Ο καλύτερος τρόπος να
κρατήσεις τον λόγο σου είναι
να μην τον δώσεις ποτέ
– 12/13 Ιανουαρίου

ΘΕΏΡΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ για μια και μόνη φορά τυχερό όταν κάνεις δεν έχει μάθει πως προσπάθησες να πηδηξεις από ένα διαχωριστικό ύψους πέντε μέτρων. Και ακόμη περισσότερο όταν δεν έσπασες κάτι. Ο Ντάνι κρατησε τον ώμο της και πέρασε μια τούφα πίσω από το αυτί της ' έπρεπε να μου τηλεφωνήσεις, περπάτησες τόσο δρόμο μέσα στην βροχή!' η Βαλερια είχε την επιλογή να μην του πει τίποτα για τον Γκρέγκορι και το τοιχακι αλλά το θεώρησε σωστό να του το εξομολογηθεί μιας και εκείνος της έλεγε τα πάντα ' ο Γκρέγκορι ποιος; ο Ράιτ;' και η έκφραση του άλλαξε σε κάτι πιο απλό σαν προβληματισμος και απογοήτευση ' αυτός σου είπε να πηδηξεις; θεέ μου καθόλου μυαλό, πότε θα ωριμάσει;' και η Βαλερια δεν είπε τίποτα απλά παρατηρούσε προσπαθώντας να καταλάβει αν ο Ντάνι συμπαθούσε ή όχι τον Γκρέγκορι.

Για καλή της τύχη την είχε φέρει πίσω στο σπίτι μετά το μάθημα με το ένα χέρι του περασμένο στον ώμο της όπως πρώτα πριν βγει έξω, έσκυψε και την φίλησε χαρίζοντας ένα από τα χαμόγελα του « Όλα καλά θα πάνε! Η κυρία Νόρα δεν θα πει τίποτα, πριν κάνεις τίποτα άλλο τρελό ασε με να ξέρω και μην ακούς τον Γκρέγκορι δεν είναι και το πιο σωας στα φρένα του άτομο, εντάξει; »

Η Βαλερια αντί να φύγει έκατσε λίγο ακόμη στην θέση της, κοιτώντας μπροστά « Γιατί το λες αυτό; » ο Ντάνι γέλασε σαν να έβρισκε αυτονόητη την απάντηση « Γιατί είναι ο Γκρέγκορι το μόνο που θέλει είναι προσοχή, τράκαρε πάνω σε εκείνο το τοιχακι πέρσι το καλοκαίρι και έχει κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν κάνουν οι λογικοί άνθρωποι. Δεν έρχεται συχνά στο σχολείο νομίζω ότι θα χάσει χρονιά έτσι όπως πάει και είναι κρίμα γιατί είναι έξυπνος, ποιο πανεπιστήμιο θα πάρει κάποιον με τέτοιο βιογραφικό; Όχι ότι θέλω να γίνω κακός αλλά δεν φαίνεται να παίρνει σοβαρά το μέλλον του» η Βαλερια ανακαθισε παριστάνοντας ότι δεν ήταν και πολύ μεγάλο ζήτημα έτσι και αλλιώς, ο Γκρέγκορι που απογοητεύει με συνέπεια τους πάντες, που πηδάει διαχωριστικά χωρίς δεύτερη σκέψη και λέει εξυπνάδες, που θέλει να γίνουν έξαλλοι οι γονείς του.

« Απλά για κάποιους το πανεπιστήμιο δεν είναι όλη η ζωή τους » είπε ουδέτερα παριστάνοντας πως ότι είπε δεν ήταν σπόντα προς τον Ντάνι που δεν έχανε στιγμή από το θέμα πανεπιστήμιο « Θα έπρεπε αυτό είναι το μέλλον μας » της είπε χαμογελώντας σφίγγοντας αμυδρά το χέρι της, γύρισε άλλου το κεφάλι της και ενευσε το δικό σου ναι, δεν είμαι σίγουρη για το δικό μου. Όταν μπήκε στο σπίτι επιχείρησε να κάνει μια προσπάθεια να τσεκάρει τι ήξερε η μητέρα της και να ρίξει μια ματιά στην Αννι μιας και το πρωί πάρα ήταν θυμωμένη για να της κάνει μια επίσκεψη.

