Σήμερα ήταν ημέρα του αρραβώνας της από το πρωί που είχε ξυπνήσει είχε μια περίεργη ανησυχία λες και κάτι περίμενε να γίνει. Την ίδια ανησυχίας που είχε τρεις μέρες τώρα, ένιωθε ότι κάποιος την παρακολουθούσε αλλά όταν γύριζε το κεφάλι της δεν έβλεπε κανέναν.

     Βαθιά μέσα της περίμενε ότι Νίκος θα προσπαθούσε να σταματήσει τον αρραβώνα της, αλλά δεν το παραδεχόταν ούτε στον εαυτό της. Από την μεριά του ο Νίκος την παρακολουθούσε αυτές της μέρες προσπαθώντας να την πλησιάσει, αλλά πάντα εκεί μπροστά του ο Χρηστός. Στο σπίτι, στο γραφείο πάντα μπροστά του και αυτό τον θύμωνε απίστευτα πολύ. 

    Τελικά αποφάσισε να πάει μαζί με την Κατερίνα στον αρραβώνα της ώστε να της μιλήσει εκεί. Από την στιγμή που ξεκίνησε το πάρτι είχε νευρικότητα, κάθε φόρα που χτυπούσε το κουδούνι πεταγόταν πάνω λες και την είχε χτυπήσει ρεύμα. Έτσι και έγινε γύρω στης δέκα που χτύπησε το κουδούνι η Κατερίνα

Κατερίνα: Δεν άργησα πολύ;

Αντιγόνη: Όχι, πάνω στην ώρα.

Νίκος: Σε εμάς δεν μας λες ούτε ένα γεια πια;

    Μόλις τον είδε να στέκεται στην πόρτα με τα χέρια στης τσέπες κοκάλωσε ένιωσε τόσο αδύναμη μπροστά του. Η Κατερίνα ήταν αυτή που την επανάφερε στην πραγματικότητα.

Κατερίνα: Συγνώμη δεν μπορούσα να το αποφύγω.

Αντιγόνη: Χρήστο αγάπη μου, έλα να δεις ποιος ήρθε.

     Ο Χρηστός την πλησίασε και έβαλε τα χεριά του γύρω από την μέση της. Ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν την κρατούσαν τα ποδιά της.

Χρηστό: Πως και από εδώ Νίκο;

Νίκος: Ήθελα να μιλήσω με Αντιγόνη.

Αντιγόνη: Πες μου, δεν έχω μυστικά από τον Χρηστό.

Νίκος: Άσε της βλακείες Άντι μου και πάμε να φύγουμε μαζί. Δεν τον αγαπάς.

Αντιγόνη: Καθόλου βλακείες, δεν μπορώ να περιμένω πάντα εσένα και δεν νιώθω τίποτα πια.

Νίκος: Δεν σε πιστεύω, Αφού βλέπω στα ματιά σου ότι είσαι δυστυχισμένη. Γιατί τον αρραβωνιάζεσαι;

Αντιγόνη: Είμαι έγκυος.

     Ο Νίκος δεν της απάντησε, ο πόνος από αυτό που είχε ακούσει καθρεφτίστηκε στα μάτια του. Η Μαρία είχε δίκιο τελικά πόνεσε διπλά μόλις αντίκρισε τα ματιά του, αλλά δεν θα έκανε πισω τώρα, έπρεπε να κλείσει το κεφαλαιο Νίκος μια και καλή.

Νίκος: Πως μπόρεσες σε αγαπούσα;

    Ο Χρηστός ένιωσε ότι η Αντιγονη ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα οπότε την έβαλε πισω την πλάτη του, ώστε να μην την βλέπει ο Νίκος και αρχισε να τον σπρώχνει προς τα εξω.

Χρηστός: Φύγε από εδώ, πάψε να την ενοχλήσεις.

Νίκος: Και ποιος είσαι εσύ; που θα μου πεις τι θα κάνω;

Χρηστός: Ο αρραβωνιαστικός της.

     Ο Νικος ακούγοντας αυτή την λέξη, όλα θόλωσαν μέσα στο κεφαλή του. Σήκωσε το χέρι του και του έριξε μια μπούνια με αποτέλεσμα ο Χρηστός να πέσει κάτω.

Αντιγόνη: Χρηστό μου είσαι καλά;

Χρηστός: Μια χαρά μην ανησυχείς.

Αντιγόνη: Φύγε Νίκο δεν υπάρχει κάτι για εσένα εδώ.

      Του είπε με γυρισμένη πλάτη, ο Νίκος δεν έκατσε ούτε ένα λεπτό να σκεφτεί παραπάνω το έβγαλε στα ποδιά και άρχισε να τρέχει.

Αντιγόνη: Με συγχωρείτε λίγο, δεν νιώθω εχω ανάγκη να ξαπλώσω.

Χρηστός: Θες να τους διώξω όλους; να ηρεμήσεις.

Αντιγόνη: Όχι, καλέ μου σε λίγα λεπτά θα είμαι πάλι καλά.

     Κλείστηκε στο δωμάτιο της και άφησε επιτελούς τα δάκρυα της ελεύθερα, όλο τον πόνο που έκρυβε μέσα της αυτό το καιρό, τον άφησε να βγεις. Μόλις στέρεψαν τα ματιά της ξανά βάφτηκες από την αρχή και βγήκε από το δωμάτιο, άλλος άνθρωπος έτοιμη να ευχαριστηθεί το αρραβώνα της. Θα έκανε μια νέα αρχή με το Χρηστό έστω και άμα η σχέση τους βασιζόταν απλά στην φιλιά.

      Ένα μηνά μετά τον αρραβώνα, ο Χρηστός αναγκαστικέ να μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη εξαιτίας της δουλειάς του. Της είπε να πάει μαζί του άλλα δεν δέχτηκε την πρόταση του, διέλυσε τον αρραβώνα τους με την δικαιολογία ότι ήθελα να μείνει στην Αθηνά. Ούτε και αυτή ήξερε τον λόγο, ένιωθε ανήμπορη να φύγει απαλά. Άλλωστε ο Νίκος είχε μετακόμιση ήδη στην Αλεξανδρούπολη με την δουλειά του, είχε ξέφυγε στην Κατερίνα λίγες μερες πριν.