Pagtanggap

Wala akong ibang hinangad nuon pa man kundi ang maging proud si Daddy sa akin. Sinubukan ko ang lahat, ginawa ko ang lahat para kahit papaano, kahit hindi ko malagpasan ay mapantayan ko man lang si Ate Stella. Bata pa lang, achiever na talaga siya. Tumanda akong nangangarap na darating ang oras na magiging proud din si  Daddy sa akin. At kung dumating man ang oras ba iyon, gagawin ko ang lahat ng makakaya ko.

Nanikip ang dibdib ko habang paulit ulit na tumatakbo sa aking isipan ang mga salitang binitawan niya patungkol sa akin. Ako? Isang ampon? Hindi sila ang tunay kong mga magulang, kung ganuon sino ako?

"Hindi po iyan totoo, Daddy!" umiiyak na pakiusap ko sa kanya. Umaasang bawiin niya ang sinabi niya sa akin. Hindi! Ayoko, anak nila ako.

Sinubukan akong hawakan ni Mommy. Hinawakan ko din siya pabalik. "Mommy, di ba anak mo ako?" umiiyak na tanong ko sa kanya.

Mas lalo akong naiyak ng makita kong mariin siyang pumikit. Bumuhos din ang luha sa kanyang mga mata, hindi niya ako sinagot. "Mommy, please" pumiyok pang pakiusap ko sa kanya.

Namanhid ang buong katawan ko ng makita ko ang kanyang pagsinghap. "I'm sorry, Sera. I'm sorry..." umiiyak na sabi niya sa akin. Napaawang ang bibig ko, wala na akong masabi, wala ng salitang gustong kumawala sa aking bibig.

"C'mon Sera, hindi kami mawawala sayo. Iyon ay kung susundin mo ang gusto namin" pagkuha ni Daddy ng atensyon ko. Bumaling ako sa kanya, walang kaemoemosyon ang kanyang mukha, bukod sa iritado siya sa akin at galit.

"Bakit po? Paano?" naguguluhang tanong ko sa kanya.

Napabuntong hininga siya. "Simula nung inampon ka namin, lumago ang negosyo. Swerte ka nung una, pero ngayon..." mapanuyang sabi niya sa akin na may kasama pang pagiling. Disappointed siya sa akin ngayon, kailan ba hindi? Tangina! Wala na akong nagawang tama sa buong buhay ko.

"Nasaan po sila kung ganuon? Ang tunay kong pamilya?" sunod sunod na tanong ko sa kanya. Desperada na akong malaman kung sino ba talaga ako. Saan ako nanggaling? Paano na ako?

Halos manlabo ang paningin ko dahil sa mga luha, walang sawa silang lumalabas sa mata ko. Ayaw tumigil.

"Kami ang pamilya mo, Sera. Kami lang..." matigas na sabi sa akin ni Daddy.

Marahan akong umiling at mariing napapikit. "Gusto ko pong malaman"

"Wala na sila, matagal ng patay ang tunay mong mga magulang. Wala din silang nabanggit na mga kamaganak" seryosong sagot niya sa akin.

Bumagsak ang mata ko sa lupa. Sa isang iglap lang, biglang nawala ang lahat sa akin. In just a snap, i feel so lost and empty.

Naramdaman ko ang dahan dahang paglapit ni Daddy sa akin. "I gave you my name, I gave you everything you want. Hindi ka kailanman nagutom, pinagaral kita at binihisan" parang punyal na isa isang tumusok sa akin ang bawat salita ni Daddy. Isinumbat niya sa akin ang lahat ng ibinigay niya sa akin kaya naman wala akong choice kundi ang mga give back.

Matapang ko siyang tiningala sa kabila ng aking panghihina. "Kahit ano po, gagawin ko. Wag lang po iyon, Daddy. Please po..." pagmamakaawa ko sa kanya. Ngumisi siya sa akin.

"Gaano ka kasigurado diyan sa boyfriend mo?" mapanuyang tanong niya sa akin. Hindi kaagad ako nakasagot, sigurado ako kay Kenzo. Siguradong sigurado.

