BEGINNING

I FELL.

And I feel hard.

I fell for a man who will never be mine...because he is "too" old for me. Like...I care, duh.

Matamis na ngiti ang pinakawalan ko ng makita kong palapit na si Henry sa'kin. I should call him Kuya pero ang off naman no'n kaya nope na lang. Inayos ko ang suot kong summer dress at hinawakan ang gift kong flowers sa lalaki. Nakangiti kong hinarang si Henry.

"Honey!" I approach him. Itinaas ko sa harapan niya ang bulaklak na hawak ko. Tinanim ko pa 'to sa bakuran namin para ma-sure na safe ang ibibigay kong flowers sa kanya. "Flowers for you!"

Kunot noong siyang tumingin sa hawak ko bago ibinalik ang tingin sa'kin, Kahit na naka-suot ito ng aviator sunglasses ramdam na ramdam ko ang maiinit niyang tingin. After that ay tinawanan niya lang ako at nag-alis ng salamin.

Napanguso ako. Is there something funny?!

"Zia, magcu-cutting ka lang pala sana inahagan mo na," natatawang sabi nito.

Nalungkot ang mukha ko. "ANO?!"

Itinuro niya ang mga classmate kong palabas na din ng school. Sumimangot ako bago nilingon ang lalaki. Tinatawanan niya na ko, pero hindi noon mapapabagsak ang fighting spirit ko. Because I am Klyzia Blue Anderson, and no one can break me. No one can make my fighting spirit die.

"I don't care." Kinuha ko ang kamay niya at natigilan dahil sa pagdaloy ng malakas na electricity sa katawan ko. Nag-angat ako ng tingin dito. Kitang-kita ko ang pagkunot ng noo nito habang nakatingin sa'kin. I smiled, then, ipinahawak ko sa kanya ang bulaklak. Lumayo ako.

"Honey, sana magustuhan mo ang flowers. I planted that," may pagmamalaki sa boses ko pero tiningnan niya lang ako bago sumakay sa motor nito at umalis.

Mahaba ang ngusong sinundan ko siya ng tingin. Nakahawak ako sa kamay kong ginamit ko panghawak sa kanya at inamoy-amoy ng kaunti. Gosh! I can still smell his cologne on my hands. I will not wash it talaga hanggang sa mawala na lang ng kusa ang amoy. I am dreaming about our future life when I saw his motorbike stop in front of a woman.

Umawang ang labi ko ng makitang inabot niya sa babaeng nakatayo sa may sidewalk ang bulaklak na bigay ko. Nadurog yata ang puso ko sa tagpong 'yon. Kita ko kung paano inamoy-amoy ng babae ang flowers ko at kung paano ito sumakay sa likod ng motor ni Henry. My eyes widened.

Kaya ba siya pumayag makipag-meet sa'kin dito kasi may girl siyang pupuntahan?! Grr! No! Who is that?!

Thoughts are running in my head hanggang maka-uwi ako sa bahay namin. I went to my room and took my journal. When I sat in my chair. I choose the washi tapes I like, same with the pictures, stickers and other things that I needed. It took me ten minutes to gather all of my things. I started to make a journal.

In times like this, nagpapasalamat akong marunong akong mag-ganito kasi nailalabas ko ang mga emotions ko without hurting or bitching out sa ibang tao. Nakakahiya naman 'yon. Wala silang ginagawa and yet napapagalitan or nasusungitan sila.

Habang nagdidikit ng stickers ay bumabalik sa alaala ko ang scene kanina. Paulit-ulit siyang nare-replay hanggang sa hindi ko na namalayang lukod na pala ang hawak ko. Napabuntonghininga ako.

I am really curious kung sino ang babaeng 'yon.

Ano siya ni Henry? Friends—God, Zia. Do you really think na friends lang sila ni Henry? Henry ha. ani ng isang bahagi ng isip ko. Which is right naman. Henry is a Casanova. Madaming nai-involve na babae dito. Weekly iba-iba.

"Okay lang. As long as ako naman ang magiging huli, why not, right?" ani ko sa sarili.

Nang matapos ako sa ginagawa ay sinulat ko na kung anong nangyari sa araw ko sa isang brown paper na medyo thick. Maikli lang 'yon kasi naka-summarize. After that, tinabi ko na ulit sa may drawer ang journal. Iniligpit ko na din lahat ng kalat ko. Nag-aayos na ko ng table ng madinig kong bumukas ang pinto sa side ni Black.

Tumayo ako at naglakad papunta sa side door ko. Sumilip ako. Nakita kong may ibinaba sa table ko si Black. I smile widely.

It's a cheese cake!

Sabi ko na ng aba love na love ako ng twin sister ko, eh.

Nakangiti akong sinarado ng dahan-dahan ang pinto. I sat down sa edge ng bed ko before ko kinuha ang phone. I took a selfie at ipinadala kay Henry. Online kasi siya kaya dapat alam niyang safe akong naka-uwi sa bahay. Ayoko siyang nag-aalala sa'kin, noh. I typed my message.

Zia Anderson

Hiiii! I am already homeeee.

What are you doing?

Did you put my flowers in a vase?

Did you like my selfie? I can send you another one.

Are u busy?

I pouted my lips when he just seen my chats. Bakit kaya? Sometimes naman nagre-reply siya kahit na emoji or like pero wala siyang reply ngayon.

Maybe he is really busy with something else. I couldn't blame him din naman kasi. He is already working. He has business too like example yung bar niya na I forgot the name kasi hindi pa ko nakakapunta do'n. He forbid me, eh.

I put down my phone. I didn't turn it off. Naka-on lang siya. Henry is my lockscreen.

"Someday, you will be mine, Henry. I promised to pursue you until you recognized my love for you, Henry. I promised you that."