Να μην ξυπνάς γαλαξίες
σε κάποιον όταν δεν του
αρέσουν καν τα αστερια
– 12 Ιανουαρίου

ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΊΜΕΝΑ από εσένα ήταν η φράση πασπαρτού που είπε ο κυρία Νόρα, είχε την φήμη της χαλαρής διευθύντριας, έμφαση στο φήμη , παρων στην συζήτηση ήταν και ο κυριος Ντόβερ ο σχολικός σύμβουλος που επειδή δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει απλά στεκοταν εκεί αγριοκοιταζοντας το αγόρι που άκουγε στο όνομα Γκρέγκορι Ράϊτ. Τον είχε ακουστά όπως ακριβώς είχε ακουστά και τον νόμο της βαρύτητας χωρίς να τον είχε διαβάσει ποτέ « Σας εξήγησα πως είναι δικό μου το φταίξιμο » είπε άτονα ο Γκρέγκορι σαν να του προκαλούσε αφόρητη πλήξη όλη η συζήτηση « Με εσένα θα ασχοληθώ αργότερα » του πέταξε τόσο κοφτά η Νόρα και κοίταξε ξανά την Βαλερια που ήταν μαζεμένη στην καρέκλα της, εξαντλημένη με τον ώμο της να πονάει ακόμη. Δεν είχε ξανά πάει στο γραφείο και η πρώτη φορά της φαινόταν αρκετά ανοστη για αυτό που εξαρχής περίμενε « Ξέρεις ότι θα μπορούσες να είχες πάθει κάτι σοβαρό;» Η Νόρα ήταν μια έγχρωμη γυναίκα με εκφραστικα φρύδια και φαρδιους ώμους, η Βαλερια ήθελε να γυροφερει τα μάτια της απαυδισμενα και να πει ένα στοχαστικό ναι τι μας λες! Δαγκωθηκε για να παραμείνει ο φιλήσυχος εξαίσιος μέτριος εαυτός της « Μπορείτε να μην καλέσετε στο σπίτι;» ρώτησε επιστρατευοντας όλη της την υπομονή να την πείσει πως δεν έπρεπε να φάει αποβολή. Η Νόρα εμφανώς οργισμένη έμοιαζε να συλλογίζεται για μια ολόκληρη στιγμή, η Βαλερια σιχενοταν ότι εκείνη την στιγμη χρησιμοποιουσε τον θάνατο του πατέρα της ως δικαιολογία περιμένοντας από την διευθύντρια να καταλάβει και να την συγχωρέσει σαν ένα παιδί που θέλει ειδική μεταχείριση.

« Δεν σου υπόσχομαι τίποτα και οι δύο στις τάξεις σας, στο διάλειμμα σε θέλω εδώ Ράϊτ » η Βαλερια πνιγμένη από την ταπείνωση και το κήρυγμα που είχε ακούσει ήθελε να πιστέψει πως η Νόρα θα έκανε για μια και μοναδική φορά τα στραβά μάτια. Αλήθεια δεν το πίστευε ότι έπρεπε να πάει σε κακα χάλια στο μάθημα και να γυρίσει στο σπίτι για να γίνει μακελειό. Πως θα αντιδρούσε η μητέρα της αν πραγματικά η Νόρα της ρίχνε αποβολη; ο Γκρέγκορι δεν είχε μιλήσει πολύ σε όλη την διάρκεια του κηρύγματος φαινόταν πάντως πως είχε μια οικειότητα με όλη την κατάσταση, παρά ήταν ατάραχος για τα δεδομένα της « Πιστεύεις ότι θα φάμε αποβολή; » τον ρώτησε ενώ περπατούσαν αργά στον γνωστό μη φιλικό διάδρομο, μάλλον επίτηδες για να μην μπουν μέσα στις τάξεις δέκα λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα. Ήταν πολύ ψηλότερος από όσο νόμιζε και μπορούσε να δει ένα σημάδι στην ράχη της μύτης του λες και είχε κάνει ράμματα εκεί ή απλά είχε σπάσει πολύ άσχημα την μύτη του « Μπα η Νόρα δεν είναι σκύλα σίγουρα θα το παραβλέψει για εσένα » η Βαλερια με τα χέρια στις τσέπες θέλησε να μάθει τον λόγο, να δει αν εκείνος ήξερε ή κατάλαβε κάτι « Γιατί της το ζητάω εγώ » η Βαλερια μπορούσε να χαμογελασει και δεν το έκανε « Είσαι συχνός επισκέπτης;» ρώτησε και κατεπνιξε ένα χαχανητο « Ναι μπορείς να το πεις και έτσι » ο Γκρέγκορι με το μαύρο σκουφάκι σαν ληστής νεκροταφειων χαμογελασε αμέριμνα κάνοντας έναν ενοχλητικό ήχο με τις βρεγμένες αρβύλες του στο πάτωμα.

« Θα τα πάρουν εσένα οι δικοί σου; εννοώ αν φας αποβολή; » ρώτησε παρατηρώντας τον λιγο παραπάνω, εβηξε στην ανάστροφη της παλάμης του ένας βήχας τραχύς που της θύμιζε τον βήχα του καπνιστή που είχε και η Λουίζα « Ελπίζω πως ναι » η Βαλερια κατευθύνθηκε προς την τάξη των μαθηματικών και τον είδε να στέκεται απέξω, υπέθεσε πως δεν έπαιρναν τα ίδια μαθήματα « Α οχι δεν μου αρέσουν τα μαθηματικά, κυρίως επειδή δεν είμαι καλός σε αυτά είμαι καλός σε σημαντικότερα πράγματα » της εξήγησε πριν τον ρωτήσει το παραμικρό « Σαν; » ρώτησε και ο Γκρέγκορι χαμογελασε αθώα « Στην φυσική, στο σεξ και στο να απογοητεύω τους πάντες με συνέπεια ας πούμε » τέτοια αστεία δεν ήταν του γούστου της και το εξέλαβε ως μια δραματοποιημενη προσπάθεια να την κάνει να ξεπαγωσει μετα τον εξαψαλμο , εκείνη όμως η Βαλερια δεν το βρήκε καθόλου γοητευτικό αυτό που είπε το βρήκε μάλλον περισσότερο ανώριμο και πλήρως ήλιθιο, από την άλλη το τελείταιο που της είπε της φάνηκε ως την μόνη αλήθεια στην πρόταση του.

