CHAPTER TEN

Kelly Mae Sanchez’s POV

Umupo ako ng maayos ng tanggalin ni Anzi ang kanyang braso sa balikat ko, she really is an alluring person. Her hair, it’s short but it suits her well. Napatitig ako sa mukha niya, that fine jawline that makes her look like a man, and a woman, I mean in between those, she looks flawless in both.

Her pointy defined nose, hindi ko ma-describe ng sobra pero masasabi ko na sakto ito sa mukha niya, it is perfectly made. That long curly lashes, mapapa sana all na lang ang mga gaya kong maninipis at maliit ang pilikmata.

Napatingin na lang ako sa kanya na parang siya lang ang tao sa paligid, kung iba ang ay nakikita akong parang nag-dadaydream pero aware naman ako sa ginagawa ko, ninanamnam ko lang naman ang kanyang ganda.

The longer I examine her face, the more her beauty enhances, she has all the gift of God, her perfect features makes me want to be her best friend, hell yeah, I want to have her as my girl friend, napa ngisi na lang ako sa pinag sasabi ng utak ko. Like the what? I’m her friend right? Tumango na lang ako sa friend, yeah I’m her friend.

Nakita ko ang pagkawala ng emosyon sa kanyang mukha, tiningnan ko naman ang kanyang kamay, fist closed tight while giving glares at the stage, sinundan ko ang tinitingnan niya.

Nahigit ko ang hininga ko ng tumingin sa gawi ko ang lalaki at ngumiti, napalunok ako at pilit pakalmahin ang sarili na huwag mag-panic. Oh my golly, why is he here from all the places? 

“Greetings! Students of JH University, I’m Lucifer Villon, the owner of the famous branded perfumes and clothes,” pumalakpak sila lahat kaya sumabay na rin ako pero nahinto ako ng makitang hindi man lang pumalakpak si Anzi, napalunok ako ulit dahil sa tingin niyang nakakatakot, tahimik siya at walang ginawa kundi ang titigan ng masama ang matanda sa stage.

Kilala ba niya si tito Luki? She looks like she’s about to strangle him to death, did tito do something bad? I know my tito as a very good person, impossible ata na makagawa siya ng masama sa isang tao.

“My goal in coming here is that, the company will be supplying you school clothes for whole school year.” Napanganga ako sa sinabi niya, nag titilian na ang mga babae at ang mga lalaki naman ay nag papalakpakan lamang, the room is filled with joy ang excitement, who wouldn’t be excited when the top one trending brand gives free clothes?

I personally is also shocked about that, is he serious? Baka malugi siya niyan? Like, from what I see, this big gymnasium being fully occupied proves that, a lot of students will get free clothes, not any ordinary but high-class clothes that costs an arm and a leg.

“CharmV clothes, are my so wished clothes to have, the last time I visited their store, the lowest price I saw was that small wallet that worth ten thousand pesos,”

“Bumili ka?”

“No, how can I if a single cup of milk tea is already expensive for me? Umaalis ako ng store, nakakasakit sa bulsa.”

“So please, approach the tables down the stage ang fill up the forms, after filling, hand it to my dear daughter, Mellan Charm Villon.” Mellan just waved at us, nakatayo na siya sa kinauupuan niya kanina, nagsitayuan na ang mga tao at nagmamadaling lumapit sa lamesa para kumuha ng papel, nilingon ko si Anzi pero wala pa rin siyang kibo, what is she thinking? Tumayo na ako at bumaba ng isang hakbang, hinarap ko siya at hinawakan ang kanyang kamay.

“Zian, halika na,” hila ko sa kamay niya, tumingin naman siya sa akin at tumango, bumaba na kami sa bleacher ng tahimik. It’s kind of strange, I feel her presence but, too quiet and cold. Ngayon ko lang siya hindi maramdaman, parang tinago niya ang kanyang presinsiya, lumapit na ako sa lamesa at kumuha ng papel.

I turned to the other side to reach for the pen when a big and warm hand grabbed my wrist, gulat kong nilingon ang may-ari ng kamay.

“Hey there,” agad nanlamig ang katawan ko ng marinig ko ang boses niya,  nagmadali kong tinanggal ang kamay ko para takasan siya ng hablotin niya ang buhok ko, napapikit ako at napatikom na lang ang bibig ng ilapit niya sa mukha na ang tenga ko.

“Don’t run, you know what I can do if you dare,” tumango lang ako at naramdaman ko na lang ang pagdusdos ng luha sa pisnge ko, he found me, he caught me. I can feel my heart beat faster as he tighten his grip, napadaing ako ng marahas niyang binitawan ang buhok ko.

“Who, told you to attend school?” tanong niya, binuksan ko naman ang mata ko at tiningnan siya, kumukuha siya ngayon ng form. Anong ginagawa niya dito? Nakasuot ito ng business attire, mukhang galing pa siya sa office niya, napaigtad ako ng marahas siyang lumingon sa akin, napalunok ako ng makita ang galit niyang mata. Bakit ba palaging galit ang kanyang mata tuwing tumitingin siya sa akin?

