Chapter Twenty Four
Hindi pa rin ako sumuko sa paghanap ng trabaho. Nag-apply na ako sa mga maliliit na kumpanya, wala naman hiring ngayon. Pagminamalas ka nga naman! Napailing na lang ako habang naglalakad sa kahabaan ng kalye. Kanina pa ako naglalakad at tinitiis ang tindi ng sikat ng araw.
Tumawid ako sa kalsada at hindi ko namalayan ang paparaan na kotse. Narinig ko na lang ang maingay na pagbusina nito at kasunod nun ang pagbunggo sa may hita ko. Hindi naman masyadong malakas ang pagkabangga sa akin pero masakit. Napaupo ako at napahawak sa parteng nabangga ng kotse.
"Are you alright?" Tanong ng isang pamilyar na boses. Tumingala ako sa kanya at hindi agad ako napagsalita ng makita ko kung sino ang may-ari ng boses na iyon.
"Tristan?" Gulat na sabi niya. Ilang taon na mula ng huli kaming magkita.
"Meredith." I said. Ilang taon na ang nakakaraan pero parang hindi pa rin nagbabago ang itsura niya. Maganda pa rin at mukha pa rin siyang bata sa edad niya.
"Okay ka lang ba?" May pag-aalalang tanong niya.
"Oo." Pinilit kong tumayo at paika-ikang naglakad.
"Sandali, Tristan." Hinawakan niya ako sa isang kamay para pigilan ako. Lumingon ako sa kanya. "Ihahatid na kita sa pupuntahan mo."
"Maglalakad na lang ako." Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang hawak ko. Parang nahiya naman na binitawan niya ito.
"I insist. That's the least I can do." Sabi niya. Hindi ko na nagawang tumanggi pa dahil masakit talaga ang hita ko. Siya ang nagdrive ng kotse at umupo ako sa passenger's seat.
"Kamusta ka na?" Tanong niya habang nakatuon ang paningin sa kalsada.
"Okay naman." Sagot ko.
"That's good. Ang laki ng pinagbago mo. You look even hotter than the last time I saw you." She giggled.
"Salamat." Iyon lang ang nasabi ko.
"Masyado ka naman pormal. Para naman wala tayong pinagsamahan niyan." Sabi niya sa akin. "Naglunch ka na ba?"
"Hindi pa." Sagot ko.
"Halika, lunch tayo." Aya niya.
"I think I'll pass." Sabi ko.
"Come on, Tristan. Ngayon lang nga tayo nagkita ulit. Pagbigyan mo na ako." Malambing na sabi niya.
"Dith, baka may makakita sa atin." Sabi ko. Ayoko na ng gulo. Muntikan na akong mapatay ng asawa niya ng malaman niya ang relasyon namin noon. Tinakot lang siya ni Didith na kapag pinatay niya ako ilalabas niya lahat ng baho ng asawa niya sa publiko kaya heto ako ngayon at humihinga pa rin.
"Hindi naman nila tayo kilala at wala naman tayong masamang ginagawa." Sabi niya. Iniliko niya ang kotse niya sa isang restaurant na nadaanan namin. Bumaba kami at pumasok kami sa restaurant.
Nag-order siya ng pagkain.
"Married?" Ngumuso siya sa singsing na nasa daliri ko.
Ngumiti ako. "Yes."
"What a lucky girl." Sabi niya. "May anak na kayo?"
"Wala pa sa ngayon. Ikaw, kamusta na ang marriage mo?" Ako naman ang nagtanong sa kanya
Parang batang lumabi ito. "Ganun pa din. We don't love each other anymore. I feel like our marriage is just for show."
"Bakit hindi na lang kayo maghiwalay?" Tanong ko.
Malungkot na umiling si Didith. "He won't let me go."
Madalas niyang sabihin sa akin noon na hindi siya masaya sa asawa niya. Kabi-kabila ang babae nito at madalas ay napapagbuhatan pa siya ng kamay.
"Enough about me." She forced a smile. "Saan nga pala ang lakad mo ngayon." Pag-iiba niya.
