WARNING: SPG ALERT 🔞

Luella's POV

Ito na ang huling araw namin sa kolehiyo, at huling araw ng pasahan ng mga final requirements. I wanted to make sure that I didn't miss the deadline. I had just finished my six years in medicine at Dreamweaver University, and I couldn't have been happier. I had worked hard on my projects, quizzes, tests this whole semester, and I don't want any last-minute hiccups to stand in the way of my success, and I knew that my grades would reflect that. Even though I hadn't seen them yet, I had a confidence in myself and abilities.

I woke up early in the morning. Bago pa man tuluyang sumikat ang araw, I gathered my things. I double-checked my papers to make sure that I had everything in order. Then, I packed a small bag with some essentials, including a change of clothes and some snacks to eat later. Medyo abala kasi ako ngayong araw, mabuti na lang gabi pa kami aalis ni Dante. We decided na pumunta ng Isabela City, doon mananatili ng isang araw dahil may aasikasuhin siya pagkatapos. I agreed naman kasi gano'n din ako may gagawin din pagkatapos and I don't want to spoil you guys. He might hate me after this. Kaya ngayon pa lang, magso-sorry na ako.

Nang sumikat na nang tuluyan ang araw, I headed out the door and made my way to the university. The streets were quite and empty at this hour, and I enjoyed the peaceful stillness as I walked. I saw my friends Aia and Janice. They were laughing na mukhang may pinag-uusapan na namang chismis. Hindi 'yan mawawala sa araw ni Janice.

I smiled. This is our last day and we couldn't believe how fast time had flown. Parang kailan lang naghahabol ako kay Dante, ngayon hindi na. Hoay! Issue.
Babalik muli kami ng university for our graduation ceremony next week and we are going to make the most of our last day.

"Rose! Good morning. Ang ganda ng gising natin ngayon ah?"

Inirapan ko kaagad si Janice nang nakalapit sa kanila. Tinawanan lang naman ito ni Aia habang may hawak na brown envelop sa kamay.

"Paano 'di gaganda e huling araw na natin ngayon sa DU. Gusto mo pa bang bumalik?" Nakataas na kilay na tanong ko sa kaniya.

"Gaga! Hindi na 'noh baka mahuli na ako ni Prof Howitzer niyan na nangongopya sa'yo!"

We all laughed. Mga gaga! Mabuti na lang nakilala ko itong mga baliw na ito at naging kaibigan. Hindi ko siguro alam kung saan ako pupulutin ngayon kung wala sila. Hindi naman sa naka-dependa ako sa kanila, I just want to have fun together with them. My college days were not boring because of them. We had fun even though there were times na nahihirapan at gusto na lang sumuko.

"Ang ganda pala talaga ng DU 'noh? Ngayon ko lang napansin. Abala kasi tayo lagi sa lab e!"

"Yeah. Halos wala na nga akong time pumunta ng cafeteria noon kasi pagkatapos ng unang subject dumideretso ako sa lib para mag-aral. Araw-araw may quiz at recitation e. Sinong hindi maloloka niyan?" natatawang sabi ni Aia.

Napansin ko nga na madalang lamang itong pumunta ng cafeteria. Makakasabay lang namin kapag naaabutan namin. Lagi kasing nauuna e, hindi man lang marunong mag-paalam ang gaga.

Pero alam naman naming nasa tamang landas siya. Library.

We were walking around the campus, reminiscing all our memories we made over the years. We passed by the lecture halls where we had spent countless hours learning about anatomy and physiology. Laboratories kung saan kami nag I-experiment at library kung saan kami lagi tumatambay tuwing may recitations at exams.

We made our way to the student center, where we had spent many afternoons relaxing and socializing. We grabbed a cup of coffee and sat down to chat. We talked about our future plans, at kung ano ang gagawin namin after college.

Siguro ang gagawin ko sa araw na 'yan ay mag-aapply sa ibang hospital, hindi sa pagmamay ari ng mga Salvatore. May exam pa akong sasabakin before that, but I am confident na mapapasa ko iyon. Ako pa. Ngayon pa ba mahihiya at panghinaan ng loob na nakapagtapos na? Nah.

"May plano na ba kayo saan pupunta after graduation?" tanong ni Aia.

