"Yaya? Yaya? When is mommy and daddy gonna come home? I wanna see what they looked like..."
Malungkot na tanong ng isang cute na batang babae na nasa edad 5 sa kanyang yaya habang hawak hawak ang kamay nito..

"I don't know baby, but don't worry they will definitely come home. They said that if you be a good girl, then they would come home soon and stay here with you.." Sagot ng matandang babae habang pinipilit na ngumiti

"Really? They will stay with me? Then i'll be a good girl then yaya..." Masayang sabi ng batang babae

--------

"YAYA!! YOU TOLD ME THAT IF I BE A GOOD GIRL..THEN THEY WOULD DEFINITELY COME HOME!"
Sigaw ulit ng isang 8 year old na bata sa yaya

"They will baby girl,
just please be patient." Sagot naman ng yaya sa alaga

--------

"What?! But Mom,dad!! You said that you would come on my 11th birthday next month!! You promised!!" Sigaw ng isang dalagita sa telepono habang nangingilid ang luha

"This is the thousanth time that promised to come home but until now, you never did!!
I didn't even know how you two looks like!!!" Sigaw ulit ng 13 year old na dalagita sa telepono

---------

"Go to hell! Don't you ever call me ever again! I don't care anymore!" Galit na Sigaw ng isang disi sais na dalaga sa telepono

-------

"Why are you still calling?! I thought i told you to back off!!" Galit na galit na Sigaw ng isang disi otsong dalaga sa telepono bago binato ito..

*kringg*
*kringg*
*kringg*

'Urghhhh!!!! Damn! That stupid dream again!!' Sa isip ng isang magandang dalaga

Tinignan niya ang oras and it says 6:30 na ng umaga kaya bumangon na siya at nagderetso sa banyo then do her morning routine bago bumaba..

Matapos niyang bumaba sa mala palasyo niyang mansiyon ay naglakad na siya patungo sa kusina habang binabati na siya ng mga maids at butlers na madadaanan o makakakita sa kanya pero di niya pinansin ang mga ito at dineretso ang daan papuntang kusina pero bad luck ata talaga niya ngayong araw kasi pagliko palang ay may bumangga na sa kanya dahilan para bumagsak siya sa sahig..

Di rin nakaligtas sa pang amoy niya iyong mabanghi na amoy isda...

Unti unti siyang tumayo at binigyan ng malamig na tingin iyong dalawang bumanga sa kanya at kita sa mga mukha nila ang Pinaghalo halong gulat; takot; kaba at madami pa pero agad din namang nawala iyon at agad na humingi na patawad...

"Sen-senyorita!!! Patawarin niyo po kami! Di po namin sinasadya! Di po namin alam na makakasalubong po namin kayo kaya nagtuloy tuloy kami! Patawad po!" Sabay sabay nilang sabi bago nagyuko ng ulo

Di sila pinansin ng dalaga dahil badtrip na siya sa kanila at kita talaga sa mukha niya iyon hanggang sa maramdaman niyang parang may malapot na bagay sa damit niya kaya dali dali niya iyong tinignan na nagpalaki ng mga mata niya..

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!" Sigaw niya na dinig sa buong mansyon kaya naman ay dali daling nagtungo lahat ng mga tauhan dito..

"Anong nangyayare dito!!" Hysterical na sigaw ng isang matandang babae bago napagawi ang tingin sa dalawa na naka bow positions pa rin...

"Baby!! Sus maryosep!! Anong nangyari sayo!! Ayos ka lang ba?! Saka ano tong nasa damit mo?!" Nag aalala at sunod sunod na tanong ng matanda habang iniinspeksyon ang dalaga pero Di siya pinansin ng dalaga dahil pokus pa rin ang paningin sa dalawang nasa harapan niya at galit na galit na siya..

Ubos na kasi ang pasensya niya...

"YOU!! HOW DARE YOU DO THIS TO MY FAVORITE CLOTHES?! ARE YOU BLIND?! USE YOUR EYES!!" Galit na galit niyang sigaw sa dalawa

"We're so sorry senyorita!!
We didn't know. Please give us onother chance, it won't happen again! Please!" Pagmamakaawa nung dalawa na naka bow pa rin pero dahil nga talagang bad mood na ang dalaga ay wala na silang magagawa pa..

"Oh it won't happen again because your FIRED!!!! NOW GET OUT OF MY SIGHT NOW! AND DON'T YOU EVER SHOW YOUR FACES IN FRONT OF ME AGAIN!!" Galit na galit niyang sigaw bago padabog at galit na umakyat pabalik sa kwarto niya..

