Raafveder kwam terug met een grijze poes.
Stromneus boog zijn kop eerbiedig, Fin deed hem na.
"Roosveder? Is dit de kat?" Vroeg de poes aan Raafveder. Raafveder kromp in elkaar maar antwoordde wel. "Ja, hij overleefde Stormneus en hij ving dat konijn." Stromneus gromde diep, maar zei niets. Fin liet zijn konijn vallen. "Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om op uw territorium te jagen." Hij keek op in de ambergele ogen van de grijze poes. "Mijn naam is Fin, ik ben geintresseerd te zien hoe een grote groep katten overleeft." Fin duwde zijn borst brutaal voor uit.
De poes lachte even. "Mijn naam is Vogelster, je mag wel een tijdje bij ons meelopen, misschien leer je er nog iets van." Vogelster knikte Raafveder en Stromneus toe en liep weer weg.
"Waarom laat je Vogelster je wel Roosveder noemen, maar mag Stormneus dat niet?" Vroeg Fin aan Raafveder. De zwarte kater zuchtte. "Dat is mijn moeder, ik was haar enige kitten. Maar het probleem was, ze wou een poes. Dus toen ik een kater bleek te zijn noemde ze me Rooskit omdat dat een naam voor poezen is. Iedereen in de clan noemt mij nu gelukkig Raafveder, maar Vogelster blijft mij Roosveder noemen." Hij spuugt het woord Roosveder uit alsof het vossenstrond was.
Fin knikte begrijpenlijk. "Dat is net alsof mijn moeder mij pluisje noemt en mijn zus Fin!" Fin dacht weer aan pluisje en vervloekte zijn huismensen. Waarom moesten ze haar mee nemen?! Vroeg hij zich bitter af.