"Uuwi siguro ako ng Tagaytay after dahil aasikasuhin ko ang papel ni Maraya. Mag-aaral din kasi iyon dito, tatapusin ang kursong matagal niya nang gusto."

Marahan kaming tumango ni Aia sa kaniyang sagot. "How about you, Rose? Anong plano ninyong dalawa ni Davian?"

"Gaga ka. Hindi kasali si Davian sa mga plano ko sa future,"

Kumunot ang kanilang noo. "At bakit? Akala ko kayo na? Ang sweet niyo nga no'ng nakaraan e. I saw you both outside the campus eating an ice cream while laughing ha!"

Tinudyo-tudyo na naman ako ng bruha pero hindi ko kayang sumaya sa kaniyang reaksyon, knowing na hindi naman gano'n ang nangyari. Yes, I admitted that we were laughing thay day pero halos asaran iyon. Nakaiimberna.

"Bawal na bang sumaya ngayon?"

"Hindi naman sa gano'n gaga! May meaning kasi ang saya mo e!"

Tinaasan ko siya ng kilay. "Paano mo naman nasabi?" Kung makatanong 'tong si Aia para bang may nilalandi na. E sa pagkakaalam ko wala pa siyang balak magkaroon ng boyfriend at NBSB ang gaga.

"In love na in love kay Davian, te! Sus, ngayon mo pa I-deny?"

Oo, inaamin ko na gusto ko si Dante pero alam ko kung saan lulugar at hanggang saan lamang ako. Alam ko rin na hindi kay Dante mamahinga ang aking puso. Hoay! Masakit 'no? Masakit talagang umasa kaya huwag na umasa.

Kung may crush ka? Hanggang crush lang. Huwag mo na habulin, masasaktan ka lang.

"Hindi ba't magkasama sila ni Stella no'ng nakaraan?"

"Sa pagkakaalam ko super busy nila. May ginagawa silang ano nga ba 'yon... nakalimutan ko, basta tungkol sa law iyon."

Nagkibit-balikat si Aia habang nilalaro ang envelope sa kaniyang kamay. Mag-aapply yata ng trabaho ang gaga.

Katatapos lang namin magpasa ng mga final requirements. Na-note na lahat ng mga professors at so far wala naman kaming kulang sa bawat subjects. Ang hihintayin na lang namin ay 'yung final grade namin sa portal. Gosh! Nakakaba sa truth lang.

Nang natapos namin ang aming kape, we bid goodbyes to each other. I couldn't help but feel grateful for my two friends. They had been my side through thick and thin, and even though we were about to go our separate ways, I knew that our bond wouldn't be broken.

I went straight to the mansion after since wala naman na akong gagawin sa university. May kani-kaniya ring gagawin sina Janice at Aia kaya nauna na ako.

Nang makarating sa mansyon. I saw Dante outside next to his car. Abala ito sa paglalagay ng mga gamit sa likod ng sasakyan.

Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya. Nagtataka pa kasi napansin kong medyo marami-rami itong mga gamit na ini-impake niya. Is he going to stay there?

"Ang dami ah. Sa'yo ba lahat 'yan?" salubong ko sa kaniya.

"Are you done with your final
requirements?" instead answering my question.

Marahan akong tumango at mas lalo pang lumapit sa kaniya upang tingnan ang mga pinapasok niyang gamit sa loob. Is he serious? Isang bag nga lang ang dadalhin ko e, good for one person na. Pero itong si Dante, parang maglalayas.

"Yeah. How about yours? Tapos na ba ang pasok ninyo?"

Siniksik niya ang huling bag at humarap sa akin, revealing his damn perfect teeth and blue eyes na laging nagpapalunok sa akin. Tangina talaga. Magmo-move on na sana e.

"Hindi pa. May huling week pa para sa final defense namin. How was your day?"

Napaigtad ako nang lumapit ito sa akin sabay hapit ng aking balakang papalapit sa kaniya. He planted a soft kiss on my forehead dahilan nang paglunok at pag-iwas ko ng tingin sa kaniya dahil naramdamn ko na naman ang bulateng nagdidiwang sa loob ko. Talandi!

"I-It's fine! A-Ano, hindi mo pag-aaralan ang defense niyo?"

Mabilis siyang umiling. "Don't worry about it, baby. I can handle that. So, are you done preparing? Where's your things? Ako na ang maglalagay dito,"

"Sigurado ka ba, Dante? O-Okay lang sa akin na hindi mo ako samahan..."