"Baby! Please wait up!" Rinig niyang sigaw ng yaya niya pero di niya ito pinansin at dumeretso nalang sa kwarto niya at sa banyo niya..

"This is why i so hate poor people! They're all losers and so pathetic!!" Sabi niya sa sarili bago hubarin and damit

*sigh* "and this is one if my favorite dress too" sabi niya habang hawak hawak iyong damit at tinignan ng huling beses bago niya tinapon sa basurahan...

Pagkatapos niya ULIT maligo ay bumaba na siya at nagpahatid sa school..

Di na rin siya kumain dahil nawalan na siya ng gana..

Nayon nga din pala ang 2nd week ng klase..

Anyways; Oo nga pala,

Her name's Shariya Lorraine Ashford
18 year old, Philam 1st year college taking up Bussiness Course..

That's all bitches!!

(Siya si The Rich;
Spoiled; mataray; bitchy)

*********************************
"Anak.. *cough* ikaw na *cough* bahala sa mga kapatid mo *cough* wag mo sana silang *cough* pababayaan.. Mangako *cough* ka sakin na *cough* aalagaan mo sila *cough* gaya ng pag aalaga ko *cough* sa inyo *cough*" nanghihinang sabi ng isang may edad nang babae sa isang dalagita na asa edad na 16

"*hik* opo nay, wag po kayong *hik* mag alala. Hindi ko po sila pababayaan *hik*" umiiyak na sabi ng dalagita

"Tandaan mo anak *cough* mahal na mahal ko kayo ng mga *cough* kapataid mo. Patawarin mo rin sana dahil hindi *cough* na kayo maaalagaan ni nanay... Mahal na mahal *cough* ko kayo" ang huling sinabi nito bago malagutan ng hininga..

"Mahal na mahal rin po namin kayo inay... *hik* wag po kayong mag alala, kahit anung mangyare, tutuparin ko po ang pangako ko sa inyo *hik*" sabi ng dalaga habang tahimik na umiiyak at nakayakap sa katawan ng ina...

*titilaok*
*titilaok*
*titilaok*

Nagising ako na umuungol habang umiiyak na rin...

'*sigh* ang panaginip nanaman na iyon...' Sa isip ko

'Nay, miss na mis na po
namin kayo..'
Malungkot kong sabi sa sarili ko at akmang iiyak nanaman sana pero pinigilan ko na...

'Ano ba Sandy! Di ito ang tamang oras para mag best actress!!' Singhal ko sa sarili ko habang binabatukan ulo ko

Tinignan ko ang orasan at nakitang alas singo na pala ng umaga kaya dali dali akong bumaba sa maliit naming kubo at tinignan kung may maisasaing pa ako pero sa pagkadismaya ko ay ubos na pala ang bigas na nasa maliit na container kaya mejo kinabahan nanaman ako..

'Pano na to? Ano ipapakain ko sa mga kapatid ko?' Sa isip ko habang naghahanap ng kung anong pwedeng makain pero wala talaga kaya naman ay napilitan na akong pumunta muna sa sari sari store ni Aling Seria...

"Tao po.. Tao po..
Aling Seria gising na po ba kayo?"
Katok ko sa bahay nila at di naman ako nabigo dahil makaraan ang ilang segundo ay bumukas naman ito at niluwa nun ang pakay ko...

"Oh, ikaw pala Sandy.. Magandang umaga naman. Ano ba ang maipaglilingkod ko sayo?" Tanong niya sa akin at kahit na kinakabahan ako ay pinilit ko pa ring magsalita..

'Para sa mga kapatid ko,
kaya ko to!' Sa isip ko

"Uhm aling Seria, maaari ho ba akong m-mangutang ng kahit
d-dalawang kilo lang ng b-bigas? Naubusan po kasi kami.. Saka wala pa po akong pera para bumili.
Di naman po pwedeng hindi kumain ng mga kapatid ko! Kaya kung pwede po sana, kahit dalawang kilo lang po.." Lakas loob kong sabi sa kanya at nakita ko ang pagtaas ng kilay niya kaya napalunok ako

"Alam mo kasi iha, gustuhin ko man ay di pwede. Ang haba haba na nga ng listaha ng mga nautang niyo na hindi pa nababayaran."
Sagot niya sa akin

"Sige na ho Aling Seria.. Gagawin ko po lahat ng ipapagawa niyo sakin basta may makain lang po ang mga kapatid ko. Sige na po parang awa niyo na." Sabi ko na nangingilid na ang luha

