"Mahal ko, gising na. Nandito na tayo." I heard Tristan say. I slowly open my eyes. Nakatigil na ang bus na sinasakyan namin at may araw na. Nang tumingin ako kay Tristan I noticed the bruise on his face. My poor baby. He was almost killed dahil sa akin. Dapat ako yung unang nakaintindi sa kanya. Nagawa niya lang yun dahil sa akin. Pagkatapos ng lahat ng sacrifices na ginawa niya galit pa ang iginanti ko sa kanya.

"Does it hurt?" Hinaplos ko ang mukha niya. He just smiled and shook his head.

"Baba na tayo." Sabi niya.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko. We don't have any money. Wala kaming kahit anong dala.

Nagkibit-balikat siya. "Bahala na."

Tumayo na kami. He took my hand and we went out of the bus. I didn't feel any fear kahit hindi namin alam kung saan kami pupunta. Alam kong kapag si Tristan ang kasama ko ligtas ako. Hindi niya ako pababayaan. 

Wala naman kaming kakilala dito at wala rin kaming alam na lugar na pwedeng matuluyan. We just walked and walked and walked. Hanggang sa huminto kami sa isang carinderia. 

"Ano'ng gusto mong kainin." 

"We don't have any money." Mahinang sabi ko.

"May natira pa kong barya dito." Dumukot siya sa pocket niya.

Pumili ako ng pagkain. Sakto lang ang pera namin para sa isang cup ng kanin at isang ulam. He didn't buy food for himself.

"Share na lang tayo." Sabi ko sa kanya.

"Huwag na. Sa'yo na yan, alam kong gutom ka na." He said, smiling. 

"You have to eat too." I frowned.

"Busog pa ko." Sagot niya.  

"No, you're not. You haven't eaten yet. Come on, kumain ka na din." Sinubuan ko siya dahil alam kong gutom na din siya.

Pagkatapos namin kumain naglakad na naman kami. We didn't have any money left and we still don't know where we'll go. 

"Sorry, mahal ko." Hinalikan niya ang kamay ko na hawak niya. "Nadamay ka pa sa gulong ito."

"We are going to get through this together, we always do naman di ba?" I smiled at him.

"Akala ko makakapagsimula na ulit tayo ng panibagong buhay dito kaso di pala ganun kadali yun. Sa totoo lang, natatakot na ako." His eyes started getting glossy. "Natatakot akong baka maranasan mo rin ang mga naranasan ko noon. Ayokong magutom ka, ayokong matulog ka sa kalsada, ayokong-"

"Shh... ano ka ba? It's going to be okay. Makakayanan natin ito as long as we're together." Pinisil ko ang kamay niya. 

Hindi na siya nagsalita pa at parang malalim ang iniisip niya. Nagpatuloy kami sa paglalakad. Lakad lang kami ng lakad kahit na wala kaming siguradong pupuntahan. Ilang beses ko rin narinig ang buntong hininga ni Tristan. He didn't say a single word.

Sa paglalakad namin, napunta na kami sa kalsada na walang tao. Sa gilid ng kalsada ay puro talahiban na at wala masyadong dumadaan na sasakyan. Siguro isang sasakyan pa lang ang nakita namin na dumaan doon sa tagal ng paglalakad namin.

Malayo pa lang nakita na namin ang isang kotse na nakatigil sa gilid ng kalsada at tatlong lalaking nakapaligid sa isang matandang lalaki. I instantly knew something was wrong. The old man looked scared.

Nagkatinginan kami ni Tristan.

"Mahal, magtago ka." Mahinang sabi niya.

"Hey, what are you going to do?" May pag-aalalang tanong ko.

"Tutulungan ko lang yung lalaki. Basta magtago ka lang d'yan." Pilit niya kong dinala sa likod ng puno.

"T-tristan... baka, kung anong mangyari sa'yo." Sabi ko.

"May dala akong baril." Sabi niya sabay hawak sa bulsa niya. Dala niya pa pala ang baril na nakuha niya sa mga lalaking pumasok sa apartment.

"Tristan." Humigpit ang hawak ko sa kamay niya.

Narinig kong sumigaw ang matanda bago sinapak ng isang lalaki at napahiga ito. 

"Kailangan ko siyang tulungan." Sabi ni Tristan. Kahit natatakot ako para kay Tristan dahan-dahan kong binitawan ang kamay niya. Naawa din kasi ako sa matandang lalaki.

