Ο καιρός περνούσε γρήγορα τα παιδιά ζούσα την απολυτή ευτυχία κρυφά από όλους, αφού όλοι ήξεραν ότι ήταν κολλητή φίλοι. Δεν παραξενεύτηκε κανένας που περνούσα τόσες ώρες μαζί, υπήρχαν πολλά βράδια που ο Νίκος κοιμόταν στο σπίτι της, ένα τέτοιο βράδυ είχα ξαπλώσει αγκαλιά.

Αντιγόνη: Νίκο μου να σε ρωτήσω κάτι;

Νίκος: Μμμ!

Αντιγόνη: Σε πειράζει που έχουμε τόσο μεγάλη διαφορά;

Νίκος: Πως σου ήρθε αυτό; όχι δεν με πειράζει σιγά την διάφορα.

Αντιγόνη: Άπλα σκεφτόμουν ότι είμαι πολύ μεγάλη για εσένα.

Νίκος: Τι βλακείες λες; Πέντε χρονιά πιο μεγάλη είσαι όχι είκοσι.

Αντιγόνη: Ξέρεις είμαι ερωτευμένη μαζί σου από τότε που σε γνώρισα, άπλα δεν έκανα κίνηση γιατί φοβόμουν ότι θα γελούσες μαζί μου.

Νίκος: Σε αγαπάω έτσι ακριβώς όπως είσαι, δεν θα άλλαζα τίποτα πάνω σου το κατάλαβες;

Αντιγόνη: Ναι, άπλα φοβάμαι;

Νίκος: Τι φοβάσαι αγάπη μου;

Αντιγόνη: Φοβάμαι ότι τα κορίτσια και οι γονείς σου δεν θα το πάρουν τόσο καλά, ότι θα με κατηγορήσουν.

Νίκος: Δεν με νοιάζει τι θα πουν. Εγώ σε ερωτεύτηκα έτσι ακριβώς όπως είσαι, για έμενα δεν έχει καμιά σημασία η ηλικία μας.

Αντιγόνη: Είσαι τόσο τέλειος, απορώ ακόμα άμα σου αξίζω;

Νίκος: Δεν είμαι τόσο τέλειος άπλα λογικός, έλα να κοιμηθούμε τώρα.

   Η Αντιγόνη κούρνιασε στην αγκαλιά του και αμέσως αποκοιμήθηκε. Της είχε γίνει απαραίτητος πια, ήξερε ότι ήταν ερωτάς της ζωής και φοβόταν πάρα πολύ τι θα γινόταν άμα τον έχανε.

Λίγες μέρες αργότερα από εκείνο το βράδυ είχε πάει στην Κατερίνα για καφέ, είχαν αράξει στην βεράντα. Ο Νίκος ήταν στο φροντιστήριο και σύντομα θα γυρνούσε, δεν του είχε πει ότι θα πήγαινε σήμερα, ήθελε να του κάνει έκπληξη. Τα κορίτσια για άλλη μια φορά την πιέζανε ώστε να μάθουν ποιος είναι «ο Έρωτας»

Μαρία: Λοιπόν πότε θα γνωρίσουμε τον κύριο τέλειο; πάνε εφτά μήνες που έχετε σχέση.

Κατερίνα: Μην την πρήζεις ρε Μαρία λογικά δεν μας εμπιστεύεται! για να μην μας μιλάει για τίποτα.

Αντιγόνη: Δεν είναι αλήθεια αυτό, ξέρετε τα πάντα για την ζωή μου άπλα η κατάσταση είναι πολύ μπερδεμένη για να σας τον γνωρίσω μόλις ξεκαθαρίσει θα τον γνωρίσω.

Κατερίνα: Έχεις δίκιο συγνώμη Άντι άπλα με έχει πειράξει πολύ που δεν μας εμπιστεύεσαι.

Μαρία: Ποια είναι αυτή που έρχεται ο Νίκος;

    Η Αντιγόνη κόντεψε να πνίγη με τον καφέ της, δεν το πίστευε ερχόταν στο σπίτι με την Πηνελόπη. Ήξερε για την Πηνελόπη ήταν η ψεύτικη σχέση που τον είχε αναγκάσει να κάνει για να υποψιαστούν τίποτα οι δικοί του. Πόσο χαζή ήταν εκείνη την περίοδο που του είχε ζήτηση κάτι τέτοιο. Ο Νίκος μόλις είδε την Αντιγόνη να κάθετε στην βεράντα έχασε όλο το χρώμα από το πρόσωπο του, ανέβηκα στην βεράντα χωρίς να κοιτάει την Αντιγόνη.

Νίκος: Πηνελόπη να σου γνωρίσω της παρέα μου, η Κατερίνα η αδερφή μου.

Κατερίνα: Επιτελούς γνωρίζω την κοπέλα που μιλάει συνέχεια ο αδερφός μου.

Νίκος: Η Μαρία.

Μαρία: Χάρηκα.

Νίκος: Και η Αντιγόνη.

Αντιγόνη: Χαίρω πολύ, sorry λίγο να πάρω ένα τηλεφωνώ.

Νίκος: Μωρό μου κάτσε εδώ να πάω να σου φέρω το βιβλίο που ήθελες.