'Pag wala siyang binigay, paano na ang mga kapatid ko? Ayos lang kung ako ang magutom wag lang sila, ang babata pa nila..'
Sa isip ko habang tuluyan ng nalaglag ang mga luha

*sigh* O siya sige, bibigyan kita pero pagkatapos ng klase mo ay dumeretso ka dito para tulungan mo ko sa pag babake, may darating kasi akong bisita bukas.."
Sabi niya na kaya muntikan na kong mapatalon sa tuwa

"Talaga po! Naku! Maraming maraming salamat po! At opo! Asahan niyo po ako mamaya pagkatapos ng klase!! Maraming salamat po ulit!!" Masayang masaya kong sabi sa kanya

"O siya sige jan ka na muna sandali at kukuha ako para makalakad ka na pauwi sa inyo at makaluto at baka mahuli pa kayo sa eskwelahan niyo..." Sabi niya bago ulit pumasok sa loob

Pagbalik niya ay hawak na niya sa kamay ang isang plastic na puno ng bigas at isa naman ay mga delata bago ibigay lahat iyon sa akin...

"Naku! Wala ho akong ipambabayad sa mga delatang to Aling Seria!!"
Agad kong sabi sa kanya

"Huwag ka mag alala,
binibigay ko talaga yan sayo..
Para naman may maipapares ka jan sa bigas.." Sabi ni Aling Seria na nakangiti

"Talaga po?! Naku Aling Seria! Hindi ko po talaga alam kung anong gagawin ko kapag wala kayo!!
Maraming maraming salamat po!! Hayaan niyo po! Pag nagkapera ako, babayaran po agad kita!!" Masaya at nakangiti kong sabi sa kanya

"Walang anuman Sandy..
O siya sige na, lumakad ka na pauwe at baka hinihintay ka na ng mga kapatid mo.." Sabi niya sa akin

"O sige po alis na po ko Aling Seria, salamat po ulit ng marami dito..." Nakangiti ko pa ring sabi bago tumalikod na at naglakad palayo

"Mag ingat ka sa pag uwi!! Saka wag mo kakalimutan ang pag bibake natin mamaya!!" Pahabol niyang sigaw kaya tumalikod ulit ako at sumigaw din, mejo malayo na kasi ako eh..

"Opo! Salamat po ulit dito!!" Sigaw ko bago nag wave ng kamay at naglakad na pauwi

Makalipas ng ilang minuto ay nakarating na ako sa bahay..

Hindi pa gising ang dalawa kong kapatid kaya nagsaing na agad ako at niluto ang ulam bago sila ginising..

Habang hinahanda ko ang tavolo ay bumaba na sila at naghigas ng kamay bago deretsong naupo sa sedia pero halatang inaantok pa rin pero bigla nalang iyong nawala nung makita ang ulam namin...

"Wow ate!! Corn Beef!!
Ang favorite ko!!!" Sabay nilang sabi kaya napangiti naman ako

Nakita kong susubo na sila pero pinigilan ko...

"Hep hep hep... May nakakalimutan ata kayong dalawa huh.. Ano kaya yun? Hmmmm?" Tanong ko sa kanila kahit na alam ko ang sagot

"Ay oo nga pala ate.. Sorry, mag pray na po tayo hihihi.." Sabi ng bunso namin

Pagkatapos naming magdasal ay
Kumaen na kami...

Tapos nun ay hinanda ko na ang paligo nila...

"Kayong dalawa huh, hmm porke may masarap na ulam nakalimutan niyo ng mag pray huh... Hmmm" malunanay kong sabi sa kanila bago pumuwesto para paliguan ang kambal kong kapatid...

"Surry ate.. Ang sarap po kasi ng ulam kaya mejo nakalimutan namin hihi..." Sagot ni bunso

"Ok lang yun, basta sa susunod hindi niyo na makalimutan huh?"
Sabi ko sa kanila

"Promise po ate!!"
Sabay naman nilang sabi

Matapos ko silang paliguan ay naligo muna ako bago ko sila palitan tapos ako naman...

Makalipas ng halos 30 minuto ay handa na kami...

Hinatid ko na muna sila school nila na malapit lang samin bago naman ako pumasok sa school na punapasukan ko....

Oo nga pala..
Ako nga pala si SANDY MAE TOLLEDO
Pure Pinay; 18 years old; 1st year college taking up Culinary...

------------

(She's THE POOR...
Mabait; masunurin; matalino; maalaga; mahinhin at maganda)

***===***===***===***===***===
Hey guys..

How's this chapter?
Pa VOMMENTS naman para malaman ko kimung pano siya ^_^

Thank u😁😁