Blauwvoet keek Fin geamuseerd aan. "Dag, dag, eenling." Blauwvoet zette zijn tanden bij de nek van Fin. Fin keek hulpzoekend op zich heen, maar Vogelster keek gewoon bezorgt mee. Fin voelde dat zijn luchtpijp werd dicht geknepen en begon met zijn laatste krachten wild te spartelen. Opeens werd Blauwvoet van hem afgeslingerd. Raafveder stond beschermend over Fin heen. "Laat hem met rust." Gromde de zwarte kater woest. Blauwvoet schudde zijn hoofd verbaast en sprong weer op Fin af. Raafveder sloeg hem krachtig uit de lucht. "Fin, vlucht." Siste Raafveder bezorgt. Fin schoot meteen weg tussen de katten door.
Hij keek zenuwachtig om zich heen. Hij spotte een hoop stenen voor een grot ingang. Hij wurmde zich naar binnen. Hij zag een dood kinijn liggen. Voorzichtig snuffelde hij aan het konijn. Andere katten! Hij proefde de geur van meerdere katten en hij sloop weer voorzichtig verder. Opeens hoorde Fin een echo. "We hebben een leider nodig!" Nieuwschierig trippelde Fin richting het geluid. Hij begon stromend water te horen en zijn neus pulse zich met katten geuren. Hij kwam in een open plek met een straal licht in het midden. Meerdere katten waren aan het lopen, spelen of praten. Hij bleef even staan. Een witte poes keek hem recht in de ogen. Bang zette Fin een stap achteruit. "Niet bang zijn! Ik ben Molvries, jij bent onze nieuwe leider!" Fin draaide zich snel on en sprintte er vandoor. Die kat is gek in haar hoofd!
Hij wurmde zich door het gat en stapte de buitenlucht in. Buiten adem sjokte Fin door het loofbos. Hij hoorde pootstappen achter zich, maar Fin was te moe om weg te rennen. Hij werd op de grond geslagen door een rode kater, hij herkende hem niet. "Ga weg van het Gingerterritorium!" Spuugde de kater woest. Fin reageerde niet. De rode kater keek nog eens goed naar Fin. "Jij lijkt wel die kat waar Blauwvoet over praat. Dan moet je maar dood." De rode kater boog naar Fin toe. Raafveder heeft mij voor niets gered, ik ga hier toch dood.
De rode kater beet sterk in de keel van Fin. En de eenling voelde het bloed uit zijn wond vloeien. Opeens werd de rode kater weg geslingerd. En Fin rook de geur van Distel en Raafveder.
Distel snuffelde snel aan de wond en duwde er iets op. "De wond is nog niet zo diep." Miauwde ze opgelucht.
"Raafveder?" Kraste Fin moeizaam tegen de kater die hem redde. De kater hield de rode kater tegen de grond. "Nee, mijn naam is Kwite." Kwite keek even naar achter. "Dat is Raafveder." De bekende zwarte kater liep op de rode kater af. Hij knikte Kwite toe en beet de keel van de rode kater open. "Die is dood." Bromde hij tevreden.