Agad na lumapit si Tristan sa mga lalaki. Nagpaputok si Tristan ng baril at agad tumakbo ang tatlo palayo. He helped the old man get up. Lumapit na din ako sa kanila.

"Maraming salamat." Sabi ng matandang lalaki kay Tristan. "Utang ko sa'yo ang buhay ko. Baka napatay na ako ng mga demonyong iyon kung hindi ka dumating."

Tinanguan lang ni Tristan ang matanda.

"Halikayo sumama kayo sa akin." Aya ng matanda. "Gusto ko kayong pasalamat sa pagligtas sa akin."

Tumingin sa akin si Tristan and I just nodded my head. He seemed like a nice old man naman. Sumakay kami sa kotse niya. Sumakay si Tristan sa passenger's seat at ako naman ay sa likod.

"Ang ulol na yun. Namumukhaan ko ang isa sa kanila. Malaki ang utang ng isa sa kanila sa akin." Galit na sabi ng matanda habang nagmamaneho. "Kaya siguro gusto na akong todasin dahil gustong makatakas sa utang niya. Kung hindi ka dumating, ginilit na siguro ng mga demonyong iyon ang leeg ko." 

"Dapat ho i-report na natin sa pulis yan." Sabi ni Tristan.

 "Talagang i-re-report ko yun sa pulis." Napailing ang matanda. "Napakawalanghiya na talaga ng mga tao ngayon. Ikaw na nga ang tumutulong, ikaw pa ang gagawan ng masama. Buti na lang may katulad mong mabubuti ang loob."

"Ginawa ko lang ho ang tingin kong tama." Sabi ni Tristan.

"Ako nga pala si Jaime. Anong pangalan mo?" Tanong niya.

"Tristan." Sagot niya.

"At ikaw, hija?" Tumingin siya sa akin mula sa rear view mirror niya.

"Andi po." 

"Saan ba kayo dapat papunta at nagawi kayo sa lugar na yun?" Tanong ng matanda.

"Galing pa kami ng Maynila. Hindi namin kabisado ang lugar na ito at wala naman kaming mapuntahan." Sagot ni Tristan.

"Ah, mga bagong salta pala kayo. Wala ka bang kakilala dito?" 

Umiling si Tristan.

"Wala rin kayong matutuluyan?"

"Yun nga ho pinoproblema namin." Si Tristan.

"Kung ganon, tapos na ang problema niyo. Huwag kayong mag-alala. Bibigyan ko kayo ng lugar na matitirhan." Sabi ng matanda.

"Really?" Masayang sabi ko.

"Oo naman." Ngumiti siya sa akin.

"Thank you so much, sir." Sabi ko. Dahil sa excitement ko napayakap ako kay Tristan mula sa likod niya. "Mahal, did you hear that? Meron na tayong place na matutuluyan."

Lumingon sa akin si Tristan at ngumiti. Then tumingin siya sa lalaki. "Salamat, sir."

The car stopped in front of a big wooden gate. Bumusina siya ng dalawang beses and two guards opened the gate. Pumasok ang kotse sa loob. Makikita sa loob ang malawak na taniman. 

"Good evening, senor." Bati ng guard.

Ngumiti ang matandang lalaki at tinanguan ang mga guard.

Kasing laki yata ng subdivision ang buong place niya. Nadaanan din namin ang mga cows, goats, horses at kung anu-ano pang mga farm animals. It took us about ten minutes na pagdrive bago kami nakarating sa dulo kung nasaan ang mansion. We were greeted by another set of guards.

Hininto niya ang kotse sa harap ng mansion. We got out of the car at pinapasok niya kami sa bahay niya.

"Daddy!" Tumakbo palapit sa matandang lalaki ang isang babae. She was wearing pink plaid shirt tied in a knot at the bottom, skinny jeans and brown boots. She really is pretty and she has the perfect body.

"Hija, I'd like you to meet Andi and Tristan." Sabi ng matandang lalaki. "This is my daughter Valerie."

She waved at us. "Hello there."

I smiled at her. Tinanguan lang siya ni Tristan.

"Alam mo bang habang nagmamaneho ako papunta dito hinarangan ako ni Elmer at ng mga kasama niya. Pinababa nila ako sa kotse at tinutukan ng kutsilyo." Kwento niya.

The girl gasped. "Daddy, oh my god! That's so scary. What did he do to you?"

"Mabuti na nga lang wala pang nagagawa ang mga demonyong iyon sa akin dahil dumating agad si Tristan." He patted Tristan's shoulder.

"Gosh! Thank you so much for saving my father's life." Tumingin ang babae kay Tristan at niyakap siya. I looked away. I felt a little bit jealous. Sino ba naman hindi magseselos? A sexy, beautiful woman is hugging my husband. And oh my gosh, her big boobs... tumatama sa dibdib ni Tristan. I wanted to pull my him away from her.

"Wala po yun." Sabi ni Tristan sa babae.

"Ano'ng wala. Buhay yun ng ama ko." Nakangiting sabi ng babae. "Thanks so much." Hinawakan niya ang kamay ni Tristan.

I couldn't help but frown. Talagang kailangan hawakan ang kamay niya pagmagpapasalamat? Then tumingin siya sa akin. "Andi, right?"

I just noddded my head.

"Magkapatid kayo?" Valerie asked.

"Asawa ko siya." Umakbay sa akin si Tristan. Napangiti ako. Hah! In your face!

"Oh." Valerie nodded her head. 

"Halika na, sa mesa na tayo magkuwentuhan. Nagpahanda na ako ng makakain." Aya ng matandang lalaki.

Sumunod kami sa kanya sa dining room. There were lots of food sa table. Akala mo may fiesta. We sat at the table and ate.

"Daddy, I think you should hire Tristan na maging bodyguard mo. Para hindi na maulit ang nangyari sa'yo." Sabi ni Valerie.

Tumango-tango ang matanda. "Yes, that's a good idea. Kung papayag ka, hijo."

"Oo naman, sir. Hindi ko tatanggihan yun." Sabi ni Tristan.

 "Now, hindi na ako mag-aalala kasi alam kong may nagbabantay sa'yo." Yumakap si Valerie sa daddy niya. I sighed, bigla ko tuloy na miss si daddy.

"Tristan, take good care of my daddy, ha?" Malambing na sabi ni Valerie. Ugh! She's flirting with my husband!

Nginitian lang siya ni Tristan. 

"Ano bang trabaho mo dati?" Tanong ni Valerie.

"Photographer ako dati, ma'am." 

"Wow, that's so cool." Manghang sabi niya. Oh come on! Ngayon ka lang nakakita ng photographer. I really wanted to roll my eyes. "Please, huwag mo na akong tawaging ma'am. Just call me Valerie."

"Okay, Valerie." Sabi ni Tristan.

"That's more like it." She smiled sweetly.

Tanong ng tanong sa kanya si Valerie habang kumakain kami. It's almost like sila lang dalawa ang magkasama. Halos sila lang dalawa ang nag-uusap. Sa sobrang inis ko hindi ako nakakain mabuti. I just played with my food. Subukan lang ni Tristan patulan ang kalandian ng babaeng yan. I swear to God, itutusok ko sa male part niya itong hawak kong tinidor.

"Ipahahatid ko kayo sa driver ko sa tutuluyan niyo." Sabi ni sir Jaime after we finished our meal. Ah! Finally, makakalayo na kami Valerie na iyon.

"Daddy, ako na lang ang maghahatid sa kanila." Sabi ni Valerie. Oh god, no! 

"Are you sure, hija?" Tanong ng matanda.

"Oo naman, dad. Sa loob lang naman yun ng hacienda." Sagot niya.

"Ikaw ang bahala. Kakausap ko pa ang ninong Dante mo para makapagsampa na ako ng kaso sa Elmer na yun." Sabi ni sir Jaime bago tumayo sa mesa.

Nagpasalamat kami sa kanya bago siya umalis. 

"Halika na, hatid ko na kayo sa bago niyong bahay." Sabi ni Valerie.

Tumayo si Valerie at sumunod kami ni Tristan. 

"Mahal, may problema ba?" Umakbay sa akin si Tristan. I brushed his hand off my shoulder. Inirapan ko siya.

"Bakit ba?" Tanong ni Tristan. Hindi ako sumagot.

"Hop in, guys." Nakangiting sabi ni Valerie bago siya pumasok sa pink car niya. Kinuha ni Tristan ang kamay ko at hinatak ako. Binuksan niya ang pinto sa likod ng kotse at pinapasok ako doon. He sat sa front, next to Valerie. Her car smells like strawberry.

"Oh, you'll like the people there. Mababait silang lahat." Sabi ni Valerie habang nagda-drive. "Kilala ko silang lahat dahil sila ang kasama kong lumaki."

Tahimik lang akong nakaupo sa likod at naka-cross ang arms ko habang nakikinig ako sa usapan nila.

I couldn't wait to get out her car. Kaya paghinto pa lang kotse binuksan ko na ang pinto at lumabas dun.

"Mahal." Hinawakan ako ni Tristan sa kamay. "What's wrong?"

Hindi pa rin ako sumagot.

"Come on, guys." Aya ni Valerie.

He kissed me on the cheek before grabbing me by the wrist. Para kaming nasa isang maliit na village na may magkakatabing mga bahay kubo. May mga tindahan sa labas ng bahay, may mga batang naglalaro at mga taong nagkakasiyahan. Everyone knew Valerie and they all greeted her. 

"Pinatayo talaga ito ng daddy ko para sa mga nagtatrabaho dito sa hacienda." Sabi ni Valerie habang naglalakad kami. "Everybody loves daddy dahil sobrang bait niya. Minsan nga lang may mga umaabuso."

Huminto kami sa isang bahay. "Tadaaa! Ito na ang bagong bahay niyo." 

"Salamat, Valerie. Salamat sa inyo ni sir Jaime." Sabi ni Tristan.

"Kulang pa ito sa ginawa mong tulong sa daddy ko." Sabi ni Valerie. Nagpaalam na rin siya pagkatapos nun.

Pumasok kami sa loob ng bahay kubo. It's kind of small pero sapat lang naman yun para sa amin. Tela lang na nakasabit sa paligid ng kama ang tumatakip sa "bedroom", may maliit na sink din doon na hugasan ng mga plato, sa tabi naman ay meron kalan at kung lalakad ka ng konti may square na table na gawa sa kawayan at dalawang upuan. 

"Mahal ko..." Yumakap mula sa likod ko si Tristan. "Galit ka ba?"

"She likes you." Sabi ko.

"Eh ano naman? Ikaw ang mahal ko." Sabi niya.

"Maganda siya." Mahinang sabi ko. Yes, I am insecure!

"Mas maganda ka." He buried his face on my neck. "Nagseselos ang mahal ko."

"Baka magustuhan mo din siya." I pouted.

"Hindi mangyayari yun dahil masyado akong in love sa'yo para tumingin pa sa ibang babae. Mahal na mahal kita, Andi." 

I smiled. "Prove it."

"You want me to prove it huh?" His hands went inside my shirt. "How, Andi? Tell me."

"Make love to me." I said.

His hands slowly made their way to my breasts and squeezed it lightly. "I missed your boobs."

"Valerie has bigger-"

"Shh! Huwag kang magbabanggit ng pangalan ng ibang babae while I make love to you." He whispered. "Wala akong gusto sa kanya, naiintindihan mo?"

He squeezed my breasts harder. "Nagkakaintindihan ba tayo?"

"Uh... yes." I moaned.

Tinaas niya ang shirt ko at hinubad yun. He unhooked my bra and let it fall to the ground. Hinarap niya ako sa kanya at bumaba ang ulo niya sa dibdib ko. He began sucking my breast while his hand played with the the other. It's been weeks since the last time we had made love. Napayakap ako sa ulo niya.

Binuhat niya ako at dinala sa kama. Hinubad niya ang shirt niya pati ang pantalon at briefs niya. Sinunod niya ang pang-ibaba ko at ang underwear ko. He opened my legs and touched my slit. His fingers rubbed my sensitive spot. I gasped as his fingers pinched it.

I was about to scream in pleasure when he covered my mouth with his. I whipered when his tongue pushed into my mouth. I felt him push one finger inside of me, then slid it out. 

"You're so wet..." He murmured against my mouth. And he is so hard. Nararamdaman ko iyon sa tiyan ko.

He bent me over and positioned himself behind me. He started thrusting in and out of me. We had never tried this position before and God, it feels so good. I can feel him deeper than he had ever been.

"Uhh... Andi, mahal ko..." He groaned.

Napasubsob ako sa unan at umungol. 

"Mmm... T-tristan..." I cried. My walls clenched around his thick shaft. All I could do was moan. 

"Andi, I'm coming!" He moaned. After a few thrust, he shot his load inside me. I felt him twitch inside me.  We stayed still for a moment before he pulled his shaft and laid beside me.

"Love you." Malambing na sabi niya bago niya ako hinatak papunta sa dibdib niya.

"I love you, too." 

"Hi, ako nga pala si Emma." A middle-aged woman waved at me ng makalabas ako sa bahay. I smiled at her.

