Δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι της, ήξερε ότι θα ήταν το πρώτο μέρος που θα την έψαχνε ο Νίκος. Όποτε αποφάσισε να πάει να κρυφτεί στο σπίτι της Μαρίας άλλωστε χρειαζόταν τις φίλες της αυτή την στιγμή. Έφτασε από κάτω και χτύπησε το κουδούνι με την ελπίδα να λείπουν οι γονείς ώστε να μπορέσει να κλάψει χωρίς πολλές ερωτήσεις.

Αντιγόνη: Μαρία είσαι μονή σου;

Μαρία: Αντιγόνη; Ναι είμαι μονή μου.

Αντιγόνη: Ανεβαίνω.

     Μπήκε μέσα στο διαμέρισμα της και είδε την Κατερίνα να κάθεται στο καναπέ, δίστασε για μια στιγμή να κάτσει εξαιτίας της. Κοίταξε την Κατερίνα στα μάτια σαν να περίμενε την άδεια της, όταν η Κατερίνα είδε τα κόκκινα μάτια της πετάχτηκε πάνω φοβισμένη ότι κάτι έπαθε ο Νίκος.

Κατερίνα: Τι έγινε και είσαι κλαμένη;

Αντιγόνη: Αυτό που ήθελες, τον άφησα να πάει να ζήσει όπως πρέπει.

Μαρία: Τι; Δεν καταλαβαίνω, επιτέλους θα μου εξηγήσει κάποιος ή θα βάλω της φωνές στο τέλος.

     Η Αντιγόνη έκατσε στην πολυθρόνα, μάζεψε τα πόδια της στο στήθος και ξέσπασε σε κλάματα. Η Κατερίνα οπότε αναγκάστηκε να της είπε για ποιο λόγο έκλαιγε και όλη την ιστορία τα τελευταία χρόνια. Θύμωσε πάρα πολύ και με της δυο φίλες της. Άλλα έτσι όπως την είδε κομμάτια της έφυγε όλο ο θύμος και την θέση του πήρε η στεναχώρια.

     Είκοσι μέρες η Αντιγόνη είχε κλειστεί στο σπίτι της και δεν ήθελε να δει κανένα. Ο Νίκος από την ήμερα που χώρισαν δεν είχε ηρεμήσει, ούτε λεπτό όλη την ημέρα την έβγαζε έξω από την πολυκατοικία χτυπώντας το κουδούνι της και τις λίγες ώρες που αναγκαστικά έμενε στο σπίτι ξέσπαγε σε όλους χωρίς λόγο.

      Το βράδυ πριν φύγει για την Θεσσαλονίκη μπήκε στο δωμάτιο της αδερφής του με σκοπό να τσακωθούν, ενώ στην αρχή κατηγόρησε την Αντιγόνη για των χωρισμό τους, όταν πέρασε το πρώτο σοκ άρχισε να κατηγορεί την Κατερίνα. Που εξαιτίας της αντιδράσεις της είχε ενισχύσει τους φόβους της Αντιγόνης.

Νίκος: Δώσε μου το καινούργιο αριθμό της Αντιγόνης.

Κατερίνα: Δεν μου λέει κάτι το όνομα, την ξέρω;

Νίκο: Κατερίνα τα νεύρα μου δεν είναι καλά τον τελευταίο καιρό, κανόνισε να ξεσπάσω πάνω σου, δεν θέλω και πολύ.

Κατερίνα: Δεν θέλει να σε δει, ας την ήσυχη επιτελούς αγοράκι μου.

Νίκος: Εσύ φταις για όλα αυτά, εξαιτίας σου με χώρισε.

Κατερίνα: Πας καλά αδερφούλη; Εγώ δεν φταίω σε τίποτα, άντε στο κάλο τώρα γιατί θέλω να ετοιμαστώ.

Νίκος: Πες στην φιλενάδα σου ότι δεν έχουμε τελειώσει, σε μια εβδομάδα θα γυρίσω και πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

      Την επόμενη μέρα το πρωί έφυγε για την Θεσσαλονίκη ώστε να γραφτεί στην σχολή και να τακτοποιηθεί. Δεν υπήρχε στιγμή μέσα στην εβδομάδα που να μην προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί της, με απόλυτη αποτυχία δυστυχώς. Το Σάββατο το πρωί επιτέλους μπήκε στο τρένο για να γυρίσει Αθήνα, είχε έρθει η ώρα για να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση.

     Το Σάββατο βράδυ έφτασε στο σπίτι του, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να εισβάλλει στο δωμάτιο της αδερφής του. Δεν τον ένοιαζε να ξεκουραστεί, ούτε να δει τους γονείς του, άπλα ήθελα να μάθει που βρίσκεται.

Νίκος: Κατερίνα, που είναι;

Κατερίνα: Δεν μπορώ να σου πω.

Νίκος: Σε παρακαλώ, απλά θέλω να της μιλήσω, την αγαπώ.

Κατερίνα: Μικρέ μην το κάνεις ποιο δύσκολο και για τους δυο σας.

Νίκος: Υποφέρω μακριά της, γιατί δεν το καταλαβαίνεις.

Κατερίνα: Πιστεύω ότι είσαι λίγο υπερβολικός, μικρέ.

Νίκος: Κόψε το ''μικρέ'' γιατί θα τσακωθούμε πολύ άσχημα.

Κατερίνα: Καληνύχτα Νίκο.

     Η Κατερίνα άνοιξε την πόρτα και έφυγε, ο Νίκος δεν έκανε τίποτα για να την σταματήσει επειδή το σχέδιο του είχε μπει σε εφαρμογή. Μόλις μπήκε στο ταξί η αδερφή του, αυτός καβάλησε την μηχανή και την ακολούθησε. Ήξερε ότι ακολουθώντας την Κατερίνα θα τον έβγαζε μπροστά στην Αντιγόνη.

      Μίση ώρα αργότερα το ταξί σταμάτησε μπροστά σε ένα μπαράκι. Πάρκαρε στην γωνιά ώστε να μην τον δει και περίμενε. Δέκα λεπτά αργότερα τα κορίτσια έφτασαν έξω από το μπαράκι. Κλείδωσε την μηχανή και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, μπήκε στο μαγαζί. Άρχισε να ψάχνει με τα μάτια του να βρει τα κορίτσια όταν τον είδε η Μαρία.

Μαρία: Αντιγόνη μην φρικάρεις.

Αντιγόνη: Τι έγινε;

Μαρία: Μόλις μπήκε ο Νίκος και έρχεται προς τα εδώ.

Κατερίνα: Συγνώμη με ακολούθησε.

Μαρία: Ψυχραιμία.

Νίκος: Μπορούμε να μιλήσουμε;

Αντιγόνη: Τι θες; Δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι να πούμε.

Νίκος: Δέκα λεπτά ζητάω μόνο.

Αντιγόνη: Όχι, κορίτσια συγνώμη άλλα φεύγω.

     Το μόνο που ήθελε η Αντιγόνη εκείνη την στιγμή ήταν να εξαφανιστεί. Παρόλα αυτά σηκώθηκε με σιγουριά από την καρέκλα της, τον προσπέρασε και έφυγε.

Κατερίνα: Μην την κυνηγάς.

Νίκος: Σκάσε επιτέλους Κατερίνα, για όλα εσύ φταις.

     Γύρισε την πλάτη του στα κορίτσια και έτρεξε προς την έξοδο του μαγαζιού ώστε να την προλάβει. Την πρόλαβε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την έπιασε από το χέρι και την γύρισε προς το μέρος του ώστε να τον κοιτάζει.

Νίκος: Σταμάτα να τρέχεις, πρέπει να μιλήσουμε.

Αντιγόνη: Άσε με Νίκο, επιτέλους.

Νίκος: Όχι, ποτέ δεν θα σε αφήσω, αφού με αγαπάς γιατί κάνεις σαν παιδί.

Αντιγόνη: Έκανα σαν παιδί, τώρα σοβαρεύτηκα.

Νίκος: Δεν σε πιστεύω, εγώ θα συνεχίσω να σου στέλνω μηνύματα μέχρι να παραδεχτείς ότι με αγαπάς.

Αντιγόνη: Δεν σε αγαπώ, μου τελείωσε αγοράκι μου, δεν έχω ακούσει ούτε ένα από τα μηνύματά σου.

     Πόναγε καθώς του έλεγε αυτά τα λόγια άλλα ήταν για το καλό του, και βέβαια τον αγαπούσε, όλα τα μηνύματά του τα είχε ακούσει και όχι μόνο μια φορά.

Νίκος: Τι είπες;

Αντιγόνη: Κουφός είσαι; Αρραβωνιάζομαι την άλλη εβδομάδα ένα παιδί στην δικιά μου ηλικία, για αυτό μην με ξαναενοχλήσεις.

    Δεν περίμενε να της απαντήσει. Ξαναμπήκε στο μαγαζί τρέχοντας, έπρεπε να αφήσει τα δάκρυα της ελεύθερα. Μπήκε στην τουαλέτα και κλείδωσε πίσω της ώστε να μην την ενοχλήσει κανείς.

Μαρία: Άντι μου, είσαι καλά;

Αντιγόνη: Όχι, τον έδιωξα για πάντα, του είπα ότι αρραβωνιάστηκα.

Μαρία: Πάμε έξω να πιεις λίγο νερό.

Αντιγόνη: Δεν θέλω νερό, αλκοόλ θέλω, να μην θυμάμαι θέλω.

     Εκείνο το βράδυ η Αντιγόνη μέθυσε για άλλη μια φορά από τότε που είχαν χωρίσει και συνέχεια φώναζε στην Κατερίνα ότι τον αγαπάει, άλλα έκανε το σωστό που τον άφησε ελεύθερο.