa."

"You're smart,"

"Mahilig lang siguro akong magbasa ng aklat." Ngumiwi ito sa sinabi ko.

"You hate books?"

"Yes,"

Hindi rin nagtagal ay nagsisimula nang sumikat ang araw. Bigla na lamang akong nakaramdam ng antok.

"Saan ako maaaring tumulog?" tanong niya sa akin.

Kahit siya ay pansin kong nakakaramdam na rin nang panghihina.

"Hindi ka maaaring tumabi sa akin dahil baka sa paggising ko ay walang harang ang aking mata."

"Mauupo na lang siguro ako," maiksing sagot nito.

Naalarma na naman ako. Bakit parang laging kahabag-habag ang tono nito?

"No, you can share it with me. Tatalikod na lang ako, huwag ka na lang rin humarap sa akin." Hindi na ito sumagot.

Sa isang iglap ay gumalaw na ang kama ko.

"We can do something about your eyes." Tinanggal nito ang panyo sa kanyang kasuotan.

"Turn around, Kalla.." sumunod ako sa sinabi niya. Ipinikit ko ang mga mata ko nang piringan niya ang mga mata ko.

"Baka paggising ko ay maging bato na ako. Is it okay with you if I block your sight everytime we sleep? Ayokong humantong sa kamatayan." Tumango ako.

My hairs on my body stand up when he whispered on my ears.

"Thanks," hinawakan nito ang mga balikat ko at dahan-dahan niya akong inihiga.

Ramdam kong humiga na rin siya katulad ko. Ramdam ko ang paghinga niya sa batok ko.

"Finn, you're n-near.."

His fingers travels on my shoulder. What the hell is he doing?

"Kalla, tell me..have we met before?"

--

VentreCanard