“Answer me,” saad niya at hinigpitan ang kapit sa kamay ko, hinawakan ko ang pupulsuhan niya para tanggalin ng iwaksi niya ito, napapikit na lang ako at napakagat sa labi. Why is he here? I know he’s coming pero paano niya nalaman na nandito ako? Hindi nga ako lumabas para hindi niya ako makita, sinalubong ko ang mata niya pero napaiwas rin agad. That eyes, dalawang mata na hindi ko makayanang titigan ng matagal, nakakakilabot at nakakapanghina ng tuhod ko.

“Fuck! Answer my damn question! Who the hell told you to get enrolled!” he snapped, shouting at my face, napaiyak na lang ako ng mas-hinigpitan niya ang kapit sa pupulsuhan ko at hinawakan ang leeg ko, sinuntok ko ang dibdib niya pero walang epekto.

Nagpupumiglas na ako ngayon makawala sa pagkakasakal niya sa akin, pinipilit kong tanggalin ang kamay niya pero ang lakas niya, hindi ko kayang tanggalin kaya pinali-palo ko na lang ang kanyang kamay. Napaupo na lang ako ng mawala na ang pagkakapit niya sa akin, napahawak ako sa leeg kong masakit.

Hinahabol ko na ang hininga ko ng marinig ko ang sigawan, lumingon ako doon at nakita kong nakahandusay na siya sa sahig, agad naman siyang tumayo at tumingin sa gawi ko, takot akong umatras ng nagmartsa siya paunta sa gawi ko.

Nagsisimula na naman siya, ayan na naman siya sa kanyang galit, kaya nga ayaw ko siyang galitin kasi nananakit siya, kaya nga ako lumalayo dahil ayaw ko siyang magalit, kaya nga ako ng tatago dahil ayaw niya akong makita pero heto siya, galit na naman.

“Wayne,” bulong ko habang nakatingin sa kanyang mata at umiiling, I don’t want him like this, hindi siya ganito dati. Malapit na siya sa harapan ko, pipikit na sana ako pero napasigaw na lang ako ng sinuntok siya ni Anzi sa mukha.

Gulat akong tumingin sa nangyari, nakaupo lang ako habang tinitingnan sila. What the, gusto ko siyang puntahan at palayuin sa harapan ni Wayne pero hindi pa rin nakaka-recover ang katawan ko sa ginawa ni Wayne.

“Who the fuck are you!” sigaw nito habang nakahawak sa kanyang ilong, tinalikodan lang siya ni Anzi at lumapit sa pwesto ko, nag-aalala ko siyang tiningnan, ngumiti lang siya ng tipid at tinulunggan akong tumayo.

“Answer me you--” napakapit ako sa braso ni Anzi ng makita kong tumakbo ito papalapit sa amin, mahigpit niya akong niyakap sa baywang at sinipa yung lalaki sa gitna ng kanyang hita, napasinghap ako ng suntokin niya ulit sa mukha. Masakit yun, yung ilong ang natamaan eh, tininggala ko ang mukha niya.

“Zian,” bulong ko, hindi niya ako nilingon, her face went blank and her eyes shot glares at Wayne.

“I’m her boyfriend so fuck off,” malamig at galit niyang saad, binuhat niya ako gamit ang isa niyang braso at dinala ako papalabas ng gym na hindi man lang lumilingon sa mga tao.

Gulat ko lang siyang tinitigan, bakit ang ganda sa pandinig? Sinubsob ko na lang ang mukha ko sa leeg niya, kung hindi ko lang siya kilala bilang babae baka na-fall na ako sa kanya pero hindi eh, alam kong babae siya at hindi kami talo.

Kumapit ako sa kanyang batok at pinakiramdam ang paligid. She has a strong grip, mabigat kaya ako. Isa lang ang gamit niya habang buhat-buhat ako, iginaya pa ako sa isang sanggol. Her hands at the side of my legs and her arms under my buttocks, nilapag niya ako ng makarating kami sa isang bench.

“Thank you,” pasalamat ko sa kanya, ngumiti naman siya at tumango. Hinaplos ko ang pupulsuhan kong namumula, ang hapdi, nagulat ako ng hilain niya ang kamay ko at inihipan, may kinuha siya sa backpack niya at itinali ito sa pulpulsuhan ko, ang panyo niyang kulay blue ang itinakip niya sa sugat ko.

Nasugatan ito dahil sa kuko ni Wayne, bakit ba yun hindi ng puputol ng kuko? Pinapabayaan na naman niya ang katawan niya, dati-rati ay ako ang naggugupit non.  Itinago ko na lang sa ilalim ng buhok ko ang sugat ko sa leeg, okay na ang nakita niyang sugat sa kamay ko, baka ma-istress siya lalo.

“Sino yun?” tanong niya matapos niyang ibuhol ang panyo para hindi matanggal, dahandahan ko naman inilapag ang kamay ko sa kandungan ko at tumiikhm. Napaiwas ako ng tumingin siya sa mata ko, anong sasabihin ko? Hinid pa naman ako handing ipakilala ang lalaking yun, ang abnormal kasi ng lalaking yun, baka mahawaan niya at mawala pa sa akin.