Baka kapag hindi ito makasagot sa final defense magiging kasalanan ko pa iyon. I don't want that to happen kaya..."

He pinched my nose. "I won't fail. And I won't blame you for not making it. It's my fault-"

Marahas kong hinawi ang kaniyang kamay at galit ko siyang sinamaan ng tingin. "No! You will make it, Dante!" singhal ko pero tumawa lamang ito ng mahina na may halong pang-aakit. Punyeta, ang pogi!

"Sorry, baby. Yeah, I will make it. Shall we get your things na? Magdidilim na,"

"No, you stay here. Ako na ang kukuha. Magbibihis din kasi ako." Sabi ko.

Tumango siya at hinalikan muli ako sa noo kayat nangisay na naman sa kilig ang ante niyo. Paasa talaga Dante e.

Nagmartsa ako papasok ng mansyon habang may malaking ngisi sa labi. Binati ko pa ang mga nakasalubong na mga kasambahay gano'n din si Farah na kanina pa nakatayo sa hamba ng pintuan.

"Are you okay?" pansin ko sa kaniya.

Unti-unting yumuko ang kaniyang ulo. "Magandang hapon po, Ma'am L-Luna. Yes po, okay lang po ako."

Tumango ako at muling nagpatuloy. Dumeretso ako sa aking silid at inimpake ang mga kakailanganin gamitin sa isang araw. Hindi naman ako nagtagal sa loob, kaonti lang naman ang mga gamit ko. Pagkatapos ay nagpasya na akong lumabas subalit nabitin sa ere ang saya ko nang nakasalubong ko sa hagdan si Luna. Seryoso ang mukha habang may dalang bag.

She looked at me with disgust. "Did you have fun?"

"Anong ibig mong sabihin?"

"Masarap ba humalik ang asawa ko, Luella?" Dahan-dahan siyang lumapit sa akin.

Pinantayan niya ang height ko. "Don't forget the plan, Luella. Lahat ng ito ay wala lang sa'yo. Leave and don't fucking show your face again."

Tumikhim ako. Nilabanan ang kaniyang mapanghusgang mga mata. "Huwag kang mag-alala, Luna. Aalis ako at hindi na muling babalik." Mariin kong sagot at hindi na hinintay ang kaniyang sasabihin.

Lumabas ako ng mansyon without looking at them. Ito na ang huling apak ko sa mansyon, at ito na rin ang huling araw kong makasama si Dante.

I know where my place at alam ko kung saan ako pupunta after this. Masakit man pakawalan ang lahat pero iyon ang kailangan. This is not my life, she owned this at ayokong habang buhay na manatili sa pagkataong ito kahit hawak ko ang totoong pangalan ko.

Kung anuman ang rason ni Lola bakit niya ako pinangalanan ng Luella Rose Jancinta noon, I know she knows.

***

PUMUNTA kami ng Isabela City ni Dante. Doon namin balak manatili ng isang araw, hindi dahil hometown iyon ni Dante, kundi gusto ko ng peaceful na paligid. He said na marami kaming magagawa roon, may beach din doon na pagmamay ari ng kaibigan ng kuya niya. I also want to try horse riding and visit their famous falls which is the Florence Falls. Lilibutin daw namin ang lugar na iyon at susulutin ang isang araw.

I agreed with him dahil first time ko 'tong gawin sa isang tao, sa isang lalaki. And I want to treasure this memories. Hinding-hindi ko ito makakalimutan.

We went to their hacienda. Wala roon ang kaniyang ina, abala ito sa hinahawakang negosyo pero alam niyang dadating kami ngayon araw. Sinabi niya kay Dante na sa Sabado pa raw ito uuwi, wala na kami non pero binati niya naman kami at kinamusta.

Mukha lang mataray si Mrs. Cynthia pero mabait talaga ito.

Maxrill was not also here, ang kuya ni Dante. He had moved to Manila together with his girlfriend, Hiraya. Naiwan ang mansyon sa kanilang ina at sa pinsan nitong si Avenor. Bakit ko alam? Dahil sinabi ni Dante. Paminsan dumadalaw naman daw si Maxrill dito to check their PGC, pero hindi lagi.