"Bago pa lang kayo, paano mo nasisiguradong kayo hanggang dulo? Na hindi ka niya iiwan at sasaktan?"

Mas lalong dumoble ang paninikip ng aking dibdib. So it's Kenzo versus my family now huh?

Naikuyom ko ang aking kamao. "Hindi po ako iiwan ni Kenzo, hindi niya ako sasaktan" paninigurado ko sa kanya.

Natawa siya at napailing iling. Nagulat na lamang ako ng kaagad na lumipad ang kamay niya sa aking pisngi. "Sige Sera, magmatigas ka pa. Sa huli, pamilya mo pa din ang tanggap sayo. Walang iba!" madiing sabi niya sa akin na nagawa pang iduro ang aking sintido.

Buong magdamag akong umiyak. Hindi ko kinaya ang nalaman ko. Gusto kong tumakbo, gusto kong magtanong pa. Pero hindi na ako sinagot pa ni Daddy. Hinayaan niya akong patuloy na naguguluhan sa aking pagkatao. Basta ang alam ko lang, hindi ko sila kadugo. Hindi nila ako pamilya at malaki ang utang na loob ko sa kanila.

Bumalik ako ng Manila kinaumagahan. Mas gusto kong magisa sa dorm kesa nanduon ako sa bahay. Sa tuwing nakikita ko sina Daddy at Mommy ay pakiramdam ko ibang tao ako, halos makalimutan kong anak nila ako. Itinuring nila akong anak kahit hindi naman.

"May problema ba? Anong nangyari sa paguwi mo?" nagaalalang tanong ni Abby sa akin, lunes ng umaga at wala akong ibang nagawa kundi ang ipagpatuloy ang aking buhay.

Kung hindi daw dahil kay Daddy, wala na ako dito ngayon. Sana ay pinabayaan na lang nila ako, sana ay hindi na nga lang talaga ako nabuhay.

Tipid ko siyang nginitian. Wala pa akong lakas na ikwento sa kanya. Pinagkakatiwalaan ko si Abby, siya ang pinakamatalik kong kaibigan pero hindi ko pa kayang sabihin sa kanya ang totoo tungkol sa aking pagkatao. Takot akong mawala siya sa akin, takot akong iwanan.

"Ayos lang ako, medyo masakit lang ang ulo ko"

Tumango na lamang siya bago siya bumaling sa may pintuan. Kaagad niya akong siniko, nakita ko kaagad ang nakatayong si Kenzo. Nakatingin sa akin at naghihintay na lapitan ko.

Bayolente akong napalunok. Biglang may kung anong humaplos sa puso ko. I feel safe with his presence. Pakiramdam ko hindi ako kailanman mawawalan sa tuwing nandyan siya. Pakiramdam ko kumpleto ako sa tuwing nakikita ko si Kenzo, sa tuwing kasama ko siya.

Hindi na ako nagdalawang isip pang lumabas ng room. Kaagad ko siyang niyakap ng makalapit ako sa kanya.

"I miss you..." emosyonal na sabi ko. Mas lalong humigpit ang yakap ko ss kanya na para bang ang tagal naming hindi nagkita gayong dalawang araw lang naman iyon.

Nangilid ang luha sa aking mga mata ng maramdaman ko ang marahan niyang paghaplos sa aking buhok. "I miss you too, may problema ba?" malambing na tanong niya sa akin.

Halos malukot ang likod ng uniform niya dahil sa pagkakakapit ko. Marahas akong umiling kasabay ng pagtulo ng aking luha. "Namiss lang talaga kita" palusot ko at pumiyok pa.

Kaagad siyang humiwalay sa akin para harapin ako ng maayos. Kitang kita ko ang pagaalala sa kanyang mukha habang marahan niyang pinupunasan ang luha sa aking pisngi. "Baby, anong problema?" marahang tanong niya sa akin.

Nakipagtitigan ako sa kanya. Kinain ako ng takot at lungkot. Mahal na mahal ko siya, hindi ko siya kayang bitawan. Ayoko siyang iwanan.

