Είχαν περάσει κοντά τρεις ώρες που ήταν αγκαλιά στο κρεβάτι είχαν κάνει έρωτα ώσπου είχαν εξαντληθεί και η δυο τους. Ήταν ξαπλωμένη στο στήθος του αλλά η ερώτηση τον βασάνιζε ακόμα «Αφού τον αγαπάει γιατί τον έδιωξε;» τελικά πήρε το θάρρος και την ρώτησε.

Νίκος: Αφού με αγαπάς γιατί τόσα ψέματα; Γιατί τόσος πόνος;

Αντιγόνη: Επειδή είμαι δειλή δεν αντέχω να αντιμετωπίσω τον κόσμο που θα με κρίνει για την σχέση μας.

Νίκος: Πάλι αυτό το θέμα; αφού σου έχω πει ότι δεν με νοιάζει ας πει ότι θέλει ο κόσμος εγώ σε αγαπάω εσύ;

Αντιγόνη: Εγώ δεν σε αγαπάω απλά σε λατρεύω τέσσερα χρόνια μαράζωσα μακριά σου.

Νίκος: Άλλωστε τώρα δεν είμαι τόσο μικρός για να ανησυχείς μπορούμε να το πούμε.

Αντιγόνη: Όχι, καλύτερα να εξαφανιστώ από την ζωή σου.

     Σηκώθηκε από την αγκαλιά του και άρχισε να μαζεύει τα ρούχα της από το πάτωμα.

Νίκος: Ηρέμησε όταν εσύ είσαι έτοιμη εγώ μπορώ να περιμένω.

Αντιγόνη: Ευχαριστώ.

    Ξανά κούρνιασε στην αγκαλιά του, την που είχε στερηθεί τόσα χρόνια μακριά του. Εκεί μέσα ένιωθε ο εαυτός της.

Νίκος: Γιατί έφυγες έτσι από την εκδήλωση;

Αντιγόνη: Φοβόμουν να σε αντικρίσω, οπότε το έβαλα στα ποδιά.

Νίκος: Όταν δεν σε βρήκα στο δωμάτιο πήρα τηλεφωνώ την αδερφή μου, να την απειλήσω ότι άμα σε ειδοποίηση θα τσακωθούμε πολύ άσχημα πάλι.

Αντιγόνη: Η Κατερίνα ήταν που με βρήκε στην παράλια να κλαίω και με έφερε στο ξενοδοχείο

Νίκος: Αλήθεια; Περίεργο, λες μετά από τόσα χρόνια να το αποδέχτηκε;

      Εκείνη την στιγμή, χτύπησε η πόρτα αλλά κανένα δεν κουνήθηκε άλλωστε είχα βάλει την ταμπέλα ''ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΗΤΕ''. Έξω από την πόρτα της ακούστηκε η φωνή της μητέρας του.

Αντιγόνη: Οι γονείς σου είναι τι κάνουμε;

Νίκος: Θα φύγουν.

Πατέρας: Αντιγόνη είσαι μέσα;

Μητέρα: Μήπως μας αποφεύγεις Αντιγόνη.

Νίκος: Ηρέμησε εγώ θα πάω στο μπάνιο και εσύ άνοιξε τους.

    Φόρεσε την πιτζάμες της και αφού μάζεψε τα ρούχα τους από το πάτωμα τους άνοιξε την πόρτα.

Αντιγόνη: Γεια σας.

Πατέρας: Συγνώμη για την ώρα παιδί μου.

Αντιγόνη: Δεν πειράζει, πείτε μου;

Μητέρα: Είσαι καλά δείχνει άσπρη;

Αντιγόνη: Μια χαρά είμαι πείτε μου;

Μητέρα: Θα ήθελα να μου πεις ποια είναι η σχέση σου με τον γιο μου;

Αντιγόνη: Συγνώμη είμαι και από τον ύπνο και δεν καταλαβαίνω.

Πατέρας: Σήμερα τσακώθηκε με την αδερφή του για να μάθει απλά που μένεις.

Αντιγόνη: Τι να σας πω δεν ξέρω.

Μητέρα: Και τώρα που το θυμάμαι δυο φόρες που ήρθε στην Αθηνά, ο Νίκος εσύ εξαφανίστηκες;

Αντιγόνη: Δεν νιώθω καλά, ζαλίζομαι.

Μητέρα: Δεν περνάνε αυτά σε έμενα, θα μου την αλήθεια τώρα.

Εκείνη την στιγμή η Αντιγόνη έχασε της αισθήσεις της και έπεσε κάτω λιπόθυμη.

Πατέρας: Άννα χτυπά στην Κατερίνα, γρήγορα λιποθύμησε.

    Μόλις το άκουσε αυτό ο Νίκος πετάχτηκε μισόγυμνος από τον μπάνιο, την σήκωσε την αγκαλιά και την έβαλε στο κρεβάτι.

Νίκος: Αγάπη μου; Μίλησε μου;

    Ο πατέρας του δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια και στα αυτιά πρώτη φορά στην ζωή του είχε μείνει άφωνος.

Νίκος: Μπαμπά πήγαινε στο δωμάτιο και σε λίγο θα έρθω και να σας εξηγήσω.