Nilagay ko sa loob ng bag ang aking cellphone and decided to explore the mansion. I wandered outside. The fresh air filled my lungs, and I felt alive again. Hindi kalayuan sa mansyon, I saw a group of horses grazing in a nearby field. Dahan-dahan akong lumapit sa kanila, hindi nila ako napansin sapagkat abala ito sa kinakain. Mukhang alagang-alaga ang mga kabayong ito dahil sa linis at lusog ng katawan. Mayroon ding mga nagbabantay na mga trabahante hindi kalayuan. Tumango sila sa akin nang makita ako, I also did the same.

The trees danced around me as the wind rustled through their leaves, creating a soothing sounds. I leaned against the fence surrounding the field.

Quite.

This is what I wanted, and I had found it here in this peaceful place. I closed my eyes and took a deep breath, letting all my problems washed away. For now, I would enjoy the serenity of this place, even if only for a brief moment.

KINAUMAGAHAN maaga kaming umalis ni Dante sa mansyon dahil nagpasya kami na unahin ang Florence Falls, isa sa mga famous na tourist spot here sa Santiago. Nasa labas pa lang kami ng gate, rinig na rinig ko na ang mga hiyawan ng mga tao sa loob at pagbagsak ng tubig mula sa itaas. Napakapit ako sa aking braso nang makaramdam ng panlalamig. Dante was talking to a man, doon yata magbabayad. Tumatawa ito dahilan kung bakit napapalingon sa kaniya ang mga tao, lalo na mga babae na halos foreigner. Tsk. Mukha naman siyang foreigner din dahil sa blue eyes nito.

"Ang pogi!"

"Totoo bang kapatid iyon ni Maxrill? Magkamukha sila pero mas pogi ito!"

"Mana yata kay Madam Cynthia. Ang pogi, ano? Akala ko nga foreigner din e!"

"May jowa na kaya 'yon?"

Malakas akong tumikhim. Iilan lamang iyon sa mga reaksyon ng mga talandi kay Dante. Ang tagal ba naman kasi nitong lukaret na ito, ang saya niya naman yata? Kung puwede lang na iwan siya rito baka kanina ko pa ginawa, pero hindi puwede. Maraming mga talandi dito.

Akala ko magtatagal pa siya ngunit hindi. May binigay siyang papel sa kausap niya saka ito nagpaalam at lumapit sa akin. Binalingan ko naman ng tingin 'yong mga babae sa gilid. Sinundan nila ng tingin si Dante hanggang sa tumigil ito sa akin. I smiled at them sabay hila kay Dante papalapit sa akin. I kissed his nape without breaking the glance. Sabay na nanlaki ang kanilang mga mata at dali-daling umalis, muntik pang natapilok 'yong isa.

"What the hell, Rose...papatayin mo ba ako?"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ang mahina ngunit buong boses ni Dante. Mabilis akong bumitaw sa kaniya sabay singhap when I saw his face. Malaki ang ngisi nito habang kagat ang ibabang labi. Putcha ka, Dante!

"Are you jealous?"

Pinanlakihan ko siya ng mata. "Bakit naman ako magseselos?" lakas loob kong tanong.

Nagkibit-balikat siya at hinapit ang beywang ko. Tinitigan niya ako ng mariin. "I saw what you did, Rose. You were trying to get my attention to shoo those girls."

Napalunok ako.

"Hindi ah! Bakit, gusto mo rin ba?"

"Of course not! Puwede mo bang u-"

"Iyon naman pala e! Halika na nga!"

Humalakhak siya at kinuha ang aking kamay. Magkahawak kami habang tinatahak ang parang kagubatang daan ng FF.

As we reached the falls, I couldn't help but feel a sense of awe at its beauty. Ang ganda! The crystal-clear water, the lush greenery, and the sound of the rushing water created a serene atmosphere that immediately put me at ease. Lumapit kami sa malaking bato, nilagay namin doon ang aming mga gamit.

"Wait here. May bibilhin lang ako."

Tumango ako habang nasa bato ang atensyon. Nang masiguro ko na wala na ito sa aking likuran, I took off my white T-shirt, revealing my black bikini. Handa ng maligo! Nangangasim na ako e.

I was about to jump into the water nang makarinig ako ng malakas na tikhim.