Itinaas ko ang kamay ko para hawakan ang kamay niyang nasa pisngi ko. "Ikaw ang palagi kong pipiliin, Kenzo. Pangako!" paninigurado ko sa kanya. Kita ko ang pagkislap ng kanyang mga mata.

Hinalikan niya ang aking noo. "Ikaw lang din, Sera. Ikaw lang din ang pipiliin ko" marahang paninigurado niya sa akin. Duon, naramdaman ko ang ginhawa. Nakahinga ako ng maluwag, ipaglalaban ko si Kenzo.

Pinilit kong maging normal sa buong araw. Kinalimutan ko lahat ng nalaman ko sa bulacan. Ako pa din si Seraphine Serrano, kailangan kong magpatuloy sa buhay.

"Saan tayo gagawa ng activity?" tanong ni Abby sa amin ni Apollo.

"Sa library na lang siguro, kailangan natin ng reference eh" sagot ni Apollo sa kanya. Nagtanguan silang dalawa hanggang sa pareho silang bumaling sa akin.

"Okay lang din sa akin, kahit saan" pagsangayon ko sa kanila.

Kita ko ang kakaibang tingin ni Abby sa akin. Alam kong nakakahalata na siya sa akin, pero sinusubukan ko pa ding maging normal. Kaya mo yan Sera, hindi kabawasan sa pagkatao mo ang pagiging ampon mo.

Halos hindi ako umuwi sa bulacan. Mas pinili kong duon sa dorm magstay kahit pa weekends. Kung minsan ay sinasamahan ako ni Kenzo at duon siya natutulog, kaya naman ayos lang.

"So friends na kayo nung Apollo?" tanong niya sa akin. Nasa dorm ko kami habang naghahapunan. Dito siya matutulog kaya naman sobrang saya ko.

Napanguso ako. "Oo, kasama namin siya ni Abby. Wala din kasi siyang mga kaibigan" sagot ko sa kanya. Ilang beses na din kaming nagkatampuhan dahil sa pagiging close ko kay Apollo.

Nanatili ang tingin niya sa pagkain. Napangisi ako. "Ang suplado ah, friends lang naman eh" paalala ko sa kanya. Binalingan niya ako at nagtaas siya ng kilay sa akin.

"Hindi ba't sinabi ko sayong iwasan mo iyon?" seryosong paalala niya sa akin. Natigilan ako. Sabagay, siya nga iniwasan niya ang mga bestfriends niya para da relasyon namin. Pero naisip ko, hindi naman kagaya ni Fidez si Apollo. Si Fidez, epal.

"Hindi naman siya tutol sa relasyon natin eh. Hindi siya kagaya ng mga kaibigan mo..." medyo alanganin kong sagot sa kanya. Ramdam kong medyo awkward ang sinabi ko sa kanya pero hindi ko na kayang bawiin. Nasabi ko na.

Bayolente siyang napasinghap bago siya tumango sa akin. Muli niyang ibinalik ang tingin sa kanyang pagkain. Sinubukan ko ding kumain ng normal.

"Sorry..." sambit ko. Bigla akong nahiya, pakiramdam ko ang selfish ko dahil hindi ko siya mapagbigyan da request niya da akin gayong malaki ang isinakripisyo niya para sa relasyon namin.

"Ok lang, naiintindihan ko naman. Hindi din naman healthy kung wala tayong kaibigan na dalawa. Basta ang sa akin lang, wag siyang manggugulo" seryosong sabi ni Kenzo kaya naman kaagad akong napangiti. Mabilis akong lumapit sa kanya at tsaka siya niyakap.

"Thank you, Kenzo" malambing na sabi ko sa kanya at nagawa ko pa siyang halikan sa pisngi. Nginitian niya ako, ipinulupot niya ang kanyang braso sa bewang ko para ipirmi niya ako paupo sa gitna ng kanyang mga hita.

"Hangga't kaya kong ibigay sayo. Ibibigay ko" malambing na sabi niya sa akin. Ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa tapat ng aking tenga.

