Ένα μηνά είχε περάσει από εκείνη την ημέρα ήταν στεναχωρημένος άλλα δεν το έδειχνε, το είχε πάρει πια απόφαση ότι είχε τελειώσει η ιστορία με την μητέρα του. Τώρα ήθελε να διόρθωση και το λάθος που έκανε πριν από καιρό.

     Πρωί –πρωί πριν ξυπνήσει η Αντιγόνη έφυγε από το σπίτι για να κάνει κάποια ψώνια. Μόλις βγήκε από το τελευταίο μαγαζί πήρε την Κατερίνα τηλεφωνώ.

Νίκος: Καλημέρα είσαι σπίτι;

Κατερίνα: Καλημέρα ναι εδώ είμαι.

Νίκος: Σε δέκα λεπτά θα είμαι εκεί, θέλω την γνώμη σου σε κάτι.

Κατερίνα: Σε τι;

Νίκος: Θα σου πω από κοντά.

  Η Κατερίνα είχε μείνει να κοιτάει το τηλεφωνώ της ''Τι ήταν αυτό τώρα; '' σκέφτηκε ''Πολύ παράξενος ακούστηκε''.

   Ο Νίκος είχε φτάσει στην Κατερίνα εδώ και μισή ώρα, είχαν καθίσει στο σαλόνι άλλα δεν της έλεγε αυτό που ήθελε.

Κατερίνα: Λοιπόν θα μου πεις;

Νίκος: Ναι, Ναι από τότε που το μωρό μου με συγχώρεσαι και γύρισε πίσω. Σκέφτομαι συνεχεία τι θα γινόταν άμα δεν είχα κάνει αυτή την βλακεία τότε!

Κατερίνα: Λογικά θα είχατε παντρεύει.

Νίκος: Όποτε, αφού δεν το έκανα τότε, τι λες το κάνω τώρα;

Κατερίνα: Θα της κάνεις πρόταση;

Νίκος: Σήμερα το πρωί, πήγα και πήρα το δακτυλίδι.

Έβγαλε από την τσέπη του το δερμάτινο κουτάκι και το έδωσε στην Κατερίνα ώστε να το δει.

Νίκος: Θα της αρέσει;

Κατερίνα: Θα τρελαθεί! Είσαι σίγουρος όμως;

Νίκος: Απολυτά.

Κατερίνα: Ποτέ θα της δώσεις;

Νίκος: Τη Παρασκευή, άκου να δεις πως θα γίνει.

   Άρχισε να της εξηγεί πως το είχε κανονίσει και που θα χρειαζόταν την βοήθεια της, η Κατερίνα ενθουσιασμένη με την πρόταση δέχτηκε αμέσως.

   Δυο μέρες μετά. Εκείνο το μεσημέρι πήρε τον γιο του από το σχολείο και τον άφησε στην Μαρία που είχαν κανονίσει να τον κρατήσει εκείνη την ημέρα. Αφού την ευχαρίστησε για την βοήθεια της, γύρισε στο σπίτι του να ετοιμάσει την πρόταση γάμου.

~*~

   Στης οχτώ το βράδυ η Αντιγόνη γύρισε από την δουλειά και βρήκε ένα σημειωματάκι κολλημένο έξω από την πόρτα του διαμερίσματος, το έπιασε στα χεριά της και το διάβασε «Ακολούθησε τα βέλη ως την καρδιά μου.»

    Άνοιξε την πόρτα γεμάτη περιέργεια και μπήκε μέσα, μένοντας άφωνη με αυτό που είχαν δει τα μάτια της. Όλο το σπίτι ήταν καλυμμένο με ροδοπέταλα και στο πάσο της κουζίνα υπήρχε μια τεράστια ανθοδέσμη από τα αγαπημένα της λουλούδια. Στο τραπεζάκι διπλά στην πόρτα εκεί που άφηναν τα κλειδιά τους υπήρχε ένα δεύτερο σημειωματάκι« Ακολουθούσε τα βέλη μέχρι το τέλος τους.»

    Ακολούθησε τα βέλη και την έβγαλαν στο δωμάτιο τους, εκεί πάνω στο κρεβάτι μέσα σε μια καρδιά από ροδοπέταλα βρήκε ένα κατακόκκινο φουστάνι μαζί με το τρίτο σημειωματάκι «Μόλις ντυθείς σε περιμένω στο σαλόνι.»

   Έτρεξε αμέσως στο μπάνιο ώστε να ετοιμαστεί. Γεμάτη περιέργεια πως θα εξελισσόταν αυτό το παιχνίδι. Αφού βάφτηκε και στολίστηκε βγήκε στο σαλόνι για να βρει τον Νίκο που δεν τον είχε δει από την στιγμή που μπήκε στο διαμέρισμα. Τον βρήκε στο σαλόνι όπως είχε υποψιαστεί να κρατάει την τεράστια ανθοδέσμη που είχε δει μπαίνοντας, πριν προλάβει να μιλήσει ο Νίκος της έδωσε την ανθοδέσμη και γονάτισε μπροστά της.

Νίκος: Είσαι ο πρώτος και ο τελευταίο άνθρωπος που ερωτεύτηκα στην ζωή μου. Χωρίς εσένα η ζωή μου δεν έχεις κανένα νόημα, καμιά ζωντάνια, είμαι μίσος. Πριν από λίγα χρονιά έκανα ένα τεράστιο λάθος και σε άφησα να φύγεις, εκείνα τα χρόνια ήταν τα ποιο δυστυχισμένα στην ζωή άλλα με συχώρεσες πάλι μετά από όλα αυτά και είσαι μέσα στην αγκαλιά μου, αυτή την φορά δεν θα σε αφήσω να φύγεις Αντι μου θα με παντρεύεις.

    Την είχαν πιάσει τα κλάματα χωρίς να το καταλάβει από την συγκίνηση, του κούνησε καταφατικά το κεφάλι επειδή η φωνή της δεν έβγαινε από την συγκινήσει. Της πέρασε το δακτυλίδι στο χέρι της και την έκλεισε στην αγκαλιά του, η Αντιγόνη ήταν τόσο ευτυχισμένη που δεν μπορούσε να περιγράψει με λογία αυτά που ένιωθε.