I turned around and saw Dante standing behind me. His face was serious, and his eyes scanned my entire body. T-Tangina! Pakiramdam ko namula ang buong mukha ko nang tumama ang kaniyang mata sa hindi gaanong kalakihan kong dibdib. Litse!

Before I could feel uncomfortable, Dante's face turned into a grin. "Puwede na."

Nalaglag ang panga ko. "Gago!"

Tumalon na rin ako sa tubig habang umalingawngaw ang malakas na halakhak ni Dante. Hayup!

"Anong puwede na ha?!"

"You're fine, baby! Puwede na!"

Mas lalong nangasim ang buong mukha ko. Lumapit ako sa kaniya at layo nang layo naman ito, ayaw magpahuli.

"Dante!"

"What? Ang ganda mo, Luella Rose. Hindi mo na kailangan ng malaking hinahanap. Nandito naman ako, I have big-"

"HUWAG MONG ITULOY!"

Tumawa na naman ang baliw habang ako naman ay hindi na maipinta ang mukha sa sobrang inis.

***

Pinuntahan din namin ang Scarleus Lagoon na pagmamay ari ng kaibigan ni Maxrill at Mount Hinirang. Ang ganda-ganda doon, promise. Bawat pinupuntahan naming lugar kinukuhanan namin ng litrato. We also took selfies, stolen pictures and pictures of us. I couldn't stop laughing the whole time, my cheeks hurting from all the joy and amusement. I never thought that this day would be the last one I would spend with him.

Nang sumapit ang gabi, nagpasya kaming dalawa ni Dante na umupo sa labas ng mansyon. Sa damo, habang hinahaplos ng malamig na hangin ang aming mga katawan.

I looked at Dante. His blue eyes shining in the moonlight. They were like the moon light itself, bright and beautiful. They had always been my guiding light. Hindi nakakasawa.

Binalik ko ang tingin sa buwan. Ang nagsisilbing ilaw ngayong gabi. Mapakla akong ngumiti, parang dinaan na lang sa limot ang mga problema.

"Did you have fun?" Baling niya sa akin.

"Oo naman, Dante. Ang saya saya ko nga! My cheeks were hurting na dahil sa kakatawa!"

Tumawa siya ng mahina. Napansin kong para siyang kinakabahan habang nakatingin sa kaniyang mga paa.

"Ikaw? Nag-enjoy ka ba? I bet you did. Mas malakas ka pa ngang tumawa kaysa sa akin!"

Lalo na doon sa Florence Falls. Ayaw paawat.

"I did enjoyed, Rose," nagpakawala siya ng malalim na hininga.

Hindi ko tuloy maiwasang hindi siya tingnan. Ang bigat non, para bang may problema ito. "Are you sure? May problema ka ba? You can talk to me,"

Unti-unti akong lumapit sa kaniya. Inabot ko ang kaniyang mula sa ilalim ng kaniyang mga paa at pinagsiklop 'yon.

Nai-angat naman niya ang kaniyang ulo. He looked at our hands first bago sa mukha ko. He looked shocked at first pero nginitian ko lamang iyon.

"May sasabihin ako sa'yo, Dante..."

Binalik ko ang tingin sa buwan habang naramdaman ko naman ang kaniyang titig sa akin.

"Ano iyon?"

"Do you like someone na?" saktan mo pa sarili mo, Luella.

Isang mahinang paggalaw ang naramdaman ko mula sa kaniya. Akala ko hindi ito sasagot at hahayaan na lang ang tanong ngunit nagkamali ako.

"I love someone, baby. Hindi ko alam papaano ko sasabihin sa kaniya na mahal ko siya. Sa tuwing tinatangka kong lumapit, lagi siyang lumalayo..." nagpakawala na naman siya ng malalim na hininga.

Ngumiti ako at dahan-dahang binalik sa kaniya ang tingin. Ayaw ko mang aminin sa sarili, nasaktan din ako. Mahal ko si Dante, matagal na. Wala lang akong lakas loob dahil hindi naman ako si Luna at ayokong sirain ang kaniyang tiwala sa akin.

"Naduduwag ka?"

Humigpit ang kaniyang pagkakahawak sa kamay ko. "Hindi. I'm just scared. What if hindi niya ako gusto? What if iiwan niya ako? I don't want to be left alone, Rose. I love her, hindi ko kayang maiwan na naman."