Isinandal ko ang ulo ko sa kanyang dibdib. Hindi pa kami tapos kumain, pero nagawa na naming maglandian.

"Ubusin mo ang pagkain" maawtoridad na bulong niya sa akin.

Napangisi ako. "Busog na ako eh" pagdadahilan ko. Nitong mga nakaraang araw, halos mawalan na talaga ako ng ganang kumain. Lalo na sa tuwing iniisip kong hindi ko naman deserve ang lahat ng meron ako ngayon.

"Baby, hindi pwede" malambing na pamimilit ni Kenzo sa akin. Dahil sa kanya at sa pagaalaga niya, kahit papaano nakakasurvive ako sa buong araw. Halos kay Kenzo na ako kumapit, sa kanya na din ako kumukuha ng lakas.

Matapos naming maghapunan ay siya na din ang nagpresinta na magayos ng pinagkainan namin. Medyo busy kami pareho sa school. "Last year mo na sa college" puna niya sa akin habang naghuhugas siya ng plato at ako naman ay nagaayos ng bag.

Nginitian ko siya at tinanguan. "Papakasal tayo after grad" paalala niya sa akin. Muling uminit ang pisngi ko.

Mabilis akong tumayo sa kinauupuan ko para lumapit sa kanya. Niyakap ko siya patalikod. "Sayo lang ako papakasal, pangako!" malambing na sabi ko sa kanya habang mas lalong humihigpit ang yakap ko. Napahalakhak si Kenzo ng hindi ko sinasadyang bumaba ang aking kamay.

"Baby, wait may ginagawa pa ko" natatawang suway niya sa akin.

Mabikis ko siyang hinampas sa braso. "Hay naku! Ang bastos" suway ko sa kanya bago ako muling bumalik sa aking ginagawa.

Kakalimutan ko na muna ang lahat. Kakalimutan ko na muna kung ano ang mga pwedeng mangyari sa susunod na araw. Ang mahalaga, maging masaya ako sa kung ano ang meron kami ngayon ni Kenzo. I should enjoy today para hindi ako magsisi.

"Kenzo ugh!..."

Imbes na makapagfocus kaming dalawa sa pagrereview ay nauwi kami sa kama. Kapwa na kami walang saplot na dalawa. His fingers was playing me down there. I arch my back to give him more access. He then suck my nipples like a baby craving for it.

"Ohh!" daing ko, matapod niyang ipasok ang daliri niya duon. Halos masabunutan ko na si Kenzo dahil sa kanyang ginagawa. Hindi pa din siya tumigil sa paghalik sa aking magkabilang dibdib.

Hindi din nagtagal ay dahan dahan siyang pumwesto sa aking gitna. Marahan niyang pinaghiwalay ang mga binti ko gamit ang kanyang tuhod. Bayolente akong napalunok ng tingnan ko siya. Nakaluhod siya ngayon sa aking gitba habag malayang pinagmamasdan ang kabuuan ko. Damn it! Nakabukaka ako sa harapan niya! Uminit ang mukha ko dahil sa nararamdamang hiya.

He licked his lower lip, bago siya dahan dahang dumagan sa akin.

"Ahh...fuck!" daing ko muli ng pinagisa niya ang sa amin. Sinagad niya iyon kaya naman ramdam na ramdam ko ang kabuuan niya sa akin. Ramdam na ramdam ko ang paghagod ng dila niya sa leeg ko paakyat sa aking panga bago niya inangkin ang aking mga labi. He kissed my hungrily.

"Bad mouth, Sera" nakangising bulong niya sa akin. Halos manindig ang balahibo sa aking buong katawan dahil sa sobrang sexy ng pagkakasabi nuon. Sobrabg manly,  nakakaakit.

Napaawang ang labi ni Kenzo ng dahan dahan siyang naglabas masok sa akin. Tinanggap ko ang kanyang kabuuan. Mas lalo kong itinaas ang paa ko sa kanyang magkabilang gilid at malugod ko siyang tinanggap.

