Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι
ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά
– 30 Ιανουαρίου

Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΉΤΑΝ ΠΩΣ ποτέ δεν ήταν εντυπωσιασμενος με την ιδέα να είναι μαζί την Μπριανα ή με οποιαδήποτε άλλη κοπέλα με την οποία βρέθηκε αρκετά κοντά. Ίσως ήταν διαφορετικά για λίγο μόνο με τον Τζακ. Από ένα σημείο και μετά ένιωθε αδιαφορία με ότι συνέβαινε μεταξύ τους, τα κορίτσια είχαν μια τάση να νομίζουν ότι η έλλειψη ενδιαφέροντων που είχε ήταν σεξι ή η αδυναμία τους να τον καταλάβουν ακόμα μεγαλύτερος πόλος έλξης.

Και όταν έβλεπαν πως το μυστήριο του δεν είχε καμία μαγεία και πως ήταν ανισόρροπος, έφευγαν όπως ήρθαν. Εκείνη την ώρα όμως, ήταν περικυκλωμενος από κόσμο με τον οποίο δεν μιλούσε ποτέ και ούτε θα άρχιζε από αύριο. Ήταν ένα από τα ταλέντα του να κάνει τους ανθρώπους να έχουν ψύχωση μαζί του για ένα διάστημα και μετά να τον απεχθάνονται όσο τίποτα άλλο.

Βρισκόταν στην πρώτη κατάσταση εκείνη την ώρα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι λεγόταν μεταξύ αγνώστων, η Μπριανα ήταν δίπλα του αναβιώνοντας τις παλιές μέρες, πριν το καλοκαίρι όταν έκαναν φάσεις λες και έπιναν μπιρες. Φυσικά και δεν έκαναν μόνο φάσεις, η Μπριανα δεν ήταν από αυτές που έκαναν μόνο τέτοια. Πως μπορούσε να αγνοεί τόσους ήχους; ένιωθε αδιαθεσία στηρίζοντας την πλάτη του στο δροσερό τοίχο, ενώ το κορμί του είχε πάρει φωτιά καθε αίσθηση του ήταν λες και βρισκόταν υπό την επιρροή εκσταση, ζαλίζονταν όχι με τον ευχάριστο τρόπο εκείνον που κάτι έφτανε στα πρόθυρα του λαιμού του, όχι όμως τόσο κοντά στο να κάνει εμετό.

Χαμογελούσε χωρίς να λέει τίποτα απολύτως, χαμογελούσε σαν ένας καθυστέρημενος που δεν ήξερε τι του γινόταν, το μόνο που ήξερε ήταν πως ήθελε να αρχίσει να σέρνεται για να βγει από εκεί μέσα. Η άθλια εκκωφαντική μουσική του άφηνε μια πικρίλα μια δόση μοναξιάς για το τι θα γινόταν μετά από εκεί, στην απατηλη ησυχία του μπάνιου του, στο άδειο αυτοκίνητο του.

Το εσωτερικό του χώρου γυρνούσε με έναν κόκκινο χρωματισμό σαν γλαμουρατο μπαρ στην Νέα Υόρκη με νέον λαιτς και γυμνωμενο από έπιπλα πάρα μόνο κοντοί καναπέδες, που αν καθόσουν θα βυθιζοσουν και δεν θα ήξερες πως να σηκωθείς από αυτούς τους κινουμενους βούρκους. Τα μάτια του τον έτσουζαν και τίναξε την στάχτη από το τσιγάρο του στο πάτωμα με μια αδιαφορία που έκανε τους γύρω του να τον κοιτάξουν με θαυμασμό θα με μισείτε μετά μην κάνετε τον κόπο ήθελε να τους πει στα αστεία αλλά δεν είχε κουράγιο.

Η Μπριανα τον φίλησε κάποια στιγμή στο στόμα και του είπε πως ήταν πολύ χαρούμενη που τον έβλεπε. Αυτό ήταν ψέμα το ήξεραν και οι δύο, αν χαιρόταν που τον έβλεπε θα τον είχε σταματήσει στην πόρτα της, θα τον έδιωχνε, αλλά εκείνη ήθελε να δει τον Γκρέγκορι να γίνει τα πάντα και τίποτα μόνο σε μια στιγμή, να γνωρίζει κόσμο και να τον απορρίπτει τόσο γρήγορα και φυσικά να τον απορρίπτουν και εκείνοι.