    Η Αντιγόνη έτρεξε μέσα στο σπίτι συγκρατώντας με δυσκολία την ζήλευα της, έκανε ότι πήγε να μπει στην τουαλέτα άλλα όταν δεν έβλεπε η μητέρα τους μπήκε στο δωμάτιο του, ελάχιστα λεπτά αργότερα άκουσε την πόρτα και είδε τον Νίκο να μπαίνει.

Νίκος: Χίλια συγνώμη, δεν ήξερα ότι θα είσαι εδώ.

Αντιγόνη Ήθελα να σου κάνω έκπληξη, άλλα θα αντέξω μην ανησυχείς.

Νίκος: Σίγουρα; μπορώ να την πάρω και να φύγουμε.

Αντιγόνη: Όχι! δεν χρειάζεται, είμαι καλά.

Νίκος: Θα είμαι έξω σε αγαπώ.

Αντιγόνη: Και εγώ.

Αντιγόνης

    Ο Νίκος βγήκε από το δωμάτιο και εγώ προσπαθούσα να ηρέμησε χωρίς μεγάλη επιτυχία μόνο που την έβλεπα μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι, άπλωνε τα βρωμόχερα της στον δικό μου άντρα. Το ξέρω ότι ήμουν χαζή τότε που ζήτησα κάτι τέτοιο από το Νίκο άλλα δεν ήξερα. Αλήθεια δεν ξέρω πόσο θα κρατηθώ για να μην την ξεμαλλιάσω, πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα από το δωμάτιο.

Κατερίνα: Τι έπαθες;

Αντιγόνη: Τσακώθηκα στο τηλεφωνώ με την μάνα μου.

Μαρία: Ηρέμησε τώρα;

Αντιγόνη: Εύκολο είναι νομίζεις;

Πηνελόπη: Πάμε μέσα Νίκο μου.

Νίκος: Άστο αργότερα καλύτερα.

Πηνελόπη: Έλα βρε μωρό μου, πάμε να μείνουμε λίγο μονοί μας.

Νίκος: Άντε πάμε, τα λέμε αργότερα κορίτσια.

   Τα νευρά μου είχαν γίνει κρόσσια, ήξερα ότι δεν έπρεπε να σηκωθώ από την θέση μου. Γιατί άμα το έκανα θα ξεμάλλιαζα την Πηνελόπη, με κάθε νιαούρισμα που έβγαινε από το στόμα της μου ανέβαζε την πίεση.

Κατερίνα: Άντι είσαι καλά; δείχνεις να θες σκοτώσεις άνθρωπο;

''Ναι, την Πηνελόπη'' σκέφτηκε η Αντιγόνη αστραπιαία.

Αντιγόνη: Πάμε να παίξουμε κανένα μπάσκετ να εκτονωθώ;

Κατερίνα: Μέσα, θα έρθεις Μαρία;

Μαρία: Ναι, πλάκα θα έχει.

Αντιγόνη: Πάω να φωνάξω τον Νίκο.

Κατερίνα: Άστους λίγο μονούς τους, θέλουν να κάνουν ποιο ατομικά αθλήματα.

   Της είπε η Κατερίνα και της έκλεισε το μάτι, μόνο στην ιδέα ότι στο διπλά δωμάτιο θα γινόταν κάτι τέτοιο πετάχτηκε πάνω και μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσει . Για να αντικρίσει τον Νίκο να προσπαθεί να ξεφύγει από Πηνελόπη που ήταν μισόγυμνη.

Αντιγόνη: Θα παίξουμε μπάσκετ θα έρθετε;

Πηνελόπη: Καλά πόρτα δεν έχετε σπίτι σου; Όχι, έχουμε άλλη δουλειά.

Νίκος: Και βεβαία θα έρθουμε.

Πηνελόπη: Έλα βρε μωρό μου θέλω να κάτσουμε μονοί μας.

Νίκος Και εγώ θέλω να παίξω μπάσκετ.

    Μόλις έφτασαν στο γήπεδο χωρίστηκα σε δυο ομάδες, η πρώτη ήταν ο Νίκος με την Αντιγόνη και η δεύτερη τα κορίτσια. Άρχισαν να παίζουν και η Αντιγόνη έπεφτε συνεχεία πάνω στην Πηνελόπη χωρίς λόγω μέχρι που άρχιζε να φωνάζει ο Νίκος. Την έπιασε από το χέρι και την τράβηξε ξανά μέχρι το σπίτι.

Νίκος: Γυρίζουμε σε δέκα λεπτά.

   Είπε εκνευρισμένα μέσα από τα δόντια του, όσο τραβούσε την Αντιγόνη από χέρι. Η Πηνελόπη δεν είδε με κάλο μάτι αυτό άλλα την συγκεντρωμένη στιγμή δεν μπορούσε να πει κάτι παραπάνω.

Πηνελόπη: Που πας ρε Νίκο, εμείς γιατί να μην ακούσουμε ότι θα της πεις;

Νίκος: Μην τραβάς το σχοινί , είπα σε δέκα λεπτά θα είμαι πίσω.

   Άρχισε να τραβάει την Αντιγόνη προς το δωμάτιο του, ευτυχώς εκείνη την στιγμή δεν ήταν κάνεις στο σαλόνι ώστε να τους δει.