Muli akong napaliyad sa tuwing idinidiin niya ang kanya sa akin. Hindi ko maiwasang hindi mapahiyaw sa tuwing bibilis ang kanyang galaw at pagkatapos ay isasagad iyon sa aking ikaibuturan.

"Tangina!" naiiyak na daing ko ng mas lalong bumilis at naging marahas ang pagpasok ni Kenzo. Rinig na rinig ko na din ang bawat niyang ungol at paghinga. Damn, ang sexy!

Ipinulupot ko ang magkabila kong braso sa kanyang leeg. Muli niya akong hinalikan habang marahas siyang gumagalaw sa aking ibabaw. "Ugh...baby!" daing niya bago niya isubsob ang mukha niya sa leeg ko. Ramdam ko ang pagiiwan niya ng markas duon, gigil na gigil siya. Kulang na lang ay kagatin niya ako duon.

Halos sabay naming narating ang sukdulan. Imbes na tumigil ay nagpatuloy pa si Kenzo. Tila hindi kuntento sa isang beses. Binuhat niya ako patungo sa sofa habang hindi pa din pinaghihiwalay ang sa amin. Umupp siya duon habang nakakandong ako sa kanya paharap. Halod umikot ang mata ko.

"You move, baby" paos na bulong niya sa akin.

Bumaba ang hawak niya sa aking magkabilang bewang. Bayolente akong napalunok ng dahan dahan akong gumalaw sa kanyang itaas. Hinang hina na ang katawan ko ngunit masyado itong traydor, gusto niya din ang mga nangyayari. Mahigpit ang hawak ni Kenzo sa bewang ko para tulungan akong magtaas baba sa kanyang kandungan.

Pinilit kong hindi pumikit habang tinitingnan ko siya. Nakatingala, nakaawang ang mga labi at sarap na sarap. Mas pinagigihan ko pa dahil duon.

"Ugh! Kenzo!" tawag ko sa kanya, tanda na malapit ko ng marating ang pangilan naming sukdulan. Napakagat siya sa kanyang labi, nanigas ang kanyang braso. Mas lalong nagflex ang kanyang muscle, ang mga ugat duon ay halos pumutok na.

"Damn baby, I'm all yours" matigas na sambit niya. In one swift move, inihiga niya ako sa sofa. Ilang paglabas masok pa ay pareho na naming narating ang sukdulan. Mas lalong indiniin ni Kenzo ang kanya sa akin, pilit na ibinubuhos ang lahat ng kanya sa akin. His juice was poured inside me, ramdam na ramdam ko ang init nuon.

Hingal na hingal siya. Bayolenteng nagtaas baba ang kanyang dibdib habang nakatingala siya. Kahit pagod ay nagawa ko pang itaas ang kamay ko para hagurin ang kanyang dibdib pababa.

"I love you..." paos na sambit ko.

Hinawakan niya ang kamay kong nakahawak sa dibdib niya. Muli niya iyong idiniin sa sofa bago siya unti unting dumagan sa akin. "I really want to make you pregant, Sera" bulong niya sa akin.

Bayolente akong napalunok. "Hindi ako titigil hangga't hindi nagkakalaman iyang tiyan mo" seryosong sabi niya sa akin. Namanhid ang buong katawan ko. He owns me, pagmamayari na ako ni Kenzo.

Tama nga siguro siya. Kasal na lang ang kulang sa aming dalawa. Halos para na kaming magasawa kung gawin namin iyon. Magkatabi din kaming matulog at sobrang kumportable na namin sa isa't isa.

"I can't wait for your graduation. Youl be Mrs. Herrer soon" nakangiting sabi niya sa akin.

Lunes ng umaga at muli kaming papasok sa school ng sabay. Halos dito na din siya natutulog sa dorm ko. Tiningnan ko siya mula sa salamin, nanatili siyang nakatingin sa repleksyon ko duon. Alagang alaga niya ako, hindi ko kailanman naramdaman na magisa ako dahil kay Kenzo. Kahit pa pareho kaming busy sa school. He always make time for me.