Περνούσε τόσο άσχημα που ξεχνούσε την Ανδρομέδα, ξεχνούσε τα αστέρια και την όψη της. Προσπαθούσε να την φέρει στο μυαλό του χρειαζόταν κάτι να τον συνεφέρει, να του θυμίσει πως δεν μπορούσε να τα κάνει όλα μαντάρα πάλι. Νόμιζε ότι είδε την καφέ ρετζινα αλλά η ζαλάδα του θα τα έκανε αυτά, ο πονοκέφαλος του και η ακατανίκητη επιθυμία του να βρει την Βαλερια τον έκανε να την βλέπει σε κάθε γυναικείο πρόσωπο, όταν όμως έπιανε ένα τυχαίο κορίτσι από τους ώμους και κοιτούσε καθαρά κάτω από τα νέον λαιτς, έβλεπε αγνωστες, αλλα μαλλιά, αλλά μάτια, αλλά ρούχα, άλλο χαμόγελο.

Νόμιζε ότι έβλεπε τον Τζουν κάπου να του χαμογελάει επιθετικά ξέρω ξερω για αυτά που κάνεις και θα φας το κεφάλι σου, ίσως ήταν η ιδέα του, ίσως όλα ήταν μια ζάλη εκεί μέσα. Ενώ όλα είχαν πάρει μια στροφή καταστροφική και μαρτυρική ορμησε στο μπάνιο, κόντεψε να πέσει πάνω στον σκατοφατσα ανοίγοντας την πόρτα, ήταν σενιος με όλα τα στοιχεία του νέου Αμερικανού, τα αχνό καστανά μαλλιά και τα μπλουζάκια πόλο με το έμβλημα του λυκείου.

Σκέφτηκε πως εάν ήταν καλύτερα θα τον έσπρωχνε τάχα κατά λάθος και θα ζητούσε ένα μόρτικο μοχθηρό συγνώμη φίλε. Αλλά εκείνος ο Γκρέγκορι που δεν μπορούσε να βρει το πόμολο της πόρτας ήθελε μόνο να ομολογήσει πως τον ζήλευε, όχι επειδή ήταν μαζί με την Βαλερια επειδή μπορούσε να την ακούει να μιλάει και να την κοιτάει άφοβα στα μάτια, αλλά επειδή εκείνος δεν ένιωθε όπως εκείνος.

Επειδή εκείνος ήταν χαρούμενος και εκείνος όχι. Ζήλευε μοχθηρα την χαρά των άλλων ορισμένες φορές, ζήλευε τις οικογένειες τους καν την τύχη τους. Εκείνος ήταν ένα τίποτα και ο σκατοφατσας ένας θεός επί της. Ποιος αποφάσιζε ποιος ήταν το παν και ποιος το τίποτα; Ο Ντάνι όμως δεν τον αγνόησε όπως έκανε συνήθως, ούτε έριξε καν το βλέμμα του αλλού τον κοίταξε ευθέως σαν να κοιτούσε έναν εχθρό « Άκου δεν θέλω να είμαι ο κακός αλλά η Λουίζα μου είπε πως τηλεφωνείς στην Βαλερια, θα ήταν όλα καλά αν το σταματούσες αυτό »

Ο Γκρέγκορι ήθελε να τον ειρωνευτει, να τον αυθαδιασει με όλο του το είναι για να μην του δώσει την εντύπωση πως δεν τον ένοιαζε τίποτα από αυτά, στήριξε τον εαυτό του στο κούφωμα και χαμογελασε έχοντας αρρωστήσει από το αίσθημα αυτό λύπησης που ένιωθε ώρες ώρες « Αισθάνεσαι απειλή; » ο Ντάνι δεν περίμενε αυτή την απάντηση « Δεν την ενδιαφέρεις Γκρέγκορι το ξέρεις ήδη αυτό, βρες κάτι άλλο να ασχοληθείς. Με την ζωή σου ας πούμε, αν σου έχει μείνει λίγο από αυτή » ο Γκρέγκορι ποιος γαμαει την Αμερική είχε αρπάξει σε έναν φανταστικό κόσμο τον σκατοφατσα από τον λαιμό και τον είχε χτυπήσει στον τοίχο.

« Πρόσεχε Ντάνι» είπε μονο χρησιμοποιώντας το ονοματάκι που τον αποκαλούσαν όλοι. Ο ' Ντάνι ' τον κοιτούσε ακόμη με ορθάνοιχτα μάτια, ο Γκρέγκορι μπορούσε να δει τις κόρες των ματιών του διεσταλμεμες σαν να είχε πάρει και εκείνος κάποιο χαπάκι που τον πήγαινε ψηλά « Τι να προσέχω Γκρέγκορι; Τι θες να πας στην φυλακή να ησυχάσεις εσύ και οι γονείς σου; » ο Γκρέγκορι κραδαινε την γροθιά του πάνω στο πομολο, τα δόντια του έτρεμαν από την έλλειψη υπομονής και όταν τελικά πήρε μια βαθιά αναπνοή είπε.

« Δεν θα ζήσεις αρκετά για να το δεις αυτό » ήξερε πως το να απειλείς να σκοτώσεις κάποιον ήταν σοβαρό και αρκετά φριχτό ακόμη και για τα δεδομένα του. Αλλά δεν τον πειραζε να μην δει ποτέ ξανά τον Ντάνι και κάθε άλλον γύρω του, υπήρχε αληθινός πανικός στα μάτια του Ντάνι και κάτι άλλο σαν μια ανάγκη για να καλέσει κάποιον που ήταν εκεί κοντά « Έπρεπε εκείνο το καλοκαίρι να είχε λήξει η υπόθεση σου, να είχες λήξει » μουρμούρισε ο Ντάνι ενώ απομακρύνονταν, ήταν αρκετό δυνατό ώστε να το ακούσουν αρκετοί που βρίσκονταν σε εκείνον τον διάδρομο.

Ο Γκρέγκορι συμφώνησε μαζί του ενώ βρισκόταν στο μπάνιο  με τα χέρια του στις δύο μεριές του τοίχου, δεν έκανε εμετό έμεινε εκεί να τρέμει από τον θυμό, τα δάκρυα και τις λέξεις που βυθίζονταν στην σάρκα του και κολυμπούσαν πλέον στο αίμα του σαν να ήταν ο γενετικός του κώδικας. Πίστευε πως αν επιτέλους έκανε εμετό όλα θα έφευγαν, το μυαλό του θα καθάριζε, θα μπορούσε να ανασάνει χωρίς να πονάει στο στήθος, αναγκάστηκε να βυθίσει τον μέσο και τον δείκτη του στον οισοφαγο του για να πέσει στα γόνατα του. Σε μια κατάσταση τρέμουλου πήρε τηλέφωνο την Βαλερια Ρέιμοντ, όταν άκουσε την φωνή της κάθισε εκεί στα γόνατα του και για μια στιγμή δίστασε.

« Γειά » είπε και η φωνή του ακούστηκε τραχιά σαν να χόρευε ελαφρώς, ήταν κατά ιδρωμένος και άρχισε να νομίζει σοβαρά πως δεν μπορούσε να ανασάνει, το στήθος του φουσκωνε και ξεφουσκωνε ταχύτατα « Είσαι καλά;» τον ρώτησε και εκείνος μπορούσε να ακούσει από τον κύριο χώρο κάποιο τραγούδι που μπορεί και να του αρεσε, εκείνη δεν είχε έρθει στο πάρτι; ενώ ήταν όλοι οι φίλοι της εκεί; « Πως είναι ο ουρανός τώρα; » ρώτησε ήπια περιμένοντας τόσο υπομονετικά « Έχει συννεφιά » τα βλέφαρά του άρχισαν να τρεμοπαίζουν.

« Γκρέγκορι;» τον ρώτησε βγάζοντας το μούδιασμα του « Χμ » είπε χωρίς να έχει κουράγιο να μιλήσει άλλο « Είσαι εντάξει;» δεν απάντησε σε αυτό, μόνο μισό έκλεισε τα μάτια του « Είσαι εκεί; Με ακούς; » ήθελε να της πει πάντα αλλά τα χείλη του έμειναν  ερμητικά κλειστά « Που είσαι;» τον ρώτησε ξανά τόσο έντονα που κατάλαβε πως την θυμωνε « Στο πάρτι σου έχω πει πόσο μου αρέσουν τα πάρτι; » είπε μιμούμενος την συζήτηση που είχαν πάλι στο τηλέφωνο όταν εκείνη τον έψαχνε, όταν εκείνη τον χρειαζόταν « Τι προτείνεις;» την ρώτησε μετά από μια ολόκληρη παύση μεταξύ τους « Τα πάντα και τίποτα, βγες από αυτό το ήλιθιο μέρος » ένα χαμόγελο χάραξε την πορεία του στα χείλη του και ξέχασε πόσο πονούσε « Εντάξει Ανδρομέδα μόνο για σήμερα »