Kumirot ang aking dibdib sa narinig. Kahit hindi naman para sa akin iyon, pakiramdam ko natamaan ako. Tangina.

Umiwas ako ng tingin. Mas lalong bumigat ang aking nararamdaman ngayon. I want to hug him and tell him that I love him, but I can't. Kung sinuman 'yong babaeng mahal niya, sana hindi siya iiwan gaya ng gagawin ko mamaya sa kaniya.

Damn. Hindi pa nga ako umaalis, para nang pinira-piraso na ang puso ko.

"Luella Rose...can you stay?"

Hinarap ko siya. Para akong sinaksak ng paulit-ulit sa puso nang makita ang kaniyang buong mukha. He looked at me with eyes full of emotion. Bawat patak ng kaniyang luha ay parang punyal sa aking puso.

Inangat ko ang aking kamay. Pinunasan ang kaniyang mukha habang pinipigilan ko ang sariling luha.

I forced a smile. "I-I won't leave you, Dante. Nakalimutan mo na yatang asawa mo ako?" dinaan ko sa pagtataray ang boses kahit masakit.

He just looked at me, ayaw bumitiw ng titig.

"At saan naman ako p-pupunta kung gano'n? I have nothing. Patay na ang mga magulang ko, t-tanging ikaw na lang ang natira sa akin. Bakit naman kita iiwan?"

Hindi siya natinag sa sinabi ko. Parang gusto niya pang makarinig ng ibang sasabihin ko.

"Bakit pakiramdam ko aalis ka rin? Iiwan mo rin ako kagaya ng ginawa niya..."

Kinagat ko ang labi. Kagaya ni ano?

"Kagaya ni Lola."

Ngumiti ako ng mapakla sa kaniya. Hinawakan ko ang kaniyang dalawang kamay habang hindi tinatanggal ang titig.

"Hindi kita iiwan, Dante."

I reached for his lips and kissed it kasabay nang pagtulo ng aking luha at pagbitaw sa salitang hindi ko kayang panindigan.

Sinagot niya ang aking mga halik. Bawat dampi ng kaniyang labi sa katawan ko siya namang pagtayo ng mga balahibo ko sa katawan. Hindi marahas, bawat galaw ay marahan.

Walang nagsalita sa amin. Pareho kaming nalunod sa kapanabikan ng isa't isa hindi alintana ang malamig na simoy ng hangin at buwan na nagsisilbing aming saksi ngayong gabi.

Napaliyad ako nang maramdaman ang kaniyang labi sa aking leeg. His eyes were bloodshot. Handang sumabak sa anumang laban.

"Damn it, baby! You're so pretty..."

His hands were now in my stomach. Hinahaplos at iniikot ang isang daliri sa aking tiyan. Napaliyad muli ako dahil sa hindi mapagkailang naramdaman.

Dahan-dahan niya akong hiniga sa damuhan habang patuloy na lumalaban ang aming mga labi. Ang kaniyang kamay ay nasa binti ko na, hinahaplos iyon pataas hanggang sa naramdaman ko ang pagtama ng kaniyang kamay sa aking pagkababae na nagbigay kiliti doon.

"Ohhh!"

Huminto kami nang parehong kinapos ng hininga. Nagkatinginan kaming dalawa. Nag-aapoy ang mga mata.

"Let's go inside, I can't take it anymore, baby. I want you..."

Tumango ako bilang sang-ayon.

Binuhat niya ako papasok sa loob ng mansyon. Sa pintuan pa lang ay tila para itong tigre na sabik na sabik na lantakan ang kaniyang pagkain. Mabuti na lang gabi na at wala na masyadong mga kasambahay. Hindi kami maririnig.

Nang makapasok sa loob ng silid sa ikawalang palapag. Walang pagdadalawang isip na pinunit ni Dante ang damit ko. He did the same thing too on his shirt. Natawa pa ako nang malamang wala na itong suot na pants, only his CK na brief na lang. Shala, branded pa.

"Are you ready to be eaten by me, baby?"

Napalunok ako. Tangina ang pogi! Handang-handa na ang kipay ko sa'yo, Dante. Sa wakas, madidiligan na ako.

Susulutin ko na talaga ito. Magiging unforgettable moment ito dahil first time ko at sa kaniya ko lamang ginawa ang bagay na ito.