"Gragraduate ako sa march. Gagalingan ko" nakangiting sabi ko sa kanya. Mas lalo siyang napangisi.

Matapos akong ihatid ni Kenzo sa room ay umalis na din siya. Wala pa si Abby pagkapasok ko ng room. Iilan pa lang din ang mga kaklase namin duon.

"Morning"

Kaagad akong nagangat ng tingin at duon ko nakita si Apollo. Kaagad ko siyang nginitian. "Nakapagreview ka na?" tanong ko sa kanya. Bahagya lamang siyang tumanggo. Matalino pala ang loko! Halos siya ang highest sa mga quiz at seatwork namin. Kaya naman ang swerte namin ni Abby sa tuwing may activity. Mabilis kaming natatapos dahil pinapakopya niya kami.

"Para sayo"

Bumaba ang tingin ko sa banana yogurt ba ibinigay niya sa akin. Nakapagalmusal na kami ni Kenzo bago umalis ng dorm.

"Salamat" nakangiting sabi ko sa kanya. Ayoko namang mapahiya siya dahil sa hindi ko pagtanggap nuon.

30 minutes late ang bruhang Abby. Nakangisi ako sa kanyang habang hiyang hiya siya sa pagpasok sa klase. Naguumpisa na din kasi ang discussion.

"Puyat ka nanaman!" asik ko sa kanya.

Napakamot lamang siya sa kanyang basang buhok. Napangiwi ako, ayoko kasing umaalis ng bahay na basa pa ang buhok ko. Palagi akong nagbloblower o di kaya ay tumatapat sa electric fan.

"Nakita ko nga pala si Kenzo at Andrew sa labas" sabi niya sa akin kaya naman bumaling ako sa kanya.

Nanatili ang tingin niya sa handouts namin. Pilit sumusunod sa kung nasaang page ba kami. "Anong ginagawa?" may klase iyon ah?

Nagkibit balikat siya. "Hindi ko alam eh, pero mukhang seryoso yung pinaguusapan. Hindi nga niya ako napansin eh" sabi pa niya sa akin.

Tumango na lamang ako at muling humarap sa white board. Nang hindi ko na kinaya ay nagtipa na ako ng message para sa kanya.

Ako:

Naguumpisa na ang klase?

Ako:

Kenzo, may problema ba?

Dalawang magkasunod na text kaagad ang pinadala ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit pero kinakabahan ako. Halos mataranta ako ng makarecive ako ng text mula sa kanya.

Kenzo:

Aalis kami ni Andrew at Mandee. Fidez is missing

Kenzo:

Ayos lang ako baby. Pupuntahan lang namin sandali si Tita.

Hindi ako kaagad nakapagreact sa text niya sa akin. Fidez is missing? Ano naman ngayon? Akala ko ba tinalikuran niya na iyon.

"Sera, ayos ka lang?" nagaalalang tanong ni Apollo sa akin.

Nilingon ko siya. Duon ko napagtantong hindi ako pwedeng maginf unfair kay Kenzo. He let me keep Apollo as my friend. Basta ay hindi lang niya guguluhin ang relasyon namin. Pwede naman siguro, basta ay hindi lang guguluhin ni Fidez ang relasyon namin.

"Kanina ka pa tahimik" puna sa akin ni Abby. Kumakain kami ng lunch sa chowking. Halos paglaruan ko lang yung pagkain ko, wala akong gana.

"Nawawala daw si Fidez. Ano nanaman kaya ang pumasok sa kokote ng babaeng iyon?" inis na kwento ko kay Abby. Maging si Apollo ay tahimik na nakikinig sa amin.

Napangiwi si Abby. "Kahit ako naman siguro. Halimbawa, kaaway kita at bigla kang nawala. Tutulong pa din ako sa paghahanap sayo" paliwanag ni Abby sa akin. Kahit papaano ah nagets ko ang point niya.

Ilang araw na ang nakalipas simula ng nawala si Fidez. Walang nakakaalam kung nasaan siya, sinugod sa hospital ang mommy niya dahil sa pagaalala.