"Hello po. Good morning." Magalang na sabi ko.

"Magandang araw din sa'yo. Kapit bahay niyo ako. Nakatira lang kami d'yan sa tabi ng bahay niyo." Sabi niya. "Saan nga pala kayo galing?"

"Sa Manila po." Sagot ka.

"Ah, ganon ba. Alam mo nanirahan rin kami ng asawa ko noon sa Maynila pero di namin kinaya ang hirap ng buhay doon." Kwento niya. "Mas masaya dito. Tahimik, sariwa ang hangin pati ang mga pagkain."

"Oo nga po." I agreed. Malayo na kami sa magulong buhay namin sa Manila. It's nice and peaceful here.

"Ano ba ang trabaho ng asawa mo dito sa hacienda?" Tanong niya.

"Bodyguard po ni sir Jaime." Sabi ko.

"Ang swerte niyo. Talagang napakabait ni senor Jaime." 

"Eh si Valerie po?" Na curious ako tungkol sa kanya. I wanted to know if dapat ba akong mabahala sa kanya.

"Hindi naman sa naninira ako ah. Pero may pagkasutil ang batang iyon. Kung ano ang  gusto niya iyon ang masusunod. Anak mayaman kasi kaya spoiled." Sabi ni Emma. "Uy, satin lang iyon."

Ngumiti ako at  tumango. 

Lumabas si Tristan sa bahay at umakbay sa akin. Halatang bagos gising siya.

"Good morning, mahal." Humalik siya sa pisngi ko.

"Si aling Emma nga pala, mahal. She's our neighbor." Sabi ko.

"Good morning po." Magalang na bati ni Tristan.

"Bagay na bagay kayo ng asawa mo. Ang gwapo't ang ganda. Swerte ang magiging anak niyo niyan." Sabi ni aling Emma. "Gaano katagal na ba kayong kasal?"

"Magdadalawang buwan na ho." Sagot ni Tristan.

"Mga bagong kasal pala kayo. Kaya pala kagabi ang ingay-" Napahinto siya sa sasabihin niya at napahawak sa bibig. Oh my god, they heard us? I can already feel my cheeks burning. "Ano ba 'tong bibig ko!"

Natawa lang si Tristan. "Pasensya na ho."

"Naku, wala sa amin yun. Normal yun sa mag-asawa." Tinapik ako sa braso ni aling Emma. "Wala kang dapat ikahiya. Ginagawa din namin yun ng asawa ko."

Pinakilala sa amin ni aling Emma ang lahat ng kapit bahay namin at sobrang friendly at bait nilang lahat. Inimbitahan pa nga kami ni aling Sonia sa kasiyahan mamayang gabi dahil birthday niya.

Nang gabi ding iyon, pumunta kami sa kasiyahan. Everybody was there. We sat around the bonfire. Para kaming nagcacamping. Nageenjoy ang lahat sa pagsayaw at pagkukuwentuhan. Natahimik ang lahat ng maglabas ng guitar ang asawa ni aling Sonia at nagsimulang kumanta. Everybody was silent as we listen to him sing. 

Ikaw at ako, pinagtagpo
Nag-usap ang ating puso
Nagkasundong magsama habangbuhay.

Nagsumpaan sa Maykapal
Walang iwanan, tag-init o tag-ulan
Haharapin bawat unos na mag-daan.

Sana’y di magmaliw ang pagtingin
Kaydaling sabihin , kayhirap gawin
Sa mundong walang katiyakan
Sabay natin gawing kahapon ang bukas.

Ikaw at ako, pinag-isa
Tayong dalwa may kanya kanya
Sa isa’t-isa tayo ay sumasandal

Bawat hangad kayang abutin
Sa pangamba’y di paaalipin
Basta’t ikaw, ako
Tayo magpakailanman.

Kung minsan ay di ko nababanggit
Pag-ibig ko’y di masukat
Ng anumang lambing
At kung magkamali akong ika’y saktan
Puso mo ba’y handang magpatawad

Di ko alam ang gagawin kung mawala ka
Buhay ko’y may kahulugan
tuwing ako’y iyong hagkan
Umabot man sating huling hantungan
Kapit-puso kitang hahayaan
Ngayon at kailanman
Ikaw at ako.

Tristan's arms were wrapped tightly around me. Sinubsob ko ang mukha ko sa kanya. I found myself biting my lower lips to keep myself from crying. The song just hits so close to home. It reminds me of everthing that we had been through.