    Είχε ξαπλώσει μαζί της στο κρεβάτι και της χάιδευε το κεφάλι ώστε να ξυπνήσει, όταν μπήκε η μητέρα του μέσα.

Μητέρα: Νίκο τι κανείς εδώ;

Κατερίνα: Ωχ!

Πατέρας: Πάμε Άννα, θα έρθει ο Νίκος να μας εξήγηση σε πέντε λεπτά.

Νίκος: Μείνε σε παρακαλώ μαζί της, και μην της πει που πήγα άμα ξυπνήσει πριν έρθω. Δεν μπορώ να την ξανά χάσω Κατερίνα.

Κατερίνα: Εντάξει.

    Ο Νίκος ντύθηκε στα γρήγορα και έφυγε για το δωμάτιο των γονιών του. Ήξερε ότι θα τσακωνόταν μαζί τους, γιατί το πολύ απλά ότι θα κολλούσαν και αυτοί στην διάφορα ηλικίας που είχαν.

Πατέρας: Καιρός είναι πιστεύω να μάθουμε την αλήθεια.

Νίκος: Για την σχέση μου με την Αντιγόνη λέει μαμά.

Μητέρα: Ποια;

Πατέρας: Ο κύριος από εδώ όταν έφυγες, βγήκε από το μπάνιο μισόγυμνος και την σήκωσε στην αγκαλιά του.

Νίκος: Ναι, δεν είναι ντροπή έχω σχέση με την Αντιγόνη ξεκίνησε στα δεκαοχτώ μου, χωρίσαμε για να πάω να σπουδάσω και πριν λίγες ώρες τα ξανά φτιάξαμε.

Πατέρας: Παιδί μου, είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερη σου.

Νίκος: Την αγαπάω, ποτέ δεν με ένοιαζε η διάφορα μας.

Μητέρα: Αυτή σε λίγο θα θέλει παιδιά, και εσύ τώρα ξεκινάς την ζωή σου.

Νίκος: Δεν πειράζει, θα κάνω τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη.

Πατέρας: Έληξε το θέμα, να πας να χωρίσεις.

Μητέρα: Συμφωνώ με τον πατέρας σου.

Νίκος: Όχι, δεν υπάρχει τέτοια περιπτώσεις σας το ξεκαθαρίζω.

      Δεν περίμενε να ακούσει τους γονείς του να του φωνάζουν, βγήκε από το δωμάτιο και χτύπησε την πόρτα με δύναμη. Ήταν ολόκληρος άντρας πια σίγα μην καθόταν να έκανε ότι του έλεγαν οι δικοί του. Άλλωστε η έννοια του τώρα ήταν η Αντιγόνη, γύρισε στο δωμάτιο και με ανακούφιση ανακάλυψε ότι δεν είχε ξυπνήσει ακόμα.

Νίκος: Πως είναι;

Κατερίνα: Είναι καλά αλλά δεν την έχω ξυπνήσει επίτηδες, εσύ τσακώθηκες;

Νίκος: Ναι, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Απλά τους είπα ότι τα είχαμε από τα δεκαοχτώ και όχι από τα δεκαεφτά και παρέλειψα να τους αναφέρω ότι το ήξερες.

Κατερίνα: Γιατί;

Νίκος: Επειδή χαίρομαι που μετά από τόσο καιρό αποδείχτηκες την σχέση μας.

Κατερίνα: Μόνο μαζί θα είστε ευτυχισμένοι, τώρα πια το ξέρω.

Νίκος: Σε ευχαριστώ αδελφούλα, άντε στους γονείς μας σε χρειάζονται.

    Η Κατερίνα έφυγε από το δωμάτιο. Ο Νίκος ξάπλωσε διπλά της και την έκλεισε στην αγκαλιά του, εκείνη την στιγμή ξύπνησε.

Αντιγόνη: Τι έγινε;

Νίκος: Οι γονείς μου σε στρίμωξαν πολύ και από το άγχος λιποθύμησες, όταν το άκουσα πετάχτηκα έξω από το μπάνιο. Σε σήκωσα από το πάτωμα και σε έβαλα να ξαπλώσεις.

Αντιγόνη: Πες μου ότι δεν είπες την αλήθεια;

Νίκος: Δεν μπορούσα κάτι άλλο.

Αντιγόνη: Όχι, γιατί έπρεπε να το μάθουν;

Νίκος: Ηρέμησε σε παρακαλώ, μαζί θα τα αντιμετωπίσουμε όλα.

Αντιγόνη: Δεν καταλαβαίνεις; φαντάσου τι γνώμη θα έχουν τώρα για έμενα.

Νίκος: Ντρέπεσαι για έμενα;

Αντιγόνη: Όχι, αγάπη μου. Ποτέ δεν ντρέπομαι για τα συναισθήματα μου.

     Η Αντιγόνη κούρνιασε και σύντομα κοιμόταν. Το μισό βράδυ καθόταν και την χάζευε, ήταν τόσο όμορφη. Δεν πίστευε στην καλή του μοίρα που την ξανά έβαλε στον δρόμο του, μέχρι που αποκοιμήθηκε και αυτός. Το πρωί τους ξύπνησε η πόρτα του δωματίου που χτυπούσε.