"Sa tingin mo, bakit niya ginawa iyon?" tanong ko kay Kenzo. Naging busy din siya nitong mga nakaraang araw pero hinayaan ko. Ang mahalaga sa akin, alam kong mahal ako ni Kenzo at ako lang.

"Sinaktan siya ng Daddy niya" kwento niya sa akin kaya naman napanguso ako.

Naramdaman ko ang haplos ni Kenzo sa aking buhok. "You are brave, Sera. I'm so proud of you" puri niya sa akin bago niya ako hinalikan sa aking ulo.

Siguro nga ay mahina si Fidez. Ayoko namang ijudge siya, kahit pareho kami ng nararanasan. Una, sinubukan niyang magpakamatay, ngayon naman naglayas na siya.

Ang ilang linggong pagkawala ay umabot na sa buwan. Halos araw araw na parusa iyon sa magulang niya, lalo na sa tuwing may nababalitang nakitang bangkay o may namatay. Kahit nga hindi sigurado ay nagpupunta pa din ang mga ito sa morgue para makita ang bangkay.

"Uuwi ka dito mamaya? Lalabas na ang result sa automate" paalala ko kay Kenzo. Ang halos isa't kalahating summer class ay natapos na din.

Tumango siya sa akin. "Sigurado akong pasado ka" nakangiting sabi niya sa akin.

Bukas ang uwi ko sa bulacan. Kailangan kong umuwi duon para makahingi ng tuition fee para sa magbubukas na schoop year. Kung makapasa ako mamaya, magiging regular na fourt year ba ako. Isang taon na lang.

Nakatitig ako sa pintong nilabasan ni Kenzo. Tahimik kaming nanunuod ng Tv kanina ng tumawag ang mommy ni Fidez sa kanya. May isa nanaman silang nabalitaang bangkay at pinapatingnan sa kanila kung si Fidez iyon. Hindi naman na ako nagdadamdam, kasama naman niya palagi si Andrew kaya naman ayos lang.

Sumapit ang gabi. Patuloy pa din akong naghintay sa paguwi niya sa akin ngunit text lang ang natanggap ko.

Kenzo:

Sorry baby, hindi pa kami tapos sa hospital.

Bumagsak ang aking balikatm inunawa ko si Kenzo hanggang sa hindi pa din siya nagpakita sa akin nung araw na kailangan ko ng umuwi sa bulacan.

Ako:

Uuwi ako ng bulacan ngayon. Hindi ko pa nabubuksan ang automate. Gusto ko sanang kasama ka.

Wala ako sa aking sarili habang nasa byahe ako pauwi. Ni ang reply ay hindi niya nagawa. Nasabi din sa akin ni Kenzo na may problema ang companya nila ngayon kaya naman hindi niya na din alam kung anong uunahin niya.

Ok lang. Inintindi ko pa din.

"Kamusta ang result?" kaagad ba salubong ni Daddy sa akin.

Hindi man lang ako kinabahan. Hindi ko pa nabubuksan ang automate. Wala na akong maramdaman, kahit siguro maFailed ko ito ay wala na akong pakialam sa pananakit ni Daddy.

Nang sinabi ko sa kanyang hindi ko pa nakikita ay siya na mismo ang nagbukas para sa akin. Tahimik lamang akong naghihintay sa gilid niya. Maging sina mommy at ate ay ganuon din.

"Passed!" nakangiting sabi ni Daddy. Nabigla ako at nanlaki ang aking mga mata.

Pero mas nabigla ako ng lumapit siya sa akin at niyakap ako. "I'm so proud of you, Anak"

Gusto kong maiyak. Iyon ang unang beses na narinig ko iyon mula sa kanya. Unti unti kong naramdaman na baka nga tama siya. Kailangan kong pangalagaan ang pamilyang ito. Sila ang unang nagmahal sa akin, kahit hindi ko sila kaano ano.

Natigil ang pagsasaya ko ng makareceive ako ng message mula kay Kenzo.

Kenzo:

Sorry, hindi ako naka punta. Sinugod sa hospital si Daddy.

(Maria_CarCat)