“Uhmmm, he’s my brother,” saad ko, nilingon naman niya ako at tinaasan ng kilay, not believing my lame excuse. The dumbest lie i ever told, really. Palihim akong napangiwi sa reaksyon niya, ang gwapo niya pero parang babae umasta, ay, babae nga pala siya talaga, nagpapanggap lang na lalaki. Hinawakan ko ang kilay niya at ibinaba sa kakataas nito, napa-ngiti ako ng ibinaba na niya ito.

“He doesn’t look like a brother to me, the way he treated you?” umiling-iling niyang saad at hinawakan ang magkabilang balikat ko, “he’s not your brother and I know you’re lying. Wala kang kapatid, now tell me, who is that man?” seryoso niyang sabi at tinitigan ako sa mata, napalunok ako at nag-peke ng ubo.

Oo nga pala only child ako at kung may kapatid man ako hindi ang lalaking yun, ang layo ng pagmumukha noon sa akin, ako mabait, siya, dimonyo.

“He’s my--” Natigil ako sa pagsasalita ng may malakas na tunog na bumalot sa tahimik na hallway, isang tunong ng bakal na pinupukpok ng marahas. Napatayo kami ng makita ang madaming taong nagtakbuhan papalabas ng building, hindi pa napo-process ng utak ko ay hinila na ako ni Anzi, sumasabay sa mga nagtatakbuhan.

Magulo at maingay ang paligid, nakalabas na kami sa building at ngayon ay nasa harapan kami ng gate, kumunot ang noo ko ng makita ang isang pamilyar na kotse.

“Where is that man? Let go of me!” sigaw niya at nagpupumiglas sa kamay ng mga lalaking nakasuot ng black suit, sinuri ko ang dalawang lalaki na nakakapit kay Wayne.

Black suit, black earpiece and a black framed shade, nakilala ko ang mga ito ng makita ko ang tattoo sa likod ng kaliwang tenga ng isa sa mga lalaki, mga personal niya itong bodyguard.

Kinalabit ko si Anzi habang hindi tinatanggal ang tingin ko kay Wayne, mahirap na baka makita pa niya ako tapos biglang utusan ang dalawa niyang tauhan na mas malaki pa kaysa sa amin ni Anzi.

“Zian, honey,” tawag ko kay Anzi, ang hirap naman nito, hindi ko pwedeng gamitin ang kanyang totoong pangalan dahil baka mabuking siya agad. Hindi pa rin niya ako nadidinig dahil nakatingin pa rin siya sa ginagawang skandalo ni Wayne, nagwawala na ito sa harapan ng gate, nagsisigaw na dalhin sa kanya ang lalaking sumuntok sa kanya kanina.

Nagtataka ba kayo kung bakit ang daming tumakbo papalabas para lang makita ang pagwawala ni Wayne?

Well una nakaharang sila sa gate kaya hindi makadaan ang ibang kotse, pangalawa isa siyang mayaman at sikat na lalaki, at panghuli ay may armas ang mga tauhan niya, pwedeng mayroon din siya pero hindi lang nakikita. At lastly isama mo na ang gwapo niyang mukha, oo hindi ako nag-deny kasi totoo na may mukha siya, walang modo nga lang minsan.

Hinarap ko si Anzi at namewang, gusto ko ng umaalis dito dahil natatakot ako na baka makuha ako at hindi na naman makakalabas ng bahay.

“Ikaw na bata ka,” bulong ko habang masamang tinitingnan ang kanyang side profile, bakit ba niya ako hindi marinig? Tumingin ako sa paligid namin, wala naman gaanong tao na tumitingin dito dahil tutok na tutok sila kay Wayne, huminga ako nang malalim at hinanda ang sarili ko sa gagawin ko.

Tinakbo ang espasyo sa pagitan namin at umakap sa kanya, tumalon pa ako niyan dahil matangkad siya, pumikit ako at hinigpitan ang kapit sa kanya. Napahinga ako ng maluwag ng hindi kami nahulog sa sahig, narinig ko naman ang mahina niyang daing kaya napatingin ako sa mukha niya.

“Kelly?” hindi maipinta ang mukha niyang tanong sa akin, napalabi na lang ako at sinamaan siya ng tingin, mas kumapit ako at kinuha ang kamay niya para ilagay sa likod ko, ayaw kong mahulog noh.

“Tara na, kain na tayo, gutom na ako,” pakyut kong saad, gustong-gusto ko na talagang umaalis dito. She sighed, tiningnan niya ang relo niya at ibinalik ang tingin sa akin.

“Dalawang oras pa ang ang lilipas bago mag strike ng twelve ang orasan,” kunot noo niyang saad, magsasalita na sana ako ng maramdaman ko ang pagtunog ng kanyang tiyan. Gulat ko siyang tiningnan at tinaasan ng kilay mayamaya, umiwas siya sa akin. Siya pala itong dapat kumain.