Άκουσε τα μηνύματα στον τηλεφωνητή και δεν βρήκε κανένα που προέρχονταν απο την διεύθυνση του σχολείου, ήταν μόνο η θεία Κελσι που παρλαρε για κάποια συνεχόμενα λεπτά περί καιρού, ειδήσεων για έναν Άντονι και για ένα φούρνο μικροκυμάτων που ήθελε να αγοράσει. Ανέβηκε πάνω προσπαθώντας να δείξει πως ήταν αρκετά ήρεμη για να κάνει την αδιάφορη και έτσι βρηκε την μητέρα της και την Αννι καθισμενες σε έναν σωρο από μαξιλάρια παρακολουθωντας κάποιο παιδικό πρόγραμμα, αγνόησε το τσίμπημα ζήλιας της « Δεν είσαι αρκετά μεγάλη για παιδικά;» ρώτησε την Αννι που φαινόταν ακόμη αναψοκοκκινισμενη από τον πυρετό, τα ξανθά μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν κότσο, ήθελαν μπάνιο σκέφτηκε μετά από μια ολόκληρη στιγμή και είδε την μητέρα της να την κοιτα από την κορφή έως τα νύχια.

« Δεν είσαι πολύ μεγάλη για να ζηλεύεις;» η Βαλερια σιγουρευτηκε πως τελικά η μητέρα της δεν ήξερε τίποτα, ότι είχε πει ήταν σαν να ένα πειραχτικο αστειάκι κάτι που υποτίθεται πως θα τις έφερνε πιο κοντά. Σκόπιμα μετά από αυτό αποχώρησε από το δωμάτιο και βρέθηκε στο δικό της, άνοιξε την τσάντα της και άφησε το σακουλάκι από το φούρνο ξεχειλισμενο από μπισκότα, σκόπευε να τα δώσει στην Αννι και κάποια στιγμή μέσα στην μέρα θα το έκανε.

α και ποτε δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να πάψεις να ζηλεύεις! Θύμισε στον εαυτό της φτάνοντας κάποιο βιβλίο που είχε στοιβαξει κάτω από το κρεβάτι της γιατί να τρακάρεις ένα αυτοκίνητο στο σχολείο; αναρωτήθηκε ύστερα και αμέσως έφερε στο μυαλό της την στιγμή της πτωσης της, έβαλε τα γέλια κρύβοντας το πρόσωπο της στο βιβλίο, ποσο γελοίο θα ήταν να στέκεται εκεί πάνω; το γεγονός ότι έπεσε σαν σακί με πατάτες πάνω σε έναν τύπο που θέλει να βάλει φωτιά σε σπίτια και να κλέψει κακές εντυπώσεις.

Οι ανοησίες με την Λουίζα δεν είχαν πλάκα ήταν καπως συνηθισμένες αλλά εκείνο το πρωί ήταν το κάτι άλλο. Ποιο πανεπιστήμιο θα πάρει τον Γκρέγκορι; τι σημασία έχει; μπορεί να μην ήταν αυτό το όνειρο του. Περασμένες δέκα τρυπωσε στο δωμάτιο της Αννι και έχωσε στην τσάντα της τα μπισκότα μουρμουρωντας μια καληνύχτα στο κεφάλι της. Μπορούσε να ακούσει την μητέρα της στο κάτω όροφο να μιλα χαμηλόφωνα στο τηλέφωνο στην Κελσι κατα πάσα πιθανότητα.

Τσέκαρε τα χιλιάδες μηνύματα της Λουίζα χωρίς να απαντήσει καθώς όλα είχαν το ίδιο περιεχόμενο ' ήταν γαματα ..' / ' με έχει τρελάνει αλλά μην φανταστείς πως τον γουστάρω' / ' αγόρασα  ..' / ' λέω το καλοκαίρι να πάω εκεί διακοπές!' / ' εη είσαι εκεί;' / ' εσύ τι έκανες σήμερα;' / ' έχασα τίποτα καλό;' / ' γιατί δεν μου είπες για την αποβολή; μου το είπε ο Ντάνι!' /' ο Ράιτ είχε κάνει κάτι με την Μπριανα παλιά, παρά ήταν φρικιό για τα γούστα της, έκανε καλό κρεβάτι όμως - καλή τσουλαρα και αυτή '/' να σου πω το αστείο της υπόθεσης; Είναι αληθινός μουρλός, πέρσι του έκαναν τεστ για ναρκωτικά '/' είσαι τυχερή που δεν σε έριξε από το διαχωριστικό, η γονείς του Στιβ του είχαν τραβήξει μήνυση επειδή κόντεψε να τον σκοτώσει - ' /' είχε γράψει χιλιάδες βρισιές σε μια έκθεση με θέμα τον Τζορτζ Ουάσιγκτον'