When our lips met again, nabaliw na naman ako at hindi ko alam saan ibabaling ang aking ulo nang simulan nitong haplusin ang aking dibdib gamit ang kaniyang isang kamay habang nilalabas-masok niya naman sa pagkababae ko 'yung dalawa niyang daliri. Tangina! Nakakabaliw!

"Ahhh! Dante!"

"Fuck! Fuck! Ang ganda mo, Luella Rose..."

Bawat labas-masok ng kaniyang daliri, napapaliyad at napapaawang ang bibig ko dahil sa kiliting naramdaman. He was panting while I was moaning in front of him. Kitang-kita ko ang kaniyang mukha dahil nasa ibabaw siya.

Pawis na pawis.

"Tangina! Ugh!"

I fvcking closed my eyes when I saw him licking my pre-cum. Malaki ang ngisi nito habang dinidilaan ang bawat katas sa kaniyang daliri. Shit!

"I'll be gentle, baby." Bulong niya kasabay nang pagbaon at pagpikit ko ng mariin nang maramdaman ang kaniyang pagkalalaki sa aking loob.

Parang napunit ang loob ko dahil sa kaniyang ginawa. Napaliyad muli ako, trying to calm down. Hindi pa nakapasok ng buo ang kaniyang pagkalalaki pero tangina! Ramdam na ramdam ko ang sakit na dulot non.

"Are you okay, baby? Masakit ba? I'm sorry-" hinaplos niya ang mukha ko. Bakas sa mukha ang pag-alala.

Mabilis akong umiling at kinagat ng mariin ang labi nang tuluyan na nga itong nakapasok sa aking pagkababae.

The pain washed away. Napalitan ng nakakakiliting pakiramdam.

"Ugh! Fuck! Ang sikip mo, Luella!"

I closed my eyes again. Bawat ulos niya sa loob ko ay sinasabayan ko. Tanging halinghing na lamang ang nagawa ko because I can't moan loud anymore. Nanghina ang buong katawan ko, pakiramdam ko hindi ako makakatakas bukas. Shit!

"Ugh! Ohh! Luella!"

"D-Dante..."

Mas lalong bumilis ang kaniyang paglalabas-masok sa aking pagkababae at halos hindi ko na masundan iyon kayat ang ginawa ko ay kumapit sa kaniyang matikas na mga braso habang sinasalubong ang kaniyang mga ulos.

"Damn! Tangina! Mahal na mahal kita, Luna!"

Kasabay nito ang matinding pwersa na nanggaling sa loob, pagbaon ng kuko ko sa kaniyang braso, paglabas ng kiliti sa aming mga katawan at pagpatak ng aking mga luha.

Luna

Siya pa rin hanggang huli.

"M-Mahal na mahal kita, Dante. Patawad kung aalis ako. I'm not Luna, I'm the real Luella Rose Jacinta. Ang babaeng minsa'y nangarap ngayon ay aalis na may gagampanan."

Hinaplos ko ang kaniyang mukha habang mahimbing itong natutulog. Nilagay ko sa ibabaw ng kama ang singsing na binigay niya sa akin gano'n din ang diary ni Luna na nakita ko noon sa kaniyang silid.

Nanikip ang aking dibdib habang pinagmamasdan siya.

"I'm really sorry, Davian Terron Salvatore. Thank you for everything." Pagkatapos kong sabihin 'yon umalis ako.

Tumakbo palabas ng mansyon.

Nakita ko ang itim na sasakyan na pagmamay ari ni Luna. Nang makita niya ako umayos siya ng tayo at tinapon sa akin ang susi.

Tinanggap ko naman kaagad iyon at mabilis na pumasok sa sasakyan, hindi na hinintay ang kaniyang sasabihin.

"Don't worry. I will take care of everything."

Nagsibagsakan na naman ang aking mga luha. Mariin kong hinawakan ang manibela habang nanginginig ang aking mga kamay at nanlalabo ang aking mga mata.

Hindi ko na masyadong makita ang daan dahil sa kakaiyak. Ayaw nitong tumigil.

Ito na ang huli. Mahal na mahal kita, Dante.

Isang malakas na ilaw ang tumama sa mukha ko bago ako nawalan ng malay.

***
Don't forget to vote and leave a reaction for more updates. Thank you!