« Πως έτσι;» έκανε τόσες ερωτήσεις που και η ίδια βρήκε τον εαυτό της απίστευτα ενοχλητικό από ένα σημείο και μετά. Ο Γκρέγκορι παράτησε την τσάντα του σε ένα παγκάκι του διαδρόμου και έφερε τα χέρια του στις τσέπες του « Στο σεξ; ή στην φυσική;» η Βαλερια παρέμεινε σοβαρή ενώ μπορούσε να είναι αστείο αυτό που είπε « Όχι στο τελείταιο που είπες» η έκφραση του δεν άλλαξε ήταν ακόμη ευδιάθετη και ελάχιστα συγκρατημένη  « Γιατί είμαι ο Γκρέγκορι Ράιτ δεν ήμαστε όλοι άψογοι σαν τους άθλιους που κάνεις παρέα » η Βαλερια μάλλον έπρεπε να θυμώσει με αυτό να του πει πως δεν τους ήξερε και ήθελε να τους κρίνει αλλά στην πραγματικότητα δεν την ένοιαζε αν κάποιος τους έκραζε μπροστά της, ίσως να να χαιρόταν που υπήρχε κάποιος που έλεγε στα ίσα ότι δεν γούσταρε τα άτομα με τα οποία σύχναζε « Δηλαδή όταν εννοείς 'όλους' εννοείς αυτήν την παρέα; όλος ο κόσμος σου είναι αυτή η παρέα;» ίσως να ήθελε να φανεί έξυπνη αλλά ο Γκρέγκορι δεν τσίμπησε « Εγώ προσωπικά δεν δίνω μία αν πάρει φωτιά το σπίτι τους εσύ όμως πάλι θα έπρεπε να ανησυχείς για τους φίλους σου » τόνισε τις δύο τελευταίες λέξεις του πατώντας μέσα στα τετράγωνα των πλακακιων που άφηναν έναν πλατσουριστο ήχο « Γιατί σκοπεύεις να βάλεις φωτιά στο σπίτι τους; » ο Γκρέγκορι έκανε μια γκριμάτσα και στο τέλος χαμογελασε « Μην μου πεις ότι θες να συμμετέχεις!» η Βαλερια έκατσε στο παγκάκι του διαδρόμου και άφησε την τσάντα της στο πάτωμα με ήχο « Όχι δεν θέλω να αποκτήσω ποινικό μητρώο » αυτό ήταν όλο; γέλασε με την απάντηση της δεν είχε πει καν όχι αυτοί είναι φίλοι μου και μην λες μαλακιες, αλλά δεν θέλω να αποκτήσω ποινικό μητρώο;.

Ο Γκρέγκορι με το ένα του πόδι να στηρίζεται στο παγκακι κουνώντας το με ενοχλητικό τρόπο γέλασε όλο ειρωνεία και έκπληξη « Εάν δεν σε πιάσουν όμως; Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα κατάστημα και συνειδητοποιεις ότι μπορείς να πάρεις ότι γουστάρεις απλά μην πληρώνοντας!» η Βαλερια δεν το είχε σκεφτεί ποτέ έτσι και αναρωτήθηκε αν και εκείνος έκανε πλάκα ή μιλούσε σοβαρά, στην δεύτερη περίπτωση μάλλον θα είχε κάνει πολλά πράγματα που άξιζαν ποινη « Οπότε είσαι κλέφτης καλά το φαντάστηκα »

Ο Γκρέγκορι έκατσε και αυτός στο παγκακι και τεντωσε τα πόδια του μπροστά « Δεν μου το έχουν ξανά πει αυτό αλλά προτιμώ το κλέφτης κακων εντυπώσεων» η Βαλερια γέλασε ακουμπωντας πίσω το κεφάλι της, φοβήθηκε για μια στιγμή πως θα χτύπουσε το κουδούνι και ο Γκρέγκορι θα εξαφανιζόταν πολύ πιο γρήγορα από όσο εμφανίστηκε. Άκουγε ήδη την οχλαγωγια μέσα από τις τάξεις ήταν εκείνα τα λεπτά όπου κάθε μαθητής ήθελε μόνο να σηκωθεί από την ρημάδα την καρέκλα του και να βγει έξω « Αραξε δεν θα φας αποβολή δεν τους πείθεις με αυτό το πρόσωπο ότι είσαι ταραχοποιος » της είπε σαν να αντιλήφθηκε πως το κουδούνι πλησιαζε « Τι πρόσωπο;» απάντησε κοιτώντας τις μπότες της, μπορούσε να είναι σίγουρη πως ο Γκρέγκορι χαμογελούσε «  σεληνοφωτο κάπως μαγικό αλλά θλιμμένο » της απάντησε και το χτύπημα του κουδουνιου την έκανε να τιναχτεί αμυδρά. Ο Γκρέγκορι πήρε την τσάντα του και της έριξε ένα βιαστικό ξύπνιο χαμόγελο, ένα χαμόγελο που φυσικά δεν υποσχόταν τίποτα αλλά είχε ένα λακακι στο δεξί του μάγουλο που σίγουρα έλεγε  κάτι, δεν ήταν σίγουρη ακόμη.