Η Βαλερια σταμάτησε να διαβάζει και πέταξε το τηλέφωνο στο κρεβάτι της, που έβγαλε έναν ήχο ειδοποίησης για ένα νέο μήνυμα, δεν είχε σκοπό να το πιάσει αλλά δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει από να δει κάποιο άλλο άσχετο μήνυμα της Λουίζα. Ο αριθμός δεν ήταν καταχωρημένος στο τηλέφωνο της και διάβασε με έκπληξη' έφαγες αποβολή Βαλερια Ρέιμοντ; γιατί εγώ την έβγαλα καθαρή ' ανακαθισε νευρικά και βυθίστηκε στην καρέκλα έτοιμη να βγάλει έναν ήχο ξέφρενης αποδοκιμασίας ' που βρήκες τον αριθμό μου;' η απάντηση ήρθε τόσο γρήγορα όσο περίμενε ' τον βρήκα στα σχολικά σου στοιχεία '.

' πριν βγάλεις τα συμπεράσματα σου δεν σε παρακολουθώ, ούτε έχω κάποια ψύχωση με εσένα και την πτώση σου ήθελα μόνο να ρωτήσω αν είναι ολα καλά' η Βαλερια το διάβασε πολλές φορές μέχρι να βρει μια αρκετά καλή απάντηση, έκανε στροφές στην καρέκλα της μασουλωντας τα νύχια της.

Τι έπρεπε ακριβώς να πει σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αλλά δεν παύω να βρίσκω την κίνηση σου να ψάξεις το τηλέφωνο μου αλλόκοτη αν όχι πολύ περίεργη, μπορείς να με ρωτήσεις ξέρεις, γιατι έτσι κάνουν οι φυσιολογικοί άνθρωποι, αλλά δεν είσαι φυσιολογικός σωστά; εγώ δεν θα έριχνα το αυτοκίνητο μου πάνω σε έναν τοίχο, αν είχα αυτοκίνητο, που δεν νομίζω να αποκτήσω γιατί η μητέρα μου δεν με αφήνει καν να χρησιμοποιησω το μπάνιο της φαντάζεσαι το αυτοκίνητο της; και γιατί έκανες κάτι με την Μπριανα δεν βρίσκεις απαίσιο το χαμόγελο της; και εγώ θέλω να πνίξω τον Στιβ μερικές φορές, τι θες να σπουδάσεις; είσαι όντως καλός στην φυσική; αν σου έστελνα ασκήσεις θα τις έλυνες; πως θα έβγαινες από ένα μαγαζί κλέβοντας; αυτό είναι παράνομο ξέρεις, σε ευχαριστώ που με βοήθησες το πρωί.

Αντί αυτού γέλασε μόνη της, δεν μπορούσε να συντάξει ένα φυσιολογικό μήνυμα γιατί δεν ήταν ένα απλό όχι ή ναι ' όλα καλά εδώ, εσύ;' ήταν τόσο βαρετή και μάλλον ήταν ένα απότομο μήνυμα έτσι έβαλε μια χαρούμενη φατσουλα και αμέσως την έσβησε, το έστειλε και περίμενε με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη μέχρι να λάμψει ' ποτέ καλύτερα' δεν ήθελε να παραδεχθεί πως η απάντηση την απογοητευσε σε έναν σημαντικό βαθμό, ήθελε μάλλον ένα μεγάλο μήνυμα γεμάτο από εξομολογησεις. Μετά από αυτό δεν ήξερε τι να απαντήσει και κατέληξε μετά από τόση ώρα σε ένα ' σιχενομαι την φυσική και χωρίς να θέλω να γίνω ενοχλητική μπορείς να μου στείλεις ασκήσεις;' αυτό είναι τόσο αξιολύπητο είπε δυνατά στον εαυτό της ευχόμενη να μην είχε στείλει εκείνο το μήνυμα.

' σελ; ' απάντησε και εκείνη αγνωριμα κοίταξε την οθόνη σελ; ποια σελ; ποια είναι η σελ; τι εννοεί; Ισως ήταν κάποιο συνθηματικό; κάποια συμπτιξη λέξης που δεν ήξερε; κάτι κουλ από αυτά που έλεγαν οι έφηβοι πλέον; ';;' απάντησε ' σελίδα,δεν ξέρεις την σελίδα; ή την συντομογραφια;' η Βαλερια σκεπασε το πρόσωπο της με τα χέρια της, είχε πει ανοησίες και ανοησίες αλλά αυτό ήταν σαν το αποκορύφωμα 'σελιδα 398' έγραψε και η απάντηση του την έκανε να βάλει τα γέλια ακόμη κατά κόκκινη από την ανακάλυψη πως το σελ σημαίνει σελίδα. Έκατσε στο κρεβάτι της με το βιβλίο της στην σωστή σελίδα μέχρι να δει τον αριθμό να αναβοσβήνει στην οθόνη του κινητού της, της τηλεφωνούσε και εκείνη το σήκωσε προσπαθώντας να ακουστεί σαν την χαλαρή Βαλερια.

« Μπορούσες να μου τα στείλεις σε φωτογραφία » είπε τόσο ήρεμα που εξέπληξε και η ίδια τον εαυτό της « Πως θα άκουγα την φωνή σου τότε;» οι χαριτολογιες του είχαν πάει σίγουρα σε άλλο επίπεδο « Το τηλέφωνο είναι καρκίνος » αυτό έπρεπε να το πει στον εαυτό της όταν άκουγε την Λουίζα να της μιλα στο τηλέφωνο ίσα με δύο ώρες μέρα παρά μέρα  « Πολλά πράγματα είναι καρκίνος » η Βαλερια έβγαλε έναν ήχο αποδοκιμασίας, εκείνη έπρεπε να είναι η ετοιμόλογη « Σαν το τσιγάρο; » δεν κρατήθηκε να μην πετάξει κάποιο υπονοούμενο για αυτό, άκουσε τον Γκρέγκορι να γελάει αμυδρά η φωνή του δεν ακουγόταν τόσο διαφορετική από το τηλέφωνο « Δεν καπνίζω, όχι πάντα, δηλαδή » η μυρωδιά στα ρούχα του κάτι άλλο έλεγε.

« Ποτέ καπνίζεις; τότε; » μπορούσε να φανταστεί την έκφραση του εκείνο το ζαρωμα που θα έκανε η μύτη του αν άκουγε κάτι που τον ενοχλούσε όπως τα σχόλια της κυρίας Νορα για την ηλιθια κίνηση του να πηδηξει από το τοιχακι « Δεν ξέρω δεν έχω κάνει έρευνα » ήταν αλήθεια εύστοχο αυτό « Οι ασκήσεις; » είχε την θανάσιμη ελπίδα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην βγει κερδισμένη από αυτό  « Δεν σκοπεύω να σου δώσω τις απαντήσεις, μόνο να σου πω πως θα τις κάνεις » ακουγόταν αρκετά σοβαρός για να τον αμφισβητήσει.

« Δεν είπαμε αυτό » αντιγύρισε περιμένοντας τον αντίλογο « Σωστά δεν είπα ότι θα σου έδινα τις απαντήσεις, θα ήταν πολύ εύκολο τότε » αυτό που του είχε ζητήσει φάνταζε τόσο απλοϊκό « Έλειπα την προηγούμενη φορα δεν καταλαβαίνω πολλά ξέρεις » αυτό ήταν μεγάλη αλήθεια, οι επιδόσεις της δεν μπορούσαν να είναι καλύτερες από τις δικές του « Λείπω δύο μήνες και αυτά είναι παιχνίδι » εκμεταλλευτηκε την αυτοπεποίθηση που απέκτησε για να κάνει ερωτήσεις « Γιατί έλειπες;» τον άκουσε από την άλλη γραμμή να γελάει κοφτά σαν να περίμενε τόσο πολύ μια τέτοια ερώτηση « Γιατί είχα αφοσιωθεί στο τσίρκο που θέλω να ακολουθήσω » φυσικά το δούλεμα έπρεπε να συνεχιστεί « Ποιο είναι το νούμερο σου;»

« Εγώ απλά ελκυω τους θεατές »
« Αυτό είναι όλο;»
« Θες να μάθεις πως; »
« Όχι ιδιαίτερα»
« Θες να μάθεις τα ουράνια σώματα;»
« Σχετίζονται με τις ασκήσεις;»
« Όχι άλλα θέλω να μιλήσω για αυτό»
« Λεγε λοιπόν»