"Nag-iikot-ikot lang ako. Naghahanap ng mapapasukang trabaho." Sabi ko.
Gumapang ang isang kamay ni Didith sa kamay kong nakapatong sa mesa. "I could help you with that."
Mabilis kong binawi ang kamay ko. "Hindi iyon ang trabahong hinahanap ko."
"I'm sorry." Nagbaba siya ng tingin.
"Kailangan ko ng umalis." Paalam ko sa kanya.
"Hahatid na kita."
"Hindi na. Malapit lang naman dito ang pupuntahan ko." Tanggi ko.
"Sandali lang." Sabi niya at dumukot siya sa bag niya. "Here's my calling card. I hope we can keep in touch and be friends."
Kinuha ko ang calling card at pinasok sa bulsa ko. Nagpasalamat ako sa kanya at nagpaalam na.
Andi's POV
"Hi, aling Nelia." Bati ko ng makasalubong ko ang neighbor namin. Bumili kasi ako sa labas ng ulam namin para mamaya. Padating na rin si Tristan.
"Nagustuhan ba ni Tristan ang luto mo?" Tanong niya sa akin.
"Opo. Sarap na sarap nga po siya." Nakangiting sabi ko. Napansin ko ang plastic bag na hawak niya. "Ano po yan?"
"Ah, labada. Magpapalaba sana ako kay mareng Juana eh ayaw naman magpa-istorbo sa sugal." Kibit-balikat na sabi niya.
"I can do it for you." I said.
"Sigurado ka?"
I happily nodded my head. Ito na ang chance ko para makatulong kay Tristan. I can't just do nothing habang nagpapakapagod sa paghanap ng trabaho. Binigay sa akin ni aling Nelia ang bag na hawak niya.
Pumasok ako sa apartment and I started doing the laundry. Tinuruan na ko ni Tristan na maglaba kaya I already know what to do. Kaso he made me stop nang makita niyang may sugat ako sa kamay since then siya na ang naglalaba ng mga damit namin. So what kung magsugat ang kamay ko? I wont die naman ah.
I started doing the laundry. Nilabhan ko talaga ng mabuti ang mga clothes para walang masabi si aling Nelia. It's really hard pala. Nakakangawit sa kamay at masakit na ang back ko.
I heard the door open. My face suddenly lit up, I knew it's Tristan na.
"Mahal ko, ano'ng ginagawa mo?" Tanong niya ng makita ako.
"Naglalaba." Sabi ko. Tumayo ako at pinunas ang mga bubble sa damit ko. I walked up to him and kissed him on the lips. He wrapped his arms around my waist.
"Kalalaba ko lang nung isang araw." Kunot ang noong sabi niya.
"I'm doing aling Nelia's laundry. Binayaran niya ako ng 150 pesos." I said.
Tristan sighed. "Andi, you don't have to do this."
"Di ba I told you I'll help. Magtutulungan tayong dalawa."
"Mahal ko, wala ka bang tiwala sa akin?" Nagtatampong sabi niya.
"Hindi naman sa ganun. I just wanna help. I know nahihirapan ka na, look at you nangangayayat ka na. Did you eat ba kanina?" Tanong ko sa kanya. Pinagdala ko siya ng 100 hundred pesos kanina pang kain niya. Nung una ayaw pa niya kunin kasi ayaw niyang mabawasan ang natitirang pera namin. I'm worried na sa sobrang pagtitipid niya baka magkasakit pa siya. Gosh, I'm too young to be a widow!
"Oo naman. Basta sabi mo, sinusunod ko." He kissed the tip of my nose. "Nagkita kasi kami kanina ng kaibigan ko tapos inaya niya akong maglunch."
"Really? Kilala ko ba siya?"
"Nope."
"Girl or boy?" I asked.
"Babae." Sagot niya. Nakaramdam ako bigla ng selos pero hindi ko pinahalata sa kanya.
"I have to get all these laundry done." Dahilan ko. Bumitaw ako sa pagkayakap. "Eat ka na. Bumili na lang ako ng pagkain sa labas kanina."
"Nagseselos ba ang mahal ko?" Nakangising tanong niya.
"I'm not jealous." Tumalikod ako sa kanya.
He hugged me from the back. "Wala kang dapat ipagselos dahil ikaw lang ang mahal ko. Ikaw ang pinakamaganda, pinakasexy at pinakamabait na babae para sa akin."
Kinikilig na napangiti ako at humarap sa kanya. "Talaga?"
"Promise." He smiled and rubbed his nose against mine.
"Okay, I believe you na." I said, giggling.
"Good. Ako na tatapos niyang mga labahin." Sabi niya.
"Kaya ko 'to. You're tired na. Mag-eat ka na and then get some rest." I said to him.
He took both my hands at tinignan niya iyon. "Tignan mo nga itong kamay ko nagsusugat na."
"It's reddish lang but wala naman sugat." I took my hand back.
"I'm sorry, mahal ko. Hindi ka dapat nahihirapan ng ganito." His eyes were full of sadness.
"Stop worrying about me, ok? Hindi ako nahihirapan." I assured him. He should be more worried about his self. He's abusing his body.
"Basta ako na tatapos ng mga labahin." Pilit niya. I tried to stop him pero mapilit siya. He did the laundry. Pinagsampay niya na lang ako ng mga damit.
We ate dinner and took a bath together after that.
Nasa room na kami ngayon. Nakadapa si Tristan sa kama exposing his naked sexy butt. We always sleep naked. I don't bother putting on my pajama anymore, hinuhubad din naman kasi niya. Tinanggal ko ang tuwalya ko at inilagay sa sabitan.
Umupo ako sa gilid ng kama.
"Massage?" Tanong ko.
"Yes, please." He murmured.
I started his neck and back. Agad naman siyang na relax.
"Sit on my back." He said. I did what he told me to do, I sat astride his back. Nagpatuloy ako sa pagmassage sa kanya. I could feel the heat of his body against my female part.
"Oh fuck, you're so wet." Tristan said. Of course nararamdaman niya iyon sa back niya. I bent my head down and gave him small kisses on his back. I grind myself on his back soaking him with my juice. Oh God, it feels so good.
"Uh... mahal ko! You're making me hard." He groaned.
Umikot siya at humiga paharap sa akin. Now I'm sitting on his stomach. He was staring at me. His eyes were dark and intense. "Such a tease." He chucked.
He pulled my head down to his and kissed me on the lips. His warm tongue slowly penetrated my mouth, flicking against mine. All I could do was moan in satisfaction. We were gasping for air when our lips parted.
I took his hard shaft in my hand and positioned it at my entrance. He groaned when I slowly lowered myself on to him. Soft moans escape my lips as I start moving my hips up and down. He sat up and kissed my lips. His lips traveled down to my neck, collarbone and to my breast. He licked around my nipple and took it in his mouth. He grabbed my other breast with his hand and played with it.
"T... tristan." I moaned his name. He sucked harder. I felt that familiar heat building up in the pit of my stomach. Lalo kong binilisan ang paggalaw. Tristan thrusted his hips upward. "T-tristan, I'm coming."
"Me too. Come for me, babe." He growled.
We both came together. Tristan collapsed on the bed. Tumabi ako sa kanya at sumiksik sa side niya. He hugged me and kissed me on the forehead.
I woke up wala na sa tabi ko si Tristan. I feel so dizzy, ang sakit sakit ng buo kong katawan. I think I'm coming down with something. Gosh! This is the worst time to be sick. Wala pa kaming pera ni Tristan. I tried to get up kahit nahihilo ako.
Nagsuot ako ng damit at nagpunta sa medicine cabinet kung saan nakalagay ang mga gamot. Uminom na lang ako ng paracetamol. I was ok naman last night. I don't know what happened. I just went back to bed again.
Suddeny I felt like I was going to vomit. I quickly got up and ran to the bathroom as fast as I could and threw up. Hinang-hina ako pagkatapos nun. I was literally